ခါးနာျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဆင္ျခင္စရာမ်ား

ခါးနာျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဆင္ျခင္စရာမ်ား

ၾကည္လြင္ျမင့္(မုျဒာ)

ခါးနာျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ိွရာ ဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခါးနာေရာဂါ၊ အထုိင္မ်ား၍ ျဖစ္ေသာ ခါးနာ၊ အေလးအပင္ မရင္း ျဖစ္ေသာခါးနာ တို႔ထက္ အိပ္ရာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာခါးနာ က ပို၍မ်ားလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။

စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ ငယ္စဥ္က ခါးနာဖူးသည္။ နာသည္မွ တစ္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာေအာင္ နာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းတြင္ ထုိင္တာၾကာၿပီး ျပန္ထလွ်င္ မနည္းထ ရသည္။ ၾကာၾကာထိုင္ လွ်င္လည္း ခါးဆက္ထဲမွ ပူၿပီးနာလာသည္။ ခါးနာ၊ ခါးကုိက္ ေပ်ာက္ေဆး ေသာက္သည္။ ဘမ္းပ႐ုတ္ဆီ လိမ္းသည္။ ခဏ သက္သာၿပီးေနာက္ ျပန္နာသည္။

ခါးနာ ျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းကို ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေသာအခါ ထိုေခတ္က အသံုးျပဳေလ့ ႐ိွေသာ စပရင္ေမြ႕ရာ ႏွင့္ အိပ္မိ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို စပရင္ေမြ႕ရာမွာ အေဟာင္း ျဖစ္သျဖင့္ အားေပ်ာ့ၿပီး အခ်ိဳ႕ေနရာ မ်ားတြင္ ခြက္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ ေပါက္ၿပဲၿပီး စပရင္အျပင္သို႔ ကန္ထြက္ေနသည္။ ေပါက္သည့္ ေနရာကို အေပၚက ဂံုနီအိတ္ အထူခင္းၿပီး အိပ္သျဖင့္ ေမြ႕ရာမွာ ျမင့္သည့္ ေနရာတြင္ျမင့္၊ ခြက္သည့္ ေနရာတြင္ခြက္ ျဖစ္ေနသည္။ စာေရးသူ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ တက္စဥ္က အေဒၚတစ္ေယာက္ ၏ေနအိမ္မွ တက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔အိမ္မွ ေ႐ွးက သိမ္းထားေသာ မိဘမ်ား လက္ထက္က ေမြ႕ရာကို စာေရးသူ အိပ္ရန္ ထုတ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္ ၿပီး၍ နယ္ၿမိဳ႕ေလးသို႔ ျပန္ေသာအခါ ကိုယ့္အိမ္မွ အိပ္ေနက် အိပ္ရာႏွင့္ ျပန္အိပ္ရသည္။ စာေရးသူ၏ မိဘအိမ္က အိပ္ခန္းမွာ ခုတင္မ႐ိွ၊ ေမြ႕ရာမ႐ိွ၊ ၾကမ္းျပင္တြင္ သင္ျဖဴးဖ်ာ ခင္းၿပီး ျခင္ေထာင္ေထာင္ အိပ္ရသည္။ ေက်ာင္းတက္ရင္း ရခဲ့ေသာ ခါးနာသည္ နယ္က အိမ္ေရာက္ၿပီး တစ္လခန္႔ ၾကာေသာအခါ အလိုလို သက္သာၿပီး ေပ်ာက္ကင္း သြားသည္။ ထုိအခါက်မွ စပရင္ေမြ႕ရာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ခါးနာျဖစ္ေၾကာင္း ကို သတိထား မိေတာ့သည္။

စပရင္ေမြ႕ရာ သာမဟုတ္၊ ၾကာ႐ွည္ အသံုးျပဳ ထားသျဖင့္ ခါးေနရာတြင္ ခြက္ဝင္ေနေသာ ဆိုဖာေမြ႕ရာ၊ ဝါဂြမ္းေမြ႕ရာ မ်ားျဖင့္ အိပ္လွ်င္လည္း ခါးနာႏိုင္ ပါသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေသာ အခါ လူ၏ အေလးခ်ိန္ ဖိအားႏွင့္ ခါးမွာ ေမြ႕ရာအတြင္း ခြက္ဝင္သြား ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ခါး႐ိုးဆစ္ ခုနစ္ဆစ္ ႐ိွရာ အိပ္ရာ အေနအထား မမွန္လွ်င္ ခါး႐ိုး အဆစ္မ်ားပါ အေနအထား ပ်က္ယြင္းၿပီး ၾကာလွ်င္ က်ီးေပါင္း တက္လာ ႏိုင္သည္။ ခါး႐ိုးဆစ္မ်ား အတြင္းမွ အ႐ြတ္ျပားမ်ား အေနအထား ပ်က္ယြင္းျခင္း၊ အျပင္သို႔ ကန္ထြက္ျခင္း တို႔ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခါး႐ိုးဆစ္ က်ီးေပါင္းတက္လွ်င္ ခါး႐ိုးဆစ္ နံပါတ္ (၄)ႏွင့္ (၅) ၾကားႏွင့္၊ (၅) ႏွင့္ (၆) ၾကား အေၾကာညပ္လွ်င္ အနာက်င္ဆံုး ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မီးေညာင့္႐ိုးဆစ္ အထက္တြင္ မခံႏိုင္ေအာင္ နာတတ္သည္။ ထုိင္လွ်င္လည္း နာ၊ ပက္လက္လွန္ အိပ္လွ်င္လည္း နာႏွင့္ ေဘးႏွစ္ဖက္ကို တစ္လွည့္စီ ေစာင္းအိပ္မွ သက္သာေလ့ ႐ိွသည္။

ခါးနာၾကာလွ်င္ ကုသမႈ စနစ္တက် မခံယူလွ်င္ အာ႐ံုေၾကာ ေရာင္ၿပီး ေျခတစ္ဖက္တြင္ ကိုက္ခဲၿပီး လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေသာ ေဝဒနာ ခံစားရတတ္သည္။ ဆုိင္ယာတီကာ ဟု ေခၚေသာ အာ႐ံုေၾကာႏွင့္ ခါးဆစ္က်ီးေပါင္း ညပ္ၿပီး ေပါင္တစ္ေလွ်ာက္ ထံုဆင္းနာေသာ ေရာဂါမွာ အလြန္ဆိုးသည္။ ဆုိင္ယက္တစ္ နာဗ္ေၾကာ ေရာင္ေသာ ေရာဂါေၾကာင့္ ေျခတစ္ဖက္ကို ခဲႏွင့္ဆြဲၿပီး အိပ္ရာထဲတြင္ ရက္႐ွည္ အိပ္ေနရတတ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ခါးက်ီးေပါင္းႏွင့္ အာ႐ံုေၾကာ ညပ္ေသာ ေဝဒနာသည္မ်ားမွာ ခဲဆြဲ႐ံုႏွင့္ မရေတာ့သျဖင့္ ခြဲစိတ္ကုသ ရတတ္သည္။ ခါးခြဲစိတ္ကုသ ျခင္းသည္ စြန္႔စားရၿပီး အလြန္ အႏၲရာယ္မ ်ားသည္။ အခန္႔မသင့္၍ ခါးေအာက္ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ေသသြားသူမ်ား ႐ိွခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခါးနာလွ်င္ ျဖစ္စကတည္းက ဂ႐ုစိုက္ ကုသသင့္သည္။ ခြဲစိတ္ကုသ ရသည့္ အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္မဆြဲ သင့္ေပ။

ခါးနာကုသရာတြင္ Lumber attraction ေခၚ ခါးဆြဲကုသျခင္းျဖင့္ ခါးနာသက္သာေစႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ အၿမဲတမ္းခဲဆြဲေနျခင္းသည္လည္း မေကာင္းေပ။ ခါး႐ိုးဆစ္အားလံုးကို ဟသြားေအာင္ဆြဲျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မလိုအပ္ေသာ ခါးဆစ္မ်ားႏွင့္ အ႐ြတ္ေၾကာ၊ ဆိုင္းေၾကာ၊ ခုတံုးမ်ားမွာ ဒဏ္ျဖစ္ၿပီး ခါးႏွင့္ေအာက္ပိုင္း အားေပ်ာ့သြားေစ ႏိုင္သည္ကို သတိျပဳရန္ လိုအပ္သည္။ အိပ္ရာေၾကာင့္ ခါးနာျခင္း ဟုတ္ - မဟုတ္ကို နံနက္ အိပ္ရာထလွ်င္ သိႏိုင္သည္။ 

တစ္ခ်ိန္က စာေရးသူ၏ ဖခင္ႀကီး ခါးနာဖူးသည္။ နံနက္ အိပ္ရာထလွ်င္ ထူေပးဖို႔ လူအကူကို ေအာ္ေခၚ ရသည္။ ေန႔လယ္ ေန႔ခင္း အေကာင္း၊ ၾကာေတာ့ ထူေပးရသူ မ်ားကို အားနာသျဖင့္ အိပ္ရာေဘး နံရံအျမင့္မွ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ခ်ထားသည္။ နံနက္လင္းလွ်င္ ယင္းႀကိဳးကို ဆြဲယူၿပီး အိပ္ရာမွထသည္။ စာေရးသူ ဖခင္၏ ေမြ႕ယာကို အထူမွအပါးသို႔ ေျပာင္းလိုက္သည္။ ထို႔အျပင္ ေမြ႕ရာအ႐ြယ္ သံုးထပ္သား အပါးတစ္ခ်ပ္ကို အိပ္ရာ ေပၚတြင္တင္၊ ထိုအေပၚမွ ေစာင္တစ္ထည္ ခင္းၿပီး အိပ္ေစသည္။ ခါးနာမွာ တျဖည္းျဖည္း သက္သာလာၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေပ်ာက္ကင္း သြားသည္။

အသက္ႀကီး သူမ်ားတြင္ ခါး႐ိုးဆစ္မ်ားကို ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ၾကည့္လွ်င္ က်ီးေပါင္းတက္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရၿမဲ ျဖစ္သည္။ သစ္ပင္မ်ား အသက္ရင့္ လာလွ်င္ အေခါက္ထူၿပီး အေပြးတက္ လာသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ အဆန္း မဟုတ္ပါ။ 

က်ီးေပါင္း႐ိွေသာ အဆစ္ႏွင့္ ခါးအာ႐ံုေၾကာမ်ား မညပ္မိေစ ရန္သာ အိပ္ယာမွအစ ဂ႐ုစိုက္ေပးရန္ ျဖစ္သည္။ မမာလြန္း၊ မေပ်ာ့လြန္းေသာ ေမြ႔ယာမ်ိဳးျဖင့္သာ လူႀကီးမ်ားကို အိပ္ေစ သင့္သည္။ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာခါးနာ ေခါက္၍ ဆန္႔၍ ရေသာ ပတၱဴဖ်င္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ထုိင္ခံုမ်ားကို ပက္လက္ ကုလားထိုင္ဟု ေခၚၾကသည္။ ကုလားထုိင္ ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ အဂၤလိပ္ေခတ္ က ေပၚလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပံုုရသည္။ ျမန္မာမ်ားက အဂၤလိပ္မ်ားကို ကုလား ဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ထိုင္ေသာ ထုိင္ခံုမ်ားကို ကုလားထုိင္ဟု ေခၚခဲ့ၾကပံု ရသည္။

စာေရးသူ၏ ညီငယ္တစ္ဦးမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ႏွင့္ ခါးနာဖူးသည္။ သူ႔အက်င့္မွာ ေနအိမ္ အေနာက္ဘက္ သစ္ပင္ အရိပ္ေကာင္းေသာ ေနရာတြင္ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ စာက်က္ေလ့ ႐ိွသည္။ တစ္ခါတရံ သူသည္ 

စာက်က္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ့ ႐ိွသည္။ စာေမးပြဲႀကီး နီးခ်ိန္တြင္ သူ႔မွာ ခါးနာေရာဂါ စြဲကပ္ေနၿပီး ဝမ္းလ်ားေမွာက္ၿပီး ခါးကို အနင္းခံသည္။ ပ႐ုပ္ဆီမ်ား လိမ္းသည္။ မသက္သာ။ ေနာက္ဆံုး ပက္လက္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ စာမက်က္ ေတာ့မွ သက္သာသြားသည္။ သူသည္ ယခုအခါ ေမ့ေဆး ဆရာဝန္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

စာေရးသူ၏ ဖခင္မွာလည္း တစ္ခါက ပက္လက္ ကုလားထုိင္ ဖ်င္ၿပဲၿပီး ကြၽံက်သျဖင့္ ခါးနာဖူးသည္။ ျပတ္က်႐ံုမွ် မက ကုလားထိုင္ တန္းမ်ားက ေခါက္ၿပီး ဦးေခါင္း ေနာက္ေစ့သို႔ ႐ိုက္မိသျဖင့္ ဦးေခါင္းတြင္ပါ ဒဏ္ရာ ရေလသည္။ 

ခါးတြင္ရေသာ ဒဏ္ရာမွာ အ႐ိုးဖုသြားၿပီး က်ီးေပါင္းတက္ ေနသျဖင့္ ခါးမတ္၍ မရသည္မွာ ယခုတိုင္ ျဖစ္သည္။ ဖ်င္ ကုလားထုိင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဝါးျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ ပက္လက္ ကုလားထုိင္၊ ႀကိမ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ ပက္လက္ ကုလားထုိင္၊ ေနာက္ဆံုး ေခတ္ေပၚ Dream bed ျဖင့္ အိပ္သူမ်ား မွာလည္း ခါးနာသည္ကို မၾကာခဏ ေတြ႕ရသည္။ ဝါးျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ ေခါင္းတင္တန္း ပါသည့္ ကုလားထုိင္ မ်ားျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သူ မ်ားမွာ ခါးသာမက ဇက္က်ီးေပါင္း တက္ျခင္းပါ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မၾကာခဏ ေခါင္းမူးသူ တစ္ဦးကို ေတြ႔ဖူးသည္။ သူသည္ ဇက္ေၾကာတက္ သက္သာေစရန္ ဝါးကုလားထုိင္ ဝယ္ၿပီး ဇက္တင္ အိပ္ရာမွ က်ီးေပါင္းတက္ၿပီး မူးလာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အႏွိပ္သည္ ဖုေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခါးနာ ေ႐ွးလူႀကီးမ်ားသည္ 'အႏွိပ္သည္ဖု' ေခၚ သစ္သားဖုလံုး ႏွစ္ခုကို တစ္လက္မခန္႔ အကြာထားသည့္ ပြတ္လံုးျဖင့္ ဇက္ရင္းတြင္ထား၍ အိပ္ျခင္း၊ ခါးဆစ္တြင္ခု၍ အိပ္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ေလ့ ႐ိွၾကသည္။ သီလ႐ွင္ စာသင္တုိက္မွ ဆရာႀကီး တစ္ပါးခါးနာ၍ ကုသေပးရ ဖူးသည္။ ေျခတစ္ဖက္ကို ဆန္႔ထား၍မရ၊ ေကြးထားရသည္။ ဆြဲဆန္႔လွ်င္ နာ၍ ေအာ္ရသည္။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္၊ ေပြ႕ယူ လာရသည္။ ထုိ သီလ႐ွင္ ဆရာႀကီးသည္ အႏွိပ္သည္ဖုကို ခါးေအာက္ ခုထားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ တစ္နာရီခန္႔ အၾကာတြင္ ခါးထဲမွပူၿပီး ႏိုးလာသည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခတစ္ဖက္ တြင္ပါ က်ဥ္ထံုၿပီး ကိုက္ခဲလာသည္။ သူသည္ အႏွိပ္သည္ ဖုေၾကာင့္ ခါးအာ႐ံုေၾကာ ညပ္ေသာ ေရာဂါေဝဒနာ ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အႏွိပ္သည္ဖု ခံၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ ဒုကၡေရာက္သူမ်ားစြာ ႐ိွသျဖင့္ အထူး သတိျပဳ သင့္သည္။

အႏွိပ္သည္ဖု ကို ေ႐ွးက မည္သူက တီထြင္ခဲ့သည္ကို မသိရေသာ္လည္း ဘုရားေစာင္းတန္း ေစ်းသည္မ်ား၊ ပန္းပုဆိုင္ မ်ားတြင္ အမ်ားအျပား ေရာင္းခ်သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သစ္သားဝက္အူရစ္ျဖင့္ လွည့္ညႇစ္ေသာ အႏွိပ္ကိရိယာ မ်ားလည္း ေရာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေပါင္ကိုက္သည္ကို ၎ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ စြာ ညႇစ္ထား မိသျဖင့္ ေပါင္တြင္း ေသြးလႊတ္ ေၾကာမႀကီး ပိတ္သြားကာ ေျခ တစ္ေခ်ာင္းလံုး ျဖတ္ပစ္လိုက္ရသူ ႐ိွသည္ဟု ဆရာဝန္ႀကီး တစ္ဦးက ေျပာျပဖူးသည္။

အရပ္သံုး လက္ျဖစ္ အႏွိပ္ကိရိယာ မ်ားသည္ အႏၲရာယ္ ႐ိွသည္။ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ သံုးစြဲရာမွ အေၾကာညပ္ျခင္း၊ အဆစ္လြဲျခင္း၊ ေသြးေၾကာ ပိတ္ျခင္း၊ ေသြးေၾကာ ေပါက္ျခင္း၊ အာ႐ံုေၾကာ ေရာင္ျခင္း၊ ဒဏ္ျဖစ္ျခင္း တုိ႔ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ လက္တဲ့စမ္း မသံုးသင့္ပါ။ အိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ အနားယူျခင္း သည္ လူတို႔ေန႔စဥ္ ျပဳရေသာ အမႈျဖစ္သည္။ အိပ္ရာ အေနအထား မသင့္ေတာ္၍ ျဖစ္ရေသာ ခါးနာေရာဂါ၊ က်ီးေပါင္းတက္ ေရာဂါ၊ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ အိပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ခါးနာေဝဒနာ၊ လက္လုပ္ အႏွိပ္ကိရိယာ တို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခါးနာ၊ အာ႐ံုေၾကာညပ္ ေဝဒနာမ်ားမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တို႔တြင္ အျဖစ္မ်ား ေသာေၾကာင့္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾက ေစရန္ ေရးသား တင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။

#Yadanarpondaily

#ရတနာပံုေန႔စဥ္