ေန႔လယ္စာစားၿပီး တစ္ေရးအိပ္သင့္ မအိပ္သင့္

ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

ေန႔လယ္စာ စားၿပီးတုိင္း လူႀကီးမ်ားတြင္ အိပ္ခ်င္၊ ငိုက္မ်ဥ္းေလ့ ရွိၾကသည္။ အဆီအအိမ့္ႏွင့္ အခ်ဳိအစားမ်ားလွ်င္ လူႀကီးမ်ား သာမက လူငယ္မ်ားတြင္ပါ အိပ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ဤသုိ႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ စားထားေသာ အစာမ်ားသျဖင့္ အစာအိမ္မွ အစာမေျခႏုိင္ဘဲ အစာမေၾက သျဖင့္ ျဖစ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။

လူႀကီးမ်ားတြင္ အသက္ႀကီး လာေသာအခါ ပါစကဝမ္းမီး ေခၚ အစာေျခရည္ ထြက္ျခင္းမွာ အားနည္းသြား သျဖင့္ ငယ္စဥ္က တစ္နာရီႏွင့္ အစာေၾကလွ်င္ ႀကီးလာေသာအခါ ႏွစ္နာရီခန္႔ ၾကာမွသာ အစာေၾက ႏုိင္သည္။

ေၾကညက္ခဲေသာ အစာ ေကာက္ညႇင္း၊ ဆန္ၾကမ္း စသည္စားလွ်င္ ပုိ၍ဆုိးသည္။ အသက္ႀကီးသူ မ်ားကုိ ေအးေသာထမင္း၊ ဆန္ၾကမ္း၊ ထမင္းၾကမ္းမ်ား မေကြၽးသင့္ပါ။ အစာေၾကညက္ လြယ္ေသာ ဆန္မ်ဳိးကုိ ခ်က္ၿပီး ပူပူေႏြးေႏြးေကြၽးလွ်င္ အစာေၾက ႏုိင္သည္။

လူႀကီးမ်ားအတြက္ ေန႔လယ္စာ ထမင္းစားၿပီးလွ်င္ တစ္ေရး အိပ္စက္ျခင္းသည္ အစာကို ေၾကေစၿပီး ခြန္အားကို တုိးေစသည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈ မ်ားကုိ ေလ်ာ့ပါးေစသည္။ စိတ္ကုိ လန္းဆန္းေစသည္။ အေၾကာအျခင္မ်ား ကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္ ဟု ေရွးက အာယုေဗၺဒ သိမ္ျဖဴေဆး သိပၸံဆရာေတာ္ႀကီး က အမိန္႔ရွိခဲ့ ဖူးသည္။

ေန႔လယ္စာစားၿပီး အားရွိေအာင္၊ အစာေၾကေအာင္ အိပ္စက္ျခင္းသည္ ေကာင္းပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ နာရီဝက္၊ တစ္နာရီခန္႔သာ အိပ္စက္သင့္သည္။ ထုိ႔ထက္ပုိ၍ ညေနေစာင္းသည္ အထိ အိပ္စက္လွ်င္ ဖ်ားနာတတ္သည္။ စိတ္လက္ မၾကည္ဘဲ ပုိ၍ပင္ ဆုိးတတ္သည္။ ညေနအထိ အိပ္လွ်င္ ဝမ္းခ်ဳပ္တတ္သည္။ စျမင္းခံ တတ္သည္။ လူႀကီးမ်ားတြင္ ဝမ္းခ်ဳပ္ စျမင္းခံလွ်င္ အေညာင္းအကုိက္ ေရာဂါ ျဖစ္တတ္သည္။

ေန႔လယ္ခင္း အိပ္လွ်င္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ မလုိ၊ ေမွးစက္႐ုံမွ်သာ ျဖစ္သင့္သည္။ ေခါင္းအုံး ခပ္ျမင့္ျမင့္ျဖင့္ ဇက္ကို မတ္မတ္ထားၿပီး အိပ္ပါ။ ေဘးတေစာင္း ေခြေခါက္ မအိပ္သင့္ပါ။ ပက္လက္ အေနအထား ျဖင့္အိပ္လွ်င္ အစာအိမ္မွ အစာေျခရည္ ႏွင့္ေျခၿပီး အစာမ်ား ေအာက္ဘက္ အူသိမ္အူမ မ်ားသုိ႔ စီးဆင္းရန္ လြယ္ကူသည္။ တစ္ဖက္သုိ႔ ေစာင္းအိပ္လွ်င္ အူသိမ္ ဦးပုိင္းတြင္ အစာလမ္းေၾကာင္း ပိတ္ဆုိ႔ၿပီး ေလနာ ျဖစ္တတ္သည္။

အစာအိမ္၏ အထြက္တြင္ အူသိမ္ဦးပုိင္းဟု ေခၚေသာ အေကာက္ကေလး ရွိသည္။ ခႏၶာေဗဒ ဘာသာတြင္ Duodenum ဟု ေခၚသည္။ အစာအိမ္ႀကီးႏွင့္ အာဟာရကို စုပ္ယူမည့္ အူေသးမ်ား (Small Intestine) ကုိ ဆက္သြယ္ေပးေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ထုိေနရာတြင္ပင္ သည္းေျခအိတ္မွ ထြက္ေသာ အစာေျခရည္ ႏွင့္ ပန္ကရိယ Pancreas မွထြက္ေသာ အစာေျခရည္ကို ႏွစ္မ်ဳိး ေပါင္းစပ္ၿပီး အဆီခဲပါေသာ အစာႏွင့္ အခ်ဳိဓာတ္ တုိ႔ကို အစာေျခေပးသည္။ ထုိအေကာက္ ကေလးသည္ အစာေျခမႈတြင္ အေရးႀကီးေသာ အဂၤါ အစိတ္အပုိင္း ျဖစ္သည္။

ထမင္းစားၿပီး ေခြေခါက္အိပ္ေလ့ ရွိသူမ်ား၊ အဆီဖတ္၊ အဆီခဲမ်ား လြန္ကဲစြာ စားသုံးသူမ်ားႏွင့္ အပူအစပ္၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမႈ လြန္ကဲသူမ်ားတြင္ အစာအိမ္ သာမက အူသိမ္ဦးပုိင္း Duodenum တြင္ပါ အနာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ အနာျဖစ္လုိက္ ေဆးကုလိုက္ႏွင့္ ၾကာလွ်င္ အနာေဖး တက္ၿပီး အနာရြတ္မ်ား ေၾကာင့္ အူသိမ္ဦးပုိင္း ထြက္လမ္း က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး ပိတ္ဆုိ႔သြားေသာ အခါ ခြဲစိတ္ကုသရ သည္အထိ ျဖစ္ႏုိင္သည္။

အစာအိမ္နာ၊ အူသိမ္နာ ျဖစ္ဖူးသူမ်ားသည္ အစာစားလွ်င္လည္း ဗုိက္နာ၊ အစာစားခ်ိန္ မစားရလွ်င္လည္း ဗုိက္နာေလ့ရွိသည္။ အစာကုိ တဝမစားဘဲ ေလွ်ာ့စားသင့္သည္။ နည္းနည္းခ်င္းႏွင့္ အႀကိမ္မ်ားမ်ား စားေပးလွ်င္ အစာေျခႏုိင္သည္။ တစ္ေန႔ ထမင္းႏွစ္နပ္ စားမည့္အစား သုံးႀကိမ္၊ ေလးႀကိမ္ နည္းနည္းခ်င္း စားလွ်င္ ပုိေကာင္းသည္။ အစာအိမ္ေရာဂါကုိ အစာစား နည္းစနစ္ ေျပာင္းၿပီး ကုသႏုိင္သည္။ ေဆးမလုိပါ။ အပူအစပ္ႏွင့္ အေၾကာ္အေလွာ္၊ အကင္မ်ားသည္ အစာအိမ္နာ ရွိသူႏွင့္ လုံးဝမသင့္ပါ။ အရက္ႏွင့္ ဆုိဒါ အျပင္ ဂက္စ္ျဖင့္ ဖိထားေသာ ေဖာက္လုိက္လွ်င္ အျမႇဳပ္ထြက္သည့္ အခ်ဳိရည္၊ သံဘူးမ်ားကိုပါ ေရွာင္သင့္သည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ အစာအိမ္နာကို ေခတၱမွ် သက္သာေစ ေသာ္လည္း အစာအိမ္ကို ေရာင္ေစၿပီး အစာေျခရည္ကုိ ဓာတ္ပ်က္ေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အစာစားၿပီး လွ်င္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ထုိင္ေနျခင္းႏွင့္ လႈပ္ရွားေနျခင္း တုိ႔တြင္ လႈပ္ရွား ေနျခင္းက ပုိ၍ အစာေၾက ေစႏုိင္သည္။

ေၾကေသာအစာကုိ အူသိမ္ဦးပုိင္းမွ ေအာက္ပုိင္းသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ သက္ဆင္း ေစႏုိင္သည္။ လူငယ္ လူလတ္ပုိင္း မ်ားတြင္ အစာစားၿပီးလွ်င္ ထုိင္မေနဘဲ လႈပ္ရွား သြားလာမႈ ျပဳလုပ္ျခင္း သည္သာ အေကာင္းဆံုံး ျဖစ္သည္။ ေသြးလွည့္ပတ္မႈ အားေကာင္း၊ အစာေျခ အားေကာင္းသည့္ အရြယ္တြင္ ေန႔လယ္ အိပ္စက္ျခင္းသည္ အက်ဳိးမရွိပါ။

လူငယ္၊ လူလတ္မ်ားႏွင့္ အသက္ ၅၅ ႏွစ္ ေက်ာ္လာေသာ လူႀကီးပုိင္းမ်ား အစာေျခရည္ ထုတ္ႏုိင္အား မတူပါ။ အာယုေဗၺဒ ေဆးပညာ အလုိအရလည္း ''ဝမ္းမီး'' အားမတူၾက ေတာ့ပါ။ လူငယ္မ်ားတြင္ ဝမ္းမီးအား ေကာင္းေနသျဖင့္ စားသမွ် ေၾကႏုိင္သည္။ လူႀကီးမ်ားတြင္ ဝမ္းမီးအား နည္းလာၿပီး အစာမေၾကႏုိင္ သျဖင့္ ေန႔လယ္ ထမင္းစားၿပီးလွ်င္ အိပ္ငုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

တက္စာမ်ား ျဖစ္ေသာ ဆူးပုပ္ႀကီး၊ ပဲႀကီး၊ တညင္းသီး၊ ငါးသေလာက္၊ မွ်စ္ခ်ဥ္၊ ငါးဥမ်ား၊ ငါးခ်ဥ္၊ ပုစြန္ခ်ဥ္၊ တမာခ်ဥ္၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး၊ ေၾကာင္လွ်ာသီး၊ ေခြးေတာက္ရြက္၊ ငါးပိေကာင္၊ ငံျပာရည္ခ်က္ စသည္ မ်ား စားၿပီးေသာ အခါတြင္လည္း အိပ္ခ်င္ ငုိက္မ်ဥ္းခ်င္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ တက္စာႏွင့္ ေန႔လယ္စာစား ၿပီးလွ်င္ ေခတၱ အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ အတက္ သက္သာၿပီး လူလည္းလန္းဆန္း သြားေစႏုိင္သည္။ ေသြးတုိးေရာဂါ ရွိသူ မ်ားလည္း ေန႔လယ္တြင္ အနားယူ အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ ေသြးေပါင္ Blood Pressure တက္ျခင္းကို သက္သာ ေစႏုိင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ငယ္စဥ္က ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းတြင္ ေနခဲ့ဖူး ပါသည္။ ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီး သည္ ေန႔လယ္ဆြမ္း စားၿပီးေနာက္ တစ္ေရးအိပ္ က်ိန္းစက္ေလ့ ရွိသည္ကို အမွတ္ရမိ ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးမ်ား သည္ လူမ်ားကဲ့သို႔ ညေနစာ စားေလ့ မရွိသျဖင့္ ေန႔ဆြမ္းကို အဝစား (ဘုန္းေပး) ေလ့ ရွိၾကသျဖင့္ အစာေၾကခဲျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆြမ္းစားၿပီး အခ်ဳိပြဲမ်ား ကပ္ေလ့ရွိၾကရာ ပို၍ အစာေၾက ခဲသည္။ အစာမေၾကလွ်င္ ေလျဖတ္ ႏိုင္သျဖင့္ ညေနခ်ိန္တြင္ ထန္းလ်က္ႏွင့္ ေဖ်ာ္ေသာ မန္က်ည္း ေဖ်ာ္ရည္၊ ဥသွ်စ္သီး ေဖ်ာ္ရည္၊ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ မ်ား ကပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကို ေလေရာဂါမွ ကင္းေဝး ေစႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ဝမ္းသက္လြယ္သူ မ်ားသည္ ေန႔လယ္စာ စားၿပီးလွ်င္ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ေပးလွ်င္ အစာေၾကၿပီး ဝမ္းမွန္ေစသည္။ ဝမ္းခ်ဳပ္တတ္သူ မ်ားမွာ ေန႔လယ္စာစား ၿပီးလွ်င္ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ တစ္ခုခု ေသာက္ေပးလွ်င္ ဝမ္းမွန္ ေစႏိုင္သည္။ ငွက္ေပ်ာသီး ဖီးၾကမ္း၊ ေရွာက္သီးေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္ေပးလွ်င္လည္း ဝမ္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ စျမင္းခံျခင္း ေဘးမွ ကင္းေဝးႏိုင္ပါသည္။ ေန႔လယ္စာႏွင့္ ညေနစာမ်ား စားလွ်င္ မိမိစားေသာ အစာတြင္ ပါဝင္သည့္အရာကို လိုက္၍ ဆင္ျခင္သင့္ သည္မွာ ဥပမာ-ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္း၊ ပဲဟင္းစေသာ ဝမ္းသက္ေစေသာ အစာမ်ားပါလွ်င္ ထမင္းစားၿပီး ေသာအခါ ေရေႏြးၾကမ္း အဖန္ရည္ ေသာက္သင့္သည္။ ၾကက္သား၊ ဆိတ္သား၊ အမဲသား၊ ေကာက္ညႇင္း၊ တညင္းသီး၊ ဒံေပါက္၊ အုန္းထမင္း စသည္မ်ား စားၿပီးလွ်င္ အစာေၾကေစရန္ ေရွာက္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ သံပရာေဖ်ာ္ရည္၊ လိေမၼာ္၊ ကမၺလာသီး ေဖ်ာ္ရည္မ်ား ေသာက္သံုးသင့္ ပါသည္။ အစာပိတ္ ေသာက္မည့္ အရည္ကို အပူအေအး သင့္ရာ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္လွ်င္ အစာအိမ္ကို မထိခိုက္ဘဲ အစာေၾကေစၿပီး ဝမ္းမွန္ေစႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ေန႔လယ္စာစားၿပီး တစ္ေရး အိပ္ျခင္းသည္ လူငယ္မ်ားအတြက္ မသင့္ေလ်ာ္ ေသာ္လည္း သက္ႀကီးဝါႀကီး၊ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ား၊ လူအိုမ်ား သာမက က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ ေနမေကာင္းသူ၊ သြားလာလႈပ္ရွားမႈ မျပဳႏိုင္သူမ်ားတြင္ ေကာင္းေသာ အျပဳအမူ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေမွး၊ တစ္ေရး အိပ္စက္ျခင္းသည္ တျခား အာ႐ံုေထြျပားမႈ မရွိေတာ့သျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္၏ အပူဓာတ္ မွန္သမွ်သည္ ဝမ္းမီးသို႔ အားျဖည့္ေပးကာ အစာေျခအား ေကာင္းေစႏိုင္သည္။

ဝမ္းမီး ေကာင္းသျဖင့္ ေျခေသာ အစာသည္ ဝမ္းမခ်ဳပ္၊ စျမင္းမျဖစ္ေစဘဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆာေလာင္ျခင္းကို အားေပးသျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ တြင္လည္း စားေကာင္းလာမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႐ိုးရာ ေဆးပညာ အျမင္႐ႈေထာင့္မွ ေလ့လာမိသမွ် တင္ျပ လိုက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၈)