အေအးပတ္၍ျဖစ္ေသာ ေနာက္ဆက္တဲြ ေရာဂါမ်ား

ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

အေအးပတ္ျခင္းကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ၿပီးသြားမည္ထင္ ၾကသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါ။ အေအးပတ္ ျခင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါမ်ားစြာ ရွိသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အေအးပတ္ (အေအးမိ)႐ံုျဖင့္ အသက္ပါသြားေသာ ေဝဒနာမ်ားလည္း ရွိပါသည္။

စာေရးသူ၏ ေဘးခန္းသို႔ ေလျဖတ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္၏ ညာဘက္ တစ္ျခမ္းလံုး မလႈပ္ႏိုင္သူတစ္ဦး ေရာက္လာပါသည္။ စကားလည္း ပီသေအာင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ထိုသူသည္ အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္မွ် ရွိေသးသျဖင့္ အသက္ ႀကီးၿပီဟု မဆိုသာပါ။ ညက အေပါင္းအသင္း ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာရင္း ဘီယာဆိုင္ ထိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ဘီယာ၏ သတၱိေၾကာင့္ ညက သံုးႀကိမ္ခန္႔ ဆီးထသြားရသည္။ နံနက္ ၃ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဆီးထသြားၿပီးေနာက္ အိမ္သာအဆင္း တြင္လဲက် ေနခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ လဲၿပီး တစ္နာရီခန္႔ၾကာမွ အိမ္သားမ်ား ႏိုးလာၿပီး သိရွိၾကေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

ေလျဖတ္သူခ်င္း အတူတူ ဘယ္ျခမ္း ေလျဖတ္ျခင္း ႏွင့္ ညာျခမ္း ေလျဖတ္ျခင္း မတူပါ။ လူအမ်ားစုမွာ ညာသန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ညာသန္သူ ညာျခမ္း ေလျဖတ္လွ်င္ စကားေျပာေသာ လွ်ာပါးေစာင္ရြဲ႕ သြားသျဖင့္ စကားမပီ ျဖစ္သည္။ အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာရွင္ မ်ား၏ အယူအဆမွာ ဦးေႏွာက္ဘယ္ျခမ္း ရွိ စကားေျပာဆိုမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ဧရိယာ (Speak Centre) ကို ေသြးေထာက္ပံ့မႈ မရေတာ့သျဖင့္ စကားမပီျခင္း၊ မေျပာႏိုင္ ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အတူပင္ ဘယ္သန္ေသာသူ (ဘယ္သန္) ၌ ဘယ္ဘက္ျခမ္း ေလျဖတ္လွ်င္လည္း စကားမပီ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သတိျပဳၾကရန္ တင္ျပအပ္ပါသည္။ တစ္ေရးႏိုး အေပါ့သြား တတ္သည့္ အက်င့္ရွိလွ်င္ မိမိအိပ္ရာ အနီးတြင္ အိုးထားၿပီးသြားလွ်င္ အဆင္ေျပ ႏိုင္ပါသည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ အေအးပတ္ၿပီး ဖ်ားသူ၊ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္သူ၊ ေခါင္းအံုေခါင္းကိုက္ ျဖစ္သူမ်ားမွာ ဆိုင္ကယ္စီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ နံနက္ေစာေစာ ဦးထုပ္မပါဘဲ ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ပါးရြဲ႕သူ မိန္းကေလး အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ကုသေပးရဖူး သည္။ သာမန္ေအးေသာ အခ်ိန္တြင္ပင္ ဆိုင္ကယ္စီးလွ်င္ ေလတိုးၿပီး အေအးပတ္ႏိုင္ သည္ကို သတိျပဳဖို႔ လိုသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာျပည္ တစ္ဝန္း ၿမိဳ႕ေရာ၊ ေတာပါ ဆိုင္ကယ္စီးသူ သိန္းခ်ီတိုးပြား လာသျဖင့္ အေအးပတ္ ေရာဂါရသူလည္း ေရွးကထက္ ပို၍မ်ားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

ဆိုင္ကယ္စီးလွ်င္ ေရွ႕ရင္ဘတ္ကို ကာကြယ္သည့္ အက်ႌမ်ဳိး ဝတ္သင့္သည္။ အလြန္ေအးလွ်င္ လည္စည္း၊ မာဖလာ စသည္မ်ား ပတ္ထားသင့္သည္။ မ်က္ႏွာကို ေလကာပါသည့္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ ကို ေဆာင္းသင့္သည္။ လက္မ်ား အေအးမိၿပီး က်ဥ္လွ်င္ ဆိုင္ကယ္ကို မထိန္းႏိုင္ ျဖစ္ေလ့ရွိသျဖင့္ လက္အိတ္ ဝတ္ဆင္ျခင္းသည္ ပို၍ စိတ္ခ်ရသည္။ အေအးမိၿပီး လက္မ်ား က်ဥ္လာရာမွ ဆိုင္ကယ္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ တိမ္းေမွာက္သူ၊ တိုက္ခိုက္မိသူ မ်ားလည္း ေတြ႕ရဖူးပါသည္။

ပါးရြဲ႕ေရာဂါ သည္ ေလျဖတ္ေရာဂါ ႏွင့္တြဲျဖစ္ျခင္း ရွိသကဲ့သို႔ ေလမျဖတ္ဘဲ မ်က္ႏွာ အေအးပတ္ရာမွ ပါးရြဲ႕ျခင္းလည္း ရွိပါသည္။ အသက္ႀကီးသူ မ်ားတြင္ ေလျဖတ္ေရာဂါ ျဖစ္သကဲ့သို႔ အသက္ငယ္ရြယ္ သူမ်ားမွာ ပါးရြဲ႕ေရာဂါ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ပို၍ အျဖစ္မ်ားေသာ ေရာဂါျဖစ္သည္။ ေသြးေပၚေနခ်ိန္ ေခါင္းေလွ်ာ္သူ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္စီးသူ၊ ကားမွန္တစ္ျခမ္း ဖြင့္စီးသူမ်ားတြင္ ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ အေအးပတ္ျခင္း ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါတြင္ ပါးရြဲ႕ျခင္းမွာ အဆိုးဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ရြဲ႕ၿပီး မ်က္စိတစ္ဖက္ပိတ္ မရသျဖင့္ အလြန္ၾကည့္ ရဆိုးသည္။

အေအးပတ္ ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အစာမေၾက ေရာဂါလည္း ရွိေသးသည္။ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ား ေအးေနေသာ သူမ်ား အစာမေၾကေရာဂါ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ အိမ္အျပင္ထြက္ၿပီး အေအးပတ္ လာခဲ့လွ်င္ ပူေႏြးေသာ အစာကိုသာ စားသင့္သည္။ ေအးေသာအစာ ထမင္းေအး၊ ဟင္းေအး၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ပန္းသီး စသည္မ်ား စားမိလွ်င္ အစာမေျခ ႏိုင္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ေျခဖ်ားလက္ဖ်ား ေအးစက္လာၿပီး ေနမေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေအးပတ္ထား သူမ်ား ထမင္းစားလွ်င္ အလြယ္တကူ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ ဟင္းခ်ဳိမွာ ေရွာက္ရြက္ဟင္းခ်ဳိ ျဖစ္သည္။ ေရေႏြးဆူဆူ ကို ေၾကြပန္းကန္ လံုးတြင္ ထည့္ပါ။ ခ်င္း လက္တစ္ဆစ္ခန္႔ ထုေျခၿပီးထည့္ပါ။ ၾကက္သြန္နီ တစ္ဥ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ခုနစ္ႁမႊာခန္႔ ကိုလည္း ဓားျပား႐ိုက္ ၿပီးထည့္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ေရွာက္ရြက္ အနည္းငယ္ကို ကတ္ေၾကးျဖင့္ ပါးပါးကိုက္ ထည့္ၿပီး အုပ္ထားလိုက္ပါ။ အေငြ႕လံုေအာင္ အုပ္ထားလွ်င္ ဖြင့္လိုက္ေသာ အခါ ေရွာက္ရြက္နံ႔ မႊန္ေနေသာ ပူေႏြးသည့္ ဟင္းခ်ဳိတစ္ခြက္ ရပါလိမ့္မည္။ အေအးမိ ကာကြယ္ၿပီး အစာေၾကမႈ အတြက္ အေထာက္အကူ လည္းျဖစ္၊ အလြယ္တကူ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ ေရွာက္ရြက္ဟင္းခ်ဳိ တစ္ခြက္ ျဖစ္ပါသည္။

အဆုတ္ပြေရာဂါ၊ အဆုတ္အေအး မိေရာဂါျဖစ္သူ မ်ား၏ အဆုတ္ကို ဓာတ္မွန္႐ိုက္ၾကည့္ ေသာအခါ အဆုတ္ အတြင္းတြင္ ေရေငြ႕မ်ား ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေရေငြ႕ေၾကာင့္ အဆုတ္တြင္ ျပင္ပမွ ႐ွဴသြင္းေသာ ေလအျပည့္ မဝင္ႏိုင္ေတာ့ သျဖင့္ ေမာၿပီး အသက္႐ွဴက်ပ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရေလသည္။ ရင္ဘတ္ကို အေအးမိသူမ်ားမွာ အဆုတ္ေရာင္ ေရာဂါႏွင့္ ပန္းနာရင္က်ပ္ ေရာဂါမ်ားပါ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အဲယားကြန္းႏွင့္ အိပ္သူမ်ားတြင္ ရင္ဘတ္ အေအးပတ္ျခင္း၊ အဆုတ္ပြျခင္း ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိသျဖင့္ အလြန္အကဲ ေအးေအာင္ မဖြင့္သင့္ေပ။

''ေျခဖ်ားေအးမူ၊ နဖူးပူ၊ ထိုလူဖ်ားမည္မွတ္'' ဟု ေရွးက ဗိေႏၵာဆရာႀကီး မ်ားေျပာသည့္ လကၤာရွိသည္။ ေရစပ္စပ္၊ သမံတလင္း၊ ေက်ာက္ျပား စသည့္ ေအးေသာ ေနရာတြင္ ၾကာၾကာရပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရသူ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရသူ မ်ားသည္ ဖ်ားခ်င္သလို ျဖစ္ၿပီဟု ထင္ေသာအခါ နဖူးကို စမ္းၾကည့္ေလ့ ရွိသည္။ နဖူးပူၿပီး ေျခဖ်ားေအးေနလွ်င္ ဖ်ားေတာ့မည္။ ေဆးႀကိဳတင္ ေသာက္ဖို႔လိုၿပီဟု ဆိုသည္။

ခ်င္း၊ ထန္းလ်က္ျပဳတ္ရည္ သည္ ေရွးကတည္းက ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ အေအးပတ္ အဖ်ား ကာကြယ္ေဆး  ျဖစ္သည္။ ငန္းေဆးေခၚ ေဆးပူ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ကြမ္းရြက္ျပဳတ္ရည္ ျဖင့္ေသာက္သည့္ အေလ့အထ လည္းရွိသည္။ ကြမ္းရြက္သည္ အခိုးပြင့္ ေစေသာ အရြက္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ေျခဖ်ားေအးေသာ သူကို ဝမ္းမႏုတ္ရ၊ သေဘၤာသီးမွည့္၊ ငွက္ေပ်ာသီးမွည့္ စေသာ အေအးစာမ်ား မေကြၽးရ၊ ဝမ္းႏူးေစသည့္ ပဲဟင္း၊ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္၊ သံပရာရည္ စသည္တို႔ကို မေပးရဟု ေရွးဆရာႀကီးမ်ားက မိန္႔မွာေလ့ရွိသည္။ ေျခဖ်ားေအးသူ ဝမ္းပ်က္လွ်င္ ထိန္းမရဘဲ အထက္လွန္ ေအာက္ေလွ်ာ ေရာဂါ ျဖစ္တတ္သည္။

အေအးပတ္သူသည္ ဆန္ျပဳတ္၊ စြပ္ျပဳတ္ပူပူ ေသာက္ၿပီး ေစာင္ျဖင့္ ေႏြးေထြးေစေသာ အခန္း၊ ေလလံုေသာ အခန္းတြင္ တစ္ရက္ခန္႔ အနားယူသင့္သည္။ ေျခဖ်ားေႏြးမွ ထမင္းစား သင့္သည္။ ေလတိုက္တြင္ ေနျခင္း၊ ေရေအးခ်ဳိးျခင္း တို႔ကို ေခတၱ ေရွာင္ၾကဥ္ ျခင္းျဖင့္ ျပန္လည္ ေနေကာင္းေအာင္ ေနထိုင္သင့္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ ပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၇)