ေရသန္႔ဘူး ႏွင့္ ေျမေသာက္ေရအုိး

ေရသန္႔ဘူး ႏွင့္ ေျမေသာက္ေရအုိး

ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

မႏၲေလးသားတုိ႔ ပူလြန္း၍ မုိးကိုေမွ်ာ္ ေနၾကသည္။ မိုးတစ္ၿပိဳက္၊ ႏွစ္ၿပိဳက္ ရြာခ်လာၿပီ။ သို႔ေသာ္ အပူခ်ိန္က ရွိေနဆဲ။ ထုိလြန္ကဲေသာ အပူရွိန္ကို ေသာက္ေရသန္႔ ေရေအးဘူးေလးမ်ား ေသာက္ရင္း အပူဒဏ္ကို အန္တုသူမ်ား အတြက္ သတိေပးလုိ သည့္အတြက္ ဤေဆာင္းပါးကုိ ေရးလုိက္ရ ပါသည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕သည္ ဆုိင္ကယ္စီးသူ အလြန္ေပါေသာ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ဆုိင္ကယ္ အက္စီးဒင့္လည္း အလြန္ေပါသည္။ ဆုိင္ကယ္ေၾကာင့္ ထိခုိက္မိသူ၊ ေသသူ အမ်ားအျပား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွိေနသည္။ မႏွစ္က မႏၲေလးၿမိဳ႕ အေရွ႕ထိပ္ ၃၅ လမ္းမႀကီးႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ မုိးကုတ္လမ္းဆံု ရာတြင္ လမ္းေဘးခ် ရပ္ထားေသာ ၁ဝ ဘီးကားႀကီးကို ဆုိင္ကယ္စီးရင္း လက္တစ္ဖက္မွ ေရသန္႔ဘူး ေမာ့ေသာက္ လာသူ လူငယ္တစ္ဦး စီးေသာ ဆုိင္ကယ္က ဝင္တုိက္မိသည္။ အရွိန္ျပင္းသျဖင့္ ဆုိင္ကယ္မွာ ထက္ပုိင္းက်ဳိး သြားၿပီး ထုိလူငယ္ေရာ၊ ေနာက္ကစီးသူပါ လမ္းေပၚတြင္ လဲက် သတိလစ္ေနသည္။ ေနာက္မွ တာဝန္သိသူ အရာရွိ တစ္ဦးက ေဆး႐ံုပို႔ေပး လုိက္သည္ဟု ဆုိသည္။

ထုိျဖစ္စဥ္တြင္ လူအမ်ား သတိမမူမိေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ေရသန္႔ဘူး ေမာ့ေသာက္ရင္း ဆုိင္ကယ္စီးသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ လက္တစ္ဖက္တည္း ဆုိင္ကယ္ကုိ ထိန္းမရသျဖင့္ ျဖစ္ရျခင္းလား။ ဆုိင္ကယ္ စက္ခြၽတ္ယြင္း၍ ထိန္းမရျခင္းလား။

လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ပုိင္းက စာေရးသူ ကားဓာတ္ဆီ ျဖည့္ရန္ ေအာင္ပင္လယ္ ကန္ပတ္လမ္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ အတက္လမ္းသို႔ ကားေမာင္းၿပီး သြားခဲ့သည္။ ထုိေနရာသည္ ေလေကာင္းေလသန္႔ ရရွိၿပီး ႐ႈခင္းလည္း သာယာေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ မေတြ႕ရေသာ လယ္ကြင္းမ်ားႏွင့္ ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီး မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရေသာ ေနရာျဖစ္သျဖင့္ အသက္ ၈ဝ အရြယ္ စာေရးသူ၏ ဖခင္ႀကီးကိုပါ ေခၚသြားသည္မွာ အပတ္စဥ္ ျဖစ္သည္။ ဖခင္ႀကီးႏွင့္ အတူ အေဖာ္အျဖစ္ သမီးတစ္ဦးအၿမဲ ပါရွိၿပီး ဓာတ္ဆီလည္း ထည့္ရင္း စိတ္လက္ အပန္းေျဖ သြားသည့္ေနရာေလး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထုိတစ္ေန႔တြင္ မႏၲေလးအပူခ်ိန္မွာ ကားတြင္း၌ ျပေသာ ျပင္ပအပူခ်ိန္ Outside temperature) 45 C ရွိေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ အလြန္ပူျပင္းၿပီး ကားအတြင္း ဖြင့္ထားေသာ အဲယားကြန္း မႏုိင္ေတာ့ေသာ အေျခအေန ျဖစ္သည္။

ဧၿပီလ သႀကၤန္အၿပီးတြင္ မုိးတစ္ႀကိမ္ရြာၿပီး ေနာက္ပုိင္း မႏၲေလးတြင္ မုိးလံုးဝ မရြာေတာ့။ ေမလ၏ ပူျပင္းမႈကုိ အန္မတုႏုိင္ေသာ သစ္ပင္မ်ား ေသၾကသည္။ အသက္ အရြယ္ႀကီး သူမ်ား ပူ၍ အေမာေဖာက္ ေသာအခါ ေရဓာတ္ ခန္းေျခာက္ေသာေ ရာဂါမ်ား ရၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ ေသဆံုးၾက ရသည္။

မႏၲေလး အေနာက္ဘက္ ပုိက္က်ဳံး၊ စဥ့္ကိုင္ၿမိဳ႕၊ ပုလိပ္ၿမိဳ႕ တုိ႔တြင္ မုိးေခၚ လြန္ဆြဲပြဲမ်ား က်င္းပ ေနၾကသည္ဟု သိရသည္။ ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ရန္ကင္း ေတာင္ေျခမွ ငါးရံ႕မင္း႐ုပ္ကုိ ပင့္ၿပီး ဆရာေတာ္ မ်ားက ငါးရံ႕မင္း ပရိတ္ရြတ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနသည္။ ငါးရံ႕မင္းသည္ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္မ်ား လက္ထက္က မုိးေခါင္သျဖင့္ ဘုရင္က ကုိးပါး သီလေစာင့္ၿပီး ငါးရံ႕မင္း႐ုပ္တု ျပဳလုပ္ပူေဇာ္ခဲ့ ရာမွစခဲ့ သည္။ မႏၲေလး အေရွ႕ဘက္က ရန္ကင္းေတာင္ တြင္ ငါးရံ႕မင္း႐ုပ္တုႏွစ္ခုရွိေသာ ငါးရံ႕မင္းလုိဏ္ဂူရွိသည္။ ရန္ကင္းေတာင္ကို ငါးရံ႕မင္းေတာင္ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ေတာင္ေတြပတ္လည္ဝုိင္းေနသည့္ ေျမျပန္႔ မႏၲေလးတြင္ မိုးေခါင္ၿပီး အပူဒဏ္ခံရျခင္းသည္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ကတည္းကရွိခဲ့သည္။ မႏၲေလးႏွင့္ မုိင္ ၂ဝ ေက်ာ္သာ ေဝးသည့္ ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ေတာင္ေပၚ မွာေတာ့ မုိးမ်ား ရြာေနသည္။ ယခုလုိ အခ်ိန္တြင္ ေငြေၾကး တတ္ႏုိင္သူ မ်ားမွာ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕တြင္ တက္ၿပီး အပူေရွာင္ ေနၾကေလသည္။

စာေရးသူ၏ ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ ကေလးကို ဆက္လက္ ေရးသားတင္ျပ လုိသည္။ အပူရွိန္ျပင္းေသာ ထုိတစ္ေန႔က ေအာင္ပင္လယ္ ကန္ေပါင္႐ိုး ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ အတက္လမ္းရွိ ဓာတ္ဆီဆုိင္ႀကီး တစ္ဆုိင္သုိ႔ ဆီသြားထည့္ ခဲ့သည္။ ဓာတ္ဆီဆုိင္တြင္ ဆီျဖည့္ ေသာအခါ အေဖႏွင့္အတူ ပါလာေသာ သမီးက ေဘာက္ခ်ာယူခဲ့ရန္ ေျပာၿပီး က်သင့္ေငြ ရွင္းသည္။ မႏၲေလး ဓာတ္ဆီဆုိင္ႀကီး မ်ား၏ ထံုးစံမွာ ေငြရွင္းလွ်င္ ေဘာက္ခ်ာႏွင့္ အတူ ေရသန္႔ဘူး လက္ေဆာင္ ေပးေလ့ရွိသည္။

စာေရးသူသည္ ယခင္က ေရသန္႔ဘူးရလွ်င္ မေသာက္။ ကားေနာက္ထုိင္ခံုေပၚ ပစ္တင္ထားၿမဲ ျဖစ္သည္။ သမီးထံ လာေပးေသာ ေရသန္႔ဘူးကို ၾကားျဖတ္ လက္လွမ္းယူ လုိက္သည္။ အားပါး... ေအးလုိက္သည့္ ေရသန္႔ဘူး။ ေရခဲပံုး ႏွင့္ စိမ္ထားပံု ရသည္။

ေရသန္႔ဘူးအဖံုးမွ ပလတ္စတစ္ကုိ ခြာေနရသည္ကုိပင္ ၾကာေနသည္ဟု စိတ္ထဲက ထင္ေနမိသည္။ ဖြင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ပါးစပ္ဟၿပီး ပုလင္းေခါင္းႏွင့္ မထိေအာင္ ေရကုိ ေမာ့ခ်လုိက္သည္။ ပါးစပ္ေရာ၊ သြားမ်ားပါ က်ဥ္သြားေအာင္ ေအးသျဖင့္ ရပ္လုိက္ရသည္။ ေရတခ်ဳိ႕က ပါးစပ္ေဘးသုိ႔ လွ်ံက်သည္။ ေသာက္ခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမာ့ခ်ျခင္းေၾကာင့္ ဖိတ္ကုန္သည္။ ၿပီးမွထိန္းၿပီး ေရေအးကို ပုလင္း တစ္ဝက္ေက်ာ္ ကုန္ေအာင္ ေသာက္လုိက္ မိသည္။

ဆီျဖည့္ၿပီး ကားျပန္ထြက္ လာခ်ိန္အထိ ဘာမွမျဖစ္ ေသးပါ။ အေဝးေျပး ကားလမ္းမႀကီးေပၚ ေရာက္ၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ကားေမာင္းေနရင္း ေနာက္ေစ့ထဲမွ တစ္ခ်က္ထုိးၿပီး ငိုက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သတိထားၿပီး ကား စတီယာရင္ကို ထိန္းေသာ္လည္း မရ။ ေဘးသုိ႔ ယမ္းသြားသည္ဟု ထင္သည္။ ေနာက္မွ ကားႀကီးတစ္စီးက ဟြန္း က်ယ္ေလာင္စြာ တီးသည္ကို ၾကားလုိက္ရသည္။ ကားေမာင္းသူ သတိတစ္ခ်က္ လြတ္လွ်င္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသႏုိင္သည္ကို သတိရမိသည္။ အထူးပင္ အားတင္းၿပီး ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ့ လမ္းေဘးသို႔ခ်သည္။ မ်က္စိထဲမွာျပာၿပီး အျမင္က ေဝဝါးသြားသလုိ ခံစားေနရသည္။ ကားအရွိန္က တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ၿပီး လမ္းေဘးတြင္ ရပ္သြားသည္။ အာ႐ံုကို ျပန္ၾကည္လင္ သြားေအာင္ စိတ္ကိုစုစည္းသည္။ ကားစက္ကိုေတာ့ မရပ္ဘဲ ပါဝါကို (P) ပါကင္မွာ ထားလုိက္သည္။

''ဘာျဖစ္တာလဲ''

ေနာက္မွထုိင္ေနေသာ ဖခင္ႀကီးက လွမ္းေမးသည္။

''ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဓာတ္ဆီဆုိင္က ေဘာက္ခ်ာေပး လိုက္ရဲ႕လား။ သမီးယူခဲ့ရဲ႕လားလုိ႔ ေမးမလုိ႔''

ဖခင္ႀကီး မရိပ္မိေအာင္ စကားကို လႊဲေျပာလုိက္သည္။ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္မွ် ဟုိလွည့္ဒီလွည့္ လုပ္ၿပီး ကားမွန္ခ်၍ အသက္ကုိဝေအာင္ တစ္ခ်က္႐ွဴလုိက္သည္။ အျပင္မွ ေလပူမ်ားက အတြင္းသို႔ ေျပးဝင္လာသည္။ ထုိေလပူကို ႐ွဴသြင္းလိုက္မွပင္ ကုိယ္ထဲက ေသြးေတြ ျပန္လည္ပတ္သြား သလုိ ခံစားရသည္။

ကားျပန္ေမာင္း လာရင္း စဥ္းစားမိသည္။ ေရခဲေရ ႐ုတ္တရက္ ေမာ့ခ်လုိက္ ေသာေၾကာင့္ ပါးေစာင္၊ ခံတြင္း၊ ေရမ်ဳိျပြန္တုိ႔မွ အာ႐ံုေၾကာမ်ား ဆြဲက်ဳံ႕လုိက္ ေလသလား။ ထုိသုိ႔က်ဳံ႕ လုိက္သျဖင့္ ဦးေႏွာက္သို႔ ေသြးပို႔ေသာ

လည္ပင္းနံေဘးမွ ေသြးေၾကာမႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ႐ုတ္တရက္ဆြဲက်ဳံ႕ခံ လုိက္ရသလုိ ျဖစ္ၿပီး မူးေဝလာျခင္း ျဖစ္မည္။

စာေရးသူ ျပန္သတိရမိသည္မွာ....

မၾကာေသးမီ ရက္ပိုင္းက က်ဳံးနံေဘးတြင္ ညေနဘက္ အေျပးေလ့က်င့္ၿပီး ပန္းဝင္လာသူကို ေရခဲစိမ္ ေရသန္႔ဘူး ေပးလုိက္ေသာအခါ တစ္ရွိန္ထုိး ေမာ့ခ်ၿပီး ခဏအၾကာမွာ မူးလဲသြားသည္။ ပါးစပ္မွအျမႇဳပ္မ်ား ထြက္လာၿပီး တက္သြားသျဖင့္ ျပင္ပေဆး႐ံုသို႔ ပို႔လိုက္ၾကရသည္။ ထိုအျဖစ္ႏွင့္ ယခုမိမိအျဖစ္မွာ တူေနသလုိ ခံစားရသည္။ ကံေကာင္း၍သာ သူ႔ေလာက္မဆုိးရြား။ ျပန္ေကာင္း လာျခင္းျဖစ္သည္။

ေရသည္ မီးႏွင့္အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးတြင္ ေရလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ သံုးတတ္လွ်င္ မိတ္ေဆြ၊ မသံုးတတ္လွ်င္ ရန္သူျဖစ္သည္။ ေရ မရွိလွ်င္လည္း အသက္မရွင္ႏုိင္။ ေရအသက္ တစ္ မနက္ဟုလည္း ဆုိၾကျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရခဲေရ တစ္ခြက္ေၾကာင့္လည္း ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာေပါက္ၿပီး အသက္ပါသြား ႏုိင္သည္ကုိလည္း သတိျပဳမိဖုိ႔ လုိေပသည္။

မေန႔က ကားေမာင္းလာရင္း က်ဳံးနံေဘး ၂၆ လမ္း ႏွင့္ ၇၆ လမ္းေထာင့္တြင္ သစ္ပင္အရိပ္ ကေလးရွိ၍ ကားခဏ ရပ္နားသည္။ ထုိလမ္းေထာင့္တြင္ ေျမေသာက္ ေရအုိးႏွစ္လံုးကို စင္ကေလးႏွင့္ အမုိးျပဳလုပ္ ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လမ္းေထာင့္ တုိက္ပုိင္ရွင္မွ အလွဴျဖစ္မည္။ သာဓုေခၚပါသည္။

ယခုေခတ္တြင္ ေျမေသာက္ေရအုိးစင္ ကေလးမ်ား ရွားပါးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ေရသန္႔ဘူး ဝယ္မေသာက္ႏုိင္သူ လမ္းသြားလမ္းလာ မ်ားသည္ ဤ ေသာက္ေရအုိးစင္ မွ ေရေအးေအးကို ေသာက္ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ ေသာက္ေရအုိးစင္ ေပၚတြင္ အစိမ္းေရာင္ႏွင့္ ပန္းေရာင္ ပလတ္စတစ္ခြက္ ကေလးမ်ား တင္ထားသည္။ ေသာက္ၿပီး ယူလုိကလည္း ယူသြားႏုိင္သည္။ သံႀကိဳး ခတ္မထားပါ။ ထုိ ပလတ္စတစ္ခြက္ ကေလးမ်ား၏ တန္ဖုိးမွာ ေငြက်ပ္ ၁ဝဝ ဝန္းက်င္သာ ရွိမည္ျဖစ္သည္။ အလွဴရွင္သည္ ေစတနာသံုးတန္ ျပတ္သားေသာ အလွဴ ျဖစ္ေပသည္။

စာေရးသူ သတိျပဳမိေသာ အခ်က္မွာ ေျမအိုးႏွင့္ ေရေသာက္ေနေသာ ဆင္းရဲသား လူလတ္တန္းစားမ်ား တြင္ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာျပတ္ ေလျဖတ္ေသာသူ အလြန္နည္းသည္။ ေရခဲေသတၱာ၊ ေရေအးစက္ႏွင့္ ေရသန္႔ဘူး  တြင္တြင္ သံုးေနၾကေသာ လူခ်မ္းသာမ်ားတြင္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ေရာဂါ၊ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ အသည္းေရာဂါမ်ား အျဖစ္မ်ားသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရခဲေသတၱာမွ ေရသန္႔ဘူးအစား ေျမေသာက္ေရအုိး တစ္လံုးဝယ္ၿပီး အိမ္သားမ်ားကုိ ေသာက္ခုိင္းမည္။ မႏၲေလးက်ဳံးေရကို ဆူပြက္ေအာင္ က်ဳိၿပီး အေအးခံမည္။ ေရက်က္ေအး ျပဳလုပ္ၿပီး ေျမေသာက္ေရအုိး တြင္ထည့္မည္။ ေျမဓာတ္ျဖင့္ ေအးျမေသာ သဘာဝေရကို ေရငတ္သည့္ အခါတုိင္း အားပါးတရ ေသာက္လွ်င္ ေရာဂါကင္း၊ ဘယာကင္းမည္ဟု ထင္မိပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၈)