ကုိရီးယားငလ်င္ ကုိ ဘယ္လုိ ကာကြယ္ၾကမလဲ

ကုိရီးယားငလ်င္ ကုိ ဘယ္လုိ ကာကြယ္ၾကမလဲ

ေႏွာင္း

ကိုရီးယားငလ်င္ လို႔ ကြၽန္မကေတာ့ ဒီလိုပဲ နာမည္တပ္ လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီငလ်င္က တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ေန႔စဥ္မျပတ္ လႈပ္ခတ္ေနတဲ့ ငလ်င္ပါ။ လူေတြ အလြန္ႀကိဳက္တဲ့ ငလ်င္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ အရွိန္က မေသးဘူး။ ဒီငလ်င္ရဲ႕လႈပ္ခတ္မႈ ေအာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ အတံုးအ႐ုံး ၿပိဳလဲက် ကုန္တယ္။ ကိုရီးယား ဇာတ္ကားေတြကို ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား လိုင္းေပါင္းစံုက လႊင့္ေနၾကတယ္။ ကေလး၊လူႀကီး၊ လူငယ္၊ လူလတ္ မက်န္ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဒီလို ၾကည့္လာတဲ့ သက္တမ္း၊ လႊင့္လာတဲ့ သက္တမ္းကလဲ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြလဲ ေရာေထြး၊ သူ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ကိုယ့္ ယဥ္ေက်းမႈ အလား လက္ခံက်င့္သံုး ေနၾကပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာ ျပည္သူကို အလႊမ္းမိုး ႏိုင္ဆံုး အရာတစ္ခုပါ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ ႐ုပ္ရွင္ မင္းသမီး ဝတ္သမွ်ကို အျပင္မွာ လိုက္ဝတ္တတ္ ၾကတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ထဲက မင္းသား၊ မင္းသမီးရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံု၊ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အဝတ္အစား၊ အကုန္လံုးကို လိုက္လုပ္တတ္ ၾကတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း လႊင့္ေနတဲ့ ကိုရီးယား ဇာတ္ကား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္ တာေတြကို ဇာတ္အိမ္ တည္ၿပီး ႐ိုက္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။

အခုလႊင့္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ရွိ ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ပညာေတာ္သင္ သြားတဲ့ မင္းသမီးက ႏိုင္ငံျခားမွာ လက္မထပ္ဘဲ ကေလး တစ္ေယာက္ ရခဲ့ပါတယ္။ သူႏိုင္ငံကို ျပန္လာတဲ့  အခ်ိန္ မင္းသားနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး မင္းသားက ကေလးအေမ မင္းသမီးကို တမ္းတမ္းစဲြ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ကေလး အေဖကို လူဆိုးျဖစ္ေအာင္ ဇာတ္အိမ္ တည္ၿပီး လူပ်ဳိ မင္းသားနဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္အေမ မင္းသမီးကို ခုမွပဲ အခ်စ္စစ္ ေတြ႕တာလိုလို နဲ႔ လူငယ္ေတြ အတုယူ မွားေအာင္ ႐ုိက္ျပထားတယ္။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ နဲ႔ သိပ္ကို ဆန္႔က်င္ ေနတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ အေတြးမွားေတြ ဝင္သြား ႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ဇာတ္လမ္းေတြ ပိုဆိုး ပါေသးတယ္။ ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ေယာက္်ားကလဲ တျခားမိန္းမ နဲ႔ ေဖာက္ျပန္၊ မိန္းမကလဲ တျခား ေယာက္်ားနဲ႔ ေဖာက္ျပန္၊ ေဖာက္ျပန္ ေနတဲ့သူေတြ ကလဲ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ သူေတြ၊ သိပ္ကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္း ေတြပါ။ ဒီလို ဇာတ္လမ္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ႀကီးျပင္းလာ ရတဲ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္ တာေတြဟာ မဆန္းတဲ့ ကိစၥေတြလို႔ ထင္ျမင္ ယူဆ သြားႏိုင္ပါတယ္။

အခုဆိုရင္ ကေလးေတြဟာ စာဖတ္အား အလြန္နည္း သြားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္၊ တီဗီြ ဇာတ္လမ္းတဲြ ေတြနဲ႔ပဲ အားလပ္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုး ေနၾကတာ ေတြ႕ျမင္ရတယ္။ ကေလး သဘာဝ အတုျမင္ အတတ္သင္ တတ္တဲ့ အရြယ္မွာ မျမင္သင့္တာ ေတြျမင္ၿပီး မတတ္သင့္ တာေတြ တတ္သြားမွာ စိုးရိမ္ရတယ္။ အင္တာနက္ကို သြားပိတ္လို႔ မရသလို လႊင့္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းတဲြ ေတြကိုလဲ မၾကည့္နဲ႔လို႔ ပိတ္ပင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီ အေျခအေနမွာ ကြၽန္မတို႔ မိဘ၊ ဆရာေတြ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကေတာ့ ကေလးေတြကို စာဖတ္ျဖစ္ လာေအာင္ ေဘးကေန ဝိုင္းဝန္း ႀကိဳးစား ေပးဖို႔ပါပဲ။ စာအုပ္ေကာင္း တစ္အုပ္ဟာ ဆရာေကာင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။ ကေလးအရြယ္ ဖတ္႐ႈဖို႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားအျပားကို ေစ်းကြက္မွာ ေတြ႕ျမင္ ေနရတယ္။ ဝယ္ယူ ဖတ္႐ႈတဲ့သူ အေရအတြက္ ကေတာ့ အလြန္ကို နည္းပါး လြန္းတယ္။ စာအုပ္ရဲ႕ မာတိကာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ စာအုပ္ ျဖန္႔ခ်ိတဲ့ အေရအတြက္ အုပ္ေရ ၅ဝဝ၊ အလြန္ဆံုးမွ ၁ဝဝဝ သာ ရွိတာကို ေတြ႕ရတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ ကေလး အေရအတြက္နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ နည္းပါး ပါတယ္။

ကေလးေတြ အတြက္ ေလးစား အားက်ရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ရွိသင့္ပါတယ္။ ဒီ ဇာတ္ေကာင္ေတြ အေၾကာင္းကို စာအုပ္ေတြက တစ္ဆင့္ ကေလးေတြ ေတြ႕ရွိ ႏိုင္တယ္။ ဗုဒၶဝင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကေလးဖတ္ ႐ုပ္ျပ စာအုပ္ေတြ၊ ငါးပါးသီလ အေၾကာင္း၊ ငရဲအေၾကာင္း၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ ေတြအေၾကာင္း ကေလးဖတ္ ပညာေပး ႐ုပ္ျပ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ ေတြကို ဖတ္မိတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာ အေပၚမွာ ႐ိုေသ ကိုင္းၫြတ္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္ ေပၚလာမယ္။ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္မႈ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိတ္ထားေတြ ကိန္းဝပ္ လာႏိုင္တယ္။ ကေလး သဘာဝ သူတို႔ အားက်တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ အတိုင္း လိုက္လံျပဳမူ တတ္တာ ျဖစ္လို႔ ဘုရားေလာင္းရဲ႕ စိတ္ထားေတြ ကေလးရင္ထဲ ထည့္ေပး ႏုိင္ခဲ့ရင္ ဒါဟာ ဆရာ၊ မိဘေတြ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေမြေပးမႈ တစ္ခုပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကို အားက်တဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အမူအက်င့္ ေတြကို အတုယူမယ္။ စိတ္ဓာတ္ကို အတုယူမယ္။ ဒါဟာ ကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဝိညာဥ္ ကိန္းဝပ္သြား တာပါပဲ။ မာသာထရီဇာ ကို အားက်တဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္က ပရဟိတ စိတ္ဓာတ္ေတြ ကိန္းဝပ္ လာမယ္။ အမ်ားအက်ဳိး အတြက္ လုပ္ခ်င္ လာမယ္။ ေပၚလီယာနာ စာအုပ္ကို ဖတ္မိလို႔ ေပၚလီယာနာ ကို အားက်သြားတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္က ရင္ထဲမွာ အေကာင္းျမင္ တတ္တဲ့ စိတ္ေတြ ကိန္းဝပ္ လာပါလိမ့္မယ္။

စာဖတ္ျခင္းကို အေလ့အက်င့္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အစဥ္အၿမဲ က်င့္သံုးသြားရင္ ေကာင္မြန္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ အေနနဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္ စာဖတ္ျဖစ္ လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ေပးႏုိင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ပထမပိုင္း မွာေတာ့ မိဘ၊ ဆရာသမား ေတြက ေကာင္းမြန္တဲ့ စာေပေတြ ဖတ္မိေစဖို႔ ေရြးခ်ယ္ေပး ရမယ္။ ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ မိဘက ေရြးခ်ယ္ေပးစရာ မလိုဘဲ စာအုပ္စာေပေတြ ဖတ္ရင္း ရလာတဲ့ အသိ ဉာဏ္နဲ႔ ကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္သြား ပါလိမ့္မယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ကို အခ်ိန္ျပည့္ အနီးကပ္ လိုက္ပါ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ က မလြယ္ကူ ပါဘူး။ ကေလးေတြကို တကယ္ အျပည့္အဝ လိုက္လံ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးႏုိင္တာက သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္ ပါပဲ။ သုတစာေပ ေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိဉာဏ္ကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ ေပးၿပီး ရသစာေပ ေတြကေတာ့ ႏွလံုးသား ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕မႈနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ေျဖာင့္မတ္ ခိုင္မာမႈကို ဦးတည္ ပါတယ္။ စာဖတ္တဲ့သူဟာ စာမဖတ္တဲ့ သူထက္ အၿမဲတမ္း ေခါင္းတစ္လံုး ပိုျမင့္ပါတယ္။ အနာဂတ္ ကာလမွာ အသိဉာဏ္ ျမင့္မားၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုကို ပံုေဖာ္ႏုိင္ဖို႔ အတြက္ မိဘနဲ႔ဆရာ ပူးေပါင္းၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြကို ေခါင္းတစ္လံုး ပိုျမင့္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾက ရေအာင္၊ ဒီလို ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ၾကရင္ လူငယ္ေတြဟာ ထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခား ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကို အလိုလို ေရွာင္ကြင္း တတ္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပလိုက္ရ ပါတယ္။

#Yadanarpondaily