CCTV ယဥ္ေက်းမႈ

CCTV ယဥ္ေက်းမႈ

မဒါေလး

ယေန႔ တိုးတက္ လာေသာ ေခတ္ႀကီးတြင္ မျမင္ႏိုင္ သည္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ သကဲ့သို႔ ျမင္ႏုိင္သည္ မ်ားလည္း လက္ေတြ႕ ျဖစ္ေန ၾကသည္။ ေျပာင္းလဲ ျခင္းမွာ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ တိုးတက္ သထက္ တိုးတက္ လာသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ပင္ ေကာင္းလြန္း ေနသည္။ ယေန႔ ေျပာင္းလဲ ေနေသာ ေခတ္အခ်ိန္ အခါတြင္ တစ္ရက္ အျပင္မထြက္ သည္ႏွင့္ တစ္ရက္ ေခတ္ေနာက္က် လ်က္ ရွိေနသည္ဟု ပင္ ေျပာရမည္ ျဖစ္သည္။ ျပင္ပ ေလာကတြင္ ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွား ေနသည္ မ်ားကို အိမ္တြင္းမွ ေန၍ မွန္းဆလို႔ မရသည့္ ေခတ္ျဖစ္သည္။ မွတ္မိ ပါေသးသည္ ကြၽန္မ ရွစ္တန္း အရြယ္တြင္ ေရွးလူႀကီးဟု ေျပာရမည့္ အသက္ (၈ဝ) ကြၽန္မ အဘိုးကို ၾကက္ဥ တစ္လံုး ငါးဆယ္ ဟု ေျပာမိရာ အဘိုးမွာ ၾကက္ဥပင္ မစားႏုိင္ ျဖစ္သြား သည္ကို ႀကံဳဖူးသည္။ အေဖႏွင့္ အေမက ၾကက္ဥ တစ္လံုး ငါးက်ပ္ဟု ျပန္ျပင္ ေျပာမွ ေန႔စဥ္ စားေနက် ၾကက္ဥကို ျပန္စား ေတာ့သည္။ အဘိုး အသက္ (၅ဝ) ေက်ာ္ နားေလး သြားၿပီးေနာက္ အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္ သိပ္မထြက္ ေတာ့သျဖင့္ ေလာကႏွင့္ အဆက္ျပတ္ သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။

ယေန႔လည္း ကြၽန္မ အျဖစ္က မထူးေပ။ ၿမိဳ႕ထဲကို ေစ်းဝယ္ထြက္ ရာမွ အရာ အားလံုးမွာ အထူးအဆန္း မ်ားႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ အိမ္အျပင္ မထြက္သည့္ သံုး ေလးလမွာ တစ္ကမၻာ ျခားသြား သကဲ့သုိ႔ပင္ ခံစား လိုက္ရသည္။ ယခင့္ ယခင္က ကုန္တုိက္ႀကီး မ်ားမွာပင္ ျမင္ရန္ ခက္ခဲေသာ CCTV ကင္မရာမ်ား ယခုအေခၚ သူခိုး ဖမ္းသည့္ ကင္မရာမ်ား တပ္ထားသည့္ ဆိုင္ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ျမင္လုိက္ ရသည္။ စတုိးဆိုင္၊ အထည္ဆိုင္၊ ေရႊဆိုင္ စသည္ျဖင့္ ဆုိင္ အေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ကင္မရာမ်ား တပ္ထားသည္။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သူခိုးမ်ား ၿမိဳ႕လံုးအႏွံ႔ ေသာင္းက်န္း ေနေလသလား။ ခုိးဆိုး လုယက္သူမ်ား မ်ားေန ေလသလား။ ေက်ာခ်မ္းစရာ မအီမသာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေန႔စဥ္ လာေနက် ကိုရီးယားကား မ်ားတြင္ေတာ့ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူ မ်ားကို ဒီလို ကင္မရာ မ်ားမွတစ္ဆင့္ ေဖာ္ထုတ္ ၾကသည္ကို ၾကည့္ဖူးသည္။ ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းတဲြ ေတြမ်ား အားက်လို႔ ဒီလိုဆုိင္ အေသးေလး ေတြပါ CCTV ဟုေခၚေသာ သူခိုးဖမ္း ကင္မရာကို တပ္ထား ေလသလား။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ေစ်းဝယ္သူကို မျမင္ႏိုင္သည့္ တစ္ေနရာမွ ေစာင့္ၾကည့္ ေနျခင္းမွာ လူကို သံသယ စိတ္ျဖင့္ ႀကိဳဆို လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ အေတြးစတို႔ မပ်က္ခင္ပင္ ေနာက္ထပ္ ဆိုင္တစ္ဆုိင္ အေရာက္၌ ဆိုင္ေနရာ အႏွံ႔ ကင္မရာမ်ား အျပည့္ တပ္ထား သည္ကို ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးမ်ားမွာ ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာ တြင္ ရပ္ေနၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္ မွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္ကာ ဧည့္သည္ ဝင္လာသည္ ကို ေဖာ္ျပေပးေသာ CCTV မွ ၾကည့္ေနသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ဧည့္သည္အား မည္သို႔ ေဖာ္ေရြစြာ ႀကိဳဆို ရမည္ကို သင္ထားပံု မေပၚ။ မိမိ ဝယ္လိုေသာ ပစၥည္းကို ကိုင္ၾကည့္မွ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလး တစ္ဦး အနားေရာက္ လာသည္။ အျခား မိန္းကေလး တခ်ဳိ႕မွာ ေခ်ာင္က်သည့္ ဆုိင္ေထာင့္ ေနရာတြင္ စုၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ မသိ။ ထလာေသာ တစ္ေယာက္မွာ လည္း ဧည့္သည္ဆီ စိတ္ေရာက္ပံု မေပၚ ထုိေနရာ ကိုသာ ခဏခဏ ၾကည့္လ်က္။ ေနာက္မွ သတိထား ၾကည့္မိသည္မွာ ထိုေနရာမွာ ကင္မရာ ႏွင့္ လြတ္ေသာ ေနရာ ျဖစ္သျဖင့္ သူတုိ႔ လြတ္လပ္စြာ နားႏုိင္သည့္ ေနရာ ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ပင္။

ကင္မရာတြင္ ထိုေနရာ ေပၚ - မေပၚ ေသခ်ာေအာင္ ေကာင္တာ ေပၚမွ ကြန္ပ်ဴတာကို ၾကည့္ေနေသာ ကြၽန္မကို သံသယ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ဘာလုိ႔ ၾကည့္တာလဲ ဆုိသည့္ သေဘာျဖင့္ ပိုင္ရွင္က စိုက္ၾကည့္ ေနသည္။ ခဏၾကာမွ သတိျပန္ ဝင္ၿပီး ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္အေတြး ႏွင့္ကိုယ္ ၿပံဳးမိသည္။ ေအာ္ တုိးတက္ျခင္း မ်ားႏွင့္ အတူေပါ့ေလ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မ အတြက္ေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပ ပါသည္။ ကြၽန္မ အဆင္ေျပ သလို အျခား လူမ်ားလည္း အဆင္ေျပ ေစခ်င္သည္။ ဆုိင္ရွင္ေရာ ဝန္ထမ္းမ်ားပါ အဆင္ေျပ ေစခ်င္သည္။ ကင္မရာ တပ္ထား၊ စည္းကမ္း ခ်ထား႐ံုႏွင့္ ဝန္ထမ္း မ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ မထားသင့္ေပ။ ကင္မရာႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနတယ္ ဆိုသည့္ ေနာက္တြင္ ကြၽန္မတို႔လို တစ္ခါတစ္ရံ မွ ေစ်းဝယ္ သူမ်ားပင္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ ရသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္သည္ ဆိုလွ်င္လည္း ဝန္ထမ္းမ်ား အတြက္ သင့္တင့္သည့္ အနားယူမႈမ်ဳိး၊ သက္ေသာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေစမည့္ စည္းကမ္း ခ်က္မ်ိဳး ခ်ေပး သင့္သည္။ ကင္မရာ ေနာက္ကြယ္မွ သူတုိ႔၏ ခံစားခ်က္ မ်ားကို အနည္းငယ္ ထည့္တြက္ သင့္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာ သူခိုးမ်ား မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ဆိုင္တြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ကင္မရာမ်ား တပ္လ်က္။ ဒီလိုႏွင့္ အထည္ဆုိင္ တစ္ဆိုင္ကို ဝင္မိ ျပန္သည္။ ဆိုင္ခန္း ေသးေသး ထဲတြင္ ကင္မရာမ်ား တပ္ထား သည္ကို ေတြ႕ရ ျပန္ေတာ့ ကၽြန္မ အံ့ၾသမိ ျပန္သည္။ စိတ္က ေပၚလာ မေနသာ ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္က ဖြင့္ေမး မိသည္။ ဝန္ထမ္း ေတြလည္း ရွိလ်က္ႏွင့္ လိုအပ္ လုိ႔လားဟု ေမးမိသည္။ ဆုိင္ရွင္ အစ္မက သူ၏ဆုိင္မွ အထည္မ်ား၊ ပိုက္ဆံမ်ား မၾကာခဏ ပါသြားသျဖင့္ တပ္ထားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းေဘးႏွင့္ နီးသျဖင့္ စိတ္မခ် ရသည့္အတြက္ တပ္ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ပလတ္စတစ္ ေကာက္သလုိ၊ အမႈိက္သိမ္း သလိုႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ ေတြ႕သလို၊ ယူသြား တတ္ၾကေၾကာင္း ေျပာျပသျဖင့္ အံ့ၾသ မိသည္။ အဘိုးတို႔ ေခတ္က အျပင္သြားလွ်င္ တံခါးပိတ္စရာ မလို၊ ေဘးအိမ္ကို ေအာ္ခဲ့႐ံုျဖင့္ စိတ္ေအး လက္ေအး သြားႏိုင္သည္ ဆိုသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမွာ ယေန႔ လံုးဝ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီလား။ အျပင္ ထြက္လွ်င္ တံခါးကို အထပ္ထပ္ပိတ္၊ အိတ္ထဲ ေသာ့တြဲ တစ္ပံုတစ္ပင္ အေလးခံ ထည့္ကာ သြားလာ ခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာ ခဲ့ၿပီကို ကြၽန္မေမ့ ေနခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ အိတ္တစ္လံုးႏွင့္ တုတ္ေကာက္ ကိုင္ကာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားေသာ လူမ်ားကို သံသယ စိတ္ျဖင့္ လိုက္ၾကည့္ ရသည္မွာလည္း အေမာပင္။ ကြၽန္မတို႔ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ၿခံဝင္း မခတ္ထားေသာ အိမ္မ်ားရွိရာ မၾကာခဏ လံုခ်ည္မ်ား၊ အိုးခြက္မ်ား၊ တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္ေရွ႕ စားပြဲတြင္ ခ်ထားမိေသာ ဖုန္းမ်ား မၾကာခဏ ေပ်ာက္သြားသည့္ သတင္းမ်ား နားမဆံ့ေအာင္ ၾကားခဲ့ ဖူးသည္။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈမို႔ အိမ္ျပင္တြင္ ထားေသာ ပစၥည္း ေပ်ာက္ျခင္းမွာ မိမိကိုယ္တုိင္ ေပါ့ဆမႈ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ ထင္မိသည္။ သို႔အတြက္ ဘယ္သူ ဘာလာ ေျပာေျပာ ကြၽန္မ ဘာမွ် မေျပာခဲ့။ ယခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ၾကားသိ ခဲ့ရၿပီ။ ဆုိင္ထဲ၊ အိမ္ထဲဝင္ကာ ပစၥည္း ဝင္ခိုးသည္ တဲ့ေလ။ ဒါေတာင္ ညဘက္ မဟုတ္၊ ေန႔ခင္းဘက္မွာ ျဖစ္သည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ကြၽန္မလည္း လက္ထဲမွာ အထုပ္မ်ားႏွင့္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ကာ လမ္းတကာ ေလွ်ာက္ အမႈိက္ေကာက္ ေနေသာ လူမ်ားလာလွ်င္ သတိထား ၾကည့္တတ္ လာသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ခြင့္ေတာင္းလ်က္ ပစၥည္းေကာက္ လွ်င္ပင္ လူလစ္ရင္ ဘာမ်ား ပိုယူသြားမလဲ ဟူေသာ သံသယစိတ္ ေလးကေတာ့ ျဖစ္မိသည္။ တစ္ခါက အမႈိက္ေကာက္ လာရင္း ကြၽန္မၿခံေရွ႕ မွ ျမက္ေတြ ရွင္းေပး သြားေသာ ကေလးမေလး ကို ျမင္မိ ေတာ့လည္း လူတုိင္းဟာ ထင္သလို မဟုတ္ပါလား ဟု အေတြးဝင္မိ ျပန္သည္။ ထိုသို႔ ၾကားသိခဲ့ရ သျဖင့္ တစ္နည္း ေကာင္းသည္မွာ သတိလက္လြတ္ ေနတတ္ေသာ အက်င့္အတြက္ အေတာ္ အဆင္ေျပ သြားသည္။ အရာရာကို သတိထား ေနတတ္ လာသည္ကိုက အဆိုးထဲက အေကာင္းဟု ေတြးရ မလိုပင္။

ဘာပဲေျပာေျပာ CCTV ဟုေခၚေသာ သူခိုးဖမ္းသည့္ ကင္မရာ ေလးေၾကာင့္ အားလံုးမွာ အဆင္ေျပ ေနသည္ ဆိုေတာ့လည္း ေကာင္းသည့္ ဘက္ကပဲ ေတြးရေတာ့ မည္ေပါ့။ အခုေတာ့ ေနရာတိုင္း လိုလို ေတြ႕ေနရ သျဖင့္ အခ်ဳိ႕လူမ်ား အဖို႔ ႐ိုးလို႔ ေနေလာက္ပါၿပီ။

ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ဟု မသတ္မွတ္ဘဲ အေကာင္းဘက္ ကပဲ ေတြးလွ်င္ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပ ေစေသာ နည္းလမ္း တစ္ခု မဟုတ္ပါလား။ တစ္ခါတစ္ရံ ကင္မရာေအာက္ ေရာက္ေနသည့္ ကိုယ့္ပံုကို ျမင္ၿပီး စိတ္တိုင္း မက်တာက လြဲလွ်င္ ကြၽန္မ အတြက္လည္း အားလံုး အဆင္ေျပ ပါသည္။

#Yadanarpondaily