အဖုိးတန္ဒီေရေတာမ်ားကုိ ကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းသင့္
ကမၻာ့လူဦးေရ တိုးလာမႈႏွင့္ အတူ ေလာင္စာအတြက္ အသံုးျပဳရန္ ပိုမိုလိုအပ္ လာသည့္ သစ္၊ ထင္း၊ မီးေသြး အစရွိသည္ တုိ႔ကို ဒီေရေတာမွ ထြက္သည့္ သစ္ပင္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ သံုးစြဲျခင္းသည္ ဒီေရေတာမ်ား ေရရွည္
တည္တံ့မႈကို ဖ်က္ဆီးရာ ေရာက္သည့္ အျပင္ ေရရွည္ႏွင့္ ေရတို သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မည့္ အက်ဳိးဆက္အား ႀကိဳတင္ေလ့လာ ဆန္းစစ္ျခင္း မရွိဘဲ ဒီေရေတာ မ်ားကို ေျမယာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးခ်ျခင္း၊ ကုန္းတြင္းပိုင္းရွိ စက္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လယ္ယာ လုပ္ငန္းမ်ားမွ ထြက္ရွိေသာ စြန္႔ပစ္ အညစ္အေၾကး မ်ားေၾကာင့္ ဒီေရေတာ မ်ားစြာပ်က္စီး ၾကရသျဖင့္ အဖိုးတန္ ဒီေရေတာ မ်ားအား ထိန္းသိမ္း သင့္ေၾကာင္း သိရသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဒီေရေတာ ဧရိယာအတြင္း ရွိ ဒီေရ အတက္အက် ရွိေသာ ေခ်ာင္းႏွင့္႐ိုးငယ္ မ်ားကို ပိတ္ဆို႔၍ တာတမံ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား သည္လည္း သဘာဝ ေရစီးေရလာ စနစ္မ်ား ပ်က္စီးေစကာ ဒီေရေတာ အပင္မ်ား အတြက္ ပုံမွန္ ေရခ်ဳိ၊ ေရငန္ႏွင့္ အစာ အာဟာရ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ပ်က္စီးၾက ရသည္။ အဆိုပါ ပ်က္စီးမႈ မ်ားေၾကာင့္ ဒီေရေတာ သစ္မ်ဳိးမ်ား သာမက ဒီေရေတာမ်ား၌ က်က္စား ရွင္သန္ ၾကသည့္ သက္ရွိ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္ေသာ ငါး ၆၅ မ်ဳိး၊ ပုစြန္ ၁၃ မ်ဳိး၊ ကဏန္းေလးမ်ဳိး၊ ကမာကိုးမ်ဳိး၊ ခ႐ု၊ ခံုး၊ မိေက်ာင္း စသည့္ ႏို႔တိုက္ သတၱဝါမ်ား၊ ငွက္မ်ဳိးစိတ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ႏွင့္ ပင္လယ္လိပ္ သံုးမ်ဳိး ဆက္လက္ ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ အခက္အခဲမ်ား ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္း ေဒသႀကီးတို႔ မွသည္ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးအထိ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ ၂၈၃၂ ကီလိုမီတာ ေက်ာ္ ရွည္လ်ားေသာ ကမ္း႐ိုးတန္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ကမ္း႐ိုးတန္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ကုန္းတြင္းပိုင္း ေဂဟစနစ္ မ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ျပင ္ေဂဟစနစ္မ်ား အၾကား ဆက္စပ္ေပးသည့္ ဒီေရေတာ ေျမာက္ျမားစြာ တည္ရွိသည္။ အလားတူ ကြၽန္းေပါင္း ေထာင္ခ်ီ တည္ရွိၿပီး အဆိုပါကြၽန္းမ်ား တြင္လည္း ဒီေရေတာမ်ား အပါအဝင္ တျခားေတာမ်ား ရွင္သန္ ေပါက္ေရာက္လ်က္ ရွိသည္။
ဒီေရေတာမ်ားသည္ ေလျပင္း မုန္တိုင္းဒဏ္ ကာကြယ္ေပးျခင္း၊ ပင္လယ္လႈိင္းဒဏ္ ကာကြယ္ျခင္း၊ ျမစ္ေရ ႀကီးျခင္းကို သက္သာေစျခင္း၊ ျမစ္ကမ္း ပါးၿပိဳျခင္းကို သက္သာေစ ျခင္း၊ ဒီေရေတာ အတြင္းႏုန္းမ်ား အနည္ထိုင္ ျခင္းေၾကာင့္ ေရေၾကာင္း သြားလာမႈ ေကာင္းမြန္ ေစျခင္း၊ ျမစ္ေရ အညစ္အေၾကး မ်ားကို သန္႔စင္ေစျခင္း၊ ေျမဆီလႊာ အတြင္း ဆားငန္ရည္ ထုိးေဖာက္မႈကို ကာကြယ္ျခင္း၊ ေရစီးအား ႏွင့္ ဒီေရ အတက္အက်ကို မွ်တေစျခင္း၊ ငါး၊ ပုစြန္၊ ကဏန္းစေသာ ေရသတၱဝါတို႔ ခိုေအာင္းရာ ေနရာျဖစ္ျခင္း၊ သားငွက္ တိရစၧာန္တို႔ က်က္စားရာ ေဒသျဖစ္ျခင္း၊ ဒီေရေတာ သဘာဝဆိုင္ရာ ပညာရပ္မ်ား ေလ့လာႏုိင္ ျခင္းႏွင့္ သုေတသန ျပဳႏိုင္ျခင္း၊ အပန္းေျဖ ျခင္းႏွင့္ သဘာဝ အေျခခံ ခရီးသြား လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း၊ ဇီဝမ်ဳိးစံု မ်ဳိးကြဲမ်ား ထိန္းသိမ္းႏိုင္ ျခင္းႏွင့္ ပင္လယ္ကမ္းနီး ေဒသ သႏၲာ ေက်ာက္တန္းမ်ား ပ်က္စီးမႈကို ကာကြယ္ ေပးႏိုင္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အက်ဳိးျပဳ ႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
ဒီေရေတာမ်ား ပ်က္စီးျပဳန္းတီး မႈေၾကာင့္ ေရထြက္ပစၥည္း မ်ားျဖစ္သည့္ ငါး၊ ပုစြန္၊ ကဏန္းမ်ား အထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းလာျခင္း ႏွင့္အတူ ဒီေရေတာႏွင့္ တစ္ဆက္ တစ္စပ္တည္း ေတာမ်ားတြင္ က်က္စား ေနထိုင္သည့္ ဆင္၊ ေတာဝက္၊ ဂ်ီ၊ ဆတ္၊ ဒရယ္၊ ေမ်ာက္၊ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္၊ လင္း႐ွဴး၊ လိပ္ႏွင့္ ေရေပ်ာ္ငွက္ မ်ားပါ ရွားပါး ေပ်ာက္ကြယ္ လာသည္။ အလားတူ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ ပင္လယ္ ကမ္းပါးမ်ား အထိန္းအေက်ာင္း မရွိသျဖင့္ ၿပိဳပ်က္လာျခင္း၊ ေရတိုက္စားျခင္း၊ ပင္လယ္ သမုဒၵရာ ေရေအာက္ပိုင္းရွိ ပင္လယ္ ျမက္ခင္းမ်ား၊ သႏၲာ ေက်ာက္တန္း မ်ားပါ ပ်က္စီးျပဳန္းတီး လာျခင္းႏွင့္ ေရနက္ေဒသ ေရေနသတၱဝါ မ်ားပါ အဆိပ္သင့္ မ်ဳိးသုဥ္းပ်က္စီး ေစသည္အထိ ဆိုးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း သိရသည္။
၀န္းရံခ
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၆)
ကမၻာ့လူဦးေရ တိုးလာမႈႏွင့္ အတူ ေလာင္စာအတြက္ အသံုးျပဳရန္ ပိုမိုလိုအပ္ လာသည့္ သစ္၊ ထင္း၊ မီးေသြး အစရွိသည္ တုိ႔ကို ဒီေရေတာမွ ထြက္သည့္ သစ္ပင္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ သံုးစြဲျခင္းသည္ ဒီေရေတာမ်ား ေရရွည္
တည္တံ့မႈကို ဖ်က္ဆီးရာ ေရာက္သည့္ အျပင္ ေရရွည္ႏွင့္ ေရတို သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မည့္ အက်ဳိးဆက္အား ႀကိဳတင္ေလ့လာ ဆန္းစစ္ျခင္း မရွိဘဲ ဒီေရေတာ မ်ားကို ေျမယာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးခ်ျခင္း၊ ကုန္းတြင္းပိုင္းရွိ စက္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လယ္ယာ လုပ္ငန္းမ်ားမွ ထြက္ရွိေသာ စြန္႔ပစ္ အညစ္အေၾကး မ်ားေၾကာင့္ ဒီေရေတာ မ်ားစြာပ်က္စီး ၾကရသျဖင့္ အဖိုးတန္ ဒီေရေတာ မ်ားအား ထိန္းသိမ္း သင့္ေၾကာင္း သိရသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဒီေရေတာ ဧရိယာအတြင္း ရွိ ဒီေရ အတက္အက် ရွိေသာ ေခ်ာင္းႏွင့္႐ိုးငယ္ မ်ားကို ပိတ္ဆို႔၍ တာတမံ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား သည္လည္း သဘာဝ ေရစီးေရလာ စနစ္မ်ား ပ်က္စီးေစကာ ဒီေရေတာ အပင္မ်ား အတြက္ ပုံမွန္ ေရခ်ဳိ၊ ေရငန္ႏွင့္ အစာ အာဟာရ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ပ်က္စီးၾက ရသည္။ အဆိုပါ ပ်က္စီးမႈ မ်ားေၾကာင့္ ဒီေရေတာ သစ္မ်ဳိးမ်ား သာမက ဒီေရေတာမ်ား၌ က်က္စား ရွင္သန္ ၾကသည့္ သက္ရွိ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္ေသာ ငါး ၆၅ မ်ဳိး၊ ပုစြန္ ၁၃ မ်ဳိး၊ ကဏန္းေလးမ်ဳိး၊ ကမာကိုးမ်ဳိး၊ ခ႐ု၊ ခံုး၊ မိေက်ာင္း စသည့္ ႏို႔တိုက္ သတၱဝါမ်ား၊ ငွက္မ်ဳိးစိတ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ႏွင့္ ပင္လယ္လိပ္ သံုးမ်ဳိး ဆက္လက္ ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ အခက္အခဲမ်ား ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္း ေဒသႀကီးတို႔ မွသည္ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးအထိ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ ၂၈၃၂ ကီလိုမီတာ ေက်ာ္ ရွည္လ်ားေသာ ကမ္း႐ိုးတန္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ကမ္း႐ိုးတန္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ကုန္းတြင္းပိုင္း ေဂဟစနစ္ မ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ျပင ္ေဂဟစနစ္မ်ား အၾကား ဆက္စပ္ေပးသည့္ ဒီေရေတာ ေျမာက္ျမားစြာ တည္ရွိသည္။ အလားတူ ကြၽန္းေပါင္း ေထာင္ခ်ီ တည္ရွိၿပီး အဆိုပါကြၽန္းမ်ား တြင္လည္း ဒီေရေတာမ်ား အပါအဝင္ တျခားေတာမ်ား ရွင္သန္ ေပါက္ေရာက္လ်က္ ရွိသည္။
ဒီေရေတာမ်ားသည္ ေလျပင္း မုန္တိုင္းဒဏ္ ကာကြယ္ေပးျခင္း၊ ပင္လယ္လႈိင္းဒဏ္ ကာကြယ္ျခင္း၊ ျမစ္ေရ ႀကီးျခင္းကို သက္သာေစျခင္း၊ ျမစ္ကမ္း ပါးၿပိဳျခင္းကို သက္သာေစ ျခင္း၊ ဒီေရေတာ အတြင္းႏုန္းမ်ား အနည္ထိုင္ ျခင္းေၾကာင့္ ေရေၾကာင္း သြားလာမႈ ေကာင္းမြန္ ေစျခင္း၊ ျမစ္ေရ အညစ္အေၾကး မ်ားကို သန္႔စင္ေစျခင္း၊ ေျမဆီလႊာ အတြင္း ဆားငန္ရည္ ထုိးေဖာက္မႈကို ကာကြယ္ျခင္း၊ ေရစီးအား ႏွင့္ ဒီေရ အတက္အက်ကို မွ်တေစျခင္း၊ ငါး၊ ပုစြန္၊ ကဏန္းစေသာ ေရသတၱဝါတို႔ ခိုေအာင္းရာ ေနရာျဖစ္ျခင္း၊ သားငွက္ တိရစၧာန္တို႔ က်က္စားရာ ေဒသျဖစ္ျခင္း၊ ဒီေရေတာ သဘာဝဆိုင္ရာ ပညာရပ္မ်ား ေလ့လာႏုိင္ ျခင္းႏွင့္ သုေတသန ျပဳႏိုင္ျခင္း၊ အပန္းေျဖ ျခင္းႏွင့္ သဘာဝ အေျခခံ ခရီးသြား လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း၊ ဇီဝမ်ဳိးစံု မ်ဳိးကြဲမ်ား ထိန္းသိမ္းႏိုင္ ျခင္းႏွင့္ ပင္လယ္ကမ္းနီး ေဒသ သႏၲာ ေက်ာက္တန္းမ်ား ပ်က္စီးမႈကို ကာကြယ္ ေပးႏိုင္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အက်ဳိးျပဳ ႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
ဒီေရေတာမ်ား ပ်က္စီးျပဳန္းတီး မႈေၾကာင့္ ေရထြက္ပစၥည္း မ်ားျဖစ္သည့္ ငါး၊ ပုစြန္၊ ကဏန္းမ်ား အထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းလာျခင္း ႏွင့္အတူ ဒီေရေတာႏွင့္ တစ္ဆက္ တစ္စပ္တည္း ေတာမ်ားတြင္ က်က္စား ေနထိုင္သည့္ ဆင္၊ ေတာဝက္၊ ဂ်ီ၊ ဆတ္၊ ဒရယ္၊ ေမ်ာက္၊ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္၊ လင္း႐ွဴး၊ လိပ္ႏွင့္ ေရေပ်ာ္ငွက္ မ်ားပါ ရွားပါး ေပ်ာက္ကြယ္ လာသည္။ အလားတူ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ ပင္လယ္ ကမ္းပါးမ်ား အထိန္းအေက်ာင္း မရွိသျဖင့္ ၿပိဳပ်က္လာျခင္း၊ ေရတိုက္စားျခင္း၊ ပင္လယ္ သမုဒၵရာ ေရေအာက္ပိုင္းရွိ ပင္လယ္ ျမက္ခင္းမ်ား၊ သႏၲာ ေက်ာက္တန္း မ်ားပါ ပ်က္စီးျပဳန္းတီး လာျခင္းႏွင့္ ေရနက္ေဒသ ေရေနသတၱဝါ မ်ားပါ အဆိပ္သင့္ မ်ဳိးသုဥ္းပ်က္စီး ေစသည္အထိ ဆိုးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း သိရသည္။
၀န္းရံခ
ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၆)
No comments:
Post a Comment