စႏၵကူး ႏွင့္ ေျမြေပြး

စႏၵကူး ႏွင့္ ေျမြေပြး

( တကၠသုိလ္ သခၤ )

ေလာကတြင္ လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ အသိုင္းအ၀ုိင္း ရွိရသည္။ အေပါင္းအသင္း ရွိရသည္။ မိမိ တစ္ကုိယ္တည္း ထီးထီးႀကီး ေန၍ မျဖစ္ေပ။ အသိုင္းအ၀ုိင္း ဆုိရာတြင္ ေကာင္းေသာ အသုိင္းအ၀ုိင္း ရွိဖုိ႔ လုိသလုိ အေပါင္းအသင္း ေကာင္းရွိဖုိ႔ လည္း လုိပါသည္။

အေပါင္းအသင္း ဆုိရာတြင္ မိတ္ေဆြ ၊ မိတ္ေဆြစစ္ ၊ မိတ္ေဆြတု ဟူ၍ ရွိသျဖင့္ မိတ္ေဆြစစ္ ကုိေရြးၿပီး ေပါင္းသင္း တတ္ရန္ လိုသည္။ ထုိ႔အတူ သူေတာ္ေကာင္း ႏွင့္ သူယုတ္မာ ဟူ၍လည္း ရွိေသးသည္ မိမိႏွင့္ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္း ရမည့္ လူပုဂၢိဳလ္ တုိ႔တြင္ မည္သူသည္ သူေတာ္ေကာင္း ၊ မည္သူသည္ သူယုတ္မာ ဟူ၍ ခဲြျခား သိျမင္ဖုိ႔ လုိသည္။

ဤသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ နီတိက်မ္း ဆရာမ်ားက " သူေတာ္ေကာင္း " ႏွင့္ " သူယုတ္မာ " ႏွစ္မ်ိဳးကုိ ဤကဲ့သုိ႔ ရွင္းလင္း ေဖာ္ျပ ထားသျဖင့္ ေလ့လာ သိရွိႏုိင္ရန္ တင္ျပ ရပါ၏။

သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔သည္ ႐ုိးသားၾက၏။ သူတုိ႔သည္ သူယုတ္မာ တုိ႔ကဲ့သုိ႔ အေပၚယံ ေကာင္းဟန္ ျပျခင္း မျပဳေပ။ စိတ္ရင္း ေကာင္းၾက၏။ ဥပမာ ဆုိရလွ်င္ ပိႏၷဲသီး တုိ႔သည္ အပ၌ ဆူးသာ ထင္ကုန္၏။ အတြင္း၌ကား ခ်ိဳၿမိန္ေသာ အရသာ ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္သည္။ ထုိ႔အတူ သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔သည္လည္း ထုိနည္း ႏွင္ႏွင္ ျဖစ္ေလသည္။

သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔၏ ဥစၥာသည္ နည္းေသာ္လည္း တြင္း၀ရွိ ေရကဲ့သုိ႔ သူတစ္ပါး တုိ႔ မွီခုိရာ၏။ သူေတာ္ေကာင္း မဟုတ္ေသာ သူယုတ္မာ တုိ႔၏ ဥစၥာသည္ မ်ားေသာ္လည္း သမုဒၵရာေရ ကဲ့သုိ႔ ခ်ိဳး၍မရ ၊ မွီ၍ မရေခ်။

သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔သည္ ေစတနာ ထက္သန္သည့္ အေလွ်ာက္ သူတစ္ပါး တုိ႔အား ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲသည္။ သူအမ်ားက သူတုိ႔၏ ဒါနအက်ိဳး ကုိ ခံစား ၾကရ၏။ သူေတာ္ေကာင္း မဟုတ္သူ တုိ႔သည္ တစ္ကုိယ္ေကာင္း သေဘာ ရွိေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔တြင္ ပစၥည္း ဥစၥာ မ်ားေသာ္လည္း တြန္႔တုိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမုဒၵရာ ေရကုိ မည္သူမွ် ေသာက္သံုး၍ မရ သကဲ့သုိ႔ မည္သူမွ် အက်ိဳး မခံစား ၾကရေခ်။

ယုတ္ေသာ သေဘာရွိေသာ သူသည္ သူတစ္ပါးတို႔၏ ႏွမ္းေစ့ခန္႔မွ်သာ ရွိေသာ ၊ အနည္းငယ္ေသာ အျပစ္ကုိ သာလွ်င္ ျမင္တတ္၏။ အုန္းသီး ေလာက္ရွိေသာ မိမိ၏ အျပစ္ကုိကား မျမင္တတ္ေပ။

ေခြးသည္ အျခားေခြးကုိ ကုိက္ရန္ ႀကိဳးစား သကဲ့သုိ႔ သူယုတ္မာ က သူေတာ္ေကာင္း ကုိ ျပစ္မွားသည္။ မေကာင္းမႈ က ေကာင္းမႈကုိ အတုိက္အခံ ျပဳသည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္သည္။

ေလာက၌ စႏၵကူး သည္ ခ်မ္းေျမ့၏။ ထုိ စႏၵကူး ခ်မ္းေျမ့ သည္ထက္ လသည္ သာ၍ ခ်မ္းေျမ့၏။ စႏၵကူး ႏွင့္ လတုိ႔ ခ်မ္းေျမ့ သည္ထက္ ေကာင္းစြာ ဆုိအပ္ေသာ သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔၏ စကားသည္ ခ်မ္းေျမ့လွ၏။

ေနျခည္တစ္ေထာင္ အလင္း ေဆာင္ေသာ ေနမင္းသည္ အေနာက္ မ်က္ႏွာ၌ တက္ရာ၏။ ျမင္းမုိရ္ေတာင္ သည္ ညႊတ္ရာ၏။ အကယ္မလြဲ ငရဲမီးသည္ ခ်မ္းေျမ့ရာ၏။ ေထာင္ထိပ္ ၌လည္း ၾကာသည္ ပြင့္ရာ၏ ဟူေသာ စကားရပ္ တုိ႔သည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း အလ်ဥ္း ရွိေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔၏ စကားသည္ တစ္ရံ တစ္ဆစ္မွ် မေဖာက္ျပန္ ရာ မွန္သည္ကုိသာ ဆုိေလသည္။

သူယုတ္မာကုိ အလြန္ခ်စ္ သည္ဟု မျပဳအပ္ေပ။ ဦးေခါင္းျဖင့္ ရြက္ေဆာင္ အပ္ေသာ္လည္း မျပည့္ေသာ ေရရွိသည့္ အုိးကဲ့သုိ႔ အုတ္အုတ္ က်က္က်က္ ကုိ ျပဳတတ္၏။ တစ္နည္း ဆုိရလွ်င္ " မျပည့္ေသာအုိး ေဘာင္ဘင္ခတ္ " ဆုိသကဲ့သုိ႔ မတည္ၿငိမ္ေသာ လူယုတ္မာကုိ ေမတၱာမ်ားစြာ မထားသင့္ေပ။ သူယုတ္မာ သည္ သမာဓိ မရွိေသာေၾကာင့္ မိမိအေပၚတြင္ သစၥာ မရွိဘဲ သူ႔အလုိ မက်လွ်င္ ရန္ျပဳ တတ္သည္။

သူယုတ္မာ သည္ ေျမြထက္ ပုိ၍ ေဒါသ ျပင္းထန္၏။ ေျမြကုိ ေဆး၀ါး မႏၲန္ တုိ႔ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ ႏုိင္သည္။ သူယုတ္မာ ကုိ မည္သည့္ ေဆး၀ါးမ်ားျဖင့္ မွ် ႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ သူယုတ္မာ သည္ အၿမဲပင္ အႏၲရာယ္ ျပဳႏုိင္သည္။ ျမန္မာမႈ နယ္ပယ္တြင္ " ေျမြေမြး ခါးပုိက္ပုိက္ " ဟူေသာ စကားပံု ရွိ၏။ ေျမြေပြးကုိ ခင္မင္ တြယ္တာေနလွ်င္ ေျမြေပြးသည္ အရွင္ သခင္ေရာ ၊ ဘာေရာမသိ အခ်ိန္မေရြး ဒုကၡ ေပးႏုိင္သည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ေလသည္။

အၾကင္သူ သည္ သူေတာ္ မဟုတ္ေသာ သူအား ခ်စ္အပ္သည္ ျဖစ္၏။ သူေတာ္ေကာင္း အား ခ်စ္ျခင္းကို မျပဳ။ မသူေတာ္ တုိ႔၏ တရားကုိ သာလွ်င္ ႏွစ္သက္၏။ ထုိသူ၏ အမူအက်င့္သည္ ပ်က္စီးမည္ သာျဖစ္၏။ ထုိနည္းတူစြာ မသူေတာ္ ႏွင့္ ေပါင္းဖက္ၿပီး မသူေတာ္ တုိ႔စကား ကုိသာ ႏွစ္သက္ လုိက္နာသူသည္ ပ်က္စီးဖုိ႔သာ ရွိပါ၏။

ပိတုန္းတုိ႔သည္ ပန္းကို အလုိရွိကုန္၏။ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အလိုရွိ ကုန္၏။ သူယုတ္မာ တုိ႔သည္ အပုပ္ကုိ လည္းေကာင္း ၊ အပ်က္ ကုိလည္းေကာင္း အလုိရွိ ကုန္၏။ ထုိ႔အတူ ျမတ္ေသာ သူတုိ႔သည္ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အရာကုိသာ အလုိရွိ ကုန္၏။ ယုတ္ညံ့ေသာ သူတုိ႔သည္ ေဒါသတည္း ဟူေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ စိတ္ ၊ ေစတသိတ္ ၌သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေလသည္။

ေလာက၌ စႏၵကူးပင္ သည္ ေျခာက္ေသြ႕ ေသာ္လည္း အနံ႔ကုိ မစြန္႔။ ဆင္ေျပာင္သည္ စစ္ေျမျပင္ သို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း လူတုိ႔၏ မ်က္ေမွာက္၌ တင့္တယ္ျခင္းကုိ မစြန္႔ ၊ ႀကံသည္ ယႏၲရားစက္ ၏ အ၀သုိ႔ ေရာက္ေသာ္လည္း ခ်ိဳေသာ အရသာကုိ မစြန္႔ ၊ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း သည္ ဆင္းရဲျခင္း သုိ႔ ေရာက္ေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္း တရားကုိ မစြန္႔သာလွ်င္ တည္းဟု ဆုိေလသည္။

အခ်ိဳဳ႕ေသာ အရာတုိ႔၌ ပင္ကုိ အရည္အေသြး ရွိ၏။ ထုိ အရည္အေသြး တုိ႔သည္ ေကာင္းေသာ အရည္အေသြး မ်ားျဖစ္လွ်င္ သက္ဆုိင္ရာ အရာ (သုိမဟုတ္) ပုဂၢိဳလ္သည္ ထူးျခား၏။ သူေတာ္ေကာင္း ၏ အရည္အေသြး မွာ ပစၥည္းဥစၥာ မျပည့္စံု ျငားလည္း မတရားမႈ ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ် မလုပ္ဘဲ လမ္းမွန္ကုိသာ ေလွ်ာက္သည္။

သူယုတ္မာ တုိ႔သည္ ၾကြားတတ္ ၾက၏။ လူရာ၀င္ခ်င္ ၾက၏။ မိမိတို႔ မလုပ္အပ္ သည္တုိ႔ကုိ လုပ္တတ္ ၾက၏။ ထုိသူတုိ႔၌ သူယုတ္မာ တုိ႔၏ လကၡဏာ ရွိသည္။

" ေရႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းသိ ၊ လူအေၾကာင္း ေပါင္းမွသိ " ဟူေသာ စကား ကဲ့သုိ႔ပင္ လူတစ္ေယာက္ ကုိ မေပါင္းသင္း မဆက္ဆံ ရေသးခင္ သူ႔အလုိသုိ႔ မလုိက္မိရန္ အေရးႀကီး သည္။ လူအခ်ိဳ႕ တုိ႔သည္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္း တတ္ၾကသည္။ စကားေျပာဆုိ ရာတြင္ တစ္ဖက္သား ယံုလြယ္ေအာင္ ေျပာတတ္ ၾကသည္။ ထုိလူမ်ိဳးကုိ ေပါင္းၾကည့္မွ အေၾကာင္း သိႏုိင္ေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စႏၵကူးပင္ ႏွင့္တူေသာ သူေတာ္ေကာင္း ကုိ ေပါင္းသင္း၍ ေျမြေပြးႏွင့္ တူေသာ သူယုတ္မာ ကုိ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ရန္ အႀကံျပဳ ရပါ၏။

#Themyawadydaily