ဘ၀ကုိျမႇင့္တင္ခြင့္ ကုိယ္ထံသာရွိသင့္
သရက္တန္းစုိးေရႊ
ထမင္းတစ္လုတ္ စားၿပီးၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ ဘဝတစ္ခုကုိ တုိးတက္ေအာင္ ျပဳေရးအတြက္ တာဝန္တစ္ခု၊ ကတိတစ္ခု ေပးအပ္လုိက္ၿပီ ဟု မွတ္ယူႏုိင္ ေပသည္။ ေလာက သဘာဝကုိက ခ်န္လုိ႔ပဲ က်န္က်န္၊ က်န္လုိ႔ပဲ ခ်န္ခ်န္ က်န္ေနျခင္း မွ်သာဟု သတ္မွတ္တတ္ ေပသည္။ လူသားဟု ဆုိလုိက္သည္ႏွင့္ ေျပာဆုိမႈ၊ ဆက္ဆံမႈမ်ားစြာ ေန႔စဥ္ဆက္သြယ္ ႐ုန္းကန္ ေနၾကရေပသည္။ ထုိ ဆက္သြယ္မႈ မ်ားတြင္ စိတ္ညစ္ျခင္းမ်ား ပါသလုိ စိတ္သစ္ျခင္း မ်ားလည္း ပါဝင္ ေနတတ္ေပသည္။ စိတ္ပ်က္ျခင္းမ်ား ပါသလုိ၊ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြျခင္း မ်ားလည္း ပါဝင္ ေနေပသည္။ အခ်စ္၊ အမုန္း၊ အၿပံဳးတုိ႔အၾကား ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အရာမွာ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ေက်ပြန္ေရးပင္ ျဖစ္ေနေပသည္။ တာဝန္ေက်ျခင္း မွစကာ ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ေရး ကိုယ္တုိင္ ဖန္တီးေရြးခ်ယ္ ရေပမည္။
ၾကည့္ျမင္ရန္ မ်က္လံုး ရွိေနသမွ် ေလာကအလွကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကရ ေပမည္။ ၾကားရန္ နားမ်ားပါေနသမွ် ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္မွ အရာမ်ားကုိ စာနာမႈ မ်ားျဖင့္ ၾကားႏုိင္ ရေပမည္။ ခံစားမႈမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အၿမဲမၿပံဳး ႏုိင္သည့္ တုိင္ေအာင္ အႏုိင္အ႐ံႈးကုိ ခံႏုိင္ေရး၊ စိတ္ဓာတ္ ႀကံ့ခုိင္ေပး ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ေလာကႀကီး၏ အလွတရားကုိ ျမင္ႏုိင္ေရး ကုိယ္တုိင္၏ စိတ္တြင္ ေမတၱာစိတ္ ဓာတ္ခံေလး ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးကာလ ျပင္ဆင္မႈမ်ား အတြက္ ေတြးဆသမွ် ရဲရဲရင့္ရင့္ ေသႏုိင္ေရး တာဝန္ ေက်ပြန္ၿပီလုိ႔ ခံယူႏုိင္ရန္ အေရးႀကီး လွေပသည္။ တာဝန္ ေက်ပြန္သူ တုိင္းသည္ ေနရဲေသရဲ စိတ္ဓာတ္ ရွိေနၿမဲပင္ ျဖစ္သည္။
လူသည္ ေသသည္အထိ အၿမဲသင္ယူ ေနရေပသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ ေခတ္ကာလ နည္းပညာ မ်ားသည္ ေလ့လာ သင္ယူ၍ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ရွိေနေပသည္။ သင္ယူမႈ မ်ားစြာထဲတြင္ ေကာင္းမႈ ျမတ္ႏုိးစြာ ေမတၱာထား တတ္ေရး သင္ယူေပးသင့္ လွေပသည္။ လူသည္ အသိပညာ ျမင့္ေလ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံမႈ နားလည္ေလပင္ ျဖစ္သည္။ လူတုိင္း တုိးတက္ လုိၾကသည္။ တုိးတက္ျခင္းဟု ဟစ္ေအာ္ကာ မတုိးတက္ေရး တုိ႔ကုိ ခံုမင္ ေနတတ္ၾက ေပသည္။ တုိးတက္လာေသာ ေခတ္ႏွင့္အညီ နည္းပညာ မ်ားကုိ ကုိးကား အခ်ိန္ျဖဳန္း ေနတတ္ၾက ေပသည္။
ကုိယ့္ဘဝ၏ အရွင္သခင္သည္ ကိုယ္တုိင္ပင္ ျဖစ္ေနတတ္ ေပသည္။ ကိုယ့္ဘဝအေရး ကုိယ္တုိင္ စီမံႏုိင္ေရး ျဖည့္စြမ္းေပး ၾကရေပမည္။ ကုိယ့္ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ခြင့္ ကိုယ့္ထံသာ ရွိေနသည့္ အတြက္ အဖုိးတန္ ဆံုးေသာ အခ်ိန္ကေလး မ်ားကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသံုးခ်ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ လွေပသည္။ ေန႔စြဲတုိင္းတြင္ ဘဝသစ္ တစ္ခုကုိ ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ ရွိေနတတ္ ေပသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ကာလကုိ သင္ခန္းစာ ယူစရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ မေကာင္းသည္ကုိ ပယ္ကာ ေကာင္းသည္မ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္ သယ္ေဆာင္ လာရေပမည္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အားကုိးေရး ဝါဒကုိ အရင္းအႏွီး ျပဳကာ ကိုယ္ႏွင့္ကုိယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေကာင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ ကုိ အလင္းေပးသင့္ လွေပသည္။ သုိ႔အတြက္ ထမင္းတစ္လုတ္ စားေနပါၿပီလား။ သင့္မွာ တာဝန္တစ္ခု ရွိသြားၿပီ ဟု သတ္မွတ္ ယူဆကာ မိမိဘဝ တုိးတက္ေရး ကုိယ့္ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ခြင့္ ကုိယ့္ထံ ရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ျပဳလုပ္သင့္လွ ေပသည္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၀)
သရက္တန္းစုိးေရႊ
ထမင္းတစ္လုတ္ စားၿပီးၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ ဘဝတစ္ခုကုိ တုိးတက္ေအာင္ ျပဳေရးအတြက္ တာဝန္တစ္ခု၊ ကတိတစ္ခု ေပးအပ္လုိက္ၿပီ ဟု မွတ္ယူႏုိင္ ေပသည္။ ေလာက သဘာဝကုိက ခ်န္လုိ႔ပဲ က်န္က်န္၊ က်န္လုိ႔ပဲ ခ်န္ခ်န္ က်န္ေနျခင္း မွ်သာဟု သတ္မွတ္တတ္ ေပသည္။ လူသားဟု ဆုိလုိက္သည္ႏွင့္ ေျပာဆုိမႈ၊ ဆက္ဆံမႈမ်ားစြာ ေန႔စဥ္ဆက္သြယ္ ႐ုန္းကန္ ေနၾကရေပသည္။ ထုိ ဆက္သြယ္မႈ မ်ားတြင္ စိတ္ညစ္ျခင္းမ်ား ပါသလုိ စိတ္သစ္ျခင္း မ်ားလည္း ပါဝင္ ေနတတ္ေပသည္။ စိတ္ပ်က္ျခင္းမ်ား ပါသလုိ၊ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြျခင္း မ်ားလည္း ပါဝင္ ေနေပသည္။ အခ်စ္၊ အမုန္း၊ အၿပံဳးတုိ႔အၾကား ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အရာမွာ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ေက်ပြန္ေရးပင္ ျဖစ္ေနေပသည္။ တာဝန္ေက်ျခင္း မွစကာ ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ေရး ကိုယ္တုိင္ ဖန္တီးေရြးခ်ယ္ ရေပမည္။
ၾကည့္ျမင္ရန္ မ်က္လံုး ရွိေနသမွ် ေလာကအလွကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကရ ေပမည္။ ၾကားရန္ နားမ်ားပါေနသမွ် ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္မွ အရာမ်ားကုိ စာနာမႈ မ်ားျဖင့္ ၾကားႏုိင္ ရေပမည္။ ခံစားမႈမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အၿမဲမၿပံဳး ႏုိင္သည့္ တုိင္ေအာင္ အႏုိင္အ႐ံႈးကုိ ခံႏုိင္ေရး၊ စိတ္ဓာတ္ ႀကံ့ခုိင္ေပး ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ေလာကႀကီး၏ အလွတရားကုိ ျမင္ႏုိင္ေရး ကုိယ္တုိင္၏ စိတ္တြင္ ေမတၱာစိတ္ ဓာတ္ခံေလး ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးကာလ ျပင္ဆင္မႈမ်ား အတြက္ ေတြးဆသမွ် ရဲရဲရင့္ရင့္ ေသႏုိင္ေရး တာဝန္ ေက်ပြန္ၿပီလုိ႔ ခံယူႏုိင္ရန္ အေရးႀကီး လွေပသည္။ တာဝန္ ေက်ပြန္သူ တုိင္းသည္ ေနရဲေသရဲ စိတ္ဓာတ္ ရွိေနၿမဲပင္ ျဖစ္သည္။
လူသည္ ေသသည္အထိ အၿမဲသင္ယူ ေနရေပသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ ေခတ္ကာလ နည္းပညာ မ်ားသည္ ေလ့လာ သင္ယူ၍ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ရွိေနေပသည္။ သင္ယူမႈ မ်ားစြာထဲတြင္ ေကာင္းမႈ ျမတ္ႏုိးစြာ ေမတၱာထား တတ္ေရး သင္ယူေပးသင့္ လွေပသည္။ လူသည္ အသိပညာ ျမင့္ေလ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံမႈ နားလည္ေလပင္ ျဖစ္သည္။ လူတုိင္း တုိးတက္ လုိၾကသည္။ တုိးတက္ျခင္းဟု ဟစ္ေအာ္ကာ မတုိးတက္ေရး တုိ႔ကုိ ခံုမင္ ေနတတ္ၾက ေပသည္။ တုိးတက္လာေသာ ေခတ္ႏွင့္အညီ နည္းပညာ မ်ားကုိ ကုိးကား အခ်ိန္ျဖဳန္း ေနတတ္ၾက ေပသည္။
ကုိယ့္ဘဝ၏ အရွင္သခင္သည္ ကိုယ္တုိင္ပင္ ျဖစ္ေနတတ္ ေပသည္။ ကိုယ့္ဘဝအေရး ကုိယ္တုိင္ စီမံႏုိင္ေရး ျဖည့္စြမ္းေပး ၾကရေပမည္။ ကုိယ့္ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ခြင့္ ကိုယ့္ထံသာ ရွိေနသည့္ အတြက္ အဖုိးတန္ ဆံုးေသာ အခ်ိန္ကေလး မ်ားကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသံုးခ်ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ လွေပသည္။ ေန႔စြဲတုိင္းတြင္ ဘဝသစ္ တစ္ခုကုိ ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ ရွိေနတတ္ ေပသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ကာလကုိ သင္ခန္းစာ ယူစရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ မေကာင္းသည္ကုိ ပယ္ကာ ေကာင္းသည္မ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္ သယ္ေဆာင္ လာရေပမည္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အားကုိးေရး ဝါဒကုိ အရင္းအႏွီး ျပဳကာ ကိုယ္ႏွင့္ကုိယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေကာင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ ကုိ အလင္းေပးသင့္ လွေပသည္။ သုိ႔အတြက္ ထမင္းတစ္လုတ္ စားေနပါၿပီလား။ သင့္မွာ တာဝန္တစ္ခု ရွိသြားၿပီ ဟု သတ္မွတ္ ယူဆကာ မိမိဘဝ တုိးတက္ေရး ကုိယ့္ဘဝကုိ ျမႇင့္တင္ခြင့္ ကုိယ့္ထံ ရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ျပဳလုပ္သင့္လွ ေပသည္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၀)
.jpg)
No comments:
Post a Comment