အိမ္ေထာင္ေရး ႏွင့္ အခ်စ္
မဒါေလး
ေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ မ်က္စိေရွ႕မွ စံုတြဲကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္မသက္ျပင္း အခါခါခ် ေနမိသည္။ ေတြ႕ျမင္ ေနရသည့္ အေၾကာင္းအရာ မ်ားကို ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည့္လွ်င္လည္း ေလာက ဓမၼတာဟုပင္ ဆိုရမည္လား ဟု မိမိ ကုိယ္ကို ေမးမိသည္။ မည္သည့္ အရာက မွန္ၿပီး မည္သည့္ အရာက မွားေနသနည္း။ ေခတ္ကိုပင္ အျပစ္တင္ ရမည္လား။ အိပ္မက္ဆိုး မ်ားကို ႀကိဳမက္သြားေသာ ေကာသလ မင္းႀကီးကိုပင္ အျပစ္တင္ ရမည္လား။ တစ္လအတြင္း လက္ထဲသို႔ ေရာက္လာေသာ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာမ်ားက မေရမတြက္ ႏိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဝါလကင္းလြတ္ သီတင္းကြၽတ္ ၿပီမို႔ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ မဂၤလာေဆာင္ ၾကေလ သလားဟု ထင္မိသည္။ ရာသီအလိုက္ ပြဲမ်ားတြင္ မဂၤလာေဆာင္ ပြဲမ်ား ပါေလသလား ဟု ေအာက္ေမ့မိသည္။ အခ်ဳိ႕ ကိုယ္တိုင္ လာဖိတ္သူမ်ား ဆိုလွ်င္ သတို႔သားေရာ သတို႔သမီး ကိုပါ ျမင္ခြင့္ရသည္။ အခ်ဳိ႕မိဘ (သို႔မဟုတ္) ေဆြမ်ဳိးမ်ား လာဖိတ္လွ်င္ေတာ့ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မရဘဲ မဂၤလာခန္းမ ေရာက္မွပင္ ေအာခ်ရ ေလာက္ေအာင္ သတို႔သား ႏွင့္ သတို႔သမီးသည္ ငယ္ရြယ္လြန္း လွေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
လက္ထဲက ဖိတ္စာကို ကိုင္ထားရင္း လာဖိတ္သည့္ စံုတြဲကို ၾကည့္ကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ အသက္က ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းမွ ေလးဆယ္ပင္ ရွိမည္မထင္။ ကေလးသာသာ အရြယ္ေတြက မနည္း အသက္ႀကီး ေအာင္ ပုံဖမ္းထား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ ၾကည့္ရသည္မွာ ဘဝတိုက္ပြဲကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ကိုယ္တိုင္ ဝင္ၾကမည့္ သူမ်ားႏွင့္ မတူဘဲ ႐ုပ္ရွင္ကား တစ္ကားတြင္ ပါဝင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေနၾကသည္ ႏွင့္ပင္တူသည္။
ႏွစ္ဦးလံုးသည္ ယခု ၾကင္ရာစံုေသာ ဘဝကို ေရာက္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ပညာမစံု ေသးပါ။ အထက္တန္း ပညာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ႏွင့္ တကၠသိုလ္ ဟူေသာ ပညာရင္ခြင္ တစ္ခုကို သူတုိ႔ အၿပီးတိုင္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ ၾကသည္။ ခ်စ္တုန္း ႀကိဳက္တုန္းမို႔ မစဥ္းစား ႏိုင္ေသာ္လည္း မိဘမ်ားက ေရာ မေျပာဘူးလား ဟု ေတြးမိျပန္သည္။ မိဘ ဟူသည္မွာ သားသမီး တို႔ ျမင့္သည္ထက္ ျမင့္သည္ကိုသာ ျမင္ေတြ႕လိုေသာ သူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ မေျပာမည္ မဟုတ္ပါ။
အနည္းႏွင့္ အမ်ားေတာ့ ေျပာမည္မွာ အေသအခ်ာ ပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ မိဘမ်ား တားဆီးသည္ ကိုက လူငယ္မ်ား အတြက္ ပိုမိုျပင္းျပေသာ စိတ္ဆႏၵတို႔ ျဖစ္ေစသည္လား မေျပာ တတ္ေတာ့ပါ။ စိတ္အေမာတို႔ မေျပႏုိင္ေသာ္လည္း စာေရးသူ ဘာမွ် မတတ္ႏုိင္ပါ။ ရပ္အကြက္ အတြင္း ရင္းႏွီးသူ အခ်ဳိ႕ႏွင့္ တပည့္မ်ား ကိုေတာ့ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို လူမႈဒုကၡ အဝဝကို ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ား၊ ေျပာဆိုဆံုးမ ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္မိ ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕မွာ ေျပာတုိင္းလည္း မျဖစ္သည့္အရာ မ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။ အရာရာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္ တုိင္းသာ ျဖစ္လွ်င္ အားလံုး အေကာင္းမ်ား ခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
''ဆရာမ ... ဆရာမ''။ အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚသံၾကား သျဖင့္ ထြက္ၾကည့္ရာ စာေရးသူတို႔ တစ္အိမ္ေက်ာ္တြင္ ေနေသာ ရန္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေခြၽး တလံုးလံုးျဖင့္ လက္ထဲတြင္ လည္း ဖိတ္စာမ်ားကို ကိုင္ထားသည္။ ဖိတ္စာ ျမင္သည္ႏွင့္ စာေရးသူ သိလုိက္ၿပီ။ သူလည္း မဂၤလာေဆာင္ ကိစၥျဖင့္ လံုးပန္းေနသူ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ''သတင္းမၾကား ဘာမၾကားနဲ႔ ဘယ္လို ျဖစ္တာတုန္း ေမာင္ရန္ႏုိင္''။ စာေရးသူ ေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူကအံ့ၾသ သကဲ့သို႔ မ်က္လံုးျပဴး ၾကည့္ေနသည္။ လက္ထဲမွ ဖိတ္စာကို ကမ္းေပးရင္း စာေရးသူ ဘာဆက္ေျပာ မည္နည္းဟု ေစာင့္ေနပံု ေပၚသည္။
.. ''ေကာင္မေလးက ဘယ္ကလဲ၊ ဘယ္အရြယ္လဲ၊ မင္းသူငယ္ခ်င္း ထဲကပဲလား''။ ထိုသို႔ ေမးလုိက္မွ သူသေဘာေပါက္ သြားပံုရသည္။ ၿပံဳးစိစိႏွင့္ .. ''ဆရာမ ကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီး ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္ဘက္အိမ္က ကေလးေလး မဂၤလာေဆာင္ကို ကူလုပ္ေပးတာ ပါဆရာမ။ မနက္ ကတည္းက မနားရေသးဘူး''။ သူ႔အေျဖကို အၾကားမွာေတာ့ မ်က္လံုးျပဴး ရသူက စာေရးသူ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔အေျဖက ေတာင္ဘက္အိမ္မွ ကေလးေလး ဟု ေျပာသြားသည္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ေလာက္ပင္ ရွိေသးေသာ လူငယ္တစ္ဦး အေနႏွင့္ပင္ ကေလးေလး ဟု ေျပာရ ေလာက္ေအာင္ မဂၤလာေဆာင္မည့္ သူမ်ားက ဘယ္ေလာက္ ငယ္ေလ မလဲဟု စဥ္းစားရင္းပင္ ေခါင္း နားပန္းႀကီး သြားရသည္။
.. ''ဟဲ့... မင္းအရြယ္နဲ႔ ကေလးေလး ေျပာရေအာင္ သူတုိ႔ အသက္က ဘယ္ေလာက္ မို႔လို႔တုန္း''။ စာေရးသူ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္ေတာ့သည္။ ရန္ႏိုင္ ေျပာျပသည္က ေကာင္ေလးမွာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသးဘဲ ေကာင္မေလးက ပိုငယ္သည္ဟု သိလိုက္ရသည္။ သီတင္းကြၽတ္လ မျပည့္ခင္ ႏွစ္ရက္အလိုမွာ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခုိးေျပးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ထပ္ေျပာ ခဲ့ေသးသည္။
.. ''သူတုိ႔ေတြ တကယ္ခ်စ္လို႔ ယူမွာလား၊ အိမ္မျပန္ရဲလို႔ ယူၾကမွာလား၊ အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုတာ ကိုေရာ သိၾကရဲ႕လား ကြယ္''။ ''ေျမစာပင္ ပုခက္လႊဲတဲ့ ေခတ္ကို ဆရာမရယ္''ဟု ရန္ႏိုင္ ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ေျပာရင္း ထြက္သြားသည္။ ထို ကေလးႏွစ္ဦးကို မ်က္လံုးထဲ ပံုေဖာ္ၾကည့္႐ံု ႏွင့္ပင္ စာေရးသူ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္။
အခ်စ္ဆိုေသာ အရာတစ္ခု အတြက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ တစ္ခု၏ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ရင္ဆိုင္ၾက မည္နည္း။ မႏိုင္ဝန္မ်ား ထမ္းသျဖင့္ မျဖစ္သင့္ေသာ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ၾကဦးမည္။ ထိုအရာမ်ား၏အက်ဳိးဆက္ကို ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား အလူးအလဲခံၾကရေပ ဦးမည္။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ စီးပြားေရးက အစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ ေတာ့ဟု ဆုေတာင္းေပး ရသည္။ စာေရးသူတို႔ ကဲ့သို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ရေသာ အသက္လတ္ပိုင္း အရြယ္မ်ားပင္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အိမ္ေထာင္ ေရး ျပႆနာေပါင္း မ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္ျဖတ္ ေနရသည္မွာ ပင္ပန္းေလးလံ လြန္းလွသည္။ သူတို႔ အရြယ္မ်ားႏွင့္ သတၱိရွိၾက ပါေပသည္ ဟုလည္း အခါခါ ခ်ီးက်ဴးမိရင္း ေမာင္ရန္ႏိုင္ ေျပာသြားသည့္ ေျမစာပင္ ပုခက္လႊဲ ဆိုသည့္ စကားကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေနမိ ပါေတာ့သည္။
ရတနာပံုေန႔စဥ္ ၊ စာ(၁၃)
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment