တန္ေဆာင္မုန္းလ ႏွင့္ ျမန္မာ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း
အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
( ၁၇-၁၁-၂၀၁၃ )
တန္ေဆာင္မုန္းလ သည္ ၿဗိစၧာရာသီ ၾကတိၱကာ နကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္၍ ခ၀ဲပြင့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ မုိးေလ၀သ ကင္းစင္လ်က္ ျပာေသာ ေကာင္းကင္ဝယ္ နကၡတ္ တာရာစံု ထြန္းလင္းေသာ လျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္းအရ ကထိန္သကၤန္း ကပ္လွဴသည့္ ကုသုိလ္ျပဳ ပြဲႏွင့္ တန္ေဆာင္တိုင္ မီးထြန္း ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပၾကသည္။
ကထိနစီဝရ ဟု ဆိုအပ္ေသာ ကထိန္ သကၤန္း ကပ္လွဴျခင္းမွာ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ ထင္ရွား ရွိစဥ္ကပင္ လွဴဒါန္း ဆက္ကပ္ ၾကေသာ အစဥ္အလာ ရွိသည္။ သာဝတိၴျပည္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ ပါေဝယ် တိုင္းသား ဘဒၵဝဂီၢ ညီေနာင္ သံုးက်ိပ္ တို႔သည္ ဝါကြၽတ္ခ်ိန္ ကာလ၌ ျမတ္စြာ ဘုရားထံ လာေရာက္ ဖူးေျမာ္ ၾကသည္။ မုိးရြာသြန္းဆဲ ကာလ ေတာလမ္း ခရီးျဖင့္ လာခဲ့ၾကရာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ရဟန္း တို႔ သကၤန္းမ်ား ရႊဲရႊဲစုိ လာၾက သည္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေတာ္မူ သျဖင့္ ထုိ ရဟန္းမ်ား ကုိ အေၾကာင္း ျပဳ၍ သံဃာေတာ္ မ်ား သကၤန္း လံုေလာက္ ေစရန္ ကထိန္ သကၤန္း အလွဴခံ ခြင့္ျပဳ ခဲ့သည္။ ကထိန္ခင္းရန္ ခြင့္ျပဳေသာ ရက္ အပိုင္းအျခား သည္ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ အထိျဖစ္သည္။
ကထိန္ သကၤန္းကို အမိအဖတို႔ ထံမွေသာ္လည္း အလွဴမခံ ရဘဲ သဒၶါအေလ်ာက္ လွဴဒါန္း လာေသာ သကၤန္းျဖစ္မွ သိမ္အတြင္း သကၤန္းမ်ား စုေဝး၍ ကမၼဝါ ဖတ္ၿပီး ကထိန္ခင္း ရသည္။ သကၤန္း လွဴေသာ အခါ ပုဂၢိဳလ္ကုိ မလွဴရ သံဃာကုိ ရည္ညႊန္း လွဴရသည္။ သံဃာ့ အစည္းအေ၀း ၌ သကၤန္း ရွားပါးေသာ ရဟန္းအား ထို ကထိန္ သကၤန္းကို ေပးရသည္။ လွဴေသာ သူႏွင့္ ခံယူသူ ရဟန္းပါ ေကာင္းက်ိဳး ရရွိၾကရာ လွဴသူမွာ အဆင္း လွျခင္း ၊ ျမဴ အညစ္အေၾကး ကင္းျခင္း ၊ အေရာင္အဝါ ရွိျခင္း ၊ တန္ခိုး အာေဘာ္ ရွိျခင္း ၊ သိမ္ေမြ႕ေသာ ကုိယ္ရွိျခင္း တုိ႔ ရရွိသည္။ ကထိန္ခင္းရန္ ၊ ထုတ္မိန္႔ျပန္ ၊ သံုးတန္ သကၤန္းမ်ဳိး ဟု ဆိုထားသည့္ အတိုင္း ကထိန္ခင္းရန္ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳ ေတာ္မူေသာ သကၤန္း သံုးမ်ိဳးမွာ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းႀကီး ( သံဃာတိ ဒုကုဋ္ ) ၊ ကုိယ္႐ံု ဧကသီ ( ဥတၱရာ သဂၤ ) ႏွင့္ ကုိယ္၀တ္ သင္းပုိင္ အႏၲရ ၀ါသက ) တုိ႔ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းရန္ ပေဒသာပင္ သီးၾကရာ၌ အထက္ပါ သကၤန္းသံုးမ်ဳိး အျပင္ သပိတ္ ၊ သင္တုန္းဓား ၊ အပ္ ၊ ခါးပန္းႀကိဳး ႏွင့္ ေရစစ္ ဟူေသာ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါး ၊ ရဟန္းတုိ႔ အသံုးအေဆာင္ ၊ အျခား ပစၥည္းမ်ား ႏွင့္ စာေရး ကိရိယာ တို႔ကိုပါ ထည့္သြင္း လွဴဒါန္း ၾကသည္။ တန္ေဆာင္မုန္း လဆန္း ၁၄ ရက္ ( အဖိတ္ေန႔ ) ညဦးပုိင္းတြင္ မသုိး သကၤန္း စတင္ ရက္လုပ္ ၾကၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ နံနက္ အ႐ုဏ္တက္ ခ်ိန္တြင္ စတင္ ရက္လုပ္ ၾကၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ နံနက္ အ႐ုဏ္တက္ ခ်ိန္တြင္ အၿပီးသတ္ ရက္လုပ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား အား ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္း ၾကျခင္းသည္ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္ တို႔အတြက္ ထူးျခား မြန္ျမတ္ေသာ အလွဴတစ္ခု ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶ သာသနာ သမုိင္းတြင္ တန္ေဆာင္မုန္း လ၏ အျခား ထူးျခားမႈ ရွိသည္။ ေဒ၀ဒတ္ ႏွင့္ ေပါင္းမိ ရာမွ ရတနာ သံုးပါးကုိ ဆည္းကပ္ ကုိးကြယ္ရန္ မသိခဲ့ေသာ အဇာတသတ္ မင္းသားသည္ ဆရာ ဇီ၀က ၏ တုိက္တြန္းခ်က္ အရ ေဂါတမ ျမတ္စြာ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာ ခဲ့ရာ ျမတ္စြာ ဘုရားက ရဟန္း ျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးတရား ( သာမည ဖလသုတ္ ) ကုိ ေဟာေတာ္မူ ခဲ့သည္မွာ လည္း ဤ တန္ေဆာင္မုန္း လပင္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာတုိ႔၏ ၁၂ လရာသီတြင္ ဤ တန္ေဆာင္မုန္း လသည္ ျမန္မာ့ ဓေလ့ ႏွင့္ ျမန္မာ့ လူ႔ အဖဲြ႕အစည္း ၏ အစဥ္အလာ ယဥ္ေက်းမႈ ဂုဏ္ကုိ ျမႇင့္တင္ေသာ လျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ စာဆိုေတာ္ ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္း က " လွဴကထိန္ သကၤန္းနဲ႔ မဂ္လမ္းတဲ့ ဆုပန္ရြယ္ ၊ သည္ခ်ိန္ကုိ ၊ ၀တ္မႈန္ႀကဲလုိ႔ ၊ ခ၀ဲ ေရႊညႇာ ရင္းမွာ ၊ သင္းရနံ႔ၾကြယ္ " ဟု ဖဲြ႕ဆုိ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ။
.jpg)
No comments:
Post a Comment