င႐ုတ္ေကာင္း ေဆးဖက္၀င္ပံု

င႐ုတ္ေကာင္း ေဆးဖက္၀င္ပံု

ၾကည္ျမင့္လြင္ (မုျဒာ)

အစားမွားၿပီး ႀကိဳ႕ထုိးေနသူ တစ္ဦးကို အသက္ႀကီး အဖိုးတစ္ဦးက ေရွးနည္းဟု ဆိုကာ င႐ုတ္ေကာင္းေစ့ ကို အပ္ဖ်ားတြင္ စိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ မီးျဖင့္ကင္သည္။ င႐ုတ္ေကာင္း ေစ့သည္ မီးေလာင္ၿပီး အခုိးေငြ႕မ်ား ထြက္လာသည္။ ထုိအေငြ႕ မ်ားကို ရွဴ႐ႈိက္ခိုင္းရာ မၾကာမီ ႀကိဳ႕ထိုး ေပ်ာက္သြား သည္ဟု ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳ သူက ေျပာျပ၍ သိရသည္။

ႏွာေခါင္းေသြး လွ်ံသူကို ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ တြင္ င႐ုတ္ေကာင္း အမႈန္႔ ေရာေဖ်ာ္ၿပီး တိုက္ေသာအခါ ႏွာေခါင္းေသြး လံွ် ရပ္သြားသည္ ဟုသိရသည္။ ထူးျခားေသာ င႐ုတ္ေကာင္း အသံုးျပဳသည့္ ေဆးၿမီးတို မ်ားျဖစ္ၿပီး ေရွးက လူႀကီးမ်ား လက္ဆင့္ကမ္း ခဲ့ၾကသည္။ ႐ုိးရာနည္း (Traditional Method) ျဖစ္သည္။ သိပံၸနည္း က်သည္၊ မက်သည္ မသိေသာ္လည္း တိုက္ဆိုင္သူမ်ား အမွန္တကယ္ ေပ်ာက္ကင္းေသာ အလြယ္နည္းမ်ား ျဖစ္သည္။ 

င႐ုတ္ေကာင္း ဟူသည္ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ အျဖစ္သာ သံုးၾကၿပီး အေရးေပၚ ေဆးၿမီးတုိ အျဖစ္ သံုးႏိုင္သည္ကို သိရွိသူ နည္းမည္ ထင္သည္။ င႐ုတ္ေကာင္း ပင္၏ မူရင္း ထြက္ရွိရာ ေဒသမွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ ျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပသည္။ ကမၻာသစ္ ရွာေဖြသူ ကိုလံဘတ္ သည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ သစ္ႀကံပိုး၊ င႐ုတ္ေကာင္း ႏွင့္ ေလးညႇင္း တို႕ကို ၁၄၉၂ ခုႏွစ္ကပင္ သယ္ယူ ခဲ့သည္ဟု မွတ္တမ္းမ်ား ရွိၿပီး ၁၆ ရာစုတြင္ ဥေရာပတိုက္၊ အဂၤလန္ ႏွင့္ အေရွ႕ အလယ္ပုိင္း ႏိုင္ငံမ်ားထိ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ အျဖစ္ ကုန္သြယ္ခဲ့ၾက သည္ဟု ဆိုသည္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကမ္း႐ိုးတန္း ရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ ႏွင့္ တနသၤာရီ ကမ္း႐ိုးတန္း တို႔တြင္ င႐ုတ္ေကာင္းပင္ မ်ားသည္ အေလ့က် ေပါက္သည္ဟု ဆိုသည္။ င႐ုတ္ေကာင္း ပင္သည္ အၿမဲစိမ္းေသာ ပင္စည္ရွိ၍ အဆစ္မ်ားပါရွိ ကာ ကြမ္းပင္ႏွင့္ သဏၭာန္တူသည့္ ႏြယ္ပင္မ်ဳိး ျဖစ္ၿပီး အျခားအပင္ ကို ႏြယ္တက္ရာ အျမင့္ေပ ၂ဝ ထိေအာင္ တက္သည္ဟု ဆိုသည္။

အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ အေျခခံ လာေသာ အာယုေဗၺဒ ေဆးပညာတြင္ 'ႀတိကဋဳက္သံုးပါး' အစပ္မ်ဳိး သံုးပါးဟူ၍ ရွိသည္။ ထိုသံုးပါးမွာ င႐ုတ္၊ ပိတ္ခ်င္းႏွင့္ ခ်င္း တို႔ျဖစ္သည္။ ေဆးဖက္ဝင္ အစပ္ သံုးမ်ဳိးတြင္ င႐ုတ္သီး မပါသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အထက္ပါ အစပ္သံုးပါး ပါဝင္ ေသာ ေဆးမ်ားသည္ အပူေဆး (ေဆးပူ)မ်ား ျဖစ္သည္။ အခုိးပြင့္ ေစေသာ ေဆး၊ ေခြၽးထြက္ၿပီး အဖ်ားက် ေစေသာေဆးမ်ား ျဖစ္သည္။ အစာေၾကေဆး၊ ဝမ္းမီးေတာက္ ေဆးမ်ားတြင္ င႐ုတ္ေကာင္း ပါဝင္သည္။

ေရွး ေဆးက်မ္းမ်ား အလိုအရ င႐ုတ္ေကာင္းကို မိခင္ႏို႔ထြက္ ေဆးအျဖစ္ အသံုးျပဳသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဟင္းခါး တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ခ်က္ၿပီး င႐ုတ္ေကာင္း အမႈန္႔ခတ္ကာ တိုက္ျခင္းျဖင့္ ႏုိ႔ထြက္ေစသည္ ဟု ဆိုသည္။ အစပ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးသည္ ဆီးကို ပူေစတတ္ ေသာ္လည္း င႐ုတ္ေကာင္း သည္ ဆီးပူေရာဂါကို သက္သာ ေစသည္။ င႐ုတ္ေကာင္း အပူ အစပ္သည္ မ်က္စိကိုလည္း မထိခိုက္ ေစႏိုင္ဟု ဆိုသည္။ င႐ုတ္ေကာင္း အမႈန္႔ကို ပ်ားရည္ႏွင့္ ေရာစပ္ၿပီး လ်က္ေပးပါက ရင္ေခ်ာင္ေစၿပီး ေခ်ာင္း အဆက္မျပတ္ ဆိုးေသာေရာဂါ၊ သလိပ္မရ ေသာ ပန္းနာရင္က်ပ္ ေရာဂါမ်ားကို သက္သာ ေစႏိုင္သည္။ င႐ုတ္ေကာင္း မႈန္႔ကို ႏြယ္ခ်ဳိႏွင့္ ေရာၿပီးလ်က္ေပး ပါက ေလထိုး ေလေအာင့္ ေရာဂါ အစာအိမ္ေရာဂါ မ်ား ေပ်ာက္ကင္း ေစႏိုင္သည္။

မီးတြင္းေဆး အျဖစ္ င႐ုတ္ေကာင္းကို ခ်င္း၊ ပိတ္ခ်င္းသီး၊ ရင္းျပား၊ ကန္႔ခ်ဳပ္နီ၊ မဟာဂါ၊ ဒန္႔သလြန္ျမစ္ တို႔ႏွင့္အတူ ေပါင္းစပ္၍ ေဆးေဖာ္ သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မီးယပ္ခ်မ္းတုန္ ဖ်ားမ်ားအတြက္ ေကာင္းသည္။ ေသြးတက္ပါက နႏြင္းမႈန္႔၊ င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ ပါေသာ ေဆးကို ဆတူစပ္ၿပီး ႏွာေခါင္း အတြင္းသို႔ မႈတ္သြင္း ျခင္းျဖင့္ အတက္က် ေစႏိုင္သည္။

ပဋိသေႏၶရွိလ်က္ ေသြးဆင္းေသာ ေရာဂါတြင္ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ စမုန္နက္၊ ပိတ္ခ်င္း၊ ဒန္႔သလြန္ျမစ္၊ ဥသွ်စ္ကင္း၊ မိႆလင္၊ ေဆာင္းေမးခါး ေရာစပ္ၿပီး ေဆးေဖာ္စပ္၍ ပ်ားရည္ႏွင့္ ေရာၿပီး တုိက္လွ်င္ ေပ်ာက္သည္ဟု ျမန္မာ့ေဆးက်မ္း မ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။

ရတနာပံုေန႔စဥ္ ၊ စာ(၅)

#Yadanarpondaily