ႀကီးျမတ္ဂုဏ္အင္ ဆရာသခင္

ႀကီးျမတ္ဂုဏ္အင္ ဆရာသခင္ 

ထြန္းျမတ္ေတဇ (ျမန္ေအာင္)

ကြၽန္ေတာ္၏ ဘဝတြင္ လက္ဦးဆရာ မ်ားျဖစ္ေသာ မိႏွင့္ဖ၊ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ဆရာမ်ား အလြန္မ်ားျပား လွပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၆ ႏွစ္က ''ဝ'' လံုးကစ ''က''၊ ''ခ'' ဘယ္လို ေရးရတယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ရွည္ သည္းခံစြာ သင္ၾကားေပး ခဲ့ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုလို စာေပမ်ားကို ေရးႏုိင္သလို စာေပမ်ားကို ဖတ္႐ႈေလ့လာ ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ ဆရာသမားမ်ား အားလံုး၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေတာရြာမွ ေနၿပီး အေျခခံပညာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ႏွင့္ တကၠသိုလ္ ပညာမ်ား ကိုလည္း အဆင့္ဆင့္ ဆက္လက္ ဆည္းပူးေလ့လာ ႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပန္းပုပညာရွင္ တစ္ေယာက္ သည္ အ႐ုပ္ေလးမ်ားကို ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ထုဆစ္သလို ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားကလည္း မိမိထံ ေရာက္လာေသာ အၾကမ္းထည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို လိုရာပံု ေရာက္ေအာင္၊ လိမၼာေရးျခား ရွိေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမ ေပးတတ္ၾက ပါသည္။ ကေလး၏ စ႐ိုက္ကို လိုက္၍ မည္ကဲ့သို႔ သြန္သင္ဆံုးမ ေပးရမည္ ဆိုတာကိုလည္း ပုဗၺာစရိယ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ ဆရာသမား မ်ားက ေကာင္းစြာ သိပါသည္။ ေစတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ္နာ ဆိုသည့္ နာသံုးနာကို အေျခခံၿပီး သြန္သင္ ဆံုးမလ်က္ ဆရာထက္ တပည့္ လက္ေစာင္းထက္ ေအာင္ ဆရာစားမခ်န္ ပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပးၾက ပါသည္။ ဆရာသမား မ်ားသည္ မိမိသင္ၾကား ေပးလိုက္ေသာ တပည့္ထံမွ ဘာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘဲ မိမိျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ ေပးလိုက္ေသာ ပန္းေလးမ်ား ထာဝရ လန္းဆန္း ေနတာကို အၿမဲျမင္ကာ ပီတိျဖာခ်င္ သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ''တပည့္မရွား၊ တစ္ျပားမရွိ၊ ပီတိကိုစား အားရွိ'' ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆရာမ်ား အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ေလး ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မဃေဒဝ လကၤာသစ္ တြင္လည္း ''ေရွး႐ႈေမတၱာ၊ က႐ုဏာႏွင့္၊ နာနာက်င္က်င္၊ အျပစ္ျမင္တိုင္း၊ ဝမ္းတြင္မသို၊ ဟုတ္တုိင္းဆို၍၊ က်ဳိးလိုစိတ္က၊ ဆံုးမတတ္သူ၊ ဆရာဟူေလာ့'' ဟူ၍ ဖြဲ႕ဆို ထားပါသည္။ 

ထုိကဲ့သို႔ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ မ်ားျပားလြန္း လွသည့္အတြက္ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က အနေႏၲာအနႏၲ ငါးပါးထဲတြင္ လည္း ထည့္သြင္း ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေလာကီနယ္ပယ္ တြင္သာမက ေလာကုတၱရာ နယ္ပယ္တြင္ လည္း ယေန႔ တရားဓမၼမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နာယူျခင္း ၊ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါး မွအစျပဳ၍ သံဃာဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ခြင့္ ရျခင္း သည္လည္း တုႏိႈင္းမဲ့သည့္ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာ ေကာင္းက်ဳိး ႏွစ္ျဖာလံုး အတြက္ သူေတာ္ေကာင္း ဆရာသမား မ်ားကို ရွာေဖြရာ တြင္လည္း ''႐ိုေသခ်စ္ထိုက္၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ႏွင့္၊ လြဲမိုက္ဆံုးမ၊ ေမးသမွ်ခံ၊ ဓမၼံနက္နဲ၊ ေဟာခုိင္ၿမဲ၍၊ က်ဳိးနည္းမတြန္း၊ ခုနစ္ခန္းႏွင့္၊ ျပည့္လွ်မ္းညီညာ၊ ဤဆရာ၊ ရွာေဖြတပည့္ခံ'' ဟု မဃေဒဝ လကၤာတြင္ ၫႊန္ျပထား ပါသည္။

ဆရာမ်ား၏ ေက်းဇူးသည္ အလြန္ႀကီးမား လွသည့္အတြက္ မည္သည့္ စာပန္းခ်ီမွ ေရးသီဖြဲ႕လုိ႔လည္း ဆံုးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ကၽြန္ေတာ့္အား ငယ္စဥ္အရြယ္ မွစ၍ ယခုအခ်ိန္ထိ သင္ၾကား ဆံုးမ ေပးၾကေသာ ေက်းဇူးႀကီးမား လွသည့္ လက္ဦးဆရာ ကြယ္လြန္သူ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ား အားလံုး ကို စိတ္မွ ရည္မွန္းကာ ဤစာမူေလးျဖင့္ ကန္ေတာ့ပန္းဆင္ လိုက္ပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၉)