အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူ

အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူ

Guiter ေနာင္

ေက်ာင္းသားဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘဝ နယ္ပယ္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းက မသင္ခဲ့ရ တာေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကုိ သိလာရတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းက သင္ခန္းစာ ေတြဟာ လက္ေတြ႕ဘဝကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ ခြန္အားေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ ေသခ်ာေပမယ့္ သက္လံု ေကာင္းဖို႔ဆိုတာ ကုိယ္တုိင္ပဲ ေလ့က်င့္သင္ယူ ရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။

ျပည္တြင္းက မတူညီတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္ ခဲ့ရာက ျပည္ပခရီးစဥ္ ေတြကိုပါ အေၾကာင္းပါ ခဲ့တယ္။ ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့တယ္။ နည္းပညာကို ေရွ႕တန္းတင္တ့ဲ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ပညာရွင္ကို အေလးထား ၾကတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ကုမၸဏီ အသီးသီးက လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ သူေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ ခန္႔ထားၾကတယ္။ နည္းပညာ အတြက္ Research ဌာနကေန သုေတသန အၿမဲလုပ္ေန ရသလို ေစ်းကြက္ကုိလဲ Promotion အခါ အားေလ်ာ္စြာ လုပ္ေပး ေနရတယ္။ ပညာကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပညာနဲ႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ သြားၾကတယ္။ ေနရာေကာင္း တစ္ခုရဖို႔ လူႀကီးကို ခ်ဥ္းကပ္႐ံုနဲ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ရာထူးနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အရည္အခ်င္း ေတြရွိမွသာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ပညာကို ဦးစားေပးတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ သူေတြကလဲ ပညာကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ ပါတယ္။ တစ္လယမ္း ၂၅ ေသာင္းရဖို႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ပဲ လုိတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံရမယ္။ အလုပ္မလုပ္ရင္ ပုိက္ဆံမရဘူး ဆုိတာပဲ။

ဒါက ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ကြာဟခ်က္ ေတြလု႔ိပဲ ေျပာရမွာပါ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြ မွာေတာ့ ပညာကို အေျခမခံဘဲ လူကို အေျခခံေနတဲ့ သေဘာ ရွိပါတယ္။ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြ ေနာက္က်န္ခဲ့ တယ္ဆုိတာ ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ ဆုိးေမြကို ခံလိုက္ ရတယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။ လူနပ္ေတြသာ ေနရာရ၊ လူနပ္ေတြသာ ေပါက္ေရာက္ ေနတဲ့ လူနပ္ခ်မ္းသာ ေခတ္ႀကီးမွာ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြ ေနာက္က်န္ ခဲ့တာ ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ စြမ္းအားေတြ အလဟႆ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ သစ္ပင္ေတြခုတ္၊ သယံဇာတေတြ ထုတ္ ေနတာက ျမင္ရတ့ဲ အရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ႈံးမႈလို႔ ေျပာရင္ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြ သူတို႔နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာ မေရာက္ေသး တာကလဲ စြမ္းအင္ ဆံုး႐ႈံးမႈ ပါပဲ။

လူနပ္ေတြကို အရည္အခ်င္း မရွိဘူးလို႔ အားလံုးကို ဝါးလံုးသိမ္း ရမ္းေျပာလို႔လဲ မျဖစ္ပါဘူး။ လူနပ္ေတြ ထဲမွာလဲ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြ ပါေကာင္း ပါႏုိင္ ပါတယ္။ အရာရာ အေကာင္းခ်ည္း မရွိတဲ့ ေလာကမွာ လူနပ္ေတြ ခ်မ္းသာၾကၿပီး လူတတ္ အမ်ားစု ဆင္းရဲေနတာ ေတြ႕ၾက ရမွာပါ။ 'စာတတ္ဖို႔ မလိုဘူး။ အထာနပ္ဖို႔ လိုတယ္' ဆိုၿပီး မထိတထိ ေျပာတာကုိလဲ ႀကံဳၾက ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူတတ္ေတြကုိ လူကတ္ေတြလို႔ အထင္ခံ လိုက္ရၿပီး လူနပ္ေတြကို လူေတာ္ေတြလုိ႔ အထင္ခံလိုက္ ရတာပါပဲ။ လူတတ္ေတြက အတတ္ပညာ ေနာက္ကို လိုက္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ ေနခ်ိန္မွာ လူနပ္ေတြက အခြင့္အေရး ေနာက္လိုက္ရင္း LANCRUZER စီးသြားတာ ပါပဲ။

ငါးသံုးေကာင္ ပံုျပင္ကို အားလံုး သိၾကပါတယ္။ ဉာဏ္မသံုးဘဲ ဝီရိယ လြန္တဲ့ငါးက လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း အၿမဲႀကံ ေနေတာ့ ေလွေပၚမွာတင္ ေခါင္းထု အသတ္ခံ လုိက္ရပါတယ္။ ကံကို အယံုလြန္ၿပီး ပံုတဲ့ ငါးကေတာ့ ဘာမွ မႀကိဳးစားလု႔ိ တံငါေလွ ကမ္းလဲ ကပ္ေရာ အထုခံရၿပီး ေသျပန္ပါတယ္။ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝီရိယ ရွိတဲ့ ငါးကေတာ့ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ မခုန္ဘဲ ေလွအလူးမွာ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား လုိက္လို႔ လြတ္သြား ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လို႔ လက္ေတြ႕ ဘဝထဲ ေရာက္ေတာ့ ငါးသံုးေကာင္ ပံုျပင္က အေရးပါ လာခဲ့တယ္။

''သူတည္း တစ္ေယာက္ ေကာင္းဖု႔ိ ေရာက္မူ သူတစ္ေယာက္မွာ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း။ ''တစ္ေခတ္ တစ္ခါက အနႏၲ သူရိယ အမတ္ႀကီး ေရးခဲ့တာပါ။ ဘုရင္ အမ်က္ေတာ္ ရွလို႔ ေသဒဏ္ အေပးခံခဲ့ ရတယ္ ဆုိ ေပမယ့္ လဲ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ ပါေလ။ ပညာကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ရွင္ဘုရင္ သာဆုိ ဘယ္လုိ ဆံုးျဖတ္မလဲ သိခ်င္စမ္း လွပါတယ္။ ေဂါတမ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခါက စစ္သူႀကီး ဗႏၶဳလ ဆိုတာ စစ္ဗ်ဴဟာ အလြန္ေကာင္းၿပီး တုိက္ပြဲေတြ ေအာင္၊ မလုိသူ ေတြရဲ႕ကုန္းေခ်ာစကား ဘုရင္က နားေယာင္ေတာ့ လုပ္ႀကံခံ လိုက္ရတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ဗႏၶဳလရဲ႕ တူေမာင္က အၿငိဳးထား၊ အႀကံတူ ဝိဋတူပ နဲ႔ တြဲမိေတာ့ ေကာသလ မင္းႀကီး ဒုကၡေရာက္။ သက္ဦး စံပိုင္ဘုရင္ စနစ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာ ပညာရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား အသက္ေပး ခဲ့ရလိမ့္ မလဲဆိုတာ စဥ္းစား ၾကည့္ရင္ အလြန္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းပါတယ္။

ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ သက္ဦးစံပုိင္ ဘုရင္စနစ္ကို ေက်ာ္လြန္ ခဲ့ပါၿပီ။ လူနပ္ေတြ ခ်မ္းသာ တာကိုလဲ မုဒိတာ ပြားႏိုင္ပါတယ္။ စူးေနရာ စူးေဆာက္ေနရာ ေဆာက္ ဆုိသလို အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ပညာရွင္ေတြ၊ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြ ယေန႔ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရး မွာ ပူးေပါင္း ပါဝင္လာမယ္ ဆုိရင္ လူနပ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ ႏိုင္ငံ မဟုတ္ဘဲ လူတတ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ အေသအခ်ာ ပါပဲ။

#Yadanarpondaily

#ရတနာပံုေန႔စဥ္