ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ

ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ

( ေမာင္သင္းေ၀ )

လူ႔ဘဝမွာ အလိုဆႏၵေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားမ်ား၊ အဲဒီ အလိုဆႏၵေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္လုပ္ ျပည့္စံုၾကြယ္ဝတဲ့ ဘဝမ်ဳိးကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ လူဆိုတာ ေလာဘကို အေတာမသတ္ ႏိုင္ၾကလို႔ပါပဲ။ ေလာဘကို အေတာသတ္ ႏိုင္မွ၊ လိုအင္ဆႏၵေတြ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ၿပီ ဆုိမွသာ ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္ ပါလိမ့္မယ္။ 

ဘဝမွာ ခ်မ္းသာစစ္ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၾကြယ္ဝမႈနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ညီၫြတ္မွ်တ ေနတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေလာဘပါ။ ေလာဘေၾကာင့္ အလိုရမၼက္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာ ပါတယ္။ အလိုရမၼက္ ေၾကာင့္ အမွားအမွန္ ခ်င့္ခ်ိန္ေဝဖန္ ေတြးဆႏိုင္မႈ ဆိတ္သုဥ္းၿပီး ေမာဟ အေမွာင္ဖံုးလႊမ္း ရေတာ့တာပဲ မဟုတ္ပါလား။ တကယ္ေတာ့ ခ်မ္းသာစစ္ ဆုိတာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရယ္၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈ ရယ္ ညီၫြတ္မွ်တ ေနတာ ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈ ဆိုတာ စည္းစိမ္ၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသာတာနဲ႔လဲ မဆိုင္ပါဘူး။ အာ႐ံုငါးပါး ခံစားႏိုင္တာနဲ႔လဲ မပတ္သက္ပါဘူး။ အနာေရာဂါ ကင္းကင္းနဲ႔ အလိုရမၼက္ေတြ ကင္းရွင္းၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကို ျဖဴစင္ ေအာင္၊ ၿငိမ္းေအးေအာင္ ထားႏုိင္ဖို႔ အရာရာ ေမတၱာတရားနဲ႔ ပြားမ်ားႏုိင္ဖို႔ ပါပဲ။

လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူရာဝင္လိုၾကတယ္။ လူတြင္က်ယ္ လုပ္လိုၾကတယ္။ အဆင့္ေနရာ၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ ကို မက္ေမာတြယ္တာ ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီဘဝမ်ဳိးဟာ ႏြံထဲမွာ ေပ်ာ္တဲ့ ကြၽဲဘဝနဲ႔ ဘာမွမထူးပါဘူး။ ၿငီးေငြ႕စရာ စက္ဆုပ္စရာ ႀကီးပါ။ အမွန္တကယ္ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဘဝဆိုတာ ေငြေၾကး၊ အာဏာ၊ ဂုဏ္ပါဝါေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘဝမွာ ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ေနတတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ိုက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမင့္ ေနထုိင္ႏိုင္သူ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဘဝဟာလဲ မပီဝိုးတဝါးႏွင့္ ေက်နပ္စရာ မရွိတာကို ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တျခားတစ္ဖက္ကို ၾကည့္ျမင္တဲ့အခါ လမ္းေဘး သစ္ပင္ရိပ္မွာ ဂိတ္ထုိးၿပီး စာဖတ္ေနတဲ့ အေႏွးယာဥ္ေမာင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ ခရီးသြားေတြကို သူတို႔လိုရာ ခရီးေရာက္ရွိေအာင္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ ေပးရတဲ့ အရသာကိုလဲ သူႏွစ္ၿခိဳက္ ေနပါတယ္။ သူဟာသူ႔ဘဝကို သူေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေနသူပါ။

ကုန္တင္၊ ကုန္ခ်လုပ္သား ေတြ ပလက္ေဖာင္းေဘးမွာ ထမင္းဝိုင္းဖြဲ႕စားရင္း စကားစျမည္ ေျပာဆို ေနၾကတာေတြ၊ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထိုး ေစ်းသည္ေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ေျခတို႔လက္တို႔ ေျပာဆုိ ရယ္ေမာေနၾက ပံုေတြ စာေရးသူတို႔ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့၊ ျမင္ခဲ့ၾကဖူး ပါတယ္။ စာေရးသူ အေမ့ရြာကို ခဏျပန္စဥ္က လယ္သမား မိသားစုေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုကြၽမ္းဝင္ ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေနထြက္၊ ေနဝင္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ 

မိုးရြာမေရွာင္၊ ေနပူမေရွာင္ ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရရွိတဲ့ ဝင္ေငြဟာ သူတုိ႔အတြက္ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး မွ်တ႐ံုထက္ မပိုပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမရွိ၊ ေဘာလံုး ေလာင္းစရာမရွိ၊ တီဗြီဂိမ္း မရွိ၊ ႐ိႈးပြဲမရွိ၊ သူတို႔အဖို႔ သူတို႔လယ္၊ ေျမရွိရာနဲ႔ အိမ္ရာကလြဲၿပီး တျခား သြားစရာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။

'' ဘဘတုိ႔ဘ၀လဲ မလြယ္ပါလားဗ်ာ " လုိ႔ စာေရးသူက ေျပာေတာ့ ဘႀကီးၿဖိဳးက-

''႐ိုး႐ိုးေလးပါ ငါ့တူရာ၊ ငါက ငါ့ဘဝကို ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတာ။ အသက္ ရွင္သမွ် စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနမယ္။ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္မယ္ ဒါပဲေပါ့။ ဒါဟာ ငါ့တူတို႔ ေျပာေျပာ ေနၾကတဲ့ ဂုဏ္ေတြ၊ ပကာသနေတြ၊ ရာထူးရာခံ ေတြထက္ သာပါတယ္ ေမာင္ရာ။'' ဟုတ္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝဟာ သာမန္မွ်သာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္တုိင္ တန္ဖိုးထား ျမႇင့္တင္ႏုိင္ ပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္ရွိ ေနတဲ့ ဘဝကို တန္ဖိုးထား တတ္တာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္တာက တကယ္ပဲ အေရးပါလွတယ္ ဆိုတာ စာေရးသူ သင္ခန္းစာ ရခဲ့ပါတယ္။

ဘဝရည္မွန္းခ်က္

ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါ။ တစ္ပါးသူ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔နဲ႔ သူတို႔ဘဝ အေျခအေန ျမင့္မားေစဖို႔ အတြက္ တတ္ႏုိင္သမွ် ကူညီဖို႔ပါပဲ။ တစ္ပါးသူဆိုတာ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ လုပ္ငန္းခြင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အိမ္နီးခ်င္း မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ေယာက္ လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔အတြက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ေပး ႏိုင္တယ္ ဆိုတာေတြဟာ တကယ္လဲ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ တာေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

သူတို႔အဆို သူတို႔သေဘာထား

ပေလတို၊ အရစၥတိုတယ္၊ ႐ူဆိုး၊ ေဟဂဲလ္ စတဲ့ ေတြးေခၚ ပညာရွင္ႀကီး ေတြရဲ႕ လူ႔ေလာကအေပၚ တူညီတဲ့ သေဘာထားတစ္ရပ္ ရွိပါတယ္။

''လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆိုတာ သူပါဝင္ရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ဆိုတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ရင္း ကုိယ့္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ အရည္အေသြးကို အျမင့္ဆံုး စံခ်ိန္ထိ တြန္းပို႔ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

''လူဆိုတာ သဘာဝအရ ကိုက ႏုိင္ငံေရး သတၱဝါပဲ'' လို႔ အရစၥတိုတယ္က ဆုိဖူးပါတယ္။

သစ္ေစ့တစ္ေစ့ ကေန သစ္ပင္ႀကီး အျဖစ္ ႀကီးထြား ရွင္သန္လာၿပီး အကိုင္းအခက္ေတြ ေဝဆာဖြံ႕ၿဖိဳး လာသလို လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔လဲ သူက်င္လည္ရာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးစည္ပင္ေအာင္ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ေဆာင္ရ ပါလိမ့္မယ္။ ေကာင္းမႈျမတ္ႏိုး ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစား ရပါလိမ့္မယ္။

''ေအာင္ျမင္သူဆိုတာ လူသား အခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝင္စားသူ၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္လံုး အတြက္ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကေန ပါဝင္အသံုးခံက ျပသူျဖစ္ ပါတယ္''လို႔ စိတ္ပညာရွင္ႀကီး ဘဲလ္ဖရက္ အက္ဒလာ က ေျပာခဲ့ဖူး ပါတယ္။

ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ 

လူသားအမ်ားစု အတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳဖို႔ ဆိုရာမွာ ေန႔စဥ္အမ်ားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေကာင္းမႈ တစ္ခုခုကို ျပဳလုပ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ေတြ႕ႀကံဳ ဆက္ဆံရတဲ့ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အေပၚ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားစု အေပၚပဲျဖစ္ျဖစ္ အားနည္းခ်က္ ေလးေတြကို ေဖးကူၿပီး အားသာခ်က္ ေလးမ်ားကို ေထာက္ျပ ခ်ီးမြမ္းတာ၊ အားေပးကူညီ တာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က်ေရာက္ရာ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာမွာပဲ ဘဝအေပၚ ႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္ႏုိင္သူ၊ တာဝန္ေက်သူဟာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုျပဳလုပ္ ေနသူေတြလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းဆီမွာ ရွိၾကတဲ့ တာဝန္ပိုင္းရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ခ်ီးမြမ္းေျပာဆို ႏိုင္သူ အားေပး အားေျမႇာက္သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ေဖာက္သည္ အေပၚ ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ေအာင္ ဆက္ဆံမယ္၊ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာဆုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အဆစ္ေတာင္း လာရင္လဲ ပိုပိုသာသာ ေလးေပးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ''အခုလို အားေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္'' ဟု ေျပာပါလိမ့္မယ္။

ဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ သူေနထုိင္ရာ ရပ္ကြက္မွာ ဝင္ဆံ့သူ၊ ရပ္ေရးရြာေရးမွာ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္သူ၊ သာေရး၊ နာေရး၊ ႏႈတ္မေလးသူ၊ ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သား ေတြနဲ႔ တစ္သားတည္း က်ေအာင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးဟာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ျပည့္စံုေနၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူးလား။ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ဘဝဆိုတာ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ယူရမယ့္ဘဝ။ သူတစ္ဖက္သား အေပၚ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္စိတ္နဲ႔ အကူအညီ ေပးႏုိင္တဲ့ဘဝ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုသာဆိုရင္ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး မဆို အထီးက်န္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သလို ဘဝဟာလဲ ၿငီးေငြ႕စရာ ေကာင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ားစုနဲ႔ ေရာၿပီး ပါဝင္လႈပ္ရွား ႏုိင္ေလေလ၊ စိတ္အာ႐ံု ခံစားမႈေတြက ႏုပ်ဳိလန္းဆန္း လာေလျဖစ္ၿပီး ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္သည္ထက္ ေနေပ်ာ္ကာ အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ေလေလ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ရတနာပံုေန႔စဥ္သတင္းစာ