မသန္စြမ္း သူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍

ေဆာင္းပါး (၂၉-၁၁-၂ဝ၁၇)

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေကာက္ယူရရွိထားေသာ သန္းေခါင္စာရင္းအရ မသန္စြမ္းသူေပါင္း ၂ဒသမ၃သန္း ခန္႔ရိွသည္ဟုသိရ၏။ ထုိအထဲတြင္ ဆံြ႕အ နားမၾကားသူမ်ား၊ မ်က္မျမင္မ်ား၊ ေျခလက္ မသန္စြမ္းသူမ်ား ပါဝင္သည္။

မသန္စြမ္းသူမ်ားတြင္ ''မသန္ေသာ္လည္း စြမ္းပါသည္'' ဟု ဆုိရေလာက္ေအာင္ပင္ ထူးခြၽန္သူမ်ား အမ်ားအျပားရွိသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ႏိုင္ငံတကာ အားကစားၿပိဳင္ပဲြမ်ားတြင္ ေရႊတံဆိပ္မ်ား ဆြတ္ခူးခဲ့ၾက၏။ ပညာရည္ထူးခြၽန္သူ မ်ားလည္းရွိ၏။ အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ ဘီးတပ္ကုလားထုိင္ မ်ဳိးျဖင့္ ေအာင္ဘာေလထီ လုိက္လံေရာင္းခ် ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ဖူး၏။ ကိုယ္လက္အဂၤါ မသန္စြမ္းေသာ္လည္း ၎တို႔၏ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး အတြက္ ဘဝကို အ႐ႈံးမေပး ၾကသူမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးရမည္ျဖစ္သည္။

မသန္စြမ္းသူဟူသည္

လူသားမ်ားက ''မသန္စြမ္းသူ''ဟုဆုိရာ၌ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကုိယ္လက္အဂၤါ မျပည့္စုံသူ၊ အျမင္အာ႐ံုခ်ဳိ႕ယြင္းသူ၊ အၾကားအာ႐ံုခ်ဳိ႕ယြင္းသူႏွင့္ ဥာဏ္ရည္မမီသူမ်ားကို ဆုိလုိသည္ဟု နားလည္ထားၾက၏။ ''မသန္''ဟူသည့္ စကားလံုးသည္ ''ခြန္အား''ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ''စြမ္း''ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ''အရည္အခ်င္း စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈစြမ္းရည္'' ႏွင့္ပတ္သက္၍ သုံးႏႈန္းသည့္ စကားလံုးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ''မသန္စြမ္းသူ''ဟုေျပာဆုိသည့္အခါ လူ

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ္လက္အဂၤါ မျပည့္စံုသူမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ရည္ၫႊန္းသည္ဟု နားလည္ၾက၏။

"မသန္စြမ္းသူတစ္ဦးသည္ လူသားအျဖစ္ စၿပီးေမြးဖြားလာကတည္းက ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမြးၿပီးမွ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ကိုယ္ခႏၶာဖဲြ႕စည္းပံု သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခုခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းေနၿပီး သက္တူရြယ္တူမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ်ာ့နည္းေနသူမ်ား ျဖစ္ေနၾက၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မသန္စြမ္းသူျဖစ္ျခင္းသည္ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ ရွိေနသင့္သည့္ အေျခအေနမရွိျခင္း၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ ေလ်ာ့နည္းေနျခင္း စသည့္အေနအထား လူသားတစ္ဦးတြင္ ရွိေနသင့္သည့္ စံခ်ိန္စံၫႊန္း မျပည့္မီသူမ်ား တစ္နည္းအားျဖင့္ လူစဥ္မမီသူမ်ားဟု သတ္မွတ္ထားၾက၏။

မသန္စြမ္းသူမ်ား အေပၚဆက္ဆံပံု လူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တြင္ သူတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံအရ မသန္စြမ္းသူမ်ားကို သိသာစြာခဲြျခား မဆက္ဆံ ၾကေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕လူမ်ဳိးတုိ႔တြင္မူ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း အတြင္းမွပထုတ္ကာ ဆုိးဆုိးရြားရြား ခဲြျခားဆက္ဆံတတ္ၾက၏။ ေခတ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ မသန္စြမ္းသူမ်ား အေနျဖင့္ မိသားစုႏွင့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းထဲတြင္ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ သိကၡာရွိရွိ၊ လူသားဆန္ဆန္၊ လူ႔ဘဝအဓိပၸာယ္ရွိစြာ အသက္ရွင္သန္ႏိုင္ျခင္း ရွိ၊

မရွိဆုိသည္မွာ လူသားမ်ား၏ ယံုၾကည္မႈဓေလ့ထံုးစံႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ စသည္တို႔အေပၚမူတည္ၿပီး ကဲြျပားျခားနားမႈရွိသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ မသန္စြမ္းသူ အမ်ားစုသည္ မိသားစုႏွင့္အတူ ရွင္သန္ေနထုိင္ခြင့္ႏွင့္ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္း၊ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္းတြင္ ေရာယွက္ၿပီး အသက္ရွင္ ေနထိုင္ႏုိင္ခဲ့ၾက၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း အတြင္းမွ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု အေနျဖင့္ ေခတ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ရွင္သန္လာႏုိင္ခဲ့ၾက၏။

ယေန႔ကမၻာေပၚတြင္ မသန္စြမ္းသူမ်ားအေပၚ နားလည္မႈအျမင္ႏွင့္ သေဘာထား ခံယူခ်က္တုိ႔သည္ ကမၻာႏွင့္တစ္ဝန္း တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲ လာခဲ့ပါၿပီ။ မသန္စြမ္းမႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး လူမႈေရးကို အေျခခံသည့္ ''အျမင္သစ္'' ေပၚေပါက္လာခဲ့သည့္ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ကမၻာတစ္ဝန္းတြင္ ျပန္႔က်ဲေနသည့္ မသန္စြမ္းသူမ်ား၏ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းသည္ ယခင္ေခတ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္တစ္ခါမွ် မေရာက္ရွိဖူးသည့္ အဆင့္သို႔ မႀကံဳစဖူး

တုိးတက္လာသည္ကို ယေန႔မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မသန္စြမ္းသူမ်ား၏ ဘဝသည္လည္း ယခင္ႏွင့္မတူေတာ့ေပ။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းႏွင့္ အတူယေန႔ကာလတြင္ မသန္စြမ္းမႈ၊ မသန္စြမ္းျဖစ္ျခင္း၊ မသန္စြမ္းသူမ်ား၏ ဘဝႏွင့္အေန အထားမ်ားသည္ ယခင္ႏွင့္မတူဘဲ တုိးတက္ေျပာင္းလဲ ေနၿပီျဖစ္၏။ မသန္စြမ္းမႈ အျမင္သစ္လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ေလးစုခန္႔က မသန္စြမ္းသူမ်ားကိုယ္တုိင္ အစျပဳခဲ့သည့္ မသန္စြမ္းမႈ ''အျမင္သစ္''တြင္ မသန္စြမ္းသူမ်ားသည္လည္း လူသားစင္စစ္မ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊ စက္႐ုပ္လည္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ သတၱဝါတစ္ပိုင္း လူတစ္ပိုင္း မဟုတ္ဟုလည္း ခံယူလာၾကေၾကာင္း၊ ''လူသား''ဟုဆုိရာတြင္လည္း အားလံုးအတူတူပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ခံယူလာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ လူသားတုိင္းတြင္ တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိသည္။ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ ရွိေနေစကာမူ လူသားမွန္သမွ်သည္ လူ႔အခြင့္အေရး ေလ်ာ့နည္းမသြားေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားဟုဆုိရာတြင္ လူသားစံခ်ိန္မီသူႏွင့္ မမီသူဟူ၍ မရွိ။ ေမြးရာပါ လူ႔အခြင့္

အေရး တန္းတူရႏုိင္သူႏွင့္ မရႏိုင္သူသာ ရွိမည္။

အေရးႀကီးသည္မွာ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတြင္ တရားမွ်တမႈရိွ၊ မရွိ။ တန္းတူ အခြင့္အေရးရ၊ မရ ဟူသည့္အခ်က္သည္သာ အေရးႀကီး၏။

မသန္စြမ္းသူမ်ား ယေန႔ခံစားေနရေသာ လူသားစင္စစ္ တစ္ဦးကဲ့သုိ႔ ဘဝရွင္သန္ ေနထုိင္ႏိုင္ျခင္း၊ လူစဥ္မမီသူမ်ားဟု အမ်ားကထင္ျမင္ ယူဆျခင္းမ်ားႏွင့္ အျခားလူမႈေရးမတရားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံစားေနမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းမွာ ''သန္စြမ္းသူမ်ား''ႏွင့္ ''မသန္စြမ္းသူမ်ား'' ၾကားတြင္ ရွိေနေသာ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေနသည္ဟု ေထာက္ျပ လာၾကသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ''မသန္စြမ္းမႈ၊ မသန္စြမ္းျခင္း''တို႔သည္ ဘဝကံဆုိးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟူေသာ အယူအဆကို ေတာ္လွန္ဖယ္ရွား၍ လူသားႏွင့္သက္ဆုိင္ေနေသာ ''လူမႈေရးျပႆနာတစ္ရပ္''သာ ျဖစ္သည္ဟု မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ လက္ခံေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါ၏။

ျမဝတီေန႔စဥ္သတင္းစာ စာ (၁၄)

#Themyawadydaily