( ရွိန္းထက္ )
၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၆ ရက္က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေပက်င္း၌ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဂြၽန္ကယ္ရီ အပါအဝင္ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား ႏွင့္ တ႐ုတ္ထိပ္တန္း အရာရွိႀကီးမ်ား ႏွစ္စဥ္က်င္းပ ေနက် စီးပြားေရး ညီလာခံတြင္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ ၾကသည္။ စစ္ေရးအရ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုး က သေဘာထားမ်ား တင္းမာ ေနေသာ္လည္း စီးပြားေရးႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရးသည္ ထိုအရာမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးစဥ္းစား မရေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္။
တင္းမာသည့္ အေရးက တစ္က႑၊ စီးပြားေရးက တစ္က႑၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရးက တစ္က႑ သီးျခားစီ ခြဲျခားထား ရသည္။ မည္သည့္ အခ်ိန္အတြင္း ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ဆံုႏိုင္မွန္း မသိသည့္ စစ္ေရး တင္းမာမႈ ဆီမွ စစ္ပြဲတစ္ပြဲကို ဦးစားေပးၿပီး က်န္သည့္ အရာမ်ားကို ပစ္ပယ္ထားလွ်င္ ထိုအရာမ်ားက အခ်ိန္တန္လွ်င္ ကမၻာစစ္ႀကီး တစ္ခုကဲ့သုိ႔ ဒုကၡေပး ေတာ့မည္။ စစ္ပြဲမ်ားကို ရပ္ထား ၍ရသည္။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေဖာက္ျပန္မႈ မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး ကိုေတာ့ ရပ္တန္႔ထား၍ ရမည္မဟုတ္။ စီးပြားေရးကို ရပ္ထားလွ်င္၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ကကဲ့သို႔ ကမၻာ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ ဆီသို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေရာက္သြားမည္။
သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရးကို မေတြးဘဲ ရပ္တန္႔ထားလွ်င္ လည္း အေမရိကန္တို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီ႐ိုရွီးမား ႏွင့္ နာကာဆာကီ ကို ႏ်ဴကလီးယားဗံုး ႀကဲသည္ ထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးရြား ဦးမည္ျဖစ္သည္။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေျပာင္းလဲမႈ ေၾကာင့္ မိုးေခါင္ေရရွား မႈမ်ား၊ အပူလႈိင္းမ်ား၊ ေရႀကီးမႈမ်ား၊ ေလမုန္တိုင္း မ်ားမွာ ကမၻာႏွင့္ အ၀န္း ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိၿပီး လူေပါင္းႏွစ္စဥ္ သန္းႏွင့္ခ်ီ အစာေရစာ ငတ္ျပတ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္၍ ရာေထာင္ႏွင့္ ခ်ီၿပီး ေသဆံုးေနၾက ရသည္။
ထို႔ျပင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မထိန္းသိမ္းလွ်င္ လူသားတို႔ ေနထိုင္ရာ ကမာၻႀကီးသည္ ပင္လယ္ ေရေအာက္သို႔ အခ်ိန္ ေစာစီးစြာ ေရာက္သြားဦးမည္။ ထိုအခါ ႏ်ဴကလီးယား စစ္ပြဲျဖစ္မွ ကမာၻပ်က္မည္ ဆိုေသာ ပညာရွင္တို႔၏ ေဟာစာတမ္း မွာလည္း လံုးဝ လဲြမွားကာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေၾကာင့္သာ လူသားတို႔ ကမာၻပ်က္စီး ရသည္ဟူ၍ ေျပာမွသာ မွန္ကန္ ေပေတာ့မည္။ ကမၻာ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းလဲပစ္မည့္ ႏွစ္ခု အနက္မွ တစ္ခုျဖစ္သည္။
သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ား ေဖာက္ျပန္ၿပီး ကမာၻႀကီး ပူေႏြးလာရျခင္း သည္ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ ဓာတ္ေငြ႕ မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး လိုအပ္ေနသည္။ ယေန႔ အခ်ိန္သည္ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ ဆိုက္ေရာက္ ေနၿပီး ထိုသို႔ မလုပ္ပါက ကမာၻ႕ အပူခ်ိန္သည္ ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ထက္ေက်ာ္သြားကာ ကမၻာ့ ကမ္း႐ုိးတန္း ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ား ေရေအာက္ ေရာက္ၿပီး လူေပါင္းသန္း ၃ဝဝ ခန္႔ ဆင္းရဲတြင္း နက္ကာ သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးရဦး မည္ဟု ကုလသမဂၢ က ထုတ္ျပန္ထား ခဲ့သည္။
၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္က အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္တြင္ က်ေရာက္ခဲ့ေသာ အပူလႈိင္း မ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုး ခဲ့ရသည္။ ကမာၻ႕ အပူခ်ိန္သာ ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ထက္ အပူခ်ိန္ တုိးသြားပါက ထို ေသဆံုးမႈ၏ အဆေပါင္း ဆယ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ျမင့္တက္ လာမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးေခါင္ ေရရွားမႈမ်ား၊ အပူလႈိင္း ႐ိုက္ခတ္မႈမ်ား၊ ဝင္႐ိုးစြန္း ေရခဲေတာင္ မ်ားႏွင့္ ေရခဲလႊာမ်ား အရည္ေပ်ာ္ လာမႈေၾကာင့္ ေရႀကီးမႈ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျဖစ္ေပၚလာကာ ကမာၻ ့ ပင္လယ္ မ်က္ႏွာျပင္လည္း ၅ မီတာ ေလာက္အထိ ျမင့္တက္လာမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ COP 21 ဟု ေခၚေသာ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္က ပဲရစ္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ၏ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေျပာင္းလဲမႈ ညီလာခံကို အဓိက အားထားၿပီး က်င္းပခဲ့ရသည္။ ထင္မွတ္ မထားေလာက္သည့္ ေအာင္ျမင္မႈ မ်ားႏွင့္ ညီလာခံကို အဆံုးသတ္ ခဲ့ၿပီး ကမၻာ့ အပူခ်န္ကုိ လာမည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ အထိ မေက်ာ္လြန္ေရး သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုး ခဲ့ၾကသည္။
ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာၿပီး ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားသည္ ႐ုပ္ၾကြင္းေလာင္စာ မ်ားကို႐ႈိ႕ၿပီး စြမ္းအင္ရယူျခင္း ႏွင့္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းမ်ား မွျဖစ္သည္။ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈကို ႐ုပ္ၾကြင္း ေလာင္စာစြမ္းအင္ က႑မွ ၉ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း အထိရရွိၿပီး ဘိလပ္ေျမ ထုတ္စက္႐ံုမ်ား ကဲ့သို႔ေသာ စက္႐ံုမ်ားမွ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ရရွိသည္။
တ႐ုတ္၌ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ရွိၿပီး အဆင့္ မျမႇင့္တင္ရေသးသည့္ ရာေထာင္ခ်ီ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ုံမ်ားကိုလည္း တ႐ုတ္အစိုးရက ပိတ္သိမ္းခိုင္း ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ၂ဝ၃ဝ ျပည့္ႏွစ္ အေရာက္တြင္ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈကို ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေလွ်ာ့ခ်မည္ဟု တ႐ုတ္အစိုးရက ေၾကြးေၾကာ္ထားၿပီး အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္ လုပ္ငန္းတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အင္တိုက္ အားတိုက္လည္း ျပဳလုပ္ေနသည္။
ကမာၻ႔ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ ျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္၏ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈသည္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဥေရာပသမဂၢ ႏုိင္ငံမ်ား အားလံုးက ထုတ္သည့္ ကာဗြန္ ပမာဏႏွင့္ ညီေနသည္။
ကမာၻ႕ ေအာက္ဆီဂ်င္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ထြက္ရွိရာ အေမဇုန္ သစ္ေတာႀကီး က တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက ထြက္သည့္ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ အားလံုးကို ဒိုင္ခံစုပ္ယူ ေပးသူကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနကာ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ ပမာဏႏွင့္ စုပ္ယူေပး ႏုိင္သည့္ သစ္ပင္ ပမာဏက မမွ် ျဖစ္ေနသည္။
ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ ကို အဓိက စုပ္ယူေပးသည့္ အရာမ်ားမွာ သစ္ပင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမား က ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈကို ေလွ်ာ့ခ်သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ယခုအခ်ိန္မွ စကာ သစ္ပင္စိုက္ၿပီး ကမာၻႀကီးကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အႀကံျပဳထား ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္လာမည့္ ႏွစ္ ၂ဝ တြင္ ကမာၻ႔ အပူခ်ိန္ ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ထက္ မေက်ာ္လွ်င္ ယခု စိုက္ပ်ဳိးထား သည့္ ႏွစ္ ၂ဝ သက္တမ္း ရွိလာမည့္ သစ္ပင္ မ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ မေက်ာ္ေအာင္ ထိန္းသြားႏုိင္ရန္ အိုဘားမား ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ မ်ား၏ ကာဗြန္ ထုတ္လုပ္မႈ ကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ ျဖစ္သည္။ စက္မႈ ေတာ္လွန္ေရး စခ်ိန္မွ စက္႐ံုမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေထာင္ၿပီး ကာဗြန္မ်ား အၿပိဳင္ထုတ္လာ ခဲ့ၾကေသာ ယခု
ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံ မ်ားကို ထိုအခ်ိန္က ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံမ်ားဟု ေခၚသည္။ ထို အခ်ိန္တုန္းက ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ မ်ားနည္းတူ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ မ်ားကို ထိုႏုိင္ငံႀကီး မ်ားက စံခ်ိန္တင္ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည္။ ယခုလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ မ်ားက သူတို႔ႏုိင္ငံ ပိုမိုဖြံ႕ၿဖိဳးရန္ အတြက္ စက္႐ံုမ်ား တစ္႐ံုၿပီးတစ္႐ံု ေဆာက္သည္။ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ မ်ားကို ပိုမို ထုတ္လုပ္လာသည္။
ထိုအခ်က္ကို ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ရန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံ မ်ားက ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ မ်ားကို အစိမ္းေရာင္ နည္းပညာ က႑ ျမန္ဆန္စြာဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္လာေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈမ်ား ပိုမိုျပဳလုပ္ရန္ လိုသည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံမ်ား အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္က႑ အတြက္ ရန္ပံုေငြမ်ားကို ရရွိရန္ လိုအပ္သည္။ တ႐ုတ္ အစိုးရကေတာ့ ရန္ပံုေငြကို အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃ ဘီလီယံ အထိ မတည္မည္ဟု ဇြန္ ၆ ရက္မွ ၇ ရက္အထိ က်င္းပခဲ့ သည့္ ေပက်င္း စီးပြားေရး ညီလာခံတြင္ ဆိုထားၿပီး ၂ဝ၂ဝ ျပည့္ႏွစ္ မတိုင္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံမ်ားကို အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ဝဝ ဘီလီယံ ပံ့ပိုးႏိုင္ေရး အစီအစဥ္ ကိုလည္း ခ်ျပခဲ့သည္။
အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဂြၽန္ကယ္ရီ က ေထာက္ခံခဲ့ၿပီး အစိမ္းေရာင္ စီးပြားေရးႏွင့္ စြမ္းအင္က႑ တြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီး ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမႈကို အတူတကြ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ တိုက္တြန္း ခဲ့သည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေသာ တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္ သည္ ဇြန္ ၅ ရက္က ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္ျပင္ အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အျပန္အလွန္ စကားစစ္ထိုး ခဲ့ၾကေသးသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထိုအေရးကို စီးပြားေရးႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရးမွာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားလွ်င္ ကမာၻႀကီး၏ အနာဂတ္သည္ လွပလာမည္ မဟုတ္ဘဲ ပိုမိုဆိုးရြား လာမည္ကို ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ တင္းမာေနေသာ စစ္ေရးကို ေဘးခ်ိတ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား လိုက္ရပါသည္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၄)
.jpg)
No comments:
Post a Comment