ဝါဆိုဝါေခါင္ ငါးကိုေရွာင္
ႏြယ္ဦးမြန္ (က်ဳံဒါး)
ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္၌ ငါးမ်ားရွားပါး လာရျခင္းသည္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၿပီး လူတို႔၏ ပေယာဂ မ်ားေၾကာင့္ ငါးရွားျခင္းမွာ တစ္ေၾကာင္း အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ငါးမ်ားကို အလြန္အကြၽံ ဖမ္းယူျခင္း ႏွင့္ ငါးဖမ္းရာတြင္ သံုးစြဲေသာ ပိုက္စိပ္ မ်ားေၾကာင့္လည္း တစ္စ တစ္စႏွင့္ ငါးမ်ား ရွားပါးမႈကို ျဖစ္ေစပါသည္။
အထူးသျဖင့္ ေရွးတံငါႀကီး မ်ားသည္ အရြယ္မေရာက္ ေသာငါးမ်ားကို ဖမ္းယူျခင္း မျပဳၾကပါ။ တံငါ စည္းကမ္းကို လုိက္နာ ၾကသည္။ မိုးဦးက်သည့္ ဝါဆို၊ ဝါေခါင္လ တို႔တြင္ ငါးသေလာက္မ်ား ဥခ်သည္။ ဝါဆို၊ ဝါေခါင္လ တို႔၌ ငါးသေလာက္ ဖမ္းျခင္းကို ေရွာင္ၾကသည္။ ဥငါးမ်ား ျဖစ္သည့္ ငါးသေလာက္ အမမ်ားကို ဖမ္းလွ်င္ ငါးမ်ဳိး သုဥ္းမည္ကို စိုးရိမ္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ''ဝါဆို ဝါေခါင္ ငါးကိုေရွာင္'' ဟုစကားကို ထားရွိခဲ့ပါသည္။ ငါးသေလာက္ ရာသီျဖစ္ေသာ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္လွ်င္ တံငါအေခၚ (ေတာကြၽတ္ေရ) ဟုေခၚ၍ ငါးသေလာက္ တိုးေသာ ေရကို ေရာက္လွ်င္ ျမစ္တြင္း၌ လည္းေကာင္း၊ ပင္လယ္ဝ၌ လည္းေကာင္း၊ ငါးသေလာက္ ပိုက္ကို ခ်ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္ ၌ တံငါမ်ား၏ ပိုက္မ်ား အတြင္း၌ ငါးသေလာက္ အုပ္ႏွင့္ ေတြ႕ၿပီးလွ်င္ ပိုက္တစ္ဖံုလံုး ျမဳပ္သည္ဟု သိရသည္။ တံငါမ်ားသည္ ခ်ည္ပိုက္ မ်ား၏ ေနရာတြင္ တက္ထရြန္၊ ႏုိင္လြန္ပိုက္ မ်ားကို အစားထိုး လာၾကသည္။ ႏုိင္လြန္ပိုက္၊ တက္ထရြန္ ပိုက္မ်ားသည္ ခ်ည္ပိုက္ထက္ စာလွ်င္ ခုိင္ခံ့သည္။ ငါးတုိးျခင္း၏ အားကို ခံႏုိင္ရည္ ရွိသည္။ ခ်ည္ပိုက္ထက္ စာလွ်င္ ေပါက္ထြက္ျခင္း၊ ျပတ္ထြက္ျခင္း၊ နည္းသည္။ ပိုက္တြင္ တုိးဝင္သည့္ ငါး ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းကို မိေအာင္ ဖမ္းယူ ႏုိင္သည့္ စြမ္းရည္ရွိသည္။
ထုိ႔အျပင္ ထိုပိုက္ထက္ ငါးပိုမိေသာ ပိုက္မွာ သံုးထပ္ကြင္း စိပ္ပိုက္ ျဖစ္သည္။ ထုိပိုက္သည္ ငါးဖမ္းရာတြင္ သံုးထပ္ပိုက္ ကြင္းက်ဲထက္ ပိုေသခ်ာသည္။ ပိုက္ထဲ၌ မိေသာ ငါးမ်ားသည္ လံုးဝ လြတ္သည္ မရွိေပ။ ငါးႀကီး၊ ငါးေသး အားလံုးကို ဖမ္းယူသည္။ တစ္ပိႆာေက်ာ္ ငါးႀကီးမွ ႏွစ္က်ပ္ခြဲသား ငါးေလးအထိ ဖမ္းႏုိင္သည္။ ထုိပိုက္မ်ား ေၾကာင့္ ငါးမ်ား ရွားပါး လာသကဲ့သုိ႔ မ်ဳိးသုဥ္း ႏုိင္ေလသည္။
လက္ရွိ အသံုးျပဳ ေနေသာ ပိုက္အမ်ဳိးအစား မွာ ေရလား၊ ငါးလား ဟုေခၚေသာ ပိုက္ျဖစ္သည္။ ''ေရလား၊ ငါးလား'' ဟု ေခၚသည္မွာ ေရထဲ၌ ရွိသမွ် ငါးအားလံုးကို ဖမ္းယူႏုိင္ေသာ ပိုက္ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ ရသည္။ ပိုက္ကြင္း၏ အက်ယ္မွာ လက္မျပဴ (လက္မ တစ္ခုျပဴစာ) မွ်သာရွိသည္။ ကြန္ပိုက္ႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ ငါးဟူသမွ် အကုန္ ဖမ္းမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွးတံငါႀကီးမ်ား ထားခဲ့ေသာ စည္းကမ္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ငါးမ်ား ဥခ်ေသာ သားေပါက္ရာသီ မ်ားကိုလည္း မေရွာင္ ေတာ့ေပ။ ငါးမ်ားကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဖမ္းျခင္းမွ ကာကြယ္ ထားသည့္ တရားဥပေဒ မ်ားကိုလည္း မလိုက္နာ ေသာေၾကာင့္ ပင္လယ္ႏွင့္ ျမစ္အတြင္း၌ ရွိေသာ ငါးမ်ဳိးစံု တုိ႔သည္ တစ္ေန႔တျခား တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္ နည္းပါး လာလ်က္ ရွိသည္။
အထူးသျဖင့္ အဖုိးတန္ငါး ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံျခား ေစ်းကြက္ဝင္ ငါးသေလာက္သည္ အလြန္ ရွားပါးေနၿပီး ၾကာလွ်င္ မ်ဳိးသုဥ္းမည့္ အေနအထားသို႔ မေရာက္ရ ေလေအာင္ ျမန္မာ့ေရ သယံဇာတ မ်ားကို ဝိုင္းဝန္း ထိန္းသိမ္းရန္ လိုအပ္လ်က္ ရွိသည္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၅)
#Themyawadydaily
.jpg)
No comments:
Post a Comment