ေခြး႐ူးႏွိမ္နင္းေရး အေရးႀကီးၿပီ
ေဒါက္တာ ေအးမင္းထူး
ေခြး႐ူးအေၾကာင္း လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးဖူးတယ္။ အခုလဲ အေၾကာင္းသင့္လို႕ ထပ္ေရး ပါရေစ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း အတြင္းမွာပဲ ေခြးကိုက္ ခံရတဲ့လူနာေတြ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆုိသလို လာျပၾက လို႔ပါ။ ပ်မ္းမွ် အခ်ဳိးခ် ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ရက္ တစ္ေယာက္ႏႈန္း ေလာက္ ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ အမ်ား သိထားသလို ေခြးကိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေခြး႐ူး ကာကြယ္ေဆး ထိုးရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ေခြး႐ူး၊ ေခြးေကာင္း မခြဲျခားႏိုင္ လို႔ပါ။ ေခြး႐ူး ကာကြယ္ေဆး တစ္လံုးရဲ႕ ေစ်းက ဒီေန႔ေခတ္ ေပါက္ေစ်းနဲ႔ ေသာင္းဂဏန္း ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ေဆးထိုးတဲ့အခါ တစ္လံုးတည္း ထုိးလို႔ မရပါဘူး။ အနည္းဆံုး ေလးလံုး၊ ငါးလံုး ထိုးရပါတယ္။ ထိုးတဲ့အခါ လက္ေမာင္း (သို႔မဟုတ္) ေပါင္ကို အသားေဆး ထိုးရတယ္။
ေမးစရာ ရွိတာက မတတ္ႏိုင္လို႔ ကာကြယ္ေဆး မထိုးဘူး ဆိုရင္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။ အကိုက္ခံရတာ ေခြးေကာင္း ဆိုရင္ ျပႆနာ မရွိပါ။ ကံဆိုးလို႔ ေခြး႐ူးကိုက္ ခံရတယ္ဆိုရင္ ကာကြယ္ေဆး ထိုးဖို႔ လိုကို လိုအပ္ပါတယ္။ မထိုးႏိုင္ရင္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးက အာ႐ံုေၾကာထဲ ေရာက္သြား တာနဲ႔ ဆရာဝန္လဲ မကယ္ႏိုင္ ပါဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္က်မွ ထိုးခ်င္လို႔လဲ မရေတာ့ ပါဘူး။ ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ေပၚေပါက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေသဆံုး ရပါတယ္။ ေခြး႐ူး အကိုက္ခံရရင္ ေသႏႈန္းက ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္းထိ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာဝန္ေတြ ဘက္က ကာကြယ္ေဆး ထိုးဖို႔ ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခြးကိုက္ ခံရသူ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေခြးက ပုိင္ရွင္ ရွိေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေခြးေတြ ကေတာ့ လမ္းေဘးက ေခြးေလ ေခြးလြင့္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေဆးခန္းမွာ မၾကာခဏ ရွင္းေနရတဲ့ ျပႆနာက ေခြးပိုင္ရွင္ ေတြနဲ႔ပါ။ သူတို႔ေခြးကို ကာကြယ္ေဆး ထိုးၿပီးသား ျဖစ္လို႔ ေခြး အကိုက္ခံ ရရင္ ေခြး႐ူး ကာကြယ္ေဆး ထုိးဖို႔ မလိုအပ္ဘူး ဆိုတာမ်ဳိး ေျပာတတ္ ၾကတယ္။ သူတို႔အျမင္နဲ႔ မွန္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ မမွန္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ ကာကြယ္ေဆး ထိုးၿပီးတိုင္း ေဆးေအာင္ တယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္း အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ လို႔ပါ။ တိရစာၧ န္ ျဖစ္လို႔ ပိုဆိုး ပါတယ္။ ဒါဆို ေခြးေတြကို ကာကြယ္ေဆး ထိုးထားတာ အသံုးမဝင္ ဘူးလား ေမးစရာ ရွိတယ္။ ေဆးေအာင္၊ မေအာင္ ျပန္စစ္ထား သူေတြ အတြက္ေတာ့ အက်ဳံးဝင္ ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ တုန္းက ဆြီဒင္ႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာမႈ တစ္ခု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလ့လာမႈဟာ ေခြးေပါင္း ၆၈ဝဝ ေက်ာ္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ကာကြယ္ေဆး ထိုးၿပီး သံုးလ အၾကာမွာ ေဆးေအာင္၊ မေအာင္ျပန္ေလ့လာ ထားပါတယ္။ ေဆးထိုးၿပီး တက္လာတဲ့ ခုခံအား ပမာဏ သုည ဒသမ ၅ IU/ml ရွိတဲ့ ေခြးေတြကို ကာကြယ္ေဆး ေအာင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၉၁ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ေဆးေအာင္ ၾကတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ သတိျပဳရမွာက စမ္းသပ္တာ ဆီြဒင္ႏိုင္ငံပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆြီဒင္ဆိုတာ ေခြး႐ူးကင္းစင္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ အိမ္မွာ တယုတယ ထားၿပီး ေမြးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ တို႔လို ေခြးေလ ေခြးလြင့္ ေပါမ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ အကိုက္ခံ ရတာနဲ႔ တျခားကို ကူးစက္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းမ်ား ပါတယ္။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။
ကာကြယ္ေဆး ထိုးၿပီးတိုင္း စိတ္ခ်လို႔ မရတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ဥပမာ- ထိုးတဲ့ ကာကြယ္ေဆးရဲ႕ ကြာလတီကလဲ အေရးႀကီးတယ္။ ေစာေစာ ထိုးတဲ့ေခြး (ေျခာက္လေအာက္) နဲ႔ အသက္ႀကီးမွ ထိုးတဲ့ ေခြး (ငါးႏွစ္အထက္) ေတြဟာ ကာကြယ္ေဆးကို တံု႕ျပန္မႈ နည္းပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြ ကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရတယ္။ ေသခ်ာတာက ကာကြယ္ေဆးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ရဲ႕ ေအာက္မွာပဲ ရွိပါတယ္။ အနည္းဆံုး ေခြး (၁ဝ)ေကာင္မွာ (၁)ေကာင္ဟာ ေဆး မေအာင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေခြးပိုင္ရွင္ ေတြကို ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္တာက လူ႔အသက္နဲ႔ အေလာင္းအစား မလုပ္ပါနဲ႔။ စာနာစိတ္ ထားၿပီး ေခြးကိုက္ခံ ရသူေတြ အတြက္ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။
ေခြးကိုက္ခံ ရသူေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ အမ်ားစုက ပိုင္ရွင္မဲ့ လမ္းေဘးေခြး အကိုက္ခံရသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ေခြးေတြအတြက္ ဘယ္သူမွ တာဝန္မယူ ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံ နဲ႔ကုိယ္ အကုန္က်ခံၿပီး ေဆးထိုးရတယ္။ တကယ္လို႔ အကိုက္ခံ ရတဲ့သူက တတ္ႏိုင္သူ ဆို ေတာ္ေသးရဲ႕။ တစ္ခါတစ္ရံ လူနာေတြထဲမွာ ဆင္းရဲသူေတြ ပါရင္ စိတ္မေကာင္း စရာပါ။ ထိုးေတာ့ ထိုးခ်င္ပါရဲ႕။ ေဆးဖိုး မတတ္ႏိုင္လို႔ ေဆးမထိုးရ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေခြးကိုက္ခံ ရတာနဲ႔ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ေသာင္း ေလာက္ ထြက္ဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ စားဝတ္ ေနေရး အဆင္ေျပေအာင္ ေန႔စဥ္ ႐ုန္းကန္ ေနရသူေတြ ျဖစ္လို႔ အပိုဝင္ေငြ ဆိုတာ နတိၴပါ။ ဒီထဲမွာ အမ်ားစုဟာ သြားရင္း၊ လာရင္း၊ ေစ်းေရာင္းရင္း၊ ပစၥည္းပို႔ရင္း ေခြးကိုက္ခံၾက ရတာပါ။ လုပ္ရင္း ကိုင္ရင္းနဲ႔ အေၾကာင္းမဲ့ အကိုက္ခံ ေနရတယ္။ ကိုက္တဲ့ ေခြးေတြက လမ္းေဘးက ေခြးေလ ေခြးလြင့္ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆးပညာမွာ ေရာဂါကို ကုမွာလား၊ ေဝဒနာကို ကုမွာလား ဆိုတဲ့ ျပႆနာတစ္ရပ္ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - လူတစ္ေယာက္ ေရာဂါပိုးေၾကာင့္ အဖ်ားတက္ လာတယ္။ ဒီအတြက္ အဖ်ားက်ေဆး ေသာက္ၾကတယ္။ အဖ်ားက်ေဆး ဆိုတာက ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာကို သက္သာေစဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္။ သစ္ပင္လို ဆိုရင္ အေပၚယံ အကိုင္းကိုပဲ ခုတ္လိုက္ တာပါ။ ပင္စည္ က်န္ေသးလို႔ ေနာက္အတက္ ေတြက ထြက္လာအံုး မွာပဲ။ သူ႔ ေနာက္ကြယ္က ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ကိုရွာၿပီး ကုသမွ ေရာဂါ ေပ်ာက္ပါတယ္။ အခုလဲ အလားတူပါပဲ။ မ်က္စိ ေနာက္တိုင္း ကိုက္တတ္တဲ့ လမ္းေဘး ေခြးေတြသာ မရွိရင္ ျပႆနာက ဒီေလာက္ မႀကီးပါဘူး။
ေခြးကိုက္ ခံရသူေတြ ဒီေလာက္မမ်ား ပါဘူး။ အေၾကာင္းရင္းက ေခြးေလ ေခြးလြင့္ ေပါမ်ားေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေဘးေခြး ေတြကို မရွင္းလင္း ႏိုင္သေရြ႕ ဒီျပႆနာက မေျပလည္ပါဘူး။ အေၾကာင္းမဲ့ ေခြးကိုက္ခံရ တာကို မကာကြယ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္ က ေခြးေမြးတဲ့ ပိုင္ရွင္ေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ယူဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကြၽးထား႐ံုနဲ႔ တာဝန္ေက်ၿပီ မထင္ေစခ်င္ပါ။ ကိုယ့္ေခြးက သူတစ္ပါးကို မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ ေအာင္လဲ ထိန္းသိမ္းဖို႔ စနစ္တက် ေမြးျမဴဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံက ေခြးေတြကေတာ့ အဘက္ဘက္က လႊတ္ေပး ထားတာ ျဖစ္လို႔ ကံေကာင္းၾကရွာ ပါတယ္။ ကံမေကာင္း တာက လူေတြ မျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ထုတ္ျပန္တဲ့ စာရင္းေတြအရ ကမၻာေပၚမွာ ေခြး႐ူးကင္းစင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္း (၂၁) ႏိုင္ငံ ရွိပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြခ်ည္း ျဖစ္ၾကတယ္။ အာရွႏိုင္ငံ ေတြထဲမွာ ဂ်ပန္ တစ္ႏိုင္ငံပဲ ပါတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါဖို႔ဆိုရင္ ေခြးႏွိမ္နင္းေရး သာမက ေခြးေမြးမယ့္ သူေတြကိုပါ ပညာေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ေခြးကိုက္တဲ့ အခါတိုင္း တကယ္ ဆံုး႐ႈံး ေနရတာ ႏိုင္ငံေတာ္ နဲ႔ ျပည္သူေတြ ျဖစ္လို႔ပါ။ အခုထိုးေနတဲ့ ကာကြယ္ေဆး ေတြက ႏိုင္ငံျခားက လာပါတယ္။ ေခြးကိုက္ ခံရလို႔ တကယ္ အျမတ္ထြက္ တာက ႏိုင္ငံေတာ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ထုတ္လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုက္သမွ် လူနာ ေဆးထိုး ေနရတာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ ေတြနဲ႔ပါ။ တစ္နည္း အားျဖင့္ ႏိုင္ငံ့ဘ႑ာ ေတြ အလဟႆ ဆံုး႐ံႈး ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြးၾကည့္ရင္ ႏွေျမာစရာလဲ ေကာင္းပါတယ္။ က်န္းမာေရး အတြက္ ပံ့ပိုးမႈကလဲ အခုထိ မလံုေလာက္ ေသးပါဘူး။ လံုေလာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔က ကာကြယ္ေဆး မဟုတ္ပါဘူး။ ေခြးေတြကို စနစ္တက် ေမြးျမဴဖို႔ နဲ႔ လမ္းေဘး ေခြးေတြ ကင္းစင္ေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္း ေတြအေနနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ကူညီ ေဆာင္ရြက္ ေပးသင့္ပါတယ္။ ေခြးေလ၊ ေခြးလြင့္ ႏွိမ္နင္းေရး စီမံခ်က္ေတြ နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ ဖို႔ အေရးႀကီးၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။
#Yadanarpondaily
#ရတနာပံုေန႔စဥ္
.jpg)
No comments:
Post a Comment