ေက်ာင္းက်န္းမာေရး ( တန္းတူစာမလုိက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးေတြ)
ေဒါက္တာ လြင္သန္႔
ေက်ာင္းေတြမွာ ဟင္းဒီကတ္ (Handicup) ေခၚ တစ္ပန္း႐ံႈးတဲ့ ကေလးမ်ား သို႔မဟုတ္ တျခားကေလး ေတြနဲ႔ တန္းတူ စာ မလိုက္ႏုိင္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ယင္း ရင္ေသြးမ်ားဟာ တျခားကေလး မ်ားနဲ႔မတူ ဝိတ္ သုိ႔မဟုတ္ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမွာ တစ္စံုတစ္ခု ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္း ေနတတ္တယ္။ ဆရာမ်ားဟာ ေက်ာင္းသားသစ္မ်ား ေရာက္လာၿပီ ဆိုရင္ ယင္း ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားသစ္ ဟာ တစ္ပန္း႐ံႈးတဲ့ ကေလး ဟုတ္၊ မဟုတ္ ကို တေစ့တေစာင္း ေလ့လာဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တျခားကေလး မ်ားနဲ႔ တန္းတူ မဟုတ္တဲ့ တစ္ပန္း႐ံႈး ေနရွာတဲ့ ကေလးေတြ ျဖစ္ရင္ တျခားကေလးနဲ႔ တန္းတူ မထားဘဲ လိုအပ္သလို ကူညီျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားဟာ ကိုယ့္တပည့္ေတြ ထဲမွ မွတ္ဉာဏ္ အလြန္ေကာင္းသူ ကေလးမ်ား ေတြ႕ရသလို မွတ္ဉာဏ္နည္းတဲ့ ကေလးမ်ားလည္း ေတြ႕ႀကံဳ ရတတ္တယ္။ ယင္းကေလး မ်ားဟာ မြန္ဂို (Mongo) ကေလးမ်ားလို မွတ္ဉာဏ္ အလြန္အမင္း နည္းေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သာမန္ကေလး ထက္စာရင္ မွတ္ဉာဏ္နည္း ေနတတ္တယ္။
ယင္းကေလး မ်ားဟာ စိတ္အာ႐ံုျပဳမႈ၊ စူးစိုက္မႈလည္း နည္းတယ္။ စာသင္ၾကားရင္ သင္ၾကားမႈကို ခဏသာ နားေထာင္ၿပီး အာ႐ံုဟာ တျခားကို ေရာက္သြား တတ္တယ္။ ကစားရင္လည္း ကစားတဲ့ လုပ္ငန္းမွာ ခဏသာ စိတ္ဝင္စားၿပီး တျခားအလုပ္ တစ္ခုကို အာ႐ံု ေျပာင္းသြားတယ္။ ဂဏန္းသခၤ်ာ သင္ရာမွာ အခက္အခဲ ရွိတတ္တယ္။ ယင္း ကေလးမ်ဳိး မိမိတပည့္ ထဲမွာ ေတြ႕ရွိရင္ မင္းမွတ္ဉာဏ္ မရွိဘူးလား၊ သည္းေျခ မရွိဘူးလား စသျဖင့္ ေျပာဆိုဖို႔ မသင့္ဘဲ ယင္းကေလး မ်ားကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ထပ္ကာထပ္ကာ ရွင္းလင္းသင္ျပ ေပးရမယ္။
ကေလးေတြ အသိဉာဏ္ နည္းတာ ျပစ္တင္ ေျပာဆိုေနရင္ ကေလးမ်ားဟာ မိမိကိုယ္မိမိ အသိဉာဏ္ နည္းပါးလြန္းတယ္ လို႔ အယူအဆ မွားယြင္းၿပီး တျခားကေလး မ်ားနဲ႔လည္း အသိဉာဏ္ခ်င္း မယွဥ္ႏုိင္ဟု ထင္မွတ္သြား တတ္တယ္။ ထင္မွတ္သြား ခဲ့ရင္ စာသင္ဖုိ႔ ခဲယဥ္း လာတတ္တယ္။ စင္စစ္မွာ ယင္းကေလးဟာ စာေပသင္ၾကား ေပးလုိ႔ရတယ္။ ထပ္ကာထပ္ကာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ၾကားေပး ျခင္းက ဉာဏ္ရည္မီ ကေလးမ်ား နည္းတူ စာေမးပြဲမ်ား ေအာင္ျမင္ေအာင္ သင္ၾကား လာႏုိင္ပါတယ္။
စာဖတ္ျခင္း
ကေလးမ်ား စာေပသင္ၾကား ေပးရာမွာ စာဖတ္တတ္ေစဖုိ႔ အဆင့္ ႏွစ္ဆင့္ ရွိတယ္။ ပထမအဆင့္ဟာ စာလံုးကို မွတ္မိနားလည္ တဲ့အဆင့္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစာ သင္ၾကားရာမွာ ဆရာက ''ပ''လုိ႔ သင္ေပမယ့္ ကေလးက ''၁'' ေရးတယ္လို႔ ျမင္ကာ ''ပ''ကို ''၁'' လုပ္တတ္တယ္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ရာမွာ လည္း အီး ''E''ကို "3'' လို႔ ေရးတတ္ၾကတယ္။ ယင္း ကေလးေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္ သင္ေပးရင္ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ လာတယ္။ ဘယ္၊ ညာ စာေရးျခင္းဟာ အသိဉာဏ္နဲ႔ မဆိုင္ဘဲ ဘယ္၊ ညာ မလွည့္တတ္ တာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ဆရာက သို႔မဟုတ္ မိဘက ဒါေလးေတာင္ မေရးတတ္ ဘူးလားလုိ႔ ႀကိမ္းေမာင္း သင္ၾကားေပးရင္ ကေလးဟာ စိတ္ဆင္းရဲကာ အမွန္ သင္ၾကားေရး အတြက္ ပိုၿပီးခက္ခဲ သြားတတ္တယ္။
နားႏွင့္ မ်က္စိ
ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတဲ့ ကေလးထဲမွာ နားနဲ႔မ်က္စိ မေကာင္းတဲ့ ကေလးမ်ား ပါလာတတ္တယ္။ ယင္းကေလး မ်ားဟာ တစ္ပန္း႐ံႈး ရရွာတဲ့ ကေလးမ်ား ျဖစ္တယ္။ ယင္း ကေလးမ်ားကို ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားက အလင္းေရာင္ ပိုရွိတဲ့ေနရာမွာ ထားေပးျခင္း၊ စာေရး ေက်ာက္သင္ပုန္း အနီးမွာ ထားျခင္းက ကေလး ရဲ႕ အခက္အခဲကို ကူညီေပးရာေ ရာက္ပါတယ္။ ကေလးဟာ နားနည္းနည္း မၾကား႐ံု၊ မ်က္စိနည္းနည္း မႈန္႐ံုျဖစ္ရင္ တျခားကေလး မ်ားနဲ႔တန္းတူ စာလုိက္ႏိုင္ ေပမယ့္ နားသိပ္ မၾကား၊ မ်က္စိ သိပ္မျမင္ရင္ ၾကာတဲ့အခါ တန္းတူ စာမလုိက္ ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ယင္းကေလး ေတြကို မ်က္စိအထူးကု၊ နား၊ ႏွာေခါင္း အထူးကု ဆရာဝန္မ်ားနဲ႔ ျပသကုသ သင့္ပါတယ္။
နားမၾကားတဲ့ ကေလး
နားမၾကားတဲ့ ကေလးေတြမွာ လံုးဝ အသံမၾကားသူ ရွားပါတယ္။ နားေလးတဲ့ ကေလးေတြမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ၾကားတတ္ ပါတယ္။ နားၾကားေအာင္ အသံခ်ဲ႕စက္တပ္ (Earphone) ထားရင္း ကူညီေပးႏုိင္တယ္။ နားၾကားကိရိယာ တပ္ထားရင္ ဆြံ႕အ နားမၾကားတာ ကူညီေပး ႏုိင္တယ္။ ဆြံ႕အျခင္းဟာ အသံမၾကား ရလို႔ စကားမေျပာ တတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကေလးဟာ ဘာသံမွ မၾကားရင္ ဘာစကားမွ တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ ကေလးဟာ ႐ုရွားသံ ၾကားေနရင္ ႐ုရွား ဘာသာစကား တတ္တယ္။ အသံတခ်ဳိ႕ ၾကားရၿပီး တခ်ဳိ႕မၾကား ႏုိင္တဲ့ကေလး မ်ားကို အသံခ်ဲ႕စက္ တပ္ေပးရင္ စကားလည္း တတ္လာတယ္။ အသံတခ်ဳိ႕ ၾကားလုိ႔ တခ်ဳိ႕ကို မၾကားျခင္းဟာ တိပ္ရီေကာ္ဒါ မွာ တခ်ဳိ႕ကို ျဖတ္ထားၿပီး နားေထာင္သလိ ုအဓိပၸာယ္ မေပၚဘဲျဖစ္ကာ စကားမေျပာ တတ္ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္လို႔ အသံခ်ဲ႕စက္ဟာ မၾကားရတဲ့ အသံမ်ားကို ဆက္ၿပီး ေပးျခင္းျဖစ္တယ္။
စကားထစ္ျခင္း
စကားထစ္ျခင္းဟာ ကေလးကို တန္းတူ စာမလိုက္ႏိုင္တဲ့ လကၡဏာပဲ ျဖစ္တယ္။ စကားထစ္ ျခင္းဟာ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္မွ ငါးႏွစ္အတြင္း စကားစတင္ ေျပာဆိုရာမွ ရရွိလာျခင္း ျဖစ္တယ္။ စကားထစ္ ျခင္းဟာ ေယာက္်ားေလး ေတြမွာ အျဖစ္မ်ားၿပီး ကေလးအနားမွာ စကားထစ္သူ ရွိရင္ ပိုဆိုးတယ္။ ကေလးမ်ားဟာ အေရးႀကီးတဲ့ စကားမ်ား ေျပာရရင္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဆရာေရွ႕ေျပာရရင္ ပိုၿပီး ထစ္ေနတယ္။ စကားထစ္တဲ့ ကေလးေတြ႕ရင္ အေကာင္းဆံုး လုပ္သင့္တာ က ယင္းကေလး စကားထစ္ တာကို ဆရာက လံုးဝ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ထားဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ သည္လို မဟုတ္ဘဲ ဆရာက ထစ္ေနတဲ့ ကေလးကို ဘာလုိ႔ထစ္ ေနတာလဲ စကားေျပာ စမ္းလို႔ဆိုၿပီး စကား မထစ္ေအာင္ သင္ေလ ပိုထစ္ေလ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆရာက ကေလး စကားထစ္တာ ဂ႐ုမစိုက္သလို တျခားသူမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မစေအာင္ ဟန္႔တားေပးဖုိ႔ လိုတယ္။ စကား ထစ္ျခင္းဟာ သူ႔ဟာသူ ျပန္ေကာင္းႏုိင္လို႔ စကားထစ္ ေနတဲ့ကေလးကို ပတ္ဝန္းက်င္က ဝင္မစြက္ဖက္ဖုိ႔ လိုတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား က ေနာက္ေျပာင္ရင္ ပိုၿပီး စကားထစ္ ႏုိင္တယ္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၈)
.jpg)
No comments:
Post a Comment