ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း

ခုိင္ (ပညာေရး)

အမ်ားစုေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရေသာ အဖဲြ႕အစည္း တုိင္းတြင္ ဦးစီး ဦးေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ခ်က္က်လက္က် ေဆာင္ရြက္သြား ႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးကို တင္ေျမႇာက္ရစၿမဲ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေကာင္းလွ်င္ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ၊ တုိးတက္ခုိင္မာမႈ တုိ႔ျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈ အရိွန္အဟုန္ ျမင့္မားသြားၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈ မေကာင္းခဲ့လွ်င္ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားကာ ဖ႐ိုဖရဲျဖင့္ ၿပိဳကြဲပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံး သြားသည္သာ ျဖစ္သည္။ ထု႔ိေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ရန္ အလြန္ အေရးႀကီးေလသည္။ ထၾကြ ၊ ႏုိးၾကား ၊ သနား ၊ သည္းခံ ၊ ေဝဖန္ ၊ ေထာက္႐ႈ ဟူသည့္ နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ျမင့္မားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး၊ အသိပညာႏွင့္ အတတ္ပညာ ျပည့္ဝေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးတုိ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ ေပးသင့္သည္။

အသိပညာႏွင့္ အတတ္ပညာ ပူးတဲြလုိအပ္ ရျခင္းမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ဘဲြ႕ရပညာမဲ့ မ်ားႏွင့္ ပညာမဲ့ လူေတာ္မ်ားကို ေတြ႕ရတတ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘဲြ႕ရပညာမဲ့ ဟု ဆိုရျခင္းမွာ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္မႈ စာေတြ႕ အပိုင္းတြင္ ထူးခြၽန္ေသာ္လည္း ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳနည္းပါးသည့္ အတြက္ ေခတ္ပညာတတ္ ဘဲြ႕ရတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ္လည္း ပညာမဲ့ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနရွာသည္။ အခ်ဳိ႕မွာ ေခတ္ပညာတတ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ရသည့္ ေခတ္စနစ္မ်ား၊ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား ေၾကာင့္ ရင့္က်က္ တည္ၿငိမ္မႈ ရကာ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားသည့္ လူေတာ္ စာရင္းဝင္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္ရန္ အတတ္ပညာ ႏွင့္ အသိပညာ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ျပည့္ဝရန္ လုိအပ္သည္။ လူသားတုိ႔တြင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိေသာ ေတြေဝ မုိက္မွားျခင္း အမိုက္အေမွာင္ ေပါင္းစံုတုိ႔ကို ပညာ၏ အလင္းေရာင္ ျဖင့္သာ ပေပ်ာက္ေစႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝသည့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တုိ႔မွာ ေလာကဓံ တရားရွစ္ပါး ျဖစ္ေသာ ေကာင္း၊ ဆုိးႏွစ္တန္ တုိ႔ကို ခံႏိုင္ရည္ ရွိၾကသည္။ ေကာင္းေသာ ေလာကဓံ တရားႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းေသာ ေလာကဓံ တရားႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳသည္ ျဖစ္ေစ အရာခပ္သိမ္း အတြက္ တုန္လႈပ္ျခင္း အလွ်င္းမရွိဘဲ ပလႊားျခင္း၊ ေမာက္မာျခင္း၊ ေခ်ာက္ခ်ားျခင္း ကင္းလွသည္။ မေန႔ကထက္ ယေန႔ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး မေန႔ကထက္ ယေန႔ ပိုေတာ္ေအာင္ တီထြင္ႀကံဆ အားထုတ္ ၾကသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ ခ်ဳိးႏွိမ္၍ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲမႈႏွင့္ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ရာ တုိ႔ကို ေသခ်ာ ေရရာစြာ စြမ္းေဆာင္မႈ ျပဳၾကသည္။

ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္း မျပည့္ဝသူတို႔ မွာျဖင့္ အထူးတလည္ ေျပာရန္ လုိမည္မထင္။ မျပည့္သည့္အုိး ေဘာင္ဘင္ခတ္ သည့္ ပံုစံအတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကာလေဒသႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳမူေျပာဆိုျခင္း ကင္းကာ မိမိ ေျပာလုိက္သည့္ စကား၏ နက္နဲမႈ၊ ထိေရာက္စြာ မည္ေရြ႕မည္မွ် ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ စကားေၾကာင့္ အမ်က္ေျပ၊ စကားေၾကာင့္ အသက္ေသ ဟူေသာ ပညာရွိတုိ႔၏ ဆံုးမၾသဝါဒ ကိုလည္း ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ျခင္း မျပဳဘဲ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္စုိင္း ေျပာဆုိျပဳမူတတ္ ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳ နည္းပါးလြန္း လွေသာေၾကာင့္ လည္း ျဖစ္တန္ရာသည္။

အမွန္စင္စစ္ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳ ဆိုသည္မွာ မိမိကုိယ္တုိင္ ထိပ္တုိက္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳ ခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား သာမက တစ္ပါးသူ တုိ႔၏ ဘဝ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာ၊ လုပ္ငန္း အေတြ႕အႀကံဳ တုိ႔ကုိ ဖတ္႐ႈ၊ ေလ့လာ၊ ၾကားနာမႈျဖင့္လည္း ရရွိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကံဳ ဗဟုသုတ ၾကြယ္ဝသူတုိ႔၏ အဆံုးအမ ၾသဝါဒမ်ား ခံယူကာ မ်ားစြာေသာ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳ တုိ႔ကို ေလ့လာ မွတ္သားရင္းျဖင့္ တည္ၿငိမ္ ရင့္က်က္မႈ ရွိလာေစရန္ ေလ့က်င့္ေပးမႈမ်ား လိုအပ္ေလသည္။ စာေပ ဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စာေပ ေဟာေျပာပဲြမ်ား တက္ေရာက္ ၾကားနာ ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း အခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္း မွတ္သားသင့္ သည္။ ထုိ႔သုိ႔ ဖတ္႐ႈ၊ ၾကားနာျခင္း တုိ႔ ျပဳရာတြင္လည္း ယူတတ္မွရ သကဲ့သုိ႔ အႏွစ္သာရ ပုိင္းကို ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏိုင္ အတုယူ တတ္ပါမွ သုတ၊ ရသ စံုလင္စြာ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ အတုယူ လဲြမွားလွ်င္လည္း အလြန္ အႏၲရာယ္ႀကီး လွသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း အနီးကပ္ အႀကံေပး ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လဲြမွားေသာ အႀကံဉာဏ္မ်ားကို ယံုစားမိျခင္း ေၾကာင့္လည္း အလြဲႀကီး လဲြ၍ အမွားႀကီး မွားသြား တတ္ၾကသည္။ စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈ အားနည္း၍ တာဝန္ကုိ အာဏာအျဖစ္ ေျပာင္းၿပီး ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒတို႔ အေပၚ လုပ္ပုိင္ခြင့္ဟု မွတ္ထင္ကာ မူဝါဒတုိ႔ကုိ တစ္ေျပးညီ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳဘဲ လူကိုခင္လွ်င္ မူကိုျပင္၍ လူကိုမုန္းလွ်င္ မူကုိသံုးသည့္ ပံုစံမ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ၾကသည့္ အတြက္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥမ်ား ႀကီးထြားစြာ ေပၚေပါက္လာ ေလသည္။ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ဟူသည္ ေငြေၾကး တစ္ခုတည္းမဟုတ္၊ အခြင့္အေရး ရယူလုိ သူတုိ႔က ထုိပုဂၢိဳလ္၏ စိတ္အား ထက္သန္ရာကို ဦးစြာေလ့လာမႈ ျပဳၿပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈ ျပဳၾကလိမ့္မည္။ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေစ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈ လက္ခံသူသည္ မိမိ၏ အလံုးစံု ဂုဏ္သိကၡာ တုိ႔ကို အၿပီးသတ္ ေရာင္းစားလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာ မညိႇဳးႏြမ္း ရေလေအာင္ အလုပ္လုပ္ ရာ၌ အထက္လူႀကီး တုိ႔၏ အားကိုးယံုၾကည္ မႈႏွင့္ လက္ေအာက္ ငယ္သားတုိ႔၏ ေလးစားၾကည္ညိဳ မႈရွိေစရန္ ထာဝစဥ္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ သင့္သည္။

မိမိတြင္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိသည့္ အားေလ်ာ္စြာ အမ်ားက ေလးစား ၾကည္ညိဳၾက ေပလိမ့္မည္။ ဂုဏ္သိကၡာ ဟူသည္ ဓနဥစၥာ၊ ရာထူး၊ ပညာ တုိ႔ႏွင့္လည္း သက္ဆုိင္မႈ မရွိေခ်။ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္မႈ တို႔၏ ပဲ့တင္သံ ျဖစ္သည္။ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈ သည္လည္း ထိုနည္းတူပင္ အသံ၏ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈ၊ ဥပဓိ႐ုပ္၏ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈ တုိ႔ကလည္း အလြန္ အေရးပါသည္။

ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းတစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္း မ်ားတြင္ အကင္းပါး ျခင္းလည္း ပါဝင္သည္။ မိမိ လက္ေအာက ငယ္သားတုိ႔၏ မ်က္လံုးကို ဖတ္တတ္ရမည္။ လူတစ္ဦး၏ စိတ္ေန သေဘာထား၊ စိတ္အႀကံ တို႔သည္ မ်က္လံုးတြင္ ေပၚလြင္တတ္သည္။ ႐ိုးသားမႈ၊ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲမႈ ဟူသေရြ႕တုိ႔ကုိ ႏွလံုးသား၏ ျပတင္းေပါက္ ျဖစ္ေသာ မ်က္လံုးမွ တစ္ဆင့္ ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ၾကည့္တတ္မွလည္း ျမင္မည္။ ကတုန္းကတုိက္၊ ကလိမ္ေစ့ျငမ္းဆင္ အေျပာအဆုိမ်ား၊ အမႊမ္းတင္ ေျမႇာက္ပင့္ ေျပာဆုိမႈမ်ား ကိုလည္း စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ ႏိုင္ေသာ အသိတရား ျဖင့္ ခဲြျခားလက္ခံ သင့္သည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စည္းကမ္း ဥပေဒတုိ႔ကို မိမိကိုယ္တုိင္က ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေလးစားစြာ လုိက္နာမႈ ျပဳေပးသင့္သည္။ 'ငါေျပာသလုိလုပ္၊ ငါလုပ္သလုိ မလုပ္နဲ႔' ဟူေသာ စည္းကမ္းမ်ဳိးကို မည္သူက တန္ဖုိးထားမည္နည္း။ စာေရးသူ ပညာေရးဝန္ထမ္း ျဖစ္ခါစအခ်ိန္က အျဖစ္အပ်က ္တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးသည္။ 

ေက်ာင္းက်န္းမာေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ အျဖစ္ မူလတန္း ေက်ာင္းသား မ်ားကို လက္သန္႔ရွင္းေရး အတြက္ လက္သည္းပံုမွန္ ညႇပ္ေစလုိ ေသာေၾကာင့္ လက္သည္း အရွည္လံုးဝ မထားၾကရန္ စည္းကမ္းတစ္ခု သတ္မွတ္ ထုတ္ျပန္ထားၿပီး ရက္သတၱ တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အတန္းပိုင္ ဆရာမမ်ားက ကေလးမ်ား၏ လက္သည္းမ်ားကို စစ္ေဆးေပး ရကာ လက္သည္းမ်ား ရွည္ေနပါက စနစ္တက် ညႇပ္ေပးရသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ကေလးတစ္ဦး လက္သည္းမ်ား ရွည္ေန၍ စာေရးသူက ညႇပ္ေပးေနစဥ္ ထုိကေလးက စာေရးသူ၏ လက္ကို စူးစုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနသည့္ အတြက္ အလြန္တရာ ရွက္ရြံ႕ေသ ာစိတ္မ်ားျဖင့္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထသြားခဲ့ရသည္။ စာေရးသူ၏ ပန္းဆီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ဆုိးထားေသာ လက္သည္းရွည္ မ်ားကို စူးစုိက္ၾကည့္ ေနသည့္ ေက်ာင္းသားေလး ၏ မ်က္ႏွာကုိ ျပန္မၾကည့္ရဲ ေလာက္ေအာင္ သိမ္ငယ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ လာမိသည္။ အျပစ္ရွိသူ တစ္ဦး၏ သိမ္ငယ္မႈ မ်ဳိးျဖင့္ ႀကီးစြာေသာ ေနာင္တရမိသည္။ သူတစ္ပါးကို ျပဳျပင္ ေစခ်င္လွ်င္ စံနမူနာ အျဖစ္ မိမိကဦးစြာ လုိက္နာသင့္ ေၾကာင္းလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားသည္။ ထုိ႔ေန႔မွစ၍ ယေန႔တုိင္ လက္သည္း အရွည္ထားျခင္း၊ လက္သည္းနီ အေရာင္စံု ဆုိးျခင္းတုိ႔ကို လံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့သည္။ မည္သည့္ေနရာ တြင္မဆုိ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳရသူတုိ႔က အေသးအဖဲြမွ စ၍ ဂ႐ုတစိုက္ ေလးစားစြာ လိုက္နာမႈ ျပဳရသည္။ သုိ႔မွသာ မိမိ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒ တုိ႔သည္ တန္ဖုိးရွိစြာ တည္တ့ံ ခိုင္ၿမဲေနမည္ ျဖစ္သည္။

လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ဟူသေရြ႕ တုိ႔တြင္လည္း စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ ရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိရမည္။ အမွားကို ေတြ႕လွ်င္ မွန္သည္ထိ၊ အဆိုးကိုျမင္လွ်င္ ေကာင္းသည္ထိ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိရမည္။ တစ္ဦး၏ အလဲြအမွားကို ၾကည့္၍ ျပစ္တင္ေဝဖန္မႈ ေပါင္းစံုတုိ႔ႏွင့္ ေဘးထုိင္ ဘုေျပာ လုပ္ေနၾကလွ်င္ ျမစ္ကို အလ်ားလုိက္ ကူးခပ္ေနရသည့္ ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္ ဆံုးခန္းတုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ သြက္လက္ ထက္ျမက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ၊ ရႊင္ပ်ေဖာ္ေရြေသာ အမူအရာ၊ ႏွစ္လုိေသာ အၿပံဳးတုိ႔ကို ေဆာင္လ်က္ ငယ္သားတုိ႔၏ ေကာင္းက်ဳိးကို အေျမာ္အျမင္ ႀကီးစြာ စြမ္းေဆာင္ေပး ႏိုင္မွသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသမည္။ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ၾကားဖူးနားဝ ရွိခဲ့ဖူးမည့္ ဟိမဝႏၲာေတာ ဂဂၤါျမစ္ကမ္း အနီး အန႔ံအရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သရက္သီးမ်ား သီးသည့္ သရက္ပင္မ်ား ေပၚမွ ေမ်ာက္မ်ား၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္သူ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္း၏ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းပီသေသာ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ငယ္သားတို႔ ခ်မ္းသာရာရေရး အတြက္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာ ခံခဲ့ပံုတို႔ကို ၾကည့္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တုိ႔၏ အရည္အခ်င္းကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ရေပမည္။ ထုိနည္းတူစြာ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ၏ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားမႈ၊ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈ၊ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္မႈ တုိ႔ကို ၾကည့္လွ်င္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တို႔မည္သည္ ကိုယ္က်ဳိးရွာ အတၱသမားမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွား ေပၚလြင္လွသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အားက်စိတ္ ႏွင့္ မနာလုိဝန္တုိစိတ္ တုိ႔ကို ဌာန္က႐ိုဏ္း က်က် မထားတတ္ၾက သူတုိ႔ ေပါမ်ားလွသည့္ အခ်ိန္အခါ မ်ဳိးတြင္ အံဝင္ခြင္က် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ ရန္ျဖင့္ မလြယ္ကူမွန္း နားလည္ ေသာ္လည္း၊ ပတၱျမား မွန္လွ်င္ျဖင့္ ႏြံနစ္ေသာ္လည္း အေရာင္ညစ္ သြားမည္ မဟုတ္ဟု ယံုၾကည္စိတ္ အျပည့္အဝ ထားကာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္ေအာင္ က်င့္ႀကံလုပ္ေဆာင္ သြားၾကပါရန္ အႀကံဳျပဳ ေရးသား လုိက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၈)