ေငြသည္ ပထမ

ေငြသည္ ပထမ

မဒါေလး

ကိုသက္ေဝ တို႔ ရြာေလးမွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း တြင္ရွိၿပီး ေရွးယခင္ ကတိုင္ ယခုအခ်ိန္ထိ အိမ္ေရွ႕မင္း ထန္းေတာဟု နာမည္ ေက်ာ္ေစာေသာ ထန္းေတာႏွင့္ မနီးမေဝးတြင္ တည္ရွိသည့္ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္၏ သီခ်င္းထဲက မင္းဂံရြာေလး ျဖစ္သည္။ ရြာညေနခင္း မွာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ကဲ့သို႔ မခမ္းနား ေသာ္လည္း ပန္းခ်ီမမီ ေအာင္ပင္ သာယာလွသည္။ လယ္ယာသိမ္း အျပန္ လူ လွည္းစံုစြာ ႏွင့္ အသံ မ်ဳိးစံုလင္ကာ ရြာညေနခင္း အလွ ႐ႈမၿငီး ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ ၿပီးလွ်င္ လူႀကီးမ်ားက မိမိတို႔ အိမ္ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္တြင္ လက္ဖက္ရည္ ဝိုင္းျဖင့္ စကားစျမည္ ေျပာၾကသည္။ လူလတ္ပိုင္း မ်ားက ယေန႔ေခတ္ အေျခအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး စံုစြာ စကားေဖာင္ဖဲြ႕ သူ႔ထက္ငါ ေျပာၾကသည္။

ကိုသက္ေဝ တုိ႔ အရြယ္လူငယ္ မ်ားႏွင့္ ကေလးတစ္သိုက္ က ဘႀကီးၿဖိဳး အိမ္ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္တြင္ စုေဝးကာ ဘႀကီးၿဖိဳး ေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား၊ ဗဟုသုတမ်ား၊ မွတ္သားဖြယ္ရာ မ်ားကို နားေထာင္ ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ ကေလးမ်ားက မိမိတို႔ သိလုိသည္ မ်ားကို ျပန္လည္ ေမးျမန္း စူးစမ္းၾကသည္။ ထုိအထဲတြင္ ကိုသက္ေဝ မွာ အေမးျမန္းထူကာ တစ္ခါတစ္ရံ ဘႀကီးၿဖိဳး ေျပာသည္မ်ားကို ျပန္လည္ေခ်ပ ေျပာဆို တတ္ေသးသည္။ သို႔အတြက္ ဘႀကီးၿဖိဳးမွာ ကိုသက္ေဝ ေမးခြန္းမ်ား အတြက္ အေျဖတစ္ခု ျပန္ျပန္ေပး ေနရသည္ကိုက ေန႔စဥ္အလုပ္ ျဖစ္ေနသည္။

ယေန႔လည္း ေဆာင္းအဝင္မို႔ အနည္းငယ္ ေအးစျပဳ ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မံုရြာေစာင္ အပါးကုိ ၿခံဳကာ ေခါင္းေပါင္းကို ခပ္ထူထူ ေပါင္းၿပီး ဘႀကီးၿဖိဳး တစ္ေယာက္ အိမ္ေအာက္ ကြပ္ပ်စ္သို႔ ဆင္းခဲ့သည္။ အသင့္ေစာင့္ ေနေသာ ကေလးမ်ား အတြက္ မီးဖုတ္ ထားေသာ ေျပာင္းဖူးမ်ားကုိ တစ္ေယာက္ တစ္ဖူးေဝ လုိက္သည္။ ေျပာင္းဖူး ေဝေနခိုက္ ကိုသက္ေဝက ''အဘရာ အဘေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္ပါၿပီ၊ လူဒီေလာက္ မ်ားတာ တစ္ေယာက္ တစ္ဖူး ေဝေတာ့'' ဟု ေျပာလာသည္။ ကုိသက္ေဝ ေျပာမွ ဘႀကီးၿဖိဳး လည္း အႀကံ ရလာသည္။ ယေန႔ ကေလးမ်ားမွာ မူႀကိဳ အရြယ္က အစ ေငြက်ပ္ ငါးရာတန္ ကိုကိုင္ကာ ဝယ္စား တတ္ၾကသည္။ သို႔အတြက္ မိမိတို႔ အရြယ္က ရွားပါးခဲ့ေသာ ေငြေၾကးမွာ ယေန႔ ကေလးမ်ား အတြက္ေတာ့ ေပါ သေယာင္ေယာင္ ရွိေနသည္။ ထိုထက္ ဆိုးသည္က ေနရာတကာ ေငြသည္ ပထမ ျဖစ္လာသည္။ အခ်ဳိ႕ ကေလးမ်ား ေငြေပးလွ်င္ အကုန္ ရသည္ဟုပင္ အထင္မွား ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနသည္။ တန္ရာတန္ေၾကး ဆိုသည့္ စကားကို ယေန႔ အခ်ိန္ အခါတြင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားေန ရသည္။ ဘႀကီးၿဖိဳး ၏ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သည္သာ ပထမ အေရးႀကီး သည္ ဆိုသည္ကို သိေစခ်င္သည္။ သို႔အတြက္ ကေလးမ်ားကို ဘာသာေရး ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဗဟုသုတ တစ္ခုကို ေျပာျပမည္ စိတ္ကူး လုိက္သည္။

ေလာကတြင္ ေငြသည္ အရာရာတိုင္း အတြက္ အေရးမႀကီး ေၾကာင္း ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သည္သာ အေရးႀကီး ေၾကာင္းႏွင့္ ပထမ ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ေစရန္ ရွင္းျပ လိုက္သည္။ ထုိညက ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ ဘာမွ် ေစာဒက မတက္သျဖင့္ ဘႀကီးၿဖိဳး စိတ္ေက်နပ္ သြားသည္။ ေနာက္ေန႔ ညေနခင္း လေပၚခ်ိန္ ေရာက္သည့္တိုင္ ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ ဘႀကီးၿဖိဳး ကြပ္ပ်စ္ဆီ ေရာက္မလာ ေသး။ ဒီေန႔ေတာ့ မလာေတာ့ ဘူးဟု ယူဆလ်က္ ေျပာစရာ ရွိသည္မ်ား ေျပာရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ထိုခဏ အေဝးဆီမွ ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးဝင္ လာသည္။ ''အဘမွားတယ္၊ အဘ မေန႔က ေျပာတာ မွားတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႕ ခုပဲ သိခဲ့ရတယ္''။ ” ဘႀကီးၿဖိဳး တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးျပဴး သြားသည္။'' ေဟ . . . ေျပာစမ္းပါအံုး ေမာင္သက္ေဝရ '' ဘႀကီးၿဖိဳး က စကားလမ္း ဖြင့္ေပး လိုက္သည္။

ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ ဒီေန႔ ေန႔လယ္တြင္ မႏၲေလးသို႔ ကုန္ပို႔ သြားရာမွ ညေနေစာင္း တြင္ ရြာသို႔ ျပန္လာသည္။ ရြာမေရာက္ခင္ လမ္းတြင္ ၾကာနီကန္ သုသာန္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ ရသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထိုနား ေရာက္မွပင္ ကိုသက္ေဝ ဆုိင္ကယ္ ဘီးေပါက္ ေတာ့သည္။ ဒီေနရာတြင္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ား ဘီးေပါက္ တတ္သည္ ထင္သည္။ ဆိုင္ကယ္ ဘီးဖာဆိုင္ေလး အသင့္ရွိ ေနသည္။ ဆိုင္ကယ္ ဘီးဖာဆိုင္ ၏ ခံုတန္းလ်ားတြင္ ထုိင္ေစာင့္ ေနစဥ္ အေဝးမွ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ဒုန္းေမာင္း လာသည္။ ညေနေစာင္း မို႔ေရွ႕မွ လူငယ္မွာ ေၾကာက္သည္ ထင္၏။ ထိုနား ေရာက္မွ ပိုအရွိန္ ျမင့္ကာ အျမန္ေမာင္း ေတာ့သည္။ အေနာက္မွ ဝဝတုတ္တုတ္ ႏွင့္ အေဒၚႀကီးမွာ ပိုက္ဆံအိတ္ အႀကီးႀကီးကို ပိုက္လ်က္ လိုက္ပါသြားသည္။ သိပ္မၾကာ လိုက္ပါ။ ထို အေဒၚႀကီးမွာ ဆုိင္ကယ္ေပၚမ ွျပဳတ္က် က်န္ခဲ့သည္။ ေရွ႕မွလူမွာ က်ခဲ့ သည္ကိုပင္ သိသည့္ပံု မေပၚ၊ ဆိုင္ကယ္ကို ဒုန္းေမာင္း သြားသည္။ 

အေဒၚႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မထႏိုင္ဘဲ ရွိေနသည္။ ကိုသက္ေဝ ႏွင့္ အနီးမွ လူမ်ားအေျပး သြားသည္။ အနား ေရာက္ေတာ့ ထို အေဒၚႀကီး ပိုက္ဆံအိတ္မွ ပိုက္ဆံမ်ား ျပန္႔ႀကဲ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထူရ ေကာင္းႏိုး မထူလွ်င္ လည္း အသက္ရွိ ေသးသလား။ ေရွ႕မွ ေမာင္းသူ ျပန္လာလွ်င္ တစ္မ်ဳိး ထင္မည္လား စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အနား မသြားရဲ ရွိေနသည္။ ခဏၾကာမွ လူ႕အသက္ က အေရးႀကီး သျဖင့္ ထူမကာ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ဝိုင္းျပဳစု ၾကသျဖင့္ အေဒၚႀကီး မ်က္လံုးပြင့္ လာသည္။ ႏႈတ္မွ တကြၽတ္ကြၽတ္ ျမည္တမ္းရင္း “''ငါ့.. ပိုက္ဆံေတြ ...ပိုက္ဆံေတြ ေရာ'' ဟု ထေမးသည္။ ကိုသက္ေဝ မွ ''အေဒၚ ... သတိရၿပီလား အေဒၚ့ေငြေတြ ဒီမွာ ေကာက္ထား ေပးတယ္ စစ္ၾကည့္ပ ါအံုး'' ဟု ေျပာလုိက္မွ ပင္ ''ေအာင္မယ္ေလး ဘုရား .... ဘုရား ေတာ္ပါေသးရဲ႕ '' ဟု ေျပာရွာသည္ ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ၿပံဳးမိ သြားသည္။ အနာတရ ျဖစ္ေန ပါလ်က္ မိမိကိုယ္ကို ဂ႐ုမစိုက္ ႏိုင္ဘဲ ပိုက္ဆံကိုသာ သတိရေသာ ထို အေဒၚႀကီး ကိုလည္း အံ့ၾသမိသည္။ ခဏအၾကာ အေရွ႕မွ ေမာင္းသူမွာ ျပန္ေရာက္ လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမ်ားရင္း ျမင္ကြင္းမွ တေရြ႕ေရြ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္ထိ ကိုသက္ေဝ တစ္ေယာက္ ေငးေနမိသည္။ ခဏေန ဆုိင္ကယ္ ဘီးဖာၿပီး သည္ႏွင့္ ရြာသို႔ ဒုန္းစီးကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ မေန႔က ဘႀကီးၿဖိဳး ေျပာလိုက္ သည္မွာ လြဲေနၿပီ ဆိုသည့္ အေၾကာင္း ဘႀကီးၿဖိဳးကို အေျပးေျ ပာရန္သာ ဆႏၵေစာ ေနသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေငြသည္ ဒုတိယ ဆိုသည္ မွာ အဘေျပာတာ မွားသြားၿပီ။ ေငြက ပထမဗ် ...ပထမ ဟု အဘကို အားရပါးရ ေျပးေျပာ ခ်င္စိတ္က ဆိုင္ကယ္ကို အျမန္ေမာင္းႏွင္ ေစေတာ့သည္။

#Yadanarpondaily

#ရတနာပံုေန႔စဥ္