အာရွကုိ အႀကီးမားဆံုး အႏၲရာယ္ေပးေနသည့္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ား

( ရွိန္းထက္ )

ကမၻာ့ အပူခ်ိန္ ၂ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ တြင္ အၿမဲထားရွိေရး ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ က်င္းပခဲ့ၾကေသာ ကုလသမဂၢ၏ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမႈ ဆိုင္ရာ ညီလာခံ COP 21 ကို ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ ပဲရစ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့သည္။ ယင္း ညီလာခံ၏ သေဘာ တူညီခ်က္ မ်ားကို ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလက ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေအာင္ျမင္စြာ လက္မွတ္ေရးထိုး ႏုိင္ခဲ့သည္။

ကမၻာ့သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ အႀကီးမားဆံုး ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယေန႔အခ်ိန္ထိ ထို သေဘာ တူညီခ်က္ကို ႏုိင္ငံတိုင္းက မလိုက္နာ သည္မွာ အဓိက ျပႆနာ ျဖစ္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ ႏွင့္ အိႏၵိယတို႔ ျဖစ္သည္။ အေရွ႕အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွသည္ ေက်ာက္မီးေသြး စြမ္းအင္သံုး လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပး စနစ္ႏွင့္ စီမံကိန္းမ်ား လုပ္ကိုင္မႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပဲရစ္၌ က်င္းပခဲ့ေသာ COP 21 သေဘာ တူညီခ်က္၏ အဓိက အဟန္႔အတား သည္ အာရွက တရားခံျဖစ္ ေနသည္။ အေမရိကန္ သည္ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္မႈကို ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ မွစတင္၍ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ေလွ်ာ့ခ် ႏုိင္ခ့ဲသည္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ ၏ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္မႈ ပမာဏ သည္ ၅ ဒသမ ၂ ဘီလီယံတန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္၏ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္မႈ ပမာဏသည္ ၁ဝ ဘီလီယံ တန္ ေက်ာ္အထိ ရွိသည္။ အိႏၵိယ၏ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္မႈ ပမာဏသည္ ၂ ဘီလီယံတန္ ေက်ာ္ျဖစ္သည္။

အိႏၵိယသည္ ဖန္လံုအိမ္ ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးကို စိတ္အား ထက္သန္ ေသာ္လည္း ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားကို ထပ္မံ ေဆာက္လုပ္လ်က္ ရွိသည္။ အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္ က႑က အျပည့္အဝ အစားထိုး မရႏုိင္ေသး ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အာရွတြင္ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အား မသံုးစြဲ ႏိုင္ေသာ လူေပါင္းသန္း ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိေနေသးသည္။ အိႏၵိယ တစ္ႏုိင္ငံတည္း ၌ပင္ လွ်ပ္စစ္ မရရွိေသးသူ စုစုေပါင္း သန္း ၃ဝဝ ခန္႔ ရွိေနသည္။ 

ထိုလူအားလံုး လွ်ပ္စစ္ သံုးစြဲခြင့္ ရရွိေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရလွ်င္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုေပါင္း ေနာက္ထပ္ ေထာင္ခ်ီ တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္မည္။ ႏုိင္ငံတိုင္းက ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံု ေဆာက္လုပ္ရန္ တားဆီး ေနေသာ္လည္း အေရွ႕အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ႏုိင္ငံမ်ားက ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံု စီမံကိန္းမ်ားကို ဆက္လက္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ေနေသးသည္။ ကမၻာ့ဘဏ္ ဥကၠ႒ ဂ်င္ေယာင္ကင္ ၏ အဆိုအရ ေနာင္လာမည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ေနာက္ထပ္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုေပါင္း ရာႏွင့္ခ်ီၿပီး အေရွ႕အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ၌ ဆက္ေပၚ လာဦးမည္ဟု ဆိုသည္။

အဓိက ျပႆနာသည္ ခ်မွတ္ၿပီးသား စီမံကိန္းမ်ားကို အစိုးရတိုင္းက ဆက္လက္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံတို႔သည္ အာရွ၏ ေက်ာက္မီးေသြး စက္မႈဇုန္ႀကီး မ်ားျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အား အတြက္ ေက်ာက္မီးေသြးကို အလြန္အမင္း မွီခိုေနရၿပီး အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္က႑ တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အမ်ားဆံုး ျပဳလုပ္ရန္ ႏုိင္ငံတကာမွ တိုက္တြန္းမႈ အခံရဆံုး ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္သည္။

ျပန္လည္ ျပည့္ၿဖိဳးၿမဲ အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္က႑ အတြက္ ေလအား လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ ေနေရာင္ျခည္ စြမ္းအင္သည္ အေရးပါဆံုး ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး၏ စြမ္းအင္က႑ တြင္ အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္ အသံုးခ်မႈ က႑သည္ ၁ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေနရာ ယူထားသည္။ အေမရိကန္၏ စြမ္းအင္ရယူ မႈသည္ ေက်ာက္မီးေသြး မွ ၃၉ ရာခုိင္ႏႈန္း သာ ရွိသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေက်ာက္မီးေသြး မွ စြမ္းအင္ ရရွိမႈသည္ ၇၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္သည္။

ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားသည္ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ေမြးျမဴေရး စက္႐ံုမ်ား ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားေလေလ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆုိက္ ထုတ္လႊတ္မႈမ်ား ေလျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္၌ ေက်ာက္မီးေသြး

စက္႐ံုေပါင္း ေထာင္ခ်ီရွိသည္။ ထိုအခ်က္ ကပင္ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္မႈကို အေမရိကန္ ထက္ ႏွစ္ဆမ်ား သြားေစသည္။ ေနာက္ထပ္လည္း တ႐ုတ္ သည္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ား ထပ္မံ ေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိေနေသးသည္။

၂ဝ၂ဝ ျပည့္ႏွစ္ အေရာက္တြင္ ၁၅ဝ ဂစ္ဂါဝပ္အထိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မည့္ စက္႐ံုမ်ားကို တည္ေဆာက္ ႏုိင္ရန္ တ႐ုတ္က စီမံကိန္းဆြဲ ထားသည္။ တစ္ ဂစ္ဂါဝပ္သည္ မီဂါဝပ္ တစ္သိန္းႏွင့္ ညီမွ်သည္။ တစ္ဂစ္ဂါဝပ္ သည္ အိမ္ေပါင္း ခုနစ္သိန္းခန္႔ကို လံုေလာက္သည့္ လွ်ပ္စစ္ပမာဏေ ပးႏုိင္သည္။ တ႐ုတ္၏ ေနာက္ထပ္ စီမံကိန္းသည္ ေက်ာက္မီးေသြး ဓာတ္အားႏွင့္ ေနာက္ထပ္ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔ေဝ ေပးမည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္ဖန္ အိႏၵိယကလည္း ၁၂၅ ဂစ္ဂါဝပ္ ေပးႏိုင္မည့္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားကို ထပ္မံ ေဆာက္လုပ္ ေနျပန္သည္။ ထိုအခ်က္ မ်ားသည္ အစိမ္းေရာင္ စြမ္းအင္က႑ အစားထိုး ဝင္ေရာက္ရန္ အႀကီးမားဆံုး အေႏွာင့္ အယွက္မ်ား ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားကို အားက်ၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ရရွိရန္ အမီလုိက္ ေနသူ မ်ားသည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွ အင္ဒိုနီးရွား ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ တို႔ျဖစ္သည္။ ဗီယက္နမ္ က ေနာက္ထပ္ ၄ဝ ဂစ္ဂါဝပ္ အထိ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားမွ ရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္။

အင္ဒိုနီးရွားက ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားမွ ၂၅ ဂစ္ဂါဝပ္ ထပ္မံရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္း ေနသည္။ အေနာက္အုပ္စု၌ ေက်ာက္မီးေသြး အသံုးျပဳသည့္ လွ်ပ္စစ္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား ေဒဝါလီ ခံေနရခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ ကမၻာျခမ္း အာရွ၌ ေက်ာက္မီးေသြး လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ထုတ္မည့္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္မ်ား ခ်မ္းသာေနသည္။ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားသည္ ကမၻာႀကီး အတြက္ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ မ်ား ေခၚေဆာင္ လာမည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္။

၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္သည္ သမိုင္းတြင္ အပူဆံုး ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္သည္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ကို ေက်ာ္ကာ စံခ်ိန္တင္ အပူခ်ိန္ ႏွင့္ အပူဆံုးႏွစ္ ျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔အတူ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္သည္လည္း ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၏ အပူစံခ်ိန္ကို ေက်ာ္ကာ အပူဆံုး ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္လာဦးမည္မွာ က်ိန္းေသေနသည္။ အယ္လ္နီညိဳ သည္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အဆိုးရြားဆံုး ဒုကၡေပးခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ကိုပါ အေမြစား အေမြခံ သယ္ေဆာင္ လာခဲ့သည္။ အဓိက တရားခံသည္ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ကမၻာႀကီးပူေႏြး လာမႈေၾကာင့္ ရာသီဥတုမ်ား ေျပာင္းလဲ လာသည္။ မိုးေခါင္ ေရရွားသည္။ ေရႀကီးသည္။ အပူလႈိင္းမ်ား ႐ိုက္ခတ္သည္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္က အပူလႈိင္းေၾကာင့္ အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္တို႔၌ လူေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ေသဆံုးခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ကမၻာ့အပူခ်ိန္သည္ ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ေက်ာ္လာပါက ဝင္႐ိုးစြန္းေဒသရွိ ေရခဲေတာင္မ်ား အရည္ေပ်ာ္လာကာ ကမၻာ့ ကမ္း႐ိုးတန္း ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ား ေရေအာက္ ေရာက္ၿပီး လူသန္းေပါင္း ၃ဝဝ ေက်ာ္ အစာေရစာ ျပတ္ကာ ဆင္းရဲတြင္း နက္မည္ဟု ကုလသမဂၢက ထုတ္ျပန္ထားသည္။ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ ေပါင္း မ်ားစြာလည္း ယခင္ကထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ေရာက္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻ ႀကီး၏ အပူခ်ိန္ကို ၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ မွာပင္ ရပ္တန္႔ ေနေစရန္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားက ႀကိဳးပမ္း ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ အပူခ်ိန္ကို ထိန္းႏုိင္ရန္ အတြက္ အဓိက ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားကို ရပ္တန္႔ပစ္ရန္ လိုသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေရွ႕အာရွႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွက ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ ေနဆဲပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ံုမ်ားႏွင့္ အာရွသည္ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈ၏ အဓိက တရားခံ ျဖစ္လာၿပီး သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ အဆိုးရြားဆံုး ခံစားရမည့္ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံမ်ား စာရင္းတြင္လည္း အာရွႏုိင္ငံ မ်ားက ထိပ္ဆံုးကပင္ ယခင္ကဲ့သို႔ ေနရာယူ ထားဦးမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား လုိက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၄)