အဆဲြခံလုိက္ရေသာ လက္မ်ား

အဆဲြခံလုိက္ရေသာ လက္မ်ား

မဒါေလး

စေနေန႔ ဆိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္ နားရက္မွာ လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ဖုိ႔ နာမည္ႀကီး အလွကုန္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ကုန္ပစၥည္းသစ္ မိတ္ဆက္ပြဲ ရွိတဲ့အတြက္ သီခ်င္းသံ ေတြနဲ႔အတူ လူစည္ကား ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို လူအမ်ား အနားယူ ေစ်းဝယ္ထြက္ တဲ့ရက္မွာ အေရာင္း ျမႇင့္တင္ပြဲေတြ ကုန္ပစၥည္းသစ္ မိတ္ဆက္ပြဲေတြ လုပ္တဲ့ အိုင္ဒီယာ ကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴး မိတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကြၽန္မတို႔လို စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြသာ နားရသူေတြ အတြက္ ဒီလို အခြင့္အေရး ေတြ႕ဆံုရဖို႔ မလြယ္ပါ။ အလုပ္နားရက္ ဆိုေတာ့ အလုပ္ခြင္ ငါးရက္မွာ ႀကံဳေတြ႕ေျဖရွင္းရသမွ် စိတ္ပင္ပန္းမႈ ေတြကို ေမ့ထားၿပီး စိတ္ေပါ့ပါး ၾကည္လင္စြာ နဲ႔ ေစ်းဝယ္ ထြက္ရတာ အပန္းေျဖမႈ တစ္မ်ိဳး ပါပဲ။ ဒီလို အပန္းေျဖ ေစ်းဝယ္ရင္း ပစၥည္း ကုမၸဏီေတြက အေရာင္း ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ပစၥည္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ရွင္းလင္း ေျပာၾကားမႈ ေတြကို နားေထာင္ရ တာကိုက တစ္မ်ဳိး စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ မိမိတို႔ ပစၥည္းကို ဝယ္ယူခ်င္ စိတ္ျဖစ္ေအာင္ ရွင္းလင္း ႏုိင္ၾကေသာ ထိုသူတုိ႔၏ စြမ္းရည္ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္။ တစ္ခါတေလ မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ဝယ္သူ စိတ္ဝင္ စားေအာင္ ဝယ္ခ်င္ လာေအာင္ ေျပာျပ စမ္းသပ္ ေပးေသာ သူတုိ႔၏ဇြဲ က အာဂ ပါလားဟုပင္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ယဥ္ေက်း ပ်ဴငွာမႈ၊ ေဖာ္ေရႊမႈ၊ တစ္ဖက္ လူအေပၚ အေရးထား ေလးစားမႈ၊ ေစတနာ တို႔ႏွင့္ ထပ္ဆင့္ ထားေသာ အဝတ္အစား ႏွင့္ အၿပံဳးတို႔မွာ ျမင္ရသူအဖို႔ အားနာ ၿပီး ဝယ္ခ်င္စရာပင္ ေကာင္းလွသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ေသာ စိတ္တုိ႔ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္း လာေသာ ေျခလွမ္း တို႔သည္ ဆိုင္ဝ အေရာက္တြင္ပင္ ယိုင္နဲ႔ သြားခဲ့ရသည္။ ဝင္ဝင္ လာခ်င္းပင္ လက္ကမ္း စာေစာင္ တစ္ခု လက္ထဲကို ထည့္ေပးသည္။ '' အစ္မ ပစၥည္းအသစ္ မိတ္ဆက္ တာပါ။ ေစ်းလဲ သက္သာတယ္။ တစ္ဆက္လံုးမွ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပဲ ရွိတယ္။ ပစၥည္းလဲ ေကာင္းတယ္။ ကိုရီးယားထုတ္။ အစ္မတို႔ သံုးေနက် မိတ္ကပ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္သံုး ၾကည့္ပါ .. .. ''။ ဒီအထိ ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ေသးပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ပစၥည္းေလးေတြ သိခ်င္တာေတြ ေမးၾကည့္ မိသည္။ ပစၥည္းတစ္ခု ေမးလိုက္တိုင္း လက္ကို ဆြဲၿပီး စမ္းေတာ့သည္။ အနံ႔၊ အေရာင္ စသည္ျဖင့္ သိခ်င္တာကို ေမးခြင့္မရ။ '' Toner ရွိလားညီမ'' ေမးခြန္း မဆံုးေသးပါ။ လက္ကို ဆြဲကာ Toner ပုလင္းယူၿပီး စမ္းေတာ့သည္။ ပါးစပ္ကလည္း ထိုပစၥည္း ေကာင္းေၾကာင္း ေတြေျပာ ေနရင္း ထိုအရည္မ်ား လက္ေပၚမွ တစ္ဆင့္ စီးက်ၿပီး အဝတ္အစားမ်ား ေပၚပါက် ကုန္သည္။ 

''မ်ားသြားတယ္။ အေမြးရည္ ေတြပဲ ခဏေန ေျခာက္ပါတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး'' သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေျပာတာလား တစ္ဖက္ကို ေတာင္းပန္ တာလားမသိ ေတာ့ပါ။ ေနာက္ပစၥည္း တစ္ခု ထပ္ေမးရမွာ ေၾကာက္မိသည္။ ''အစ္မမ်က္ႏွာက အဆီျပန္တယ္ ဒီပစၥည္း သံုးရင္ရ တယ္။ ဒါ အစ္မတို႔လို႔ လူေတြအတြက္'' ေအာ္ ခက္ပါတယ္။ အေစာက လြန္သြားတဲ့ မိတ္ကပ္ရည္ ေတြေၾကာင့္ ခြၽဲက်ိက်ိ ႏွင့္ စိတ္မၾကည္ရတဲ့ အထဲ။ ''အစ္မက ဘာရွာတာလဲ ပစၥည္းက အသစ္မို႔လို႔ ဒီေစ်းနဲ႔ရတာ ဒီေလာက္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဘယ္ပစၥည္းမွ မရဘူး ေစ်းသက္သာ တယ္'' ဒီစကား ၾကားရေတာ့ ဟိုးအရင့္အရင္ ကေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။ နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ မ်ားကို ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးမွ ကြၽန္မတို႔ သံုးခဲ့ၾက ရသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ လာေသာ မိတ္ကပ္ဟု ဆိုလွ်င္ စမ္းသံုးၾကည့္ဖို႔ အခြင့္အေရး မ်ားလည္း မရွိခဲ့။ မိမိႏွင့္ လိုက္သည္ အဆင္ေျပ သည္ဟု ေရြးေပးလိုက္ေသာ ပစၥည္းကို ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ တန္ေၾကးႏွင့္ ညီေအာင္ ကုန္သည္ အထိ သည္းခံ သံုးၾကရသည္။ ယခုေတာ့ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပ မေျပ စမ္းသပ္ ႏိုင္သည္။ အစမ္းသံုးၾကည့္ လို႔ရေအာင္ နမူနာေလး မ်ားေပးသည္။ ထို နမူနာပစၥည္း သံုးရက္ေလာက္ သံုးၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သည္၊ အဆင္ေျပသည္ ဆိုလွ်င္ ဝယ္သံုး ႏိုင္သည္။ မွားစရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့။ ယေန႔ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ပစၥည္းထက္ ပစၥည္း တန္ဖိုးမွာ ေျပာသေလာက္ အေရးပါမႈ မရွိေတာ့ပါ။ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပေသာ ပစၥည္းကို အမွားအယြင္း မရွိ စိတ္တိုင္းက် ဝယ္ယူႏိုင္သည့္ အတြက္ ေစ်းမ်ားလွ်င္ပင္ စိတ္တိုင္းက်မႈ ရွိသည္။ ေရရွည္ သံုးရမည့္ မရွိမျဖစ ္ပစၥည္းအတြက္ ေန႔စဥ္ ေသာကမွ ကင္းေဝးျခင္းက ပင္လွ်င္ တန္ရာတန္ေၾကး ဟု ေျပာလို႔ရသည္။ ေစ်း သက္သာသည္ ႏွင့္အမွ် ပစၥည္း အရည္အေသြး နိမ့္က်သည္ မ်ားလည္း ႀကံဳဖူးသည္။ အသားအေရေပၚ တင္မည့္ ပစၥည္းသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ အရာတစ္ခုသာ ျဖစ္သင့္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ေနရာ တစ္ခုေရာက္ ေတာ့လည္း အေရာင္း ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးက လက္ကို အတင္းဆြဲကာ ပစၥည္းကို စမ္းေပးသည္။ တစ္ဖက္က စမ္းၿပီးသား ဆိုေတာ့ ေနာက္ တစ္ဖက္ကို စမ္းသည္။ သံုးေနက် ပစၥည္းေလးေတြ ဒီ အမ်ိဳးအစားမွာ ဘယ္လိုရွိမလဲ ေမးၾကည့္ မိသည္။ ''နမူနာထုပ္ ေတြေရာ ထုတ္လား ညီမ'' ''ထုတ္တယ္ အစ္မ အစ္မကို လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ အစ္မမ်က္ႏွာ အသားအေရ နဲ႔က ဒီပစၥည္းနဲ႔ အဆင္ေျပမွာပါ စကားေျပာရင္း ကြၽန္မ လက္ထဲကို အထုပ္တစ္ထုပ္ ထည့္ေပးပါတယ္။ ''ေလးေသာင္း က်ပါတယ္ အစ္မ'' ကြၽန္မ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားသည္။ ဘာေတြက ဒီေလာက္က် တာလဲ။ ''ညီမနမူနာ ေပးမွာဆို၊ မေရာင္းဘူးဆို'' ထိုမိန္းကေလး မ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္း ပ်က္သြားသည္။ အေစာက ျမင္ရေသာ အၿပံဳးတို႔မွာ ေပ်ာက္လုနီးနီး ျဖစ္သြားသည္။ ေလသံကအစ နည္းနည္း ေျပာင္းသြားသည္ ''အစ္မယူမွာ မဟုတ္ဘူးလား'' ''အစ္မက ေမးၾကည့္တာ ပါ အဆင္ေျပရင္ ေနာက္သံုး ရေအာင္ နမူနာ ရွိလား ေမးတာ'' ကြၽန္မ စကားအၿပီး မွာေတာ့ ''ကြၽန္မတို႔က ဒီနမူနာ အထုပ္ေတြကို ေရာင္းတာ အစ္မ'' အေစာက လက္ေဆာင္ ေပးသည္ ဆိုသည့္ ေလသံႏွင့္ မ်က္ႏွာ မဟုတ္ေတာ့။ ဒါဆိုလည္း ဒါကိုပဲ က်သေလာက္ယူ လိုက္ပါ ဆိုေတာ့လဲ မၾကည္မသာျဖင့္ ေပးလိုက္ ပါ့မယ္တဲ့။

ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး စနစ္ တိုးတက္ လာသည္ႏွင့္ အညီ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေတြၾကားမွာ ဝန္ထမ္းမ်ား ကိုလည္း သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ခန္႔ထား ၾကသည္။ ဝတ္စံု ဒီဇိုင္းကအစ အလွအပေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ဆင္ၾကသည္။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္ လွ်င္ေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲကို တာဝန္ ဆိုသည့္ အရာ မဟုတ္ဘဲ၊ ေရာင္းအား ေကာင္းေရး ဆိုသည့္ အရာ မဟုတ္ဘဲ ေစတနာ ႏွင့္ စိတ္ရွည္ သည္းခံမႈကို ထည့္ေပး ေစခ်င္သည္။ မိမိပစၥည္း ေရာင္းရေရး ထက္ ဒီပစၥည္း သံုးတဲ့သူ အဆင္ေျပ ပါေစ ဆိုသည့္ ေစတနာ မ်ိဳးႏွင့္ေတာ့ အနည္းဆံုး စိတ္ရွည္ သည္းခံရန္ လိုအပ္သည္။

လွည့္ထြက္ လိုက္ေသာ ေျခလွမ္း၏ ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ၏ အဆြဲခံရေသာ လက္အတြက္၊ ထိုလက္တြင္ စမ္းသပ္ လိုက္သည့္ မိတ္ကပ္မ်ား အတြက္ မည္သူက တာဝန္ယူ ေပးမလဲဟု ေတြးရင္း ဧည့္သည္ကို လွည့္မၾကည့္ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပစၥည္း သိမ္းေနသူမ်ား၊ ဧည့္သည္ မျပန္ခင္ ေရာင္းရေငြ မ်ားကို ေရတြက္ရင္း ေက်ာခိုင္း ထားသူမ်ား၊ ထိုသူမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း မိမိလက္မွာ ေပက်ံ ေနေသာ အေရာင္ေသြး စံုသည့္ မိတ္ကပ္ မ်ားကို ၾကည့္ရင္း ျဖင့္သာ . . . ။

#Yadanarpondaily