အားနည္းခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္ကုိ ျပဳ ျပင္ရာဝယ္

စာေရးသူတို႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ဘဝ ရသစာေပကုိ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ တ႐ိႈက္မက္မက္ ဖတ္႐ႈရာတြင္ ကဗ်ာ ဝတၴဳ အစုစု အျမင္ သုတ၊ ရသစံုလင္ ေလာကအျမင္ စာစုေတြမ်ားစြာ သက္ဝင္ခဲ့သည္။ သမုိင္းေနာက္ခံ 

ဂႏ ၳဝင္ ဝတၴဳမ်ားလည္း ထင္ဟပ္ ေပၚလြင္အရိပ္ ထင္စြာေတြ႕ရ၏။ အက်ဳိးပြား  အသိအျမင္တိုးကာ အေတြးေျပာင္းလဲသည္ အထိျဖစ္ရ၏။ မွတ္မွတ္သားသား စာအုပ္ေတြက အေတာ္ပင္မ်ားသည္ဟု ဆုိခ်င္၏။ ယင္းတုိ႔တြင္ သမုိင္းေနာက္ခံ ဂႏ ၴဝင္ေျမာက္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳေသာ ဝတၴဳရွည္ႀကီး ပါဝင္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီး၏ လက္ရာျဖစ္ၿပီး သူသည္ႏုိင္ငံေရး ေလာကတြင္လည္း ထင္ရွားသူ ျဖစ္ေလရာ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ပါသိမွတ္စရာေတြ ျဖစ္႐ံုမက ရသစာေပအဖြဲ႕အျဖစ္ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံရေပသည္။

-

ခုိင္မာေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ အေၾကာင္းအရာကုိ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျပဳထားရာ စာေရးဆရာႀကီးက ၎၏ ဝတၴဳအဦး အစအခန္းတြင္ သူ၏ဇာတ္ေကာင္သည္ မျပည့္မစံုေသာ လူတစ္ေယာက္၊ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေပါင္း

မ်ားစြာ ျပည့္ေနေသာ ဇာတ္ေကာင္၊ ေလာကႀကီးတြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူမႈနယ္ပယ္၌ မတည္ၿငိမ္ မခိုင္မာမီ အေတြ႕အႀကံဳ ႏုနယ္သည့္အေလ်ာက္ အမွားအယြင္း ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။ ဘဝ၏ ရင့္က်က္သည္ အထိ ဆြဲေဆာင္ေကာက္ခ်က္ခ် လက္စြမ္းျပ ဝတၴဳျဖစ္၏။ သူ၏ ဇာတ္လုိက္သည္ မျပည့္စံုေသာ Inpect Person ဟုဆိုေလသည္။ 

-

ေလာကႀကီးတြင္ ျပည့္စံုသူတစ္ဦးမွ် မရွိ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္မႈမ်ားစြာ ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရျခင္း ျဖစ္၏။ ေလာက ဇာတ္ခံုလည္း ျဖစ္ေလသည္။ သဘာဝက်ပါ၏။ ခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္မ်ားစြာ ျပည့္ႏွက္ေသာ စာေရးသူ၏ ဘဝကို မီးေမာင္း ထုိးျပျခင္းႏွင့္ တူေပရာ ထြက္ေပါက္ရွာအေျဖညႇိအဆင့္ ျမင့္ေအာင္ အားထုတ္ရမႈေတြ မ်ားစြာႀကံဳခဲ့ရေၾကာင္း ဝန္ခံခ်င္ေပသည္။ စာေပေလာကတြင္ Perfector of inperfection ဟူေသာ စကားရပ္ေတြ႕ဖူး၏။ လူတိုင္းသည္ ျပည့္စံုျခင္းမရွိ၊ မျပည့္စံုျခင္း၏ ျပည့္စံုသူေတြသာ ျဖစ္၏။ ထုိအေျခအေနမွ ဘဝကိုျဖတ္သန္း တည္ေဆာက္ရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

-

ထုိစာတန္းေလးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ဟာသ တစ္ခုရွိ၏။ စာေရးသူေဟာ ေျပာပြဲအခ်ဳိ႕၌ ေဖာက္သည္ခ် ဖူး၏။ ဟာသအျမင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒႆန ပါဝင္သည္ဟု ထင္မိ၏။ အေၾကာင္းအရာမွာ လူတစ္ေယာက္က ေျပာေလသည္။ ''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားေတြဟာ အိမ္ေထာင္ မျပဳမခ်င္း ဘဝက မျပည့္စံုဘူး''ဟု ေျပာ၏။ ထုိအခါ အနီးရွိလူက ''အိမ္ေထာင္ ျပဳၿပီးေတာ့ေကာ''ဟုေမးေလသည္။ ထုိအခါက်မွ မူလစကား ေျပာသူက အိမ္ေထာင္ ျပဳေတာ့လည္း ဘဝက ဆံုးသြားတာေပါ့ဟု ဆုိေလသည္။ ျပည့္စံုျခင္း မျပည့္စံုျခင္း၏ ေလာကသ႐ုပ္ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုပင္။ ႏွစ္ၿခိဳက္မိသလို ျဖစ္မိေသး၏။ လူတိုင္းအလိုရွိေသာ ျပည့္စံုေသာ ဘဝမရသည့္တုိင္ အားနည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကုိ ျပဳျပင္မြမ္းမံ ျဖည့္ဆည္း ဖံုးဖိၾကရမည္ဟု ယူဆေပသည္။ ေရာက္ဆဲကာလ လူမႈဘဝတြင္ က်င့္သံုးေလ့ရွိေသာ စ႐ိုက္မ်ားတြင္ သူတစ္ပါး၏ အားနည္းခ်က္ကုိ သိေအာင္လုပ္ၿပီး အျမတ္ ထုတ္ျခင္း၊ အသံုးခ်ျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိ၏ အားနည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈကုိ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကာ ဟန္ကုိယ့္ဖို႔ျပဳေလ့ ရွိျခင္းျဖစ္၏။ ပံုစံအားျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ အားနာတတ္မႈကို အခြင့္ေကာင္းပမာ အသံုးခ် ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏။ မိမိ၏ ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္က်ေတာ့ လူမသိ သူမျမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ကာ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ပမာ ျပည့္စံုဟန္ ဆက္ဆံတတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ သတိမူလွ်င္ ဂူျမင္ႏုိင္သည့္ သာဓကေတြ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ရွိၿပီး ျမင္ေတြ႕ၿပီး ျဖစ္မည္။

-

တကယ္ေတာ့ဘဝ၏ အေတြ႕အႀကံဳေတြထဲမွ အားသာခ်က္ကုိ ဆုပ္ကိုင္၊ အားနည္းခ်က္ကုိ သင္ခန္းစာယူအင္အားအျဖစ္ အသံုးခ်ရမည့္ တာဝန္သာရွိေပသည္။ မိမိႏွင့္ ဝန္းက်င္ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ မ်ားစြာကို ျပဳျပင္ျဖည့္

ဆည္းရမည့္ သဘာဝလည္းရွိ၏။ ႐ိုးသားမႈလည္း လုိေပသည္။ ဟန္ေဆာင္ေသာ ျပဳျပင္မြမ္းမံ လုပ္ကုိင္မႈက တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း ေပၚလြင္ႏိုင္ေပသည္။ လူ႔သဘာဝသည္ ဆန္းၾကယ္၏။ မရွိကို အရွိ၊ အရွိကုိ မရွိ မွတ္ယူခ်င္သည္။ ခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္ကို ဖံုးဖိလိုသည္။ ပကတိ အရွိအတိုင္း လက္မခံခ်င္တတ္။ ေက်းလက္ဟာသ ကေလးတစ္ခုရွိ၏။ ကာလအရွည္အၾကာ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ အလင္းေရာင္အတြက္ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ ေရနံဆီ မီးခြက္သံုးရသည္။ ညဘက္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသုိ႔ သြားရာတြင္ မီးအုပ္ေဆာင္းကို အသံုးျပဳရသည္။ 

-

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ၾကက္မ်က္ကန္း သင့္သူ တစ္ဦးရွိ၏။ ေန႔ဘက္တြင္ ျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း ညဘက္တြင္ ေကာင္းစြာ မျမင္ႏုိင္။ သုိ႔ေသာ္ ပကတိ ေကာင္းဟန္ေဆာင္၏။ တစ္ညတြင္ အိမ္လည္သြား၏။ အျပန္အတြက္ အိမ္ရွင္က စုိးရိမ္၏။ သုိ႔ရာတြင္ ဧည့္သည္က မ်က္စိေကာင္းဟန္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မီးအုပ္ေဆာင္း ပါတယ္ဟုဆိုကာ ဆြဲယူသြား၏။ အိမ္သုိ႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္သြား၏။ အဆင္ေျပၿပီဟု ယူဆစရာရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္တစ္ရက္ မနက္တြင္ အိမ္ရွင္လုိက္လာၿပီး သူအိမ္က ယူသြားသည့္ ၾကက္တူေရြး ေလွာင္အိမ္ ျပန္ေတာင္းသျဖင့္ ေပးလုိက္ရသည္။ ထုိအခါက်မွ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈကို ဖံုးကြယ္ျခင္းကိစၥ ေပၚသြား၏။ နားမၾကားမူက နားၾကားဟန္၊အျမင္အာ႐ံုခ်ဳိ႕တဲ့သူက ေကာင္းစြာျမင္ႏုိင္ဟန္ ျပဳၾကသည့္ သဘာဝရွိ၏။ ျပဳျပင္ႏုိင္ျခင္းေတာ့ မဟုတ္။ အထင္ေသးမည္ကို စိုးရိမ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ တစ္ဖက္သား၏ ခႏၶာကုိယ္ခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္ကုိ ေလွာင္ေျပာင္ ျပက္ရယ္မျပဳ သင့္ပါ။ မသန္စြမ္းမႈကို အခြင့္ေကာင္းမယူဘဲ အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ ျမႇင့္တင္အားေပးဖို႔သာ လုိေပသည္။ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္လည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ခြန္အားတူမွ်သည့္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈတြင္ တစ္ဖက္၏ အားနည္းခ်က္ကို ရွာေဖြတုံ႔ျပန္အႏုိင္ရေအာင္အား ထုတ္ရမည္ျဖစ္၏။ အားကစားေလာကတြင္ လက္ေဝွ႔သမားမ်ားသည္ တစ္ဖက္ၿပိဳင္သူကို အားနည္းခ်က္ရွာေဖြရသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ ျမန္မာေဘာလံုးေလာကတြင္ တစ္ခ်ိန္က ဂိုးသမားမ်ား ေရွ႕တန္းတက္ ကန္ရာက ဂိုးမ်ားစြာ သြင္းသည္အထိ ေအာင္ျမင္မႈရမည္။ ေျပာင္းလဲကစားရာတြင္ သူတာဝန္ယူခဲ့ေသာ ဂိုးသမား၏ အားနည္းခ်က္ကို သိေသာေၾကာင့္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ဥေရာပေဘာလံုး အသင္းႀကီးမ်ားတြင္ ကစားသမားမ်ား ရာသီအလိုက္ အေျပာင္းအေရႊ႕ ျပဳၾကသည္။ အသင္းေဟာင္းႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရာ၌ မည္သုိ႔ ကစားရမည္ကို အားနည္းခ်က္ ရွာေဖြတတ္သည္။ ထိုအခါ အခြင့္သာစြာႀကိဳးပမ္းႏုိင္ ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ 

အားနည္းခ်က္သည္ အျပစ္မဟုတ္ပါ။ အမွားအယြင္းရလဒ္ ႀကံဳရဖြယ္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေတြ႕အႀကံဳအား သင္ခန္းစာအျဖစ္ ျပဳျပင္ဖို႔သာရွိ၏။ မမွားေသာေရွ႕ေန၊ မေသေသာ ေဆးသမား ဟူ၍ရွိေပရာ ေဆးဝါးေကာင္းေတြ၊ နည္းစနစ္ေတြ ေပၚထြန္းျခင္းအစ စကားဦးသန္းျခင္းဟု ဆိုႏုိင္သည္။ Experience is the Best teacher ဟုေတြ႕ရ ဖူးသည္။ အေတြ႕အႀကံဳသည္ အေကာင္းဆံုးေသာ ဆရာဟု အဓိပၸာယ္ရ၏။ ႀကံဳသမွ်

ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္သည္ ေရွ႕အဖို႔ ရလဒ္ေကာင္း ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း အစအဦးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ဟူေသာ စကားသည္ ဆုိ႐ိုးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ လက္ေတြ႕၌ ပါးလ်ားလွေပသည္။ အရာရာႏွင့္

အေၾကာင္းေၾကာင္း ခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္အတြက္ အျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ တတ္ပါ၏။ သိၾကားမင္း ႏြားေယာင္ ေဆာင္လာသည္ကိုပင္ ခ်ဳိေကာက္သည္ဟု ေျပာခ်င္ေသးပါ၏။ မကင္းသည့္ အားနည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈအတြက္

အေကြးထဲက အေကာက္ဟု သတ္မွတ္ရပါမည္။ အားနည္းခ်က္မ်ားထဲက အားသာခ်က္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏုိင္စြမ္း စိတ္ထားရွိဖို႔ေတာ့ ပ်ဳိးေထာင္သင့္ေပသည္။

-

ကမၻာေပၚရွိ ႏုိင္ငံတိုင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲခဲ့၏။ စီးပြားေရး စနစ္အဖံုဖံု ေျပာင္းလဲ က်င့္သံုးၾက၏။ လူမႈယဥ္ေက်းမႈတြင္ ထံုးဓေလ့ေတြ ေျပာင္းလဲၾကသည္။ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာမွ အားနည္းခ်က္မ်ားကို အားသာခ်က္အျဖစ္ ျပဳျပင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့သမုိင္း ေရစီးေၾကာင္းတြင္လည္း ထုိသေဘာပင္ျဖစ္၏။ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ လူမႈယဥ္ေက်းမႈေတြ အေျပာင္းအလဲ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ အဆုိးမွ အေကာင္းသုိ႔အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားအရ ျပဳျပင္မႈခ်ည္းျဖစ္၏။ မေျပာင္းလဲေသာ အယူအဆ ေကာင္းေတြလည္း ရွိ၏။ ထာဝရ ေခတ္မီေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အမွန္တရားေတြကို ေတြ႕ေအာင္ရွာ၊ လြတ္ေအာင္႐ုန္းဟူေသာ တစ္ခ်ိန္က က်င့္ခဲ့ေသာ စကားရပ္သည္ ႏွလံုးသြင္းအပ္သည္ဟု ထင္၏။ အားနည္းခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ ေလ်ာ့နည္းေစသည့္ က်င့္ထံုးဟု မွတ္ယူမိ၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ဓနဥစၥာႏွင့္ နည္းပညာ ေတာင့္တင္းခုိင္မာေသာ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားသည္ အင္အားခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ ႏုိင္ငံငယ္မ်ားအေပၚ အႏုိင္က်င့္ ဗုိလ္က်ျပႆနာမီးေမႊး တတ္ေပသည္။ ျပဳျပင္ ပ်ဳိးေထာင္ျခင္းထက္ အခြင့္ေကာင္း ယူသည္က မ်ား၏။ သတိျပဳ စရာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္ခြန္ကုိယ့္အား 

အစြမ္းအစ၊ ကုိယ့္အား ကိုယ္ကိုး အားထည့္ေနရျခင္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံအဖို႔ အရင္းအျမစ္ႏွင့္ စြမ္းပကားသံုးစြဲရာ၌ ပကတိအေနအထားကို ႐ႈျမင္ျခင္းႏွင့္အတူ စိတ္ဓာတ္အသစ္၊ ဥာဏ္ရည္အသစ္ ေတြ႕ျမင္ထုဆစ္ ပံုေဖာ္ဖို႔သာ ျဖစ္၏။ သမား႐ိုးက် ေရစုန္လုိက္ျခင္းထက္ ေရဆန္ေလဆန္ ဘဝခရီးတြင္ အားထည့္ အသံုးခ်သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ ယခုကာလသည္ Multi-Culture ဟုဆိုသည့္ ဘက္စံု ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ ျဖစ္ေလရာ သူ႔ထက္ငါ ေကာင္းေဆာင္ရြက္ရင္း ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ ပါးလ်ားေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ျဖစ္ပါ၏။ 

-

ပုထုဇဥ္ႏြယ္ဖြား မႏုႆ လူသားတိုင္းသည္ ခ်ဳိ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္ႏွင့္ မကင္း ျပဳျပင္မြမ္းမံ အသံုးခ်ရသည္မွာ မွန္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ အသိတရားႏွင့္ သတိတရားပိုင္းတြင္ ျပည့္ဝဖို႔လုိ၏။ Knowledge to Power ဆိုသကဲ့သို႔ သုတပညာျပည့္ဝ ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္ျခင္းက ေရွ႕တန္းေရာက္ေအာင္ ပြဲဝင္ၾကမည္ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ သတိရွိဖို႔ျဖစ္၏။ သတိတမံ ဥာဏ္ေျမကတုတ္၊ ပညာစြမ္းကုိ ခြၽန္းျဖင့္ အုပ္ဖုိ႔ျဖစ္၏။ သတိမမူ ဂူမျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း သတိမူက ျမဴကို ပင္ျမင္ႏုိင္ပါ၏။ အသိႏွင့္ သတိေပါင္းပါက ထက္ျမက္ပါမည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ သတိျပဳရ၏။ ေျပာင္းလဲျခင္း တရားကို သတိမူရေလသည္။ သတိကင္းလြတ္ ငွက္ေတာင္ကြၽတ္ျခင္းသည္ ကိုယ္က်ဳိးနည္းမႈကို ရည္ၫႊန္းပါ၏။ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ အသိဥာဏ္ႏွင့္ သတိတမံ ေလ်ာ့ပါး ၾကသူတို႔သည္ အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္သံုးမ်ဳိးသံုးစား မည္သည့္ေနရာ၌ ရပ္တည္ေနမည္ကုိ ခန္႔မွန္းႏုိင္ေပသည္။ နီးနီးကပ္ကပ္ တင္ျပစရာရွိ၏။ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ စာရိတၱ ျမင့္မားေစမႈအတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအစုဝင္ စာေပႏွင့္ အႏုပညာပိုင္းတြင္ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ ရွာေဖြရင္း ျပဳျပင္တိုးတက္ေစဖို႔ ျဖစ္၏။

-

ၫြန္႔ဟံ(ၾကဴေတာ)

#ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ