ဘ၀တန္ဖိုးျမႇင့္တင္လုိ႔ လူ႔ေဘာင္တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔

ေဆာင္းပါး ၂၃-၈-၂ဝ၁၈

ဒီႏွစ္မုိးဦးေကာင္းလွသည္။ ေကာင္းျခင္း၏ စည္းတစ္ဖက္ကိုေက်ာ္လြန္ကာ အဆိုးဘက္သို႔ ႐ိုက္ခတ္လာ သည္ဟုလည္းဆုိႏုိင္ပါသည္။ ျမန္မာ့အသံမွလည္း မုိးေလ၀သအေျခအေနကို ထုတ္ျပန္လ်က္ရွိသလို လူမႈကြန္ရက္မ်ား တြင္လည္း မည္သည့္ေဒသတြင္ မုိးဆက္တိုက္ ရြာသြန္းမႈေၾကာင့္ ေျမၿပိဳျခင္း၊ လမ္းမ်ား ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ လမ္းမ်ားေရေက်ာ္ေနျခင္း စသည္တုိ႔ကို ေတြ႕ရွိရသည္။

မုိးဆက္တုိက္ရြာသြန္း မႈေၾကာင့္ စာေရးသူသည္ မိသားစုအေပၚ စိုးရိမ္စိတ္ကႀကီးစိုးလာခဲ့သည္။ စာေရးသူ၏မိသားစုသည္ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ၾကသည္။ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕သည္ကား ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ၁၈ ေပသာရွိသည္မုိ႔ ဤသို႔မုိးေကာင္းၿပီဆုိလွ်င္ ေရႀကီးေရလွ်ံစၿမဲပင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးသူသည္ တာ၀န္က်ရာေနျပည္ေတာ္မွ မိသားစုရွိရာသို႔ ခြင့္ျဖင့္ျပန္လာခဲ့သည္။

ေနျပည္ေတာ္မွ ခရီးစတင္ထြက္သည္ႏွင့္ မုိးဖြဲဖြဲက်ေနသည္။ ေတာင္ငူသို႔ေရာက္ေသာအခါ မုိးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနသည္။ စာေရးသူလုိက္ပါလာသည့္ ေနျပည္ေတာ္-ေမာ္လၿမိဳင္ခရီးစဥ္သြား ေတာ္၀င္အဆင့္ျမင့္ မွန္လံုယာဥ္ သည္လည္း ယာဥ္ႀကီးၾကပ္သူႏွင့္ ယာဥ္ေမာင္းမ်ားက ယာဥ္ကိုထိန္းေက်ာင္း ေမာင္းႏွင္လ်က္ ခရီးဆက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ က်ဳိက္ထုိၿမိဳ႕ စိမ္းလဲ့တင္ထမင္းဆုိင္တြင္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညစာစားသံုးရန္အတြက္ နာရီ၀က္ ခရီးတစ္ေထာက္ နားသည္။

မိုးကေတာ့ သဲသဲမဲမဲရြာသြန္းေနဆဲပင္။ ေခတၱနားၿပီး ျပန္လည္ခရီးဆက္သည္။ ညခရီးစဥ္ျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ မုိးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနျခင္းေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း စာေရးသူသည္ မိမိစီးနင္းလုိက္ပါလာသည့္ ယာဥ္မည္သည့္ ေနရာတြင္ ေရာက္ေနသည္ကိုသိလုိသျဖင့္ ဖုန္းတြင္ ထည့္ထားေသာ Google Maps (အင္တာနက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားသည့္ေျမပံု)ကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထုိအခိုက္ယာဥ္ ရပ္တန္႔သြားသည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ရပ္တန္႔ သည္ကုိမူမသိပါ။ ေျမပံုကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ မိမိတို႔သည္ဘီးလင္းေခ်ာင္းအနီး မီတာ ၃၀၀ ခန္႔အကြာတြင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ထို႔ေနာက္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယာဥ္ရပ္တန္႔သြားသည္ကို ယာဥ္ေမာင္းျဖစ္သူအား ေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါ ဘီးလင္းေခ်ာင္းေရလွ်ံေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ နံနက္မုိးလင္းမွ ခရီးဆက္ႏုိင္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ သူ႔စကားေၾကာင့္ စာေရးသူ၏စိုးရိမ္မႈတို႔ အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားသည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ၁၈ ေပသာရွိသည့္ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕သည္လည္း ေရႀကီးေရလွ်ံမႈတို႔ျဖင့္ ရင္ဆုိင္ေနရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အတပ္သိလိုက္ပါသည္။ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕နယ္ အတၳရံျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ရွိ ေက်းရြာမ်ားအဖို႔ ေရေဘးအႏၲရာယ္ ပုိမုိရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မည္။ ထုိညက ေခ်ာင္းေရအက်ကို ေစာင့္ဆုိင္းရင္း ယာဥ္ေပၚတြင္ ညအိပ္ခဲ့ရသည္။

ဘီးလင္းေခ်ာင္းေရသည္ကား ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္မလာပါ။ နံနက္ ၉ နာရီေက်ာ္သည့္တုိင္ ေရသည္ကားမက်။ မုိးသည္လည္း သည္းထန္စြာရြာသြန္းေနဆဲပင္။ ဘီးလင္းေခ်ာင္းသည္ကား ပင္လယ္ေရႏွင့္ဆက္စပ္ေနသလုိ ဒီေရတက္ သည့္အခ်ိန္ႏွင့္လည္း ဆံုေနသျဖင့္ ေရႀကီးေရလွ်ံမႈကို ပိုမိုအားေပးသလိုျဖစ္ေနသည္ကို စာေရးသူ သတိခ်ပ္လုိက္မိသည္။ ခရီးသည္အခ်ဳိ႕အေျခအေနကိုသိလုိသျဖင့္ ေခ်ာင္းစပ္အထိ လမ္းေလွ်ာက္ကာ သြားၾကည့္သူမ်ား လည္းရွိသည္။ ေခ်ာင္းႏွင့္ေ၀းသည့္ ယာဥ္ေပၚမွလုိက္ပါသည့္ ခရီးသည္အခ်ဳိ႕က ဆုိင္ကယ္တကၠစီမ်ားျဖင့္ သြားၾကည့္ၾကသည္။

အခ်ဳိ႕ကလည္း ခရီးေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သြားၾကသူမ်ားကလည္း အမ်ားအျပားရွိသည္။ ဘီးလင္းေခ်ာင္း ႏွင့္က်ဳိက္ထုိအၾကား ယာဥ္တစ္ရာနီးပါးရွိလိမ့္မည္ထင္သည္။ ယာဥ္တန္းႀကီးအား ေငးေမာၾကည့္ေနခိုက္ လူရြယ္လူငယ္အခ်ဳိ႕ ထမင္းထုပ္မ်ားလုိက္လံကုသိုလ္ျပဳေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ စာေရးသူ၏ရင္ထဲ တြင္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးရသည္။ ဒုကၡေရာက္သူမ်ားကိုေတြ႕လွ်င္ တတ္စြမ္းႏုိင္သမွ် ကူညီၾကသည္မွာ ျမန္မာတုိ႔၏ထက္သန္သည့္ေမတၱာတရားႏွင့္ သဒၶါစိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္မွတီးတိုးစြာ သာဓုအႏုေမာ ဒနာေခၚဆိုလုိက္ပါသည္။

ေဟ့ေကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ဟိုကားေပၚကခရီးသည္ေတြ ေခ်ာင္းကိုသြားမွာတဲ့။ ျမန္ျမန္သြား၊ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ခြင္မ႐ိုက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ႐ိုက္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး “ မင္းဘယ္ေလာက္ယူသလဲ”

“ တစ္ေယာက္ သံုးေထာင္ကြ”

“သံုးေထာင္နည္းတယ္ကြ။ ငါးေထာင္

ေတာင္းလည္း သူတုိ႔ေပးမွာပဲ။ ဟိုဘက္ကမ္းကို စက္ေလွေတြနဲ႔ ကူးေနၾကတယ္”

အခ်ဳိ႕ေသာ တကၠစီသမားစကားေၾကာင့္ စာေရးသူ၏ရင္ထဲက ၾကည္ႏူးမႈေလးမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီး စူးစူးနစ္နစ္၀မ္းနည္းမိလာသည္။ ဒုကၡေရာက္ေနသူတုိ႔ကို မကူညီသည့္အျပင္ အခြင့္ေကာင္းယူၾကသည္။ နံနက္ ေစာေစာပိုင္းက ယာဥ္ရပ္တန္႔သည့္ေနရာမွ ေခ်ာင္းစပ္အထိသြားရာတြင္ တကၠစီငွားရမ္းခေငြက်ပ္ငါးရာမွသည္ ယခုေငြက်ပ္သံုးေထာင္အထိ ေစ်းႏႈန္းတက္သြားသည္။ အနီးအနားေစ်းဆိုင္အခ်ဳိ႕ အစစအရာရာေစ်းႏႈန္း တက္သြားၾကသည္။ ဤမွ်ေသာ ေငြေၾကးသည္ကား တစ္ဘ၀လံုးမခ်မ္းသာႏုိင္ပါ။ သူတို႔အတြက္ ရက္ပိုင္းလပိုင္းမွ်သာ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပပါလိမ့္မည္။

မလုပ္အပ္သည့္အလုပ္ကို သူတို႔လုပ္ေနၾကသည္။ ဤသုိ႔ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးတြင္ ပရဟိတမလုပ္ႏုိင္လွ်င္ပင္ သင့္တင့္ေသာေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ကူညီလွ်င္ တစ္ဘ၀လံုးစိတ္ခ်မ္းေျမ့မည္ကုိ မစဥ္းစားၾကပါလားဟု စာေရးသူ ေတြးမိသည္။ ေတာ္၀င္ယာဥ္ေမာင္းမ်ားႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာကာ စိမ္းလဲ့တင္ ထမင္းဆိုင္ႀကီးသို႔ ျပန္လွည့္ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ က်န္းမာေရးကိစၥႏွင့္ စားေသာက္ေရး အဆင္ေျပေခ်ာ ေမြ႕ေစရန္ ပင္ျဖစ္သည္။

ထမင္းဆုိင္မွလည္း ဒုကၡေရာက္လာသည္ကို သိသျဖင့္ ပ်ဴငွာစြာႀကိဳဆုိၾကသည္။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပလွသည္။ ေန႔လယ္ပုိင္းေကာ္ဖီေသာက္ရင္း Facebook လူမႈကြန္ရက္ကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ ေဒသခံ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား ကယ္ဆယ္ေရးေရာက္ရွိလာေၾကာင္း ဖတ္႐ႈလုိက္ရသျဖင့္ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရေသာ္လည္း ကယ္ဆယ္ေရးေရာက္လာသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားအနက္ စစ္သည္သံုးဦး ေရထဲေမ်ာပါသြားေၾကာင္း သတင္းကုိဖတ္လိုက္ရသည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။

စင္စစ္တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရး ဟူသည္မွာ စကားအရာသံုးလံုးတည္းရွိေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့က်ယ္ျပန္႔ပါသည္။ ထုိသည္အနက္ ျပည္သူတုိ႔၏ အသက္၊ အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္လည္း တပ္မေတာ္၏တာ၀န္ပင္ျဖစ္သည္။ မိဘျပည္သူတို႔အတြက္ တပ္မေတာ္သားသံုးဦး အသက္ေပးဆပ္ခဲ့သည္။

ေပးအပ္သည့္တာ၀န္ကို အသက္ေပး၍ ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ တပ္မေတာ္သားတစ္ဦး၏ ဂုဏ္ျဒပ္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႔လုိပင္ လူမႈကြန္ရက္ေပၚတြင္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ႏွင္းပုလဲဘူတာ၌ ေရေဘးေၾကာင့္ ခရီးဆက္မရျဖစ္ေနေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာ့မီးရထားမွ ခရီးသည္မ်ားအား ကူညီေပးေနပံု၊ အလွဴရွင္မ်ားက ထမင္းထုပ္မ်ားလုိက္လံလွဴဒါန္းေနပံုတုိ႔ကို ေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ ကုိယ္ခ်င္းစာနာမိသလုိ အလွဴရွင္မ်ားအား သာဓုအႏုေမာဒနာေခၚဆုိလုိက္ပါသည္။

သို႔ျဖင့္ ထမင္းဆုိင္တြင္ သံုးရက္တုိင္ ညအိပ္ခရီးေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ရသည္။ ထုိရက္ပုိင္းအတြင္း ခရီးသည္မ်ား အနက္ အခ်ဳိ႕မွာမူ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သူအမ်ားအျပားရွိေသာေၾကာင့္ ေတာ္၀င္မွန္လံုယာဥ္ငါးစီးအနက္ စာေရးသူအပါအ၀င္ ခရီးသည္ ၂၀ ဦးခန္႔သာက်န္ေတာ့သည္။ အမိုးအကာ ေအာက္တြင္ေစာင့္ဆုိင္းသည္က အခက္အခဲမရွိေသာ္လည္း အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ၀မ္းေရးက ခက္ခဲေတာ့မည္။

ကမၻာဦးမွသည္ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ထုိးစစ္ဆင္လာသည့္ သဘာ၀ေဘးကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔လူသားမ်ားက ခံစစ္အသြင္ျဖင့္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ကာ ႀကံ့ႀကံ့ခံခုခံ႐ံုမွ်အပ ျပန္လည္ထိုးစစ္ဆင္၍မရႏုိင္ေသးပါ။ ခုခံေနစဥ္ အတြင္း ၀မ္းေရးကိုေျဖရွင္းရန္မွာ အဓိကအခက္အခဲတစ္ရပ္ျဖစ္လာျပန္သည္။ ပါလာ သည့္ေငြသည္လည္း ကုန္လု လုျဖစ္လာသည္။

ေလးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ထမင္းဆုိင္မွ ေကြၽးေမြးလွဴဒါန္းသျဖင့္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရျပန္သည္။ စာေရးသူတုိ႔ ခရီးသည္အားလံုး သာဓုေခၚဆုိၾကသည္။ ေသာကထဲက ဘ၀အေမာေျပေလးအျဖစ္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုမ်ား ႐ိုက္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမျခား ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ရင္း ေခ်ာင္းေရအက်ကို ေစာင့္ဆုိင္းၾကသည္။

အသက္ ၆၃ ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ ေဒၚထားရီက သူမသည္ က်ဳိက္ထုိတြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာေၾကာင္း၊ ငယ္စဥ္က ဤနယ္ေဒသသည္ မၿငိမ္းခ်မ္းေၾကာင္း၊ ေသာင္းက်န္းသူတို႔၏ရန္ကုိေၾကာက္သျဖင့္ ညဆုိလွ်င္ ေတာထဲတြင္ ပုန္းအိပ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းမ်ားေရာက္လာသည့္အခါမွသာ ရြာထဲတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစည္ကားေၾကာင္း၊ သူမသည္လည္း ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္တက္ၿပီး ဘြဲ႕ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေနာက္ အိမ္ႏွင့္ယာေျမမ်ားပစ္ကာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေရနစ္ေသဆံုးသြားသည့္ တပ္မေတာ္သားသံုးဦးအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါေၾကာင္း ရင္ဖြင့္စကားဆုိသည္။

ထိုေန႔ ညေန ၅ နာရီတြင္ ေခ်ာင္းကိုျဖတ္လုိ႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရသျဖင့္ စာေရးသူတို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ မုိးသည္ကား ဖြဲဖြဲရြာသြန္းေနဆဲပင္။ ဘီးလင္းေခ်ာင္းထဲတြင္ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတန္းလ်က္ ကားလမ္းေပၚတြင္ ရပ္ေစာင့္ေနၾကသည္။ သူတုိ႔၏ခႏၶာကုိယ္တြင္ မုိးေရမ်ားျဖင့္စိုရႊဲေနၾကေသာ္လည္း ခရီးသည္မ်ားကိုၾကည့္လ်က္ ပီတိစားကာၿပံဳးပန္းေ၀ေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ စာေရးသူလုိက္ပါလာသည့္ယာဥ္ ရပ္တန္႔သြားျပန္သျဖင့္ ခရီးသည္အားလံုးထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္လာၾကသည္။ စာေရးသူေရွ႕သုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္ သားမ်ားကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ သူတုိ႔၏လက္ထဲတြင္ ေရသန္႔ဘူးမ်ားႏွင့္ ထမင္းထုပ္မ်ားလည္း ကုိင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ တပ္မေတာ္သားသံုးဦး ယာဥ္ေပၚတက္လာၾကသည္။

ခရီးသည္မ်ားအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တပ္ရင္းမိသားစုက လွဴဒါန္းတာပါ။ ယူၾကပါခင္ဗ်ာ၊ ၀ေအာင္စားၾကပါ။ တစ္ထုပ္မေလာက္ရင္ႏွစ္ထုပ္ယူၾကပါ။ အားမနာပါနဲ႔ ထမင္းထုပ္ႏွင့္ေရသန္႔ဘူးမ်ားကုိ ေ၀ေပးပါသည္။ စာေရးသူႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္ ထုိင္ေနသည့္ ေဒၚထားရီက ထမင္းထုပ္ကုိ ကမ္းယူရင္း-ရဲေဘာ္ေလးတို႔ေရာ စားၿပီးၿပီလား ဟုေမးသည္။ဟုတ္ကဲ့အေမ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မစားရေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုလိုကုသိုလ္ျပဳရလုိ႔ ပီတိနဲ႔ဗိုက္ျပည့္ေနပါၿပီ

အၿပံဳးခ်ဳိခ်ဳိျဖင့္ေျပာလုိက္သည့္ ရဲေဘာ္ေလးရဲ႕စကားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ႐ိုက္ခတ္လာပါသည္။ စာေရးသူသည္လည္း ထမင္းထုပ္ကိုေျဖၿပီး မစားမီအကူအညီေပးခဲ့ေသာ အလွဴရွင္မ်ားကို သာဓုေခၚဆုိလုိက္ သလုိ ျပည္သူကိုကယ္ဆယ္ရင္းေသဆံုးသြားသည့္ရဲေဘာ္သံုးဦးကိုလည္း ေကာင္းရာ သုဂတိေရာက္ ပါေစေၾကာင္း အမွ်အတန္းေပးေ၀လုိက္သည္။

ထုိ႔ျပင္ ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္းခတ္ဟူသည့္စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး မျပဳမူၾကဘဲ ၃၈ ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္လာအာရတီ-မေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ႀကိဳတင္ဆံုးျဖတ္၍ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းႏွင့္ ၀ိရတီပါပါ-က်ဴးလြန္ခြင့္ႀကံဳပါလ်က္ မက်ဴးလြန္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျပဳႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းႏွင့္ မိမိဘ၀တန္ဖိုးအား ျမႇင့္တင္ၾကၿပီး ျမန္မာပီပီ သနားညႇာတာမႈ၊ စာနာမႈဟူသည့္ျမန္မာ့စိတ္ရင္းျဖင့္ လူ႔ေဘာင္အားတည္ေဆာက္ ၾကပါစုိ႔။ ။

ျမဝတီေန႔စဥ္သတင္းစာ စာ (၁၃)

ေမာင္ေမာင္လြင္(ေရႊဘုိသား)

#Themyawadydaily