စိတ္ဓာတ္ ဆင္းရဲၾကသူမ်ား
အရွင္အဂၢသာရ ( မႏၲေလး )
''ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြမ်ား ေငြေၾကးဥစၥာ ဆင္းရဲ႐ံုတင္ မကဘူး။ စိတ္ဓာတ္ ကပါ ေအာက္တန္းက် ဆင္းရဲ လာၾကတယ္'' ။
အထက္ပါ စကားကို ေျပာလာတဲ့ သူက စာေရးသူရဲ႕ ဆရာသမား တစ္ေယာက္ပါပဲ။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လဲ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္း ကေန ေမြးဖြားႀကီးျပင္း လာတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ ဆရာသမား ျဖစ္သူရဲ႕ စကားကို ၾကားလိုက္ ရတဲ့အခါမွာ အေတာ္ေလး ဘဝင္မက်မႈ ျဖစ္ရ ပါတယ္။ ဒါဟာ သက္သက္မဲ့ ဆင္းရဲတဲ့သူ၊ ေငြးေၾကးဥစၥာ မျပည့္စံု တဲ့သူေတြကို ႏွိမ့္ခ်ခ်င္လို႔ ေျပာတာ ေနမွာပါလို႔ စိတ္ထဲမွာလဲ တြက္ဆ မိလိုက္ ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လဲ ဆရာသမား ျဖစ္သူက သူ႔ဘဝ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတဲ့ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳအရ ေျပာေနတာ ဆိုေတာ့ တထစ္ခ် မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ျငင္းဆန္ဖို႔ ဆိုတာလဲ မဝံ့မရဲ ျဖစ္မိျပန္ ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အဲဒီ စကားေလးကို တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာ မွာေတာ့ မွတ္သား ထားႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာသမား ျဖစ္သူ ေျပာခဲ့သလို ဆင္းရဲတဲ့ သူေတြဟာ ေငြေၾကးဥစၥာ ဆင္းရဲ႐ံုတင္ မကပဲ စိတ္ဓာတ္ ပါ ဆင္းရဲ ၾကတာလား ဆိုတာကို ဟုတ္၊ မဟုတ္၊ မွန္၊ မမွန္ စိစစ္ႏုိင္ဖို႔ရာ အတြက္လဲ အၿမဲတမ္း သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ ေနခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လဲ ျဖတ္သန္း ခဲ့တဲ့ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕ႀကံဳ ဆံုခဲ့ရတဲ့ လူသီးသီးနဲ႔ ဆက္ဆံ ေျပာဆိုခဲ့ ရတဲ့ အခါမွာ ဆရာသမား ျဖစ္သူရဲ႕စကားေလးကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာလဲ စာေရးသူ ေတြ႕ႀကံဳ ဆက္ဆံခဲ့ ရတဲ့လူ ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။
ယခုႏွစ္ တစ္ရက္ေသာ ေနဝင္ခါနီး အခ်ိန္ေလးမွာ လူလတ္ပိုင္း ဒကာ တစ္ေယာက္ သေရ လြယ္အိတ္ တစ္လံုးကို လြယ္ကာ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းထဲကို ေရာက္လာ ပါတယ္။ အဲဒီ အမ်ဳိးသားရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ အရသူဟာ ပဲခူးၿမိဳ႕နယ္ ကျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ ေလာက္ကပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာ ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေရာက္လာျခင္း အေၾကာင္း ကလဲ သူတို႔ရြာကို မႏၲေလးၿမိဳ႕က နာမည္ႀကီး အထည္ဆိုင္ တစ္ခုက အလုပ္သမား လာရွာလို႔ လိပ္စာ ေပးသြားရာ ကေန အခုလို လိုက္လာတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ အခု မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို အလုပ္လုပ္ ခ်င္လို႔ တကယ္ လုိက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ရြာမွာ လာရွာတဲ့ လူကိုလဲ ဆက္သြယ္လုိ႔ မရသလို အေစာက ေျပာတဲ့ဆိုင္ ေတြကို လိုက္ေမးျပန္ ေတာ့လဲ ဘယ္ဆုိင္ကမွ အဲဒီလို အလုပ္သမားလဲ မလိုေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကို မွလဲ နယ္ၿမိဳ႕ေတြကို ဆင္းၿပီး အလုပ္သမား ရွာခိုင္းေလ့ မရွိေၾကာင္း ကို ၾကားသိ ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အဲဒီဒကာ ျဖစ္သူရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ အရ အားကိုး တႀကီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ ခ်င္လို႔ လုိက္လာခါမွ သူအလိမ္ ခံလိုက္ရျခင္း ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အတုိခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ အခုသူဟာ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ မသြားတတ္၊ မလာတတ္ ျဖစ္ေနၿပီး ရြာက ပါလာတဲ့ ပိုက္ဆံလဲ ကုန္ကာ ရြာျပန္ဖုိ႔ေတာင္ လမ္းစရိတ္ (ရထားခ) မရွိေတာ့လို႔ ေငြက်ပ္၂၅ဝဝ ေလာက္ လာေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းခံရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီလူရဲ႕ ေျပာစကား ေတြကို နားေထာင္မိၿပီး ကိုယ္လို ေတာသူ၊ ေတာင္သား တစ္ေယာက္ အခုလိုမ်ဳိး ဒုကၡေရာက္ ေနတာ ျမင္သိရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာ အမွန္ပါပဲ။
လူေတြကလဲ လုပ္ရက္ လိုက္တာေနာ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိၿပီး တစ္ေထာင္တန္ ေလးသံုးရြက္ အဲဒီလူရဲ႕ လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ ပါတယ္။ ထမင္းစားမွ စားရေသးရဲ႕လားမသိဘူး ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ ရွိတာေလးနဲ႔ ထမင္းစား သြားပါဦး လားလို႔ ေျပာေတာ့ မစားေတာ့ဘူး ဘုရား၊ ရထားေနာက္က် ေနမွာစိုးလို႔ .. တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းမွာ ေရဆာရင္ ေသာက္ရေအာင္ ေရသန္႔ဘူး ေလးႏွစ္ဘူးကို အိတ္နဲ႔ ထည့္ကာ ထည့္ေပးလိုက္ အၿပီးမွာေတာ့ အဲဒီဒကာ ေက်ာင္းဝင္း အျပင္ဘက္ကို ျပန္ထြက္ သြားခဲ့တယ္။
''အရွင္ ဘုရားေတာ့ အညာခံ ရၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။ ပဲခူးထိ ျပန္ေရာက္ ေအာင္ အဲဒီ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ သံုးေထာင္ ေလးနဲ႔ ဘယ္လို လုပ္ၿပီး ေလာက္င မွာလဲ။ ဒီကေန ဘူတာႀကီးကို သူဘယ္လုိ သြားမလဲ၊ ဆုိင္ကယ္ တကၠစီ ငွားစီးမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ေထာင္၊ တစ္ေထာင္ငါးရာ ေပးရတယ္။ အရွင္ဘုရား စဥ္းစား ၾကည့္ေပါ့...''။
အတူေန ဦးပၪၥင္းေလး တစ္ပါးက အထက္ပါ စကားဆို လာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ ပါဘူးကြာ အမွန္တကယ္ ဒုကၡေရာက္ ေနလို႔ အကူအညီ ေတာင္းတာ ေနမွာပါလုိ႔ တုံ႔ျပန္ ေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာသာ ေျပာလိုက္ ရတာပါ။ အဲဒီ ဦးပၪၥင္းေလး ေထာက္ျပတဲ့ စကားေတြကို ၾကားရေတာ့ အေစာက သဒၶါတရား ေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားမွန္း မသိ၊ ႐ုတ္တရက္ ပိုက္ဆံ ေလးေထာင္ အတြက္ ႏွေျမာမိ သလိုေတာင္ ခံစား လိုက္ရ ျပန္တယ္။
'' ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႕ ၊ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့ '' တဲ့။ တကယ္ေတာ့ လိုက္မရွာဘဲ နဲ႔ကို စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းကေန ျပန္သြားၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ အဲဒီလူကို ေစ်းခ်ဳိ (၂၆) လမ္းက ဘတ္စ္ကား မွတ္တုိင္ တစ္ခုမွာ ျပန္ေတြ႕ လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတဲ့ ပံုစံအတိုင္းပဲ လြယ္အိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ လိုက္ရတဲ့ အဲဒီလူကို စာေရးသူ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိ ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ မွတ္မိပံု မေပၚဘဲ စာေရးသူနား ကေန ကပ္ေရွာင္ သြားခဲ့တယ္။ စကားေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ ေပမယ့္လဲ အထမေျမာက္ ခဲ့ပါဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..။ စာေရးသူ နားထဲမွာေတာ့ ''လူေတြမ်ား ေငြေၾကး ဥစၥာ ဆင္းရဲ႐ံုတင္ မကဘဲ စိတ္ဓာတ္ ေတြကပါ ေအာက္တန္းက် ဆင္းရဲ လာၾကတယ္ ... ... '' ဆုိတဲ့ ဆရာသမား ျဖစ္သူရဲ႕ စကားေလးကို ၾကားေယာင္ မိရင္း အဲဒီလို လူမ်ဳိးေတြကို စိတ္ဓာတ္ ဆင္းရဲၾကသူေတြ လုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ လိုက္ခ်င္ ပါေတာ့တယ္။
#Yadanarpondaily
.jpg)
No comments:
Post a Comment