ေရမခ်ိဳးခင္ ေရတစ္ခြက္ ေသာက္ပါ

ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

ေတြ႕ခဲ့ ႀကံဳခဲ့ဖူးသမွ် ...

ေလသင္တုန္း ျဖတ္သူ၊ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ျပတ္သူ၊ ေလျဖတ္ၿပီး ကုိယ္တစ္ျခမ္း ေသသူမ်ားတြင္ ေနပူထဲမွ ျပန္လာၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေရေလာင္းခ်ဳိး လုိက္ရာမွ ေလျဖတ္သြားသူ မ်ားလည္း ေတြ႕ဖူးႀကံဳဖူး ပါသည္။ တစ္ဦးမွာ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္ ပင္စင္နီးၿပီ ျဖစ္ေသာ အထက္တန္းျပ ဆရာႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ နံနက္ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္တြင္ ေရခ်ဳိးမသြားရ ဂ်ဴတီရွိသည္ ဆုိကာ ေစာေစာ သြားသည္။ ေန႔လယ္ ထမင္းစားျပန္မွ ေရခ်ဳိးေတာ့မည္ ဟု ဇနီးကုိေျပာကာ စာအုပ္မ်ား ပုိက္ၿပီး ကသုတ္ကရက္ ထြက္သြားသည္။

မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ တြင္လည္း အိမ္ႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ အတန္အသင့္ ေဝးသျဖင့္ အေျပးျပန္ လာေသာအခါ ေနကလည္းပူ၊ နဖူးမွာ ေခြၽးတဒီးဒီး ႏွင့္။ ဇနီးသည္က ႀကိဳေသာအခါ ထမင္းျပင္ ထားႏွင့္ ေရအရင္ခ်ဳိး မည္ ဆုိကာ ေရလဲပုိင္း ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ဘက္ ရွိ ေရခ်ဳိးခန္းသုိ႔ ဆင္းသြားသည္။ သူ၏ ဇနီးသည္က ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးလွ်င္ ေရသုတ္ရန္ တဘက္တစ္ထည္ ယူၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းမွ ထြက္လာမည့္သူ႔ကုိ ေစာင့္ေနသည္။ ေရခ်ဳိးခန္း အတြင္းမွ ေရေလာင္းသံ မၾကားရေတာ့ သျဖင့္ သြပ္ျပားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ တံခါးကုိ တြန္းဖြင့္ၾကည့္ လုိက္ေသာအခါ ေရခ်ဳိးခန္း အတြင္း လဲက်ေနေသာ ခင္ပြန္းသည္ ဆရာႀကီးကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ထုိေန႔ ေန႔လယ္စာ ထမင္းကုိ ထုိဆရာႀကီး စားမသြားရ ရွာေတာ့ပါ။

ေနာက္တစ္ဦးမွာ စာေရးသူတုိ႔ မႏၲေလး ေတာင္ေျခရွိ တုိင္းရင္းေဆးသိပၸံ တက္စဥ္က ေက်ာင္းအနီး ထမင္းဆုိင္မွ ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ပင္။ ႐ုတ္တရက္ လဲက်ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာျပတ္ ေသဆုံးသြား ရသည့္ အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ကုိ တုိင္းရင္းေဆးသိပၸံ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ဟု ေခၚရျခင္း အေၾကာင္းမွာ သူ၏ ဝါးကပ္မုိး၊ ထရံကာဆုိင္ ကေလးကုိ ေတာ္ဝင္ ထမင္းဆုိင္ ဆုိၿပီး ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ဆြဲ ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ဝင္ဆုိသည္မွာ နန္းထုိုက္သည့္ အဆင့္မွ ေပးရသည့္ နာမည္မ်ဳိးကို သူ႔တဲကုပ္ သာသာ ထမင္းဆုိင္နာမည္ ေပးထားေသာေၾကာင့္။ သူ႔နာမည္ အရင္းမွာ ဘယ္လုိေခၚမွန္း မသိေသာ္လည္း အမ်ားက ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ဟုပဲ ေခၚၾကေလသည္။

ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ၏ ႐ုပ္ပုံကုိ သ႐ုပ္ေဖာ္ ရမည္ဆုိလွ်င္ ထင္းမီးဖုိႀကီးတြင္ ဟင္းအုိးတစ္အုိး၊ ဒယ္အုိးတစ္ဒယ္ ျဖင့္ အၿမဲတမ္းလုံးခ်ာ လုိက္ေနသည္။ လူက ဝဝပုပု၊ အလုပ္႐ႈပ္သည္ ဆုိကာ ဆံပင္ကုိ တ႐ုတ္မမ်ား ကဲ့သုိ႔ ကုပ္နားမွတိၿပီး ျဖတ္ထားသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ကိုယ္ေပၚတြင္ အက်ႌပင္ မကပ္ႏုိင္၊ ထဘီရင္ရွားႏွင့္ ေရခ်ဳိးေတာ့ မလုိလုိႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ ေနေလသည္။ ထမင္းခူးလုိက္၊ ဟင္းထည့္လုိက္၊ ၾကက္ဥ ေၾကာ္လုိက္၊ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္လုိက္၊ ေရေႏြးၾကမ္းအုိး တည္လုိက္ႏွင့္ ပတ္ခ်ာလည္ ေနသည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ဆုိလွ်င္ ပုိအလုပ္႐ႈပ္သည္။ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ ဟန္ျပင္ရင္း ေစ်းေရာင္း ေနလုိက္သည္မွာ ေန႔တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီမွ ေရခ်ဳိးရသည္။

မီးဖုိနားမွာ ေၾကာ္ရင္းေလွာ္ရင္း၊ ေခြၽးတဒီးဒီးႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္၊ မီးကပူ၊ ေနကပူ၊ လူကဝေတာ့ ေခြၽးက အလြန္ထြက္၊ ေစ်းဝယ္ကလည္း မျပတ္၊ ထမင္းလေပး ေကြၽးထားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကလည္း ရွိသျဖင့္ သူ႔ရင္ထဲမွ အပူကုိ ေျဖေဖ်ာက္ရန္ ေရခဲေရ ေသာက္သည္။ သူေသာက္ေသာ ေရခဲေရမွာ ေရသန္႔ဘူး မဟုတ္။ ေရွးက ေရခဲေရ ေရာင္းသူမ်ား လုပ္ေလ့ရွိသည္ကုိ ယခုေခတ္တြင္ မရွိေတာ့ ေသာ္လည္း မွတ္မိသူမ်ား ရွိၾကဦးမည္ ထင္သည္။ ေရခဲအတုံးလုိက္ ကို အေပၚမွ ေလာင္းခ်၊ က်လာေသာ ေရခဲေရကုိ ေအာက္က ေသာက္ေရစစ္ ခံထားၿပီး ရလာေသာ အလြန္ေအးေသာ ေရကုိ ခြက္ႏွင့္ ခပ္ေသာက္ျခင္း၊ တကယ္ ေရခဲတုံးမွ အရည္ေပ်ာ္ က်လာေသာ ေရခဲေရ ကို ေသာက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထုိေရခဲေရမ်ဳိးမွာ အလြန္ ေအးစက္ၿပီး သြားက်ဥ္ သြားေအာင္ ခံစားရေသာ္လည္း ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ေရခဲေရ ေသာက္ရင္း ေခြၽးစုိရႊဲေနေသာ ေဒၚေတာ္ဝင္ ႀကီးသည္ ေန႔ႏွစ္နာရီခြဲ ခန္႔ အလုပ္ပါးခ်ိန္တြင္ ေရခ်ဳိးသည္။ သူ၏ မုိက္မဲစြာေသာ ေရခ်ဳိးပုံမွာ သူခ်ဳိးေနက် စည္ပုိင္းျပတ္ထဲသုိ႔ ေအးေစလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ၁ဝ ေပါင္ခန္႔ရွိေသာ ေရခဲတုံးႀကီးကုိ ထည့္စိမ္လုိက္သည္။ ေရခဲေရ ေသာက္သကဲ့သုိ႔ ေရခဲေရျဖင့္ ေရခ်ဳိးသည္။ သႀကၤန္တြင္ ေရခဲတုံးစိမ္ၿပီး ေရပက္ၾကသူမ်ား ကုိ ေျပးျမင္မိသည္။ ေရေအးတစ္ဝ ေလာင္းခ်ဳိးၿပီး ေတာ့လည္း ေရေျခာက္ေအာင္ မသုတ္ေသးဘဲ ေရစုိပုိင္းျဖင့္ ထဘီတစ္ထည္၊ ႏွစ္ထည္ ေလွ်ာ္လုိက္ ေသးသည္။ ေရစုိထဘီ ရင္ရွားျဖင့္ လဲက်ေနေသာ ေဒၚေတာ္ဝင္ ႀကီးကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားမ်ား သြားၾကည့္ေသာ အခါ တက္ၿပီး ေသသလုိ ပါးစပ္တြင္ အျမႇဳပ္ အနည္းငယ္ ထြက္ေနၿပီး လက္သီးမ်ားလည္း ဆုပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ တကယ္ အေသဆုိးပင္ ျဖစ္သည္။ မိမိကုိယ္ မိမိ ေရခဲေရေလာင္းၿပီး သတ္မိသြားသလုိ ျဖစ္ရပ္ပင္။ ေသၿပီး နာရီပုိင္းတြင္ ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ၏ ဘယ္ဘက္နားရြက္ ေနာက္နား၊ ဦးေခါင္းေနာက္ေစ့ တစ္ဝုိက္တြင္ အျပာကြက္ႀကီး ေပၚလာသည္။ ၾကာေတာ့ ပိုၿပီး မည္းလာသည္။ ေနာက္ေစ့ ေအာက္အဝင္စ တြင္ပင္ ေသြးေၾကာႀကီး ေပါက္သြားပုံရသည္။ 

ေရမခ်ဳိးမီ ေရတစ္ခြက္ ေသာက္လွ်င္ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ေရခဲေရေအး ေသာက္ျခင္းကား အမွားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ပူလြန္းျခင္း ကို ေအးလြန္းျခင္း သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်လွ်င္ ဝိေရာဓိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ မဇၩိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္ ေအးျခင္း သည္သာ လူႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေအးျဖစ္သည္။

လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာလွ်င္ ေန႔စဥ္တာဝန္ ေတြက တစ္ဖက္၊ မိမိ တစ္ကုိယ္ေရ နိစၥဓူဝ ျပဳမူရသည့္ မျဖစ္မေန လုပ္ရသည့္ ကိစၥမ်ားက တစ္ဖက္ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ အစာစားရသည္။ အနည္းဆုံး တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ စားရသည္။ စားၿပီးလွ်င္ တစ္ဖန္ ေနာက္တစ္ေန႔ တြင္ စားသမွ် အစာေဟာင္းကုိ စြန္႔ရျပန္သည္။ ေနထုိင္စားေသာက္ ကိစၥမ်ားၿပီးလွ်င္ ညအိပ္ရျပန္ သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ တြင္လည္း ဤကိစၥမ်ားကုိ ပုံမွန္အတုိင္း ျပဳမူေနရသည္မွာ ပ်င္းရိစရာ လူ႔ဘဝ ျဖစ္ေလသည္။

နိစၥဓူဝ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ ရသည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ တစ္ကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး အတြက္ ေရခ်ဳိးရျခင္း မွာလည္း တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ေရခ်ဳိးျခင္း အျပဳအမူ မွားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္တတ္ သည္ကုိလည္း သတိရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ 

ပူအုိက္ေသာ ရာသီတြင္ တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ ေရခ်ဳိးႏုိင္ ေသာ္လည္း ေအးေသာ ေဆာင္းရာသီ၊ မုိးမ်ားေသာ ေဒသမ်ား တြင္ ဆင္ျခင္၍သာ ခ်ဳိးသင့္သည္။ ေရမခ်ဳိး၍ ေသေသာ မသာမရွိ။ ေရခ်ဳိးမွား၍ ေသေသာမသာ ပဲရွိသည္ ဟူေသာ အရပ္သုံး စကားမွာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍ မရေသာ စကားျဖစ္သည္။

အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သူ၊ အထူးသျဖင့္ အသက္ ၇ဝ ေက်ာ္လူႀကီးမ်ား အတြက္ ေရခ်ဳိးရန္ လကၤာကေလး တစ္ခုရွိသည္။ ၄င္းလကၤာမွာ ''ေႏြကိုး၊ မုိးတစ္ဆယ္၊ ေဆာင္းဆယ့္တစ္'' ဟူ၍ ရွင္းျပရလွ်င္ အသက္ႀကီးသူ ဘုိးဘြားမ်ား အတြက္ ေရခ်ဳိးသင့္ေသာ အခ်ိန္မွာ ေႏြရာသီတြင္ နံနက္ ၉ နာရီ၊ မုိးရာသီတြင္ နံနက္ ၁ဝ နာရီ၊ ေဆာင္းရာသီတြင္ နံနက္ ၁၁ နာရီ ေရခ်ဳိးရန္ ျဖစ္သည္။ မွန္ကန္ေသာ၊ သင့္ေလ်ာ္ေသာ နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ လူႀကီးေတြ ေရခ်ဳိးၿပီး အေအးမပတ္၊ ေလမျဖတ္ဖုိ႔ နည္းလမ္းေကာင္း ျဖစ္သည္။ 

ေရမခ်ဳိးမီ ေရတစ္ခြက္ ေသာက္ျခင္းသည္ အစာအိမ္မွ အပူကုိ ၿငိမ္းေစသည္။ ေရမေသာက္ဘဲ ခ်ဳိးလွ်င္ အစာအိမ္မွ အပူသည္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚ ေလာင္းခ်လုိက္ သည့္ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ငုပ္လွ်ဳိးသြားၿပီး နီးစပ္ရာ အသည္း၊ ႏွလုံးတုိ႔သုိ႔ ေရာက္ရွိသြား ႏုိင္သည္။ အဆုတ္ သို႔လည္း ေရေအးၾကာၾကာ ခ်ဳိးလွ်င္ အပူငုပ္ႏုိင္သည္။ ေရမေသာက္ဘဲ ေရခ်ဳိးျခင္းေၾကာင့္ အစာအိမ္ အပူငုပ္လွ်င္ အစာအိမ္နာျခင္း၊ အစာမေၾကျခင္း၊ အစာအိမ္ ေရာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ အစာအိမ္မွ တစ္ဆင့္ အသည္းသုိ႔ အပူေရာက္လွ်င္ အသည္းေရာင္၊ အသည္းလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ႏွလုံးသုိ႔ အပူေရာက္လွ်င္ ႏွလုံးခုန္ႀကိမ္ ျမင့္၍ ေသြးတုိးျခင္း၊ ေသြးတုိးေၾကာင့္ ေသြးအတြင္းမွ ေသြးခဲ၊ အဆီခဲ မ်ား ျပဳတ္က်သြားလွ်င္ ဦးေႏွာက္အတြင္း ေသြးခဲပိတ္ဆုိ႔ ၍ ေလျဖတ္ႏုိင္သည္။

အဆုတ္တြင္ အပူငုပ္လွ်င္ ေခ်ာင္းဆုိးျခင္း၊ အဆုတ္ အေအးပတ္ျခင္း သည္ အဆုတ္မွ အျပင္သုိ႔ ျပန္မထြက္ႏုိင္၍ ေခ်ာင္းဆုိးရာမွစၿပီး ကုိယ္အပူခ်ိန္ ျမင့္တက္လာသည္။ အဆုတ္ဖ်ား၊ အဆုတ္ေရာင္ဖ်ားျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ အထက္တြင္ စာေရးသူ တင္ျပခဲ့သည့္ ဥပမာျပသူ မ်ားတြင္-

၁။ ေက်ာင္းဆရာႀကီး သည္ ေနပူထဲမွ ေက်ာင္းမွအျပန္ ေခြၽးတဒီးဒီးႏွင့္ ျဖဳန္းခနဲ ေရခ်ဳိးမိသူ။ အကယ္၍သာ အိမ္ေရာက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေရမခ်ဳိးဘဲ ေခတၱနား၊ ေရေအးတစ္ခြက္ ေသာက္ၿပီးမွ ေရခ်ဳိးမည္ဆုိလွ်င္ ဒုကၡမေရာက္ ႏုိင္ပါ။

၂။ ထမင္းဆုိင္ရွင္ ေဒၚေတာ္ဝင္ႀကီး ေသရသည္မွာ မီးပူေနပူခံၿပီး ေရေအးခ်ဳိး လုိ၍ ေရထဲသုိ႔ ေရခဲတုံး စိမ္ခ်ဳိးသည့္အမွား။ အကယ္၍သာ ေရခဲေရမေသာက္၊ ေရခဲေရ မခ်ဳိးဘဲ ပုံမွန္ ေရတစ္ခြက္ ေသာက္ၿပီး ပုံမွန္ေအးေသာ ေရကုိသာ ခ်ဳိးလွ်င္ အမွားမေတြ႕ႏုိင္ပါ။ ဤအမွားမ်ဳိးမွာ ဆင္ျခင္သင့္သည္။

မည္သည့္ အသက္အရြယ္မဆုိ၊ မည္သည့္ ရာသီဥတုတြင္မဆုိ ေရခ်ဳိးမမွား ရေလေအာင္ အသင့္အတင့္ ေအးေသာ ေရတစ္ခြက္ (မတ္ခြက္ငယ္ တစ္ခြက္) ေသာက္ၿပီးေရခ်ဳိးလွ်င္ အပူငုပ္ျခင္း၊ အပူကန္ျခင္း၊ ႐ုတ္တရက္ ေသြးတုိးၿပီး ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ပိတ္ျခင္း၊ ေလသင္တုန္း ျဖတ္ျခင္းတုိ႔မွ ကာကြယ္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း ေရသား လုိက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၈)