နံနက္ေစာေစာ ထမင္းရည္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ပိန္ေစႏုိင္

နံနက္ေစာေစာ ထမင္းရည္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ပိန္ေစႏုိင္

ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

နံနက္ေစာေစာ စားေသာက္ေသာ အစာအာဟာရ သည္ လူကိုခြန္အား ျဖစ္ေစၿပီး ဝၿဖိဳး ေစႏုိင္သည္။ ငယ္စဥ္အခါတြင္ ခြန္အား ျပည့္ၿဖိဳးၿပီး ထြားက်ဳိင္းေစရန္၊ မွတ္ဉာဏ္၊ ထိုးထြင္းဉာဏ္ ရင့္သန္ေစရန္ အတြက္ နံနက္စာကို သားငါး၊ အသီးအရြက္ အစံုပါေအာင္ ေကြၽးသင့္သည္။ အေနာက္တုိင္း သုေတသီမ်ား၏ ေနာက္ဆံုး ေတြ႕ရွိခ်က္အရ ၾကက္ဥကိုပင္ ေန႔စဥ္တစ္လံုး အႏွစ္ပါ စားသံုးျခင္းျဖင့္ ကုိယ္ခံအား ပို၍ေကာင္းၿပီး ေရာဂါကူးစက္မႈ မ်ားကုိပင္ ခံႏုိင္ရည္ ရွိေစႏုိင္သည္ ဟု ဆုိသည္။

သုိ႔ေသာ္ အသက္ ၄ဝ ေက်ာ္လာေသာ အခါ လုိအပ္သည္ထက္ ပုိၿပီး ဝၿဖိဳး လာေသာအခါ ေသြးစစ္ၾကည့္၍ အဆီဓာတ္ မ်ားလာေသာအခါ က်န္းမာေရး အတြက္ နံနက္စာ အာဟာရကို ေလွ်ာ့စားသင့္သည္။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ အဆီ၊ အသား တြဲေနေသာ အစာမ်ားကို ေရွာင္သင့္သည္။ ထမင္းစားလွ်င္လည္း ဆန္ေစးကို ေရွာင္ၿပီး ဆန္ၾကမ္းကို စားလွ်င္ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးတုိးေရာဂါ ေဘးမွ ကင္းေဝး ႏုိင္သည္။ ထမင္းကို တစ္ဝႀကီး မစားေတာ့ဘဲ ပန္းကန္ျပား တစ္ခ်ပ္၏ ေလးပံုတစ္ပံုသာ စားလွ်င္ အဝလြန္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏုိင္ ေပသည္။

က်န္းမာေရး ေကာင္းၿပီး အသက္ရွည္ ၾကေသာ ေရွးျမန္မာ မ်ား၏ နံနက္စာ အာဟာရမွာ ထမင္းရည္ ပင္ျဖစ္သည္။ ထမင္းခ်က္လွ်င္ ေျမအိုးႏွင့္ ခ်က္ၾကသည္။ ထမင္းရည္ ငွဲ႔ၿပီးေသာအခါ ေျမစေလာင္းဖံုး အခြၽန္အတြင္းသုိ႔ ေမာက္တက္ လာေသာ ထမင္းဦးေပါင္းကို ဘုရားဆြမ္းေတာ္ တင္ၾကသည္။ ယခုေခတ္ လူငယ္မ်ားမွာ ထမင္းဦးေပါင္းကို မျမင္ဖူး ၾကေတာ့ေပ။ ဒန္အုိး၊ ထမင္းေပါင္းအုိး တုိ႔ျဖင့္ ခ်က္ၾကသျဖင့္ ဦးေပါင္းကို မျမင္ဖူးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမင္းဦးေပါင္း သည္ အလြန္ ေမႊးသည္။ တခ်ဳိ႕က ရဟန္းသံဃာမ်ား ေလာင္းလွဴေသာ အခါ ဆြမ္းနံ႔ ေမႊးေစရန္ ဆြမ္းေမႊးရြက္ ေခၚ အရြက္တစ္မ်ဳိးကို ထည့္ခ်က္ေလ့ ရွိသည္။ ထမင္းဦး ေပါင္း၏ ရနံ႔မွာ ေျမအုိးျဖင့္ ခ်က္ေသာေၾကာင့္ ေျမသင္းန႔ံ ရသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ထုိေျမသင္းနံ႔သည္ ပထဝီဓာတ္ ျဖစ္သျဖင့္ လူကို က်န္းမာေစသည္ ဟု ေရွးလူႀကီးမ်ားက ဆုိၾကသည္။

''ဦးေပါင္းကိုတဲ့ ဆြမ္းေတာ္တင္ သံလြင္လြင္ ေၾကးစည္တီးတယ္ ထြန္းတဲ့ဆီမီး'' ဟူေသာ ေရွးက ဖတ္စာအုပ္ တြင္ပါေသာ ကဗ်ာထဲမွ ထမင္းဦးေပါင္း ေပ်ာက္သြားသည့္ နည္းတူ ထမင္းရည္ ေသာက္သည့္ ျမန္မာ့ဓေလ့ မွာလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခ်ိန္တြင္ ထမင္းရည္၏ အဆီက် ပိန္ေစႏုိင္ေသာ ေကာင္းက်ဳိး တစ္ခုကို တင္ျပ လိုပါသည္။

ထမင္းေပါင္း ဦးရည္ (ထမင္းရည္) ေသာက္သံုးျခင္းျဖင့္ ဝေသာသူကို ပိန္ေစႏုိင္သည္ ဟု ေရွးႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္က ''ေဘသဇၨမၪၨဴသာ'' ေဆးက်မ္းႀကီး တြင္ ေဖာ္ျပ ပါရွိသည္။ မင္းတုန္းမင္း တရားႀကီး လက္ထက္ေတာ္ က အိႏၵိယမွ မွာယူလာေသာ ေဆးက်မ္းကို ဟိႏၵီ စာတတ္ေသာ ဘဂၤလား ဆရာေတာ္ႀကီးမွ ဘာသာျပန္ ခဲ့ေသာ ေဆးက်မ္းႀကီး ျဖစ္သည္။ တုိင္းရင္းသား ေဆးသမားေတာ္မ်ား လက္ဆြဲထား ရေသာ ေဆးက်မ္း ျဖစ္သည္။ ဤ ေဆးက်မ္းႀကီးတြင္ ဝသူကို ပိန္ေစႏုိင္ေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားသည္။

(၁) နံနက္ေစာေစာ မဓုယုတံ - ပ်ားရည္ႏွင့္ ေရာေသာ ေရကို၊ ေသဝိတံ- မွီဝဲသံုးေဆာင္မႈ၊ ထုလႅနာသနံ-အလြန္ ဝျခင္းကို ဖ်က္ဆီးတတ္၏၊

(၂) မႏၷႆ-ထမင္း၏၊ ဥဏွံ-ပူေႏြးေသာ၊ မ႑ံဝါ- ရသာဦးရည္ ကုိလည္း၊ ပိဝံပိဝေႏၲာ-ေသာက္ေသာသူသည္၊ ကိသတႏု-ပိန္ေသာ ကုိယ္ရွိသည္၊ ဘေဝ-ျဖစ္၏ ဟု အတိအလင္း ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္႐ႈေလ့လာရပါသည္။ ယခုေခတ္တြင္ ထမင္းေပါင္းအုိး မ်ားျဖင့္ အလြယ္တကူ ခလုတ္ႏွိပ္ၿပီး ခ်က္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ထမင္းဦး ေပါင္းရည္ ရယူရန္ အခက္အခဲ ရွိႏုိင္ပါသည္။ အကယ္၍ ရယူလုိလွ်င္ ထမင္းေပါင္းအုိး ျဖင့္ ခ်က္ရာ တြင္ ေရအနည္းငယ္ ပုိထည့္ခ်က္ပါ။ ထမင္းက်က္၍ မနပ္မီ အဖံုးဖြင့္၍ ဇြန္းျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ ႏွစ္လံုးစာမွ် ထမင္းရည္ကို ခပ္ယူပါ။ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ နံနက္ေစာေစာ တစ္လခြဲခန္႔ ေသာက္သံုး ၾကည့္ပါက အမွန္ပင္ ဝမ္းဗုိက္ခ်ပ္ၿပီး ပိန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးဖူး သူမ်ားမွ ေျပာျပပါသည္။ အဆီက် ပိန္ေစႏုိင္ေသာ လြယ္ကူသည့္ နည္းလမ္း ျဖစ္သျဖင့္ စမ္းေသာက္ ၾကည့္ၾက ေစလုိသည္။

ငယ္စဥ္က သင္ၾကားရေသာ ျမန္မာရာဇဝင္တြင္ သာလြန္ မင္းတရားသည္ ဆင္စီးၿပီး တုိင္းခန္း လွည့္လည္ လာစဥ္ ဆင္းရဲသားမ်ား ေနထုိင္ရာ ဇနပုဒ္ရြာတြင္ သူဆင္းရဲမ တစ္ဦးသည္ အေပၚဝတ္မပါ ထဘီရင္ရွားျဖင့္

ေျမအုိးျဖင့္ ခ်က္ေသာ ထမင္းရည္ကို လမ္းေပၚသုိ႔ ငွဲ႕ခ် ေနသည္ႏွင့္ တိုးေတာ့သည္။ သာလြန္ မင္းႀကီးသည္ ထုိ သူဆင္းရဲမကို ေခၚယူၿပီးလွ်င္ ''ဟယ္...သူမုိက္မ၊ သင္သည္ အဖုိးတန္ေသာ ထမင္းရည္ကို အဘယ္ အတြက္ေၾကာင့္ လမ္းေပၚသို႔ အခ်ည္းႏွီး သြန္ငွဲ႔ပစ္ ေလသနည္း။ အမွန္မူ ဤထမင္းရည္ အာဟာရကို သင္၏ ကေလးငယ္မ်ား အဆာေျပအျဖစ္ တုိက္ေကြၽး၍ ရသည္။ အိမ္တြင္ ေမြးထားေသာ ေခြးေသာ္ လည္းေကာင္း တုိက္ေကြၽး၍ ရႏုိင္သည္။ ေနာင္တြင္ ဤသုိ႔ျပဳမူ သူမ်ားကို ျပစ္ဒဏ္ ခတ္မည္'' ဟု ဆံုးမ ေတာ္မူခဲ့သည္ ဟု ဖတ္႐ႈရဖူး ပါသည္။

ထမင္းခ်က္ရာတြင္ ေရွးအခါက ေျမထမင္းအုိးျဖင့္ အရည္ငွဲ႔ခ်က္ေလ့ ရွိသည္။ ေျမစေလာင္းဖံုး ထိပ္ခြၽန္တြင္ ႏူးနပ္ေနေသာ ထမင္းကို ဦးေပါင္း ဟု ေခၚသည္။ ျမန္မာ လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ထုိ

ထမင္းဦးေပါင္း ကို ဆြမ္းေတာ္ တင္ေလ့ ရွိၾကသည္။ ေျမအုိးမွ သံ၊ သတၱဳ၊ ဒန္အုိးမ်ား ေခတ္ေျပာင္း သြားေသာ အခါ ဦးေပါင္းဟူ၍ မရွိေတာ့။ ယခုေခတ္ အခါတြင္ လွ်ပ္စစ္ျဖင့္ ခလုတ္ႏွိပ္ၿပီး ခ်က္ေသာ ထမင္းအုိး မ်ားသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ အသံုးျပဳ ၾကသျဖင့္ ထမင္းရည္ ငွဲ႕ခ်က္ေသာ ဓေလ့မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ သေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ ေလၿပီ။ 

ေရွးက ထမင္းခ်က္ရာမွ ငွဲ႔၍ရေသာ ထမင္းရည္ကုိ ဆားခတ္ၿပီး ကေလးသူငယ္ မ်ားကို အာဟာရ အျဖစ္ အဆာေျပ တုိက္ေကၽြး႐ံု သာမက လူႀကီးမ်ား အစာေၾက ေစရန္ႏွင့္ ေလပူက်ေစရန္ တုိက္ေကၽြး ၾကသည္။ ေလပူေၾကာင့္ ပါးေစာင္၊ ခံတြင္းႏွင့္ လွ်ာမ်ားတြင္ အနာမ်ား၊ အပူကန္ဖုမ်ား ထြက္လွ်င္ ထမင္းရည္ပူပူကို ဆားခတ္ၿပီး တုိက္ပါက ေပ်ာက္ကင္းႏုိင္သည္။ ေျခေထာက္ ေရစိုေသာ မုိးတြင္းကာလတြင္ အထက္သုိ႔ အပူကန္ေသာ အနာသည္ ပုိ၍ျဖစ္ေလ့ ရွိသည္။

ေယာၿမိဳ႕စား အတြင္းဝန္ ဦးဘိုးလႈိင္ ျပဳစုေသာ ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္း တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ထမင္းရည္သည္ အစာကိုမ်ားစြာ စားႏုိင္ေစ၏။ ဆီးကို ရႊင္ေစတတ္၏။ ေသြးကို ပြားေစတတ္၏။ အဖ်ားကုိ ႏုိင္၏။ သလိပ္၊ သည္းေျခကို ႏုိင္၏။ အသက္ကို ရွည္ေစတတ္ ၏။ ဤသုိ႔ ဂုဏ္ရွစ္ပါးရွိ၏။ ထုိ ထမင္းရည္တြင္ သေဘၤာ ခ်င္းမႈန္႔ႏွင့္ သိေႏၶာခတ္၍ ေသာက္လွ်င္ ဝမ္းမီးေတာက္ ေစ၏။ အစာကို ေၾကေစတတ္၏။ တစ္နည္း ထမင္းရည္သည္ အစာေၾက လြယ္၏။ ေအး၏။ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစတတ္၏။ ရသအစရိွိေသာ ဓာတ္ခုနစ္ပါး တုိ႔ကို ညီၫြတ္ေစတတ္၏။ အဖ်ား ကိုႏုိင္၏။ ေသာက္လွ်င္ ဝလြယ္၏။ အားကို ျဖစ္ေစတတ္၏။ သလိပ္၊ သည္းေျခကို ႏုိင္၏။ ေမာပန္းျခင္းကို ပယ္ႏုိင္ ၏။ ထမင္းရည္တြင္ ပိတ္ခ်င္းမႈန္႔၊ သေဘၤာခ်င္း ေျခာက္မႈန္႔ ခတ္ေသာက္လွ်င္ ေလကိုလည္ ေစတတ္၏။ အစာကို ေၾကေစ၏ ဟု ထပ္မံဖြင့္ဆုိ ထားသည္ကို ေတြ႕ရျပန္သည္။

စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ ေရာက္တုိင္း လွ်ာႏွင့္ပါးစပ္ တြင္ အနီစက္ကဲ့သုိ႔ အနာမ်ား ထြက္ေလ့ရွိေသာ သမီးငယ္ တစ္ဦးကို ထမင္းႏွင့္ ဟင္းအပူအစပ္မ်ား မေကြၽးဘဲ နံနက္ေစာေစာ ထမင္းခ်က္၍ ထမင္းရည္ငဲွ႔ၿပီး တုိက္ေကြၽးေသာ အခါ အနာမ်ား သက္သာ လာသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထမင္းရည္သည္ ဆန္ျပဳတ္ႏွင့္ မတူ၊ အေအးခံထားလွ်င္ အခ်ဥ္ေပါက္ လြယ္သျဖင့္ ငွဲ႔ၿပီးပူတုန္း အခ်ိန္တြင္ တုိက္ေကြၽးရန္ သင့္သည္။ ဆားအသင့္အတင့္ ခတ္ၿပီးမွ တုိက္လွ်င္ အရသာရွိၿပီး ေလေၾကေစသည္။ ေလကို ေအာက္သို႔သက္ ေစႏုိင္သည္။ ေအးမွ တုိက္ေကြၽးလွ်င္ ေလခ်ဥ္ကုိ အထက္သို႔ ျပန္တက ္ေစႏုိင္သည္ကို သတိျပဳ ဖို႔လုိသည္။

အေနာက္တုိင္း အာဟာရ သုေတသီ မ်ားက ထမင္းရည္ ငွဲ႔ခ်က္လွ်င္ အာဟာရဓာတ္မ်ား၊ ဗီတာမင္ဘီ (၂) ကဲ့သို႔ ဓာတ္မ်ား ပါသြားၿပီး ဆံုး႐ႈံးႏုိင္သည္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း ဆီးခ်ဳိႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သုေတသနျပဳမႈ မ်ားက ထမင္းရည္ ငွဲ႔ခ်က္ေသာ ထမင္းကို စားသူထက္ ထမင္းရည္ခန္း ခ်က္စားသူက ပုိ၍ဆီးခ်ဳိ ေရာဂါျဖစ္ေစ ႏုိင္သည္ဟု ဆုိသည္။ ထမင္းရည္ ငွဲ႔ခ်က္ျခင္းျဖင့္ ဆီးခ်ိဳ ၊ ေသြးခ်ဳိေရာဂါ ကာကြယ္မႈကုိ အေထာက္အကူ ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၈)