ေႏြတံခါးအဖြင့္ ႏွင့္ ပြင့္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား

ေႏြတံခါးအဖြင့္ ႏွင့္ ပြင့္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား

မဒါေလး

ေႏြရြက္ေၾကြ မ်ားကို လူအမ်ဳိးမ်ဳိး က ခံစားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဖြဲ႕ဆိုသည့္ အခါ ေႏြသည္ လွ၏။ ေႏြဦးႏွင့္ အတူ ေရာက္ရွိ လာေသာ မဟာသႀကၤန္ပြဲ ကို ဆင္ႏႊဲခြင့္ ရသည့္ အခါ ႐ိုးရာ၏ အရသာကို ခံစား မိ၏။ ေႏြ၏ ေပါက္ကြဲျခင္း ႏွင့္အတူ ျပင္းျပေသာ ခရမ္းလြန္ ေရာင္ျခည္ ေအာက္ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾက သူမ်ားၾကား ဘဝကို ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွား ရခ်ိန္မွာေတာ့ ပင္ပန္း ႏြမ္းလ်မႈက အတိုင္း မသိေပ။

ေႏြရာသီ ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ျဖင့္ ၿမိဳ႕တိုင္း၊ ရြာတုိင္း၊ ေနရာတိုင္းမွာ ၾကားေန ရတာက ''မီးသတိ ေပးသံ'' ပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ေဒသ မ်ားမွာ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ေႏြရာသီ ေရာက္သည္ ဆို႐ံုႏွင့္ မီးေဘး ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ေရး အစီအမံ မ်ားကို မိမိတို႔ ေနရာ ေဒသ အလိုက္၊ ရပ္ရြာအလိုက္ အစီအမံမ်ား ခ်မွတ္ကာ စုေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ၾကသည္။ ေႏြရာသီသည္ ပူေလာင္မႈ မ်ားစြာကို တံခါးဖြင့္ ႀကိဳဆိုလ်က္ အရွိန္အဟုန္ ႏွင့္ ေရာက္လာသည္။

ေႏြေနပူပူ၏ အရွိန္အဝါ ေနာက္တြင္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သူမ်ား အလူးအလဲ ခံစား ၾကရသည္။ ကေလး သူငယ္မ်ား မခံမရပ္ ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ၾက ရသည္။ အရြယ္ေရာက္ သူတိုင္း အံႀကိတ္ကာ ေႏြ၏ အပူဒဏ္ကို ခံၾကရသည္။ သူ႔ကို လြန္ဆန္ၿပီး ဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္လို႔ မရၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ဒီႏွစ္လည္း အပူရွိန္ ျမင့္သထက္ ျမင့္လာေသာ ေႏြကို ႀကိဳဆို ရေပ ဦးမည္။ ေႏြဦး အႀကိဳ ေတးသံကို ဥၾသသံ တို႔ျဖင့္ မဖြင့္ေစ လိုပါ။ ေႏြဥၾသ ကေတာ့ သာယာလွ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဥၾသ သံမ်ားမွာ ဘဝကို ၿဖိဳခြဲ ဖ်က္ဆီးႏုိင္ ေလသည္။

ေႏြသည္ သဘာဝ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို အျပစ္မတင္ လိုေသာ္လည္း သူႏွင့္ အတူ ပါလာေသာ ပူေလာင္ျခင္း မ်ားေၾကာင့္သာ ေႏြသည္ အဆိုးျမင္ စရာႀကီး ျဖစ္ေန ရသည္။ ထုိအရာ သည္လည္း ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပင္ မဟုတ္ ပါလား။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္း ရမွန္း နားမလည္ ခင္က သဘာဝကို အလြန္အကြၽံ ဖ်က္ဆီးခဲ့ ၾကသည္။ အရြယ္ ေရာက္လို႕ နားလည္ ခ်ိန္မွာေတာ့ လက္လြန္ သြားခဲ့ၿပီ။ အသိဉာဏ္ မရွိေသာ လူမ်ား ေၾကာင့္ပင္ သဘာဝသည္ သဘာဝ မဟုတ္သည့္ အလား လူမ်ားအေပၚ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား။

ေႏြတံခါးတို႔ ဖြင့္လိုက္ သည္ႏွင့္ ေအးျမျခင္း အထိအေတြ႕အလ်ဥ္းမရွိ သည့္အျပင္ စိုးရိမ္စိတ္ မ်ားျဖင့္ မ်က္လံုးကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္ ထားၾကရသည္။ မီးဆိုေသာ ရန္သူသည္ တံခါး မေခါက္ဘဲ အခ်ိန္မေရြး ဝင္လာ ႏိုင္သည္။ ''မီးေဟ့...မီး'' ဆို သည္ႏွင့္ အသင့္ အေနအထား ျဖစ္ေနရန္ လိုအပ္သည္။ ေႏြရက္မ်ား၏ ညကို သတိကပ္ဖုိ႔ အတြက္ အပူရွိန္သည္ မ်က္လံုးကို ပြင့္ေန ေစသည္။ နားကို စြင့္ေန ေစသည္။ ထုိအခ်က္ ကပင္ ေႏြကို ေက်းဇူးတင္ ရမလိုလိုပင္။ ထုိသို႔ အေၾကာင္းအရာ မ်ားရွိေန ေစကာမူ သတိမမူေသာ လူမ်ားေၾကာင့္ ေႏြသည္ မီးကို ေလာင္ေစေသာ၊ ေရကို ခန္းေျခာက္ ေစေသာ၊ လူကို ေသေစေသာ လက္နက္ျဖစ္ ျခင္းမက ျဖစ္လာသည္။ ႀကိဳတင္

သတိေပး ဆုိင္းဘုတ္ မ်ားသည္ လူမ်ား၏ သတိမဲ့မႈ ေအာက္တြင္ က်႐ႈံး ၾကရသည္။ ေႏြအစမွာပင္ မႏၲေလးေတာင္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတာမီး ေလာင္သည္။ တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ပြတ္တိုက္ ေလာက္ေအာင္ ေလကို တားဆီး ထားေသာ ေႏြတံခါးကို ဘယ္အရာက ခ်ဳိးဖ်က္ခဲ့ သနည္း။ အေျဖရွာေတာ့ ေပါ့ဆစြာ ေဆးလိပ္ စြန္႔ပစ္သည့္ အသိဉာဏ္ မရွိသည့္ လူသား၏ လက္ေဆာင္ ပင္တည္း။ သတိမမူ လိုက္ေသာ ခဏတာ အတြက္ လူေပါင္း မ်ားစြာ

စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ ခဲ့ရေသာ နာရီမ်ား စြာကို ထုိသူသည္ သတိမွ ထားမိခဲ့ ပါရဲ႕လား။

ညအခ်ိန္ မအိပ္ႏုိင္ ရွာတဲ့ မီးကင္းေစာင့္ တဲေလးရဲ႕ဘဝကို စာနာ မိၾက ပါရဲ႕လား။ ေႏြ၏ ဒဏ္ကို ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံရင္း အိပ္မေပ်ာ္ ႏုိင္ၾကတဲ့ သူေတြ အတြက္ စဥ္းစားမိၾက ပါရဲ႕လား။ မီးသတ္ ဌာနက တာဝန္က် ေနတဲ့ ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ျမည္လာေသာ ဖုန္းသံ ၾကားတဲ့ အခါ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံကို ခံစားမိၾက ပါရဲ႕လား။ ႏွလံုးသား ႏုနယ္သူ ေတြအတြက္ ေႏြသည္ စာနာမႈ၊ ေဖးမ ကူညီမႈ၊ စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းမႈ တို႔ျဖင့္ ဝန္းရံထားၿပီး တာဝန္မဲ့ သူေတြ အတြက္ ေႏြဟာ ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္း ကို လက္ေဆာင္ ေပးႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိဘဲ ေနမယ္ မထင္ပါ။ ေႏြလယ္ေကာင္ ညတစ္ည၏ ေၾကာင္ ေတာင္ေတာင္ မ်က္လံုးေတြက ေႏြတံခါးမွ ဝင္ေရာက္ လာမယ့္ တံခါးမေခါက္ တတ္တဲ့ 'မီး' ဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ကို နားစြင့္လ်က္...။