စိတ္ဓာတ္ကေလး စည္ပင္ ေစခ်င္

စိတ္ဓာတ္ကေလး စည္ပင္ ေစခ်င္

ဒီကေန႔ ကြၽန္မတို႔ ခ်မ္းသာႀကီး ဘုရား ၊ အတုလေဇယ်ဳံ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အတြင္းသုိ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္ခ့ဲပါၿပီ။ အေၾကာင္း ကေတာ့ ေဝးလံ ေခါင္းပါးသည့္ နာဂေဒသ တို႔မွ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ားအတြက္ အဝတ္အထည္ ၊ စာေရး ကိရိယာ ၊ ေဆးႏွင့္ အျခား အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားကုိ အေမ့ ေမတၱာရွင္ ဆရာေတာ္က ဦးေဆာင္ၿပီး သြားေရာက္ လွဴဒါန္းမည ္ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ သြားေရာက္ လွဴဒါန္း ရာတြင္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ ေပးပုိ႔ လွဴဒါန္း ထားေသာ အဝတ္အထည္ မ်ားႏွင့္ စာေရးကိရိယာ လူသုံးကုန္ မ်ားကုိ သူ႕ အမ်ဳိးအစား ႏွင့္သူ တူရာတူရာ ျပန္လည္ သန္႔စင္ ေနရာခ်ထားၿပီး ထုပ္ပုိး ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ ေၾကာင့္ ကြၽန္မ အပါအဝင္ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းမွ သင္တန္းသား ၊ သင္တန္းသူမ်ား သြားေရာက္ လုပ္အားေပးရန္ ေရာက္ရိွ လာျခင္း ျဖစ္သည္။

ပထမ တစ္ေခါက္တုန္း ကေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အားလုံး ေငြအားျဖင့္သာ မက လုပ္အားျဖင့္ပါ ပါဝင္ ကူညီရသည့္ အတြက္ ဝမ္းသာမဆုံး တၿပဳံးၿပဳံး ျဖစ္ခ့ဲ ၾကသည္။ အဝတ္အထည္ အသစ္မ်ား သာမက အေဟာင္းမ်ား ကုိပါ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပုိးၿပီး လွဴဒါန္း လိုက္ေသာ သူမ်ားကုိလည္း မေတြ႕ မျမင္ဖူး ေပမယ့္ ေက်းဇူးတင္ စကား တဖြဖြ ေျပာမိသည္။ တခ်ဳိ႕ ဆိုလွ်င္ လုိအပ္တာ မ်ားကုိ စိတ္ေစတနာ အရင္းခံျဖင့္ စဥ္းစားၿပီး ထည့္ဝင္ လွဴဒါန္း သည္လည္း ေတြ႕ရသည္။ ဥပမာ အပ္ခ်ည္ႏွင့္ အပ္ ၊ ၾကယ္သီးပါ မက်န္ လုိအပ္ေလ မလားလုိ႔ ပူပန္ စဥ္းစားၿပီး လွဴခ့ဲဟန္ တူသည္။ ကေလး ကစားစရာ အ႐ုပ္ႏွင့္ ကေလးငယ္ မ်ားအတြက္ ေျခအိတ္ ၊ လက္အိတ္ ပါမက်န္ ထည့္ဝင္ လွဴဒါန္း ထားၾကသည္။ ဒီလုိ စိတ္ေစတနာ ထား လွဴဒါန္းမႈမ်ဳိး အတြက္လည္း မုဒိတာ ပြားရသည္။ တခ်ဳိ႕က လုံခ်ည္ အသစ္ ခ်ဳပ္ၿပီးသား မ်ားကုိ ေသသပ္စြာ ထုပ္ပုိးၿပီး လွဴဒါန္း ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က လုံခ်ည္ အေဟာင္းပင္ ဆိုေစကာမူ ေသခ်ာ ေလွ်ာ္ဖြပ္ သန္႔စင္ၿပီး ထုပ္ပုိး လွဴဒါန္း ၾကသည္။ ေစတနာ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေနရာေဒသ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ေစတနာရွင္ မ်ားက လွဴဒါန္း ၾကျခင္း ျဖစ္ရာ မည္သုိ႔ပင္ ဆိုေစ အားလုံး၏ ဆႏၵမ်ားက တစ္ေျမတည္းေန တစ္ေရ တည္းေသာက္ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ တူညီေသာ ဆႏၵတစ္ခု ရိွသည္ ဆိုသည္မွာ ေျပာစရာပင္ မလုိဟု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လုပ္အားေပး မိသည္။ 

ဒီကေန႔လည္း အရင္ေန႔က လုပ္ခ့ဲေသာ လုပ္အား ဒါနကုိ ျပန္ေတြးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ေရာက္ရိွ လာခ့ဲသည္။ အိတ္မ်ားကုိ တစ္အိတ္ၿပီး တစ္အိတ္ ဖြင့္ေန႔စဥ္တြင္ အနံ႔အသက္ ႏွင့္ အမႈန္အမႊား တို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈကုိ စတင္ ခံစားရသည္။ အဝတ္အထည္ မ်ားကုိ အေကာင္း အသန္႔ ေရြးေနစဥ္တြင္ မေလွ်ာ္မဖြပ္ ရေသးေသာ တခ်ဳိ႕ အညစ္အေၾကး မ်ားပင္ ကပ္ေနေသာ အဝတ္အထည္ မ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။ သတိမမူ ၊ ဂူမျမင္ သက့ဲသုိ႔ တစ္ခါတေလ ေသခ်ာ ဂ႐ုမစိုက္ မိသည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ ဒါမ်ဳိးဟာ ျဖစ္တတ္ ပါသည္။ ပယ္မည့္ အဝတ္အထည္ ေတြထဲ ထည့္ရင္း တျခားသူမ်ား ကုိလည္း ေသခ်ာ စိစစ္ၿပီး ပယ္ရန္သာ ေျပာမိပါသည္။

ေနာက္ အဝတ္အိတ္ တစ္အိတ္ အေဖာက္အၿပီး မွာေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ သြားပါသည္။ အဝတ္ေတြက ေဟာင္း႐ုံတင္ မကပါဘူး ၊ စုတ္ၿပဲ ေနတာေတြ အေတာ္မ်ား ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ အၿပဲမ်ားမွာ အဝတ္ တစ္ထည္လုံး ရစရာ မရိွေအာင္ကုိ အႏွံ႕ပါေနတာ ေတြ႕ရ ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ အစြန္းအထင္း မ်ားမွာ ျမင္မေကာင္း ေအာင္ျဖစ္ေန ပါသည္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။ ဒီအဝတ္ကုိ ဘယ္သူေတြ ဝတ္မွာလဲ။ ဒီအဝတ္ဟာ ဘယ္သူေတြ အတြက္လဲ။ ကြၽန္မတို႔ တစ္မိတည္း မဆင္းသက္ ခ့ဲၾက ရေပမယ့္ တစ္ေျမတည္း အေပၚတြင္ အတူေန ေနၾကတ့ဲ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မတို႔ လွခ်င္ၾက သလုိ သူတို႔လည္း လွခ်င္ၾက ေပလိမ့္မည္။ ကြၽန္မတို႔ ေခတ္မီ ေနသလုိ သူတို႔လည္း တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ တစ္ခုကုိ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကမည္။ ဘဝေပး အေျခအေန ကံအေၾကာင္း တရား ေတြေၾကာင့္ မတူညီေသာ အေျခအေန တစ္ခုအေပၚ အမွီျပဳ ေနထိုင္ ေနၾက ရသည္။ ကြၽန္မတို႔ ကမ္းလိုက္ေသာ လက္တစ္ဖက္ကုိ သူတို႔ အၿပဳံးႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ဆရာ တစ္ေယာက္ ေျပာတာကုိ မွတ္သား ဖူးသည္။ '' ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ဘာနဲ႔ တိုင္းတာ မလဲတ့ဲ။ မ်ားမ်ား ျပဳံးရင္ မ်ားမ်ား ေပ်ာ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ လုိ႔ရတယ္ ဆိုတ့ဲ အေျခခံ သေဘာတရား နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ဒီအဝတ္ အထည္ မ်ားကုိ ရတ့ဲသူတို႔ ဆီမွ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ႏိုင္မည္ မထင္ေပ။ ေနရာ ေဒသအရ ေဝးလံ ေခါင္းပါး လွေပမယ့္ လူလူခ်င္း ျမင္တ့ဲ အျမင္မ်ဳိးေတာ့ အားလုံးတြင္ ရိွသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ကုိယ္ကုိယ္ တိုင္ပင္ ဝတ္ရန္ မသင့္ေတာ္ေသာ အဝတ္မ်ဳိးကုိ ကုိယ့္ ေမာင္ႏွမ မ်ားကုိ ေပးဝတ္ မည္ေလာ။ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ ပင္ မသုံးခ်င္ေသာ အရာမ်ားကုိ အျခားသူမ်ား ကုိ ေပးသုံးမည္ေ လာ . . . '' ဟု ကြၽန္မ ကုိယ္တိုင္ပင္ ေတြးၾကည့္ ႐ုံႏွင့္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္။ လွဴလိုက္သည္ ဆိုကတည္းက ကြၽန္မတို႔ လူမ်ဳိးမ်ား၏ ထုံးစံအတိုင္း သဒၶါတရား ကေတာ့ တိုင္းတာရန္ မလုိေအာင္ပင္ မ်ားျပားေ နတတ္သည္။ ကုိယ္လွဴ လိုက္ေသာ အလွဴ အတြက္ လူအမ်ား ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ျဖစ္ေစရန္ အတြက္ကား ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ေစတနာ ကလည္း အထူး လိုအပ္သည္။ 

ကုိယ့္ေဒသ ပတ္ဝန္းက်င္ ကုိ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ေစခ်င္လွ်င္ မိမိကုိယ္တိုင္ အရင္ဆုံး ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစား ရမည္။ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္း စီကကုိယ္စီ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားမွ အမ်ားအတြက္ လည္း ေကာင္းႏိုင္မည္ ဟု  ေျပာစကား ရိွသည္ မဟုတ္ပါလား။ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ ၏ စိတ္ဓာတ္ကုိ အရင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ အဘက္ဘက္မွ စဥ္းစား ေတြးေပးသည့္ အေလ့အက်င့္ ေကာင္းမ်ား ရရိွေအာင္ ေလ့က်င့္ သင့္သည္။ သုိ႔မွသာ အမ်ား အတြက္ စဥ္းစား လုပ္ေဆာင္ သည့္အခါ ျဖစ္ခ်င္ တာထက္ ျဖစ္သင့္တာ ကုိ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မည္။ ထုိသုိ႔ လုပ္ေဆာင္မႈ တိုင္းအတြက္ လည္း အမ်ားသူငွာ စိတ္ႏွလုံး ဝမ္းေျမာက္ ဖြယ္ရာ အျဖစ္ ၾကည္ႏူးမႈ အေပါင္း သရဖူေဆာင္း ႏိုင္ေပ လိမ့္မည္။ လွဴဒါန္းမႈ အစုစု အတြက္ သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ လည္း ေခၚမိ ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္ခ်င္း စာေသာ စာနာ ေသာ စိတ္ထား မ်ားျဖင့္ လွဴဒါန္းမႈကုိ ကမၸည္းထုိး ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစား ၾကေစ လုိပါသည္။

မဒါေလး