ခ်စ္ျခင္း ညီတူမရမႈ

ခ်စ္ျခင္း ညီတူမရမႈ

( မဒါေလး )

''အေမ...အေမ... သမီး ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူး။ သမီး ေက်ာင္းမသြား ခ်င္ဘူး''။ ေက်ာင္းမွအေျပး ျပန္လာေသာ သမီးျဖစ္သူကို ေဒၚတင္ တစ္ေယာက္ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္မိသည္။ ဤေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းထားသည္မွာ တစ္လပင္ မျပည့္ေသးသည့္ ကာလအတြင္း သမီးျဖစ္သူ က ထိုသို႔ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ သားသမီးကို အျခားအရာ မ်ားတြင္ အလိုလိုက္ ေသာ္လည္း ပညာေရးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အလိုလိုက္ေလ့ မရွိသည့္ ေဒၚတင္၏ စိတ္ကို သားသမီးမ်ား သိသည္။ ထိုသို႔သိသည့္ ၾကားမွပင္ ေက်ာင္းမတက္ ခ်င္ဘူးဟု ေျပာေသာ သမီးငယ္ကို ၾကည့္ကာ အေတာ္ပင္ အံ့ၾသ သြားၾကသည္။ သားသမီးမ်ား ထဲတြင္ သမီးငယ္သည္ စာႀကိဳးစားၿပီး လိမၼာသျဖင့္ အၿမဲခ်ီးက်ဴး ရသူျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ တစ္ခုခု ရွိေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ငုိေနစဥ္ ဘာမွ်မေမး ေသးဘဲ အငိုတိတ္ေအာင္ ေခ်ာ့လိုက္သည္။

ေဒၚတင္တို႔ မိသားစု ဤၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းလာသည္မွာ မၾကာေသး သျဖင့္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ားႏွင့္ စိမ္းေနသည္။ ရပ္ကြက္ကလည္း က်ယ္ျပန္႔လြန္း သျဖင့္ လူတုိင္းႏွင့္ ပင္ ေသခ်ာမသိ ေသးသည့္ အေျခအေန ျဖစ္သည္။ အိမ္နီးနားခ်င္း ေလာက္သာ မ်က္မွန္းတန္း မိ႐ံုရွိေသးသည္။ သို႔အတြက္ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း၏ ေကာင္းသတင္း၊ ဆိုးသတင္း မ်ားကို ေသခ်ာ မသိႏုိင္ဘဲ အိမ္ႏွင့္နီးသည့္ ေက်ာင္းတြင္ပင္ ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းအပ္ လိုက္သည္။ မိမိမွားသြားၿပီ လားဟု ေဒၚတင္ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက် ျဖစ္ေနရသည္။ သမီးကိုေခ်ာ့ကာ ထားခဲ့ၿပီး ေဘးအိမ္သို႔ အကူအညီ ေတာင္းရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဘးအိမ္မွ သူႏွင့္ ခင္မင္ခါစ အစ္မက ယခု အပ္ထားေသာ ေက်ာင္းသည္ သူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ စာသင္ အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား သည္လည္း ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ သင္ၾကား၍ ကေလးမ်ားကို က်ဴရွင္ ထားရန္ပင္ မလိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

လူ႔သေဘာ သဘာဝအရ ကိုယ့္ အားနည္းခ်က္ ကို ေနာက္မွ ရွာတတ္သည္က သဘာဝပင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းက အဆင္ေျပလွ်င္ ကိုယ့္သား သမီးတြင္ ဘာမ်ား အားနည္းခ်က္ ရွိေနသနည္း ဟု ယခုမွပင္ စဥ္းစားမိသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ သမီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ ေမးၾကည့္ရမည္။ ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္ ရွိလွေအာင္ပင္ စိတ္ေတြက အေတြးမ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားေနသည္။ သမီးျဖစ္သူ ေျပာမည့္ အေၾကာင္းအရာမွာ ဘာမ်ား ျဖစ္မည္နည္းဟု စိတ္ေမာ ေနမိသည္။ ''သမီးငယ္... သမီးေက်ာင္းမွာ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လာလုိ႔လဲ၊ စာေတြ နားမလည္လို႔လား၊ သမီးမွာ ဘာ လိုအပ္ခ်က္ ေတြ ရွိလို႔လဲ''။ သမီးငယ္ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အားငယ္သည့္ အမူအရာ၊ ရွက္ေၾကာက္သည့္ အမူအရာမ်ား ျမင္လုိက္ရ သျဖင့္ ေဒၚတင္ ရင္ထဲပို၍ စိုးထိတ္သြားရသည္။ ''အဲဒါေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး ေမေမ၊ မိခ်ဳိေၾကာင့္ပါ။ သမီးတို႔ အတန္းက မိခ်ဳိေၾကာင့္၊ သူက ဟိုဘက္လမ္းမွာ ေနတာ''။ စကားကို ဆံုးေအာင္ မေျပာဘဲ ငိုေနျပန္ သျဖင့္ ဘာမွ်ဆက္ေမး မရေတာ့ပါ။

''မိခ်ဳိ ... မိခ်ဳိ'' ထိုအမည္ကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္လ်က္ ေဘးအိမ္သို႔ ထြက္ခဲ့ျပန္သည္။ ''အစ္မေရ အေၾကာင္းကေတာ့ ဟိုဘက္လမ္းက မိခ်ဳိေၾကာင့္တဲ့၊ မိခ်ဳိဆိုတာမ်ား သိလား မသိဘူး''။ အိမ္ရွင္ အစ္မက အ့ံၾသသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ ''ညီမ သမီးေတာ့ မိခ်ဳိ မ်က္စိက် ျပန္ၿပီထင္တယ္''။ ထိုအစ္မ ေျပာေသာ စကားမ်ားသည္ နားလည္ရ ခက္ေနသည္။ ရွင္းမွပို႐ႈပ္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ ''မိခ်ဳိဆိုတာ ဟိုဘက္လမ္းက ကေလးမေလး ကိုေျပာတာ။ လူတုိင္း အျမင္ကေတာ့ ေယာက္်ားလ်ာ စိတ္ေပါက္ေနတဲ့ ကေလးမေလး ေပါ့''။ ထိုသို႔ေျပာမွ အနည္းငယ္ သေဘာေပါက္ လာသည္။ မိခ်ဳိသမီးကို ဘာမ်ား လုပ္လုိက္ပါလိမ့္။ ေဒၚတင္ စိတ္ထဲပိုၿပီး ပူပန္ေသာက ျဖစ္မိေနသည္။ ''မိခ်ဳိက အေဖမရွိ ေတာ့ဘူး။ အေမက အႀကီးဆံုး သမီးမို႔ အလို လိုက္ရင္းနဲ႔ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာ။ ေယာက္်ားေလးေ တြနဲ႔ပဲ ေပါင္းတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလဲ မိန္းကေလးဆိုတာ ေမ့ေနတာလား မသိေလာက္ ေအာင္ပါပဲ။ အားလံုးကေတာ့ သ႔ူကို ဖိုးခ်ဳိလို႔ ေခၚၾကတယ္''။ ထိုအစ္မ ေျပာမွ မိခ်ဳိေခၚ ဖုိးခ်ဳိ အေၾကာင္းကို ပိုစိတ္ဝင္စား လာသည္။

''သူကေက်ာင္းကို ေက်ာင္းသူ အသစ္ေတြ ေျပာင္းလာရင္ ေယာက္်ားေလးေတြ ထက္ဦးေအာင္ မိတ္ဆက္တယ္။ ခင္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေပါင္းတယ္။ ခင္ၿပီဆုိမွ မိန္းကေလးကို ခ်စ္ေရးဆုိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္မိန္းကေလး ကမွ မိခ်ဳိကို ျပန္ခ်စ္တယ္လုိ႔ မၾကားရဘူး။ ခ်စ္ျခင္း ညီတူမရွိၾက ပါဘူး။ သူနဲ႔ ေပါင္းမိရင္ က်န္တဲ့ ေယာက္်ားေလး ေတြ အနားမကပ္ရဲ ေတာ့ဘူး။ သူက ေယာက္်ားေလးေ တြထက္ ပိုဆိုးတယ္''။ ဤမွ် ေလာက္ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ ေက်ာင္းမတက္ ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္စရာ မရွိေပ။ ''အေၾကာင္း မသိလုိ႔ သမီးက စိတ္ညစ္တာ ေနမွာပါ ေနာက္ေတာ့ လဲ သိလာ ပါလိမ့္မယ္။ ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ ညီမက နည္းနည္း ေဖ်ာင္းဖ် ထားလိုက္ေပါ့''။ ေဘးအိမ္က အစ္မေျပာသည္ကို ဟုတ္ကဲ့ တစ္လံုး သာ ေျပာႏိုင္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့သည္။

မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းသြားရန္ အတြက္ သမီးကို ေဖ်ာင္းဖ်ရမည္။ အေၾကာင္းရင္း အတိအက် ကိုလည္း အေသအခ်ာ ေမးရမည္ ျဖစ္သည္။ သမီးျဖစ္သူ စိတ္ၾကည္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အေသအခ်ာ ေမးရန္ အေျခအေန ၾကည့္ေန လိုက္သည္။ ''သမီး ဘာလို႔ ေက်ာင္းမသြား ခ်င္တာလဲ ေမေမ့ကို ေသခ်ာ ေျပာျပပါအံုး။ ေသခ်ာသိမွ ေမေမလဲ စီစဥ္ေပးလို႔ ရမွာေပါ့''။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ သမီး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကုိ ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲမေကာင္း ျဖစ္မိသည္။ " ေမေမ မိခ်ိဳဆိုတာ သမီးတို႔အတန္းက ေက်ာင္းသူကို ေျပာတာ။ သူက ေယာက္်ားေလး စိတ္ေပါက္ ေနတယ္။ သူက ေယာက္်ားေလး အတန္း ေနာက္ဆံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္တယ္။ မေန႔က အတန္းထဲမွာ သူထိုင္တဲ့ ခံုမွာ အညစ္အေၾကးေတြ အကုန္ေပပြ ေနတာပဲ။ ဒါကို ေသခ်ာသန္႔ရွင္း ေရး မလုပ္ဘဲ စကၠဴေတြနဲ႔ သုတ္ၿပီး ထသြားတယ္။ သူ႔လံုခ်ည္ ေနာက္မွာလဲ ေပပြေနတာပဲ။ ဒါကို ေကာင္ေလးေတြက ၾကည့္ၿပီး ဝိုင္းဟားၾကတယ္။ အဲဒီမိခ်ဳိက သမီးကို ခ်စ္တယ္ဆိုေတာ့ သမီး အရမ္းရွက္တယ္။ ဆရာမ ဆူလဲသူက မရဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ ေယာက္်ားေလးလို႔ ထင္ေနတယ္''။ သမီးျဖစ္သူ ေျပာမွပင္ အေၾကာင္းစံု လိပ္ပတ္လည္သည္။

မိဘကခ်စ္ၿပီး အလိုလုိက္ ထားသည့္အခါ ကေလးမ်ားသည္ လမ္းေၾကာင္း လြဲသည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။ သည္ၾကားထဲ မိခ်ဳိက အေဖပါမရွိ သျဖင့္ သူ၏မိခင္က အျခားမိခင္ မ်ားထက္ ပိုအလိုလိုက္ မိသည္ထင္သည္။ သူမ်ားမိသားစု ကိစၥျဖစ္သျဖင့္ ေဘးလူက ဝင္ေျပာရန္လည္း မသင့္ေပ။ သမီးျဖစ္သူကိုသာ ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆို ႐ံုမွအပ ဘာမွ်မတတ္ ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိန္းကေလးမ်ား အိမ္ေရွ႕တြင္ သီခ်င္းသြားဆို ေသာ ဖိုးခ်ဳိအေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားေလးမ်ား ႏွင့္ရန္ျဖစ္ကာ ရပ္ကြက္႐ံုး ေရာက္သည့္ ဖိုးခ်ဳိအေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္း မ်ားျဖင့္ ထန္းရည္ သြားေသာက္သျဖင့္ ေက်ာင္းထုတ္ခံ ရေသာ ဖိုးခ်ဳိအေၾကာင္း၊ ဖိုးခ်ဳိကို မိန္းကေလးစိတ္ ျပန္ဝင္ေစရန္ သီလရွင္ ဝတ္ေပးရန္ စီစဥ္ေသာ မိခင္ႏွင့္ စကားမ်ားကာ အိမ္မွအၿပီးအပိုင္ ထြက္သြားေသာ ဖိုးခ်ဳိေခၚ မိခ်ဳိအေၾကာင္း မ်ားကို နားႏွင့္မဆံ့ ႏိုင္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရသည္။

မိခ်ဳိေခၚ ဖိုးခ်ဳိ၏ ဘဝသည္ တကယ္ သနားစရာ ေကာင္းလွသည္။ သူလိုခ်င္ေသာ၊ သူေတာင္းခံခဲ့ေသာ အခ်စ္ကို မိန္းကေလးမ်ား ထံမွ တံု႔ျပန္မႈျဖစ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းညီတူ မရ၍ ထင္ရာစိုင္း သြားျခင္းေပေလာ ဟု ေဒၚတင္မွာ အေတြးနက္ ေနမိပါေတာ့သည္။

ရတနာပံုေန႔စဥ္ ၊ စာ(၈)