မေမႊးႏုိင္ေသာ ဘ၀ေလးမ်ား
ၾကယ္စင္စုိး (မႏၲေလး)
ခႏၶာကုိယ္ တစ္ခုလံုး မလႈပ္မယွက္ ခ်င္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ကို အေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနပါၿပီ။ ဒီေန႔ဒီခ်ိန္ အဖို႔ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ဘာမွလဲ စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ မရွိလွ ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ေနရာေလး ဆီကို ျမန္ျမန္ျပန္ ေရာက္တာနဲ႔ ေသာက္ေရ ေအးေအးေလး တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ေသာက္၊ ခဏတစ္ျဖဳတ္ နားကာ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး အိပ္ရာဝင္ ပစ္လိုက္ဖို႔ပဲ စိတ္ေစာ ေနမိ ပါေတာ့တယ္။
ကားေရွ႕ခန္းထဲ ကားေမာင္း သူရဲ႕ေဘး ဝင္ထုိင ္လိုက္ၿပီး ကတည္းက ကားေနာက္ၿမီး ခံုေလးေပၚကို ေက်ာေပး မီွလိုက္ရင္း သူ႔မ်က္လံုး ေတြက လဲ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ငိုက္မ်ဥ္း သြားတယ္ ဆိုတာကို သတိထား မိတယ္။ ကားစတီရာရင္ ဒိုင္ခြက္ေဘးက အခ်ိန္ျပ နာရီေလးကို ၾကည့္မိ လိုက္ေတာ့ ညရွစ္နာရီ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဆီကို ညႊန္ျပ ေနတယ္။ ကားလမ္းေဘး ဝဲ၊ ယာ တစ္ေလွ်ာက္ ထြန္းညိႇ ထားၾကတဲ့ ေခတ္ေပၚ မီးသီးလုံးႀကီး ေတြရဲ႕ မီး ေရာင္ေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပးလႊားကာ ေနၾကတဲ့ ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကလဲ လမ္းမႀကီး တစ္ခုလံုးကုိ ျပည့္လုမတတ္ နီးပါးရွိ ေနတယ္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါ ဆီတုန္းက မႏၲေလး ၿမိဳ႕သူ၊ၿမိဳ႕သား ေတြနဲ႔ ခြဲမရ ေအာင္ တစ္သားတည္း က်လွတဲ့ စက္ဘီးေလးေတြ တစ္စီးစ ႏွစ္စီးစ ကိုလဲ ျမင္ေတြ႕ ေနရေသးတယ္။
ကား ျပတင္းေပါက္ ကေန သူတုိ႔ကားေလး ေျပးသြားေနတဲ့ လမ္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ကို ၾကည့္မိ ျပန္ေတာ့လဲ မီးေရာင္ဖ်ဖ် ေလးေအာက္မွာ လက္ေျမႇာက္၊ ေျခခါ၊ ေခါင္းရမ္းၿပီး ခႏၶာကုိယ္ အတြက္ က်န္းမာေရး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေနက်တဲ့ လူအခ်ဳိ႕ရယ္၊ ေဘာင္းဘီတို၊ စကတ္တုိေလး ေတြကို ဝတ္ဆင္ ထားၾကကာ လမ္းေလွ်ာက္ ေနၾကတဲ့ အရြယ္ေပါင္းစံု၊ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး ေတြကိုလဲ ျမင္ေတြ႕ ေနရပါတယ္။
ညဥ့္နက္ လာတာနဲ႔အမွ် ကားဟြန္းသံကို အဆက္မျပတ္ တီးရင္း တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပးသြားေနတဲ့ သူတို႔ကားေလး ေဘးကေန ကပ္ေရွာင္သြား ၾကတဲ့ အခ်ဳိ႕ဆိုင္ကယ္၊ စက္ဘီးေလး ေတြကို အနီးကပ္ ၾကည့္မိ လုိက္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ျပန္ လာၾကတာ ေနမွာ ဆိုတာကို သေဘာေပါက ္မိတယ္။ ပံုမွန္ အရွိန္ထက္ ကားေမာင္းသူ အမ်ဳိးသားေလး ကားကုိ အရွိန္ျမႇင့္တင္ ေမာင္းေနတယ္ ဆိုတာကုိ သတိျပဳမိသလို၊ ခဏအၾကာမွာ ကားေမာင္းသူရဲ႕ ႏႈတ္ကေန ''နည္းနည္းေလး ကပ္လြတ္သြား တယ္ကြာ'' ဆိုတဲ့ ေက်နပ္ပံု မေပၚတဲ့ စကားသံ ေလးကိုပါ ထပ္ဆင့္ ၾကားလိုက္ ရတယ္။ စကားသံေလး ေၾကာင့္ မွိန္းေနရာ ကေန မ်က္လံုး ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ သူတုိ႔ ကားေလး မီးပြိဳင့္ တစ္ခုေရွ႕မွာ မီးနီ အခ်က္ျပ ခံထားရတာကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။
မီးပြိဳင့္ မိေနလုိ႔ ကားေလးကို စက္ရွိန္ သပ္ကာ ခဏရပ္ ထားေနစဥ္ ပိတ္ထားတဲ့ မွန္တံခါး ေဘးကေန အရိပ္ တစ္ခုကို ျဖတ္ခနဲ ေတြ႕လုိက္ ရလု႔ိ ငဲ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ လာရပ္ ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကေလးရဲ႕ ႏႈတ္ကေန စကားေတြ ေျပာေနတယ္ ဆုိတာ ျမင္ေနရ ေပမယ့္ ကားမွန္တံခါး ပိတ္ထားတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ ဘာမွ မၾကားရတာ မုိ႔ ကားတံခါး ေလးကိုဖြင့္ၿပီး အသံကို နားေထာင္ ၾကည့္မိ လုိက္ေတာ့ ''စံပယ္ပန္း ေလးေတြ ဝယ္သြားပါဦး၊ တစ္တြဲကို ေငြက်ပ္ ၂ဝဝ ပဲ က်ပါတယ္။ ေျခာက္ကံုး ပါပါတယ္။ ေမႊးပါတယ္။ လန္းဆန္း ပါတယ္''။ ရြယ္တူေလာက္ ရွိမယ့္ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ဦး အနားကို ထပ္ေရာက္ လာခဲ့တယ္။ ကေလးႏွစ္ဦး လံုးရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ လင္ပန္း အေသး တစ္ခ်ပ္စီေပၚမွာ ေရစို အဝတ္ကေလးနဲ႔ အုပ္ထားတဲ့ စံပယ္ပန္းကံုး ေလးေတြကို ကိုင္ေဆာင္ ထားၾကသလို ကေလးေတြရဲ႕ အသက္အရြယ္ ကို ၾကည့္လိုက္ ျပန္ေတာ့လဲ ႏွစ္ဦးလံုးဟာ ဆယ္ႏွစ္သား အရြယ္ေလး ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္ တာကို ၾကည့္ခ်င္း အားျဖင့္ ေမာင္ႏွမ ျဖစ္ႏိုင္ တယ္လို႔လဲ တြက္ဆ မိပါတယ္။
မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္း ကေန တတ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထား မ်ဳိးနဲ႔ ညႀကီး အခ်ိန္မေတာ္ အႏၲရာယ္ တစ္စံုတစ္ရာကုိ ဂ႐ုမစိုက္ ႏိုင္အားဘဲ ကားႀကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္ ၾကားမွာ ေျပးဟယ္ လႊားဟယ္နဲ႔ ပန္းေရာင္း ေနၾကတဲ့ ဒီကေလးငယ္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္အင္ေလးကို ျမင္လုိက္ရေတာ့ သူ က႐ုဏာ သက္မိသလို ခံစားမိလာ ျပန္တယ္။
''ေမႊးပါတယ္။ ဝယ္သြားပါဦး၊ ကားမွာလဲ ခ်ိတ္လို႔ ရပါတယ္'' ဒီတစ္ခါေတာ့ မိန္းကေလး ျဖစ္သူရဲ႕ စကားသံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကားမွာလဲ ခ်ိတ္လို႔ ရပါတယ္ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ၾကားလုိက္ရမွ ကားမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက ခ်ိတ္ဆြဲ ထားမွန္း မသိရတဲ့ စံပယ္ပန္းကံုး ေလးေတြ ညိႇဳးႏြမ္း ေနကာ အေရာင္အဆင္း မရွိေတာ့ တာကို ေတြ႕ရ ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ပုိက္ဆံအိတ္ ထဲကေန ႏွစ္ရာတန္ေလး ထုတ္ကာ စံပယ္ပန္းေလး ေတြဝယ္ဖို႔ စိတ္ကူး လိုက္ၿပီး ''ႏွစ္ရာဖိုး ေပးကြာ'' လုိ႔လဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ခပ္သြက္သြက္ ရွိလွတဲ့ မိန္းကေလး ျဖစ္သူက ''မီးစိမ္းေနၿပီ၊ ကားဆရာ အစ္ကိုႀကီး ခဏေလးေနာ္'' ဆိုကာ စံပယ္ပန္း ကံုးေလး ေတြကို စာေရးသူ လက္ထဲ ထိုးေပးရင္း ပါးစပ္ကလဲ '' ေနာင္လဲႀကံဳရင္ အားေပး ပါဦးေနာ္၊ ဒီနားမွာ ဒီလိုအခ်ိန္ အၿမဲေ ရာင္းတယ္'' လို႔ ထပ္ေလာင္း ေျပာေနျပန္ ပါတယ္။
စံပယ္ပန္း ကံုးေလးေတြ သူ႔လက္ထဲ ေရာက္ရွိလာ ခ်ိန္မွာေတာ့ ကားေမာင္းသူက ကားေလးကို အဲဒီေနရာ ေလးကေန ေမာင္းထြက္ လာခဲ့ပါၿပီ။ ကား ေနာက္ၾကည့္မွန္ ကေန ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ပလက္ေဖာင္း ေပၚမွာ ထုိင္ေနၾကတာ ကိုေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အခ်ိန္တန္လုိ႔ မီးနီျပ လိုက္တယ္ ဆိုရင္ အနား ေရာက္လာတဲ့ ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ ဆီကို အေစာက လိုပဲ သူတို႔ ပန္းကေလးေတြ အျမန္ကုန္ ေစဖို႔အတြက္ လႈပ္ရွား ၾကရဦး မွာပါ။
သူ႔လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ပန္းေလးေတြ ထဲက တခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ ကို ကား ေခါင္းခန္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ရင္း က်န္တဲ့ ပန္းကံုးေလး ေတြကို နမ္း႐ႈိက္ မိလိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူး လန္းဆန္း သြားသလို ခံစား လိုက္ရ ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ကေလးေတြ ေျပာခဲ့ သလိုပါပဲ။ စံပယ္ပန္း ေလးေတြက ေမႊးလဲ ေမႊးေနၾက သလို လန္းဆန္းလဲ လန္းဆန္း ေနၾက ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စံပယ္ပန္းေလး ေတြ ေမႊးေန သေလာက္၊ စံပယ္ပန္းေလး ေတြ လန္းဆန္း ေနသေလာက္၊ စံပယ္ပန္းေလး ေတြကို ေရာင္းေန ၾကတဲ့အဲဒီ ကေလးငယ္ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဘဝေလး ေတြကေတာ့...။
#Yadanarpondaily
.jpg)
No comments:
Post a Comment