ေက်ာင္းသင္ဘာသာေတြကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သင္သင့္ မသင္သင့္

ေက်ာင္းသင္ဘာသာေတြကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သင္သင့္ မသင္သင့္ 

ေက်ာ္ဆန္း (Eduzone)

ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ဆံုၾက၊ စုမိၾကတဲ့အခါ ေက်ာင္းသင္ ဘာသာရပ္ ေတြကို အဂၤလိပ္ ဘာသာနဲ႔ သင္သင့္၊ မသင္သင့္ မၾကာခဏ ေဆြးေႏြး ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အဂၤလိပ္လို သင္ရတာကို ပိုသေဘာက် ၾကတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ တခ်ဳိ႕ ေဝါဟာရေတြ၊ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ဘာသာျပန္ရ၊ မွတ္ရခက္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ ပညာမွာ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ျပဳစုျပန္ဆို ထားတဲ့ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ စာေပေတြ ရွားပါးတဲ့ အတြက္ အဂၤလိပ္လုိ သင္သင့္တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။ ဥပမာ-သိပၸံ ဘာသာရပ္မွာ အမီးဘား၊ ပ႐ိုတိုးဇြား စတဲ့ ေဝါဟာရမ်ဳိး ေတြန႔ဲ ဝိဇၨာ ဘာသာရပ္မွာ ကုန္ထြက္၊ ထြက္ကုန္ ဆုိတာမ်ဳိး ေတြက ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ အဂၤလိပ္လို ပုိအဆင္ေျပ တယ္ ဆိုပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို Product နဲ႔ Output ကရွင္းေပမယ့္ ျမန္မာလုိ ကုန္ထြက္နဲ႔ ထြက္ကုန္က မရွင္းလင္းဘူး လို႔ ဆိုတယ္။

အဂၤလိပ္ ဘာသာနဲ႔ မသင္သင့္ ဘူးလု႔ိ ဆိုၾကသူေတြက ဘာသာရပ္ တစ္ခုရဲ႕ အႏွစ္သာရကို မိခင္ဘာသာ စကားနဲ႔ ရွင္းျပတာ အေကာင္းဆံုး နားလည္မႈ ရေစတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ နားမလည္တဲ့ ဘာသာနဲ႔ က်က္ဘာမွန္းညာမွန္း မသိ ေရးေျဖၿပီး စာေမးပဲြ ေအာင္တာထက္ ဘာသာရပ္ရဲ႕ အဓိက အခ်က္ေတြကို နားလည္ေစဖို႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ ဒါ့ျပင္ အဂၤလိပ္လုိ စာေမးပဲြ ေျဖရတဲ့ အတြက္ နားလည္ ေပမယ့္ မေရးတတ္လို႔ စာေမးပဲြ အက်မ်ား ရတယ္လုိ႔ ေစာဒက တက္ၾက ျပန္တယ္။ ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံ၊ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြလဲ သူတို႔ရဲ႕ မိခင္ဘာသာ နဲ႔သင္ၿပီး ကမၻာ့ထိပ္တန္း ေရာက္ေနၾက တယ္လု႔ိ သက္ေသထူ ၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းသင္ ဘာသာရပ္ ေတြကို အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သင္ၾကားရာမွာ မိဘေတြဘက္ မွာလဲ စိုးရိမ္မႈေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ကေလးက အဂၤလိပ္ လုိလဲ ဟုတ္တိပတ္တိ မတတ္၊ ျမန္မာလိုလဲ ဟုတ္တိပတ္တိ မတတ္မွာ စိုးရိမ္တာပါ။ အင္တာ ေနရွင္နယ္ ေက်ာင္းေတြ ကေတာ့ သင္ၾကားေရး ၾကားခံအျဖစ္ အဂၤလိပ္စာ တစ္မ်ဳိးပဲ သံုးတဲ့အတြက္ ျပႆနာမရွိ ေပမယ့္ ဒီလုိ ေက်ာင္းမ်ဳိး ေတြမွာလဲ မိခင္ ဘာသာစကား အားနည္းမွာ ေတြးပူၾကျပန္ ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာ အခ်က္တစ္ခ်က္က ဘာသာရပ္ တခ်ဳိ႕ကိုသာ ႏုိင္ငံျခားဘာသာ စကားနဲ႔ သင္ၾကားတာနဲ႔ Bilingual လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ဳိးကို သင္ၾကားေရး ၾကားခံ ( Medium of Instruction ) အျဖစ္ထားတာ မတူဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ဘာသာစကားႏွစ္မ်ဳိးသံုးသင္ၾကားျခင္း (Bilingual)

သင္ၾကားေရးရဲ႕ ၉ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ေလာက္ကို ဘာသာစကား တစ္မ်ဳိးတည္းနဲ႔ သင္ၾကားၿပီး တစ္ပတ္မွာ နာရီ နည္းနည္းေလာက္ တျခား ဘာသာစကား တစ္ခု သင္ၾကားတာကို Bilingual လုိ႔ မေခၚဆို ပါဘူး။ အလားတူပဲ ဘာသာရပ္ တခ်ဳိ႕ကိုသာ ႏုိင္ငံျခားဘာသာ တစ္ခုခုနဲ႔ သင္ၾကား တာကိုလဲ Bilingual လုိ႔ မေခၚဆို ႏုိင္ပါဘူး။ ဘာသာစကား ႏွစ္ခုကို သင္ၾကားေရး ၾကားခံအျဖစ္ ထားတယ္ဆိုတာ ဘာသာႏွစ္မ်ဳိးလံုး အသံုးခ်ႏုိင္တဲ့ သင္ယူမႈ ဝန္းက်င္ (Learning Enviroment) ဖန္တီးေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီ ဘာသာစကားကို ၾကားနာႏုိင္မယ့္၊ ေျပာဆိုႏုိင္မယ့္ အသံုးခ်ႏုိင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ရွိရပါမယ္။ ဒီလုိဖန္တီး ေပးႏုိင္ခဲ့ရင္ ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ဳိးသံုး သင္ၾကားတာက အမ်ားႀကီး ေကာင္းက်ဳိးေတြ ရွိတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက တင္ျပၾကပါတယ္။

သုေတသန ေတြအရ ကေလးေတြကို ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ သင္ၾကားေပး တာက လူမႈေရး၊ ဘာသာေဗဒနဲ႔ သိမႈအပိုင္းမွာ သက္တူရြယ္တူ ေတြထက္ ပိုၿပီးဖံြ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈ ရွိေစတာ ေတြ႕ရတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ လူမႈေရးမွာ အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေရ အရည္အခ်င္း ေတြပိုၿပီး ဖံြ႕ၿဖိဳးပါသတဲ့။ ဘာသာေဗဒနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လဲ ႐ႈပ္ေထြး သိမ္ေမြ႕တဲ့ စကားလံုးေတြန႔ဲ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ရြယ္တူေတြထက္ ပိုနားလည္ ခံစားႏုိင္တယ္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအလုိက္ ေ၀ါဟာရ ေရြးခ်ယ္ သံုးစဲြႏုိင္မႈ ပုိတယ္ ။ ပုိၿပီး စကားၾကြယ္ဝ တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ရြယ္တူကေလး ေတြထက္ ဉာဏ္ရည္ ပိုထက္ျမက္လာ ေစတဲ့အျပင္ တီထြင္ဖန္တီး ႏုိင္စြမ္းအားလဲ ပိုလာတာ ေတြ႕ရွိရတယ္လို႔ တင္ျပထားၾက ပါတယ္။ ဒီလို သိမႈၾကြယ္ဝ လာတာ ဘာသာေဗဒ ဖံြ႕ၿဖိဳးတာနဲ႔ လူမႈေရး စြမ္းရည္ ပိုေကာင္းလာတဲ့ အက်ဳိးဆက္ကို အသက္အရြယ္ ႀကီးတဲ့အထိ ဆက္လက္ရရွိ ေစတယ္လို႔လဲ ဆိုၾကပါတယ္။

ဘယ္အရြယ္စတင္သင္မလဲ ?

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဒုတိယ ဘာသာစကား အျဖစ္ အဂၤလိပ္စာကို ပၪၥမတန္း ေရာက္မွ စသင္ရ ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ သူငယ္တန္းက စတင္သင္ၾကား လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒုတိယ ဘာသာစကား တစ္ခုကို ဘယ္အရြယ္က စတင္ သင္သင့္သလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာ့ သုေတသန ပညာရွင္ အမ်ားစုၾကားမွာ တူညီတဲ့ အျမင္ရွိၾက တယ္လုိ႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒုတိယ ဘာသာစကား တစ္ခုသင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး အသက္အရြယ္ က သံုးႏွစ္နဲ႔ ၁၃ႏွစ္ၾကားလုိ႔ သုေတသန ပညာရွင္ေတြက ဆုိၾကပါတယ္။ အသက္ ကိုးႏွစ္၊ ၁ဝ ႏွစ္မတိုင္ခင္ ဘယ္အရြယ္ မွာပဲ စသင္သင္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အက်ိဳး အမ်ားဆံုးကေတာ့ အသက္ သံုးႏွစ္အရြယ္ က စတင္တာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာသာစကား တည္ေဆာက္ယူမႈ (Language Acquisition) မွာ ဆက္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ထက္ အသက္သံုး ႏွစ္နဲ႔ ငါးႏွစ္ၾကား အရြယ္ကေလး ေတြက အေကာင္းဆံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္ခဲြကေန သံုးႏွစ္ၾကားမွာ ဘယ္ဘာသာနဲ႔ ဘာပဲၾကားၾကား အလြန္ လ်င္ျမန္စြာ မွတ္သားႏုိင္တဲ့ အစြမ္းရွိပါ သတဲ့။ စကားလံုး အသစ္ေတြကို ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ မွတ္ယူႏုိင္စြမ္း ရွိပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွင္ အမ်ားစုက ဒုတိယ ဘာသာစကား စတင္ သင္ယူသင့္တဲ့ အရြယ္ကုိ အသက္သံုးႏွစ္ လုိ႔ အဆုိညီၾက ပါတယ္။

ဘာသာစကား တစ္ခုထက္မက တတ္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းမယ္ မထင္မိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒုတိယ ဘာသာစကား ေၾကာင့္ မိခင္ ဘာသာစကား အတတ္ေႏွးသြားမွာ၊ အားနည္းမွာ စိုးရိမ္ၾက တာေတြကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါကလဲ ကေလးငယ္ ေတြကို ဘာသာစကား ႏွစ္ခု သင္ေပးတဲ့အခါ ကေလးေတြက ႏွစ္ခုလံုးကုိ ေရာပစ္တတ္ တာေၾကာင့္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ကေလးက သူ႔အတြက္ လြယ္ကူ အဆင္ေျပတဲ့ စကားကိုသံုးတာ ျဖစ္ၿပီး ဘာသာစကား ႏွစ္ခုကို နားမလည္ပဲ ေရာေထြး (Confused) သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္မွာ မူႀကိဳကေလးက ေစာင့္အံုးလု႔ိ ေျပာရမယ့္ အစား ဝိတ္ (Wait) ဆိုၿပီး ေျပာေလ့ရွိတာ သတိျပဳမိ ပါတယ္။ လူႀကီးက သူေျပာတာ သေဘာမေပါက္ဘူး ထင္တဲ့အခါမွာ ေစာင့္အံုးဆုိၿပီး ျမန္မာလုိ ေျပာပါတယ္။ ဒါက ဘာသာစကား ႏွစ္ခု ေရာေႏွာ သံုးတာျဖစ္ၿပီး ေရာေထြး ေနတာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ 

မူရင္းဘာသာ အားနည္း လာတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မယ္လုိ႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ထင္တဲ့အတိုင္း လြယ္ကူတဲ့ စကားကို သံုးႏႈန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြလဲ ဘာသာစကား ေရာေႏွာ သံုးတတ္တာ ရွိပါတယ္။

ဥပမာ အင္စတီက်ဴးရွင္း (Institution) လို႔ အဂၤလိပ္လုိ တုိက္႐ုိက္ သံုးလုိက္ရတာက ျမန္မာလုိ သံုးရတာထက္ ပိုအဆင္ေျပ တဲ့အခါ အဂၤလိပ္ စကားလံုးကို ၾကားညႇပ္ သံုးလုိက္တာ မ်ဳိးပါ။ အသက္သံုးႏွစ္ အရြယ္မွာ ေဝါဟာရ ေတြကို သာမက (Speed Pattern) စကား တည္ေဆာက္မႈ ပံုစံေတြကိုပါ ကေလးေတြက မွတ္ယူ၊ သင္ယူေနပါၿပီ။ သူတုိ႔အတြက္ ပံုမွန္ စာသင္ခန္း (Formal Classroom) ေတြမရွိလဲ ဒုတိယ ဘာသာကို အလြယ္တကူ သင္ေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ သူတုိ႔ အရြယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ TV Program ေတြၾကည့္ေစတာ ၊ သီခ်င္းဖြင့္ေပးတာ၊ ဂိမ္းေဆာ့တာ ေတြကေန တစ္ဆင့္ အလ်င္အျမန္ သင္ယူႏုိင္စြမ္း ရွိၾကပါတယ္။

ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ကြၽမ္းက်င္ဖုိ႔ အတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ကေတာ့ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့သလုိ သင္ယူမႈ ပတ္ဝန္းက်င္ ဖန္တီးေပးဖို႔ပါ။ ဥပမာ-အိမ္မွာ မိဘႏွစ္ပါးဟာ တစ္ေယာက္က ျမန္မာလုိ ေျပာၿပီး တစ္ေယာက္က အဂၤလိပ္လို ေျပာရင္ ကေလးကလဲ ဘာသာႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ တံု႔ျပန္တာကို ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။ ကစားစရာလုိ႔ အေမ့ကို ေျပာၿပီး အေဖ နဲ႔ ေျပာတဲ့အခါ တိြဳင္း (Toy) လုိ႔ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္က အိမ္မွာ မိဘေတြနဲ႔ ေျပာတဲ့အခါ မိခင္ ဘာသာ စကားနဲ႔ ေျပာတယ္ ၊ ေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္လုိ ေျပာတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ က ကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ ျမန္မာလုိ ေျပာတာကို ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အသံုးခ်စရာ ပတ္၀န္းက်င္ ရွိရင္ ဘာသာစကား ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကြၽမ္းက်င္ သြားပါလိမ့္မယ္။ ကေလးေတြကို ေလွ်ာ့မတြက္ ပါနဲ႔လုိ႔ ပညာရွင္ေတြက ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ပံုမွန္ စာသင္ခန္းမွာ ဒုတိယ ဘာသာစကား သင္ၾကားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အတန္း အရြယ္အစားက သိပ္မႀကီးသင့္ ပါဘူးတဲ့။ အေကာင္းဆံုး အတန္းအရြယ္ အစားကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္ကေန ၁၈ ႏွစ္ထိ လုိ႔ဆိုတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမကလဲ ကိုယ္သင္ၾကား ေပးရမယ့္ ဘာသာစကား ကြၽမ္းက်င္ဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ဂီတနဲ႔ အားကစားကိုလဲ တြဲဖက္သင္ေပးဖုိ႔ မေမ့အပ္ဘူးလို႔ ပညာရွင္ေတြ သုေတသန ျပဳထားတာကို ေလ့လာတင္ျပ လုိက္ရပါတယ္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၁၃)