မလုိလားအပ္ေသာ မာန္မာနမ်ား ဖယ္ရွားေစလုိ
ေအာင္ခန္႔ၿဖိဳးေ၀ ( ေတာင္ငူ )
စာေရးသူတုိ႔၏ လူေနမႈ ဘဝတြင္ အမွား ေတြ႕ေနလွ်င္ အမွန္ျပင္ ရမည္ကုိ လူတုိင္းလုိလုိ သိေနၾက ေသာ္လည္း ထုိအမွားကုိ အမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ ရေတာ့မည္ ဆုိလွ်င္ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ဝန္ေလးေနတတ္ ၾကသည္။ ပ်က္စရာရွိလွ်င္ ပ်က္ခ်င္ခ်င္ တည္းဆုိသလုိ ဆက္၍ ဆက္၍ ပ်က္ေနတတ္ ၾကသည္။
မိမိဘက္က အနည္းငယ္ ေလွ်ာ့လုိက္၊ တုိးလုိက္႐ုံ မွ်ျဖင့္ ကိစၥေျပလည္ သြားမည္ကုိ သိလ်က္ႏွင့္ တင္းခံေနတတ္ ၾကသည္။ ယင္းသို႔ ေလွ်ာ့လုိက္၊ တုိးလုိက္ ျခင္းျဖင့္ မိမိဘက္မွ သိကၡာက်ဆင္း သြားမည္ဟု အထင္ ေရာက္တတ္ ၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ မိမိ၌ရွိေသာ ''မလုိလား အပ္ေသာ မာန္မာန'' ကို အရင္ ဖယ္လုိက္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိ တည္ေဆာက္ ေနေသာ ဘဝကို အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း လူအမ်ား သတိမူမိ ၾကရန္ လုိအပ္ ေပသည္။
ျမန္မာ့႐ုိးရာ ပုံျပင္မ်ားတြင္ က်ီးႏွင့္ဘုတ္ ပုံျပင္သည္ ဤသေဘာ ေဖာ္ေဆာင္ ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ အစဥ္အလာအရ အမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္း ရန္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက ေသာ္လည္း တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ကာ အလြန္တရာ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္လာ ၾကသည္။ က်ီးဘက္မွ ရန္လုိမႈကုိ ေလွ်ာ့၍ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈ ေမတၱာကုိ တုိး၍ လည္းေကာင္း၊ ဘုတ္ ဘက္မွလည္း ရန္လုိမႈ မ်ားကုိ ေလွ်ာ့၍ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈ ေမတၱာကုိ တုိး၍ လည္းေကာင္း ေရရွည္ခုိင္မာ ၿမဲၿမံေသာ မိတ္ေဆြမ်ား အျဖစ္ တက္လွမ္း ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္ သာမက ''က်ီးကုိ ဘုတ္႐ုိေသ၊ ဘုတ္ကုိ က်ီး႐ုိေသ'' ဆုိသည့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး ပုံစံတစ္ခုကုိ အခိုင္အမာ ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့ ၾကေပသည္။
ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ က လူမႈကိစၥမ်ား ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္သည့္ အခါတြင္ ''မေပါ့မေသး၊ မေႏွးမလ်င္၊ ေရႊခ်ိန္ခြင္ သုိ႔၊ မတင္းမေလ်ာ့၊ ေလွေပါင္ေဖာ့ သုိ႔၊ မေလွ်ာ့ပညာ၊ တံငါလုလင္၊ မွ်ားႀကိဳးငင္ သုိ႔'' ဟု ဥပမာမ်ားႏွင့္ ေဖာ္ျပ ထားသည္။ လူမႈေရးရာ ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားတြင္ အစြန္း ေရာက္ေသာ အျပဳအမူ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မ်ား ျဖစ္မသြားေအာင္ ဘဝလမ္းၫႊန္မ်ား အျဖစ္ခံယူ တည္ေဆာက္ သြားသင့္ၾက ေပသည္။
မင္းတုန္းမင္း ႏွင့္ ညီေတာ္ ကေနာင္မင္းသား တုိ႔သည္ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ခန္႔အပ္ေရး တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ တင္းမာ ေနၾကရာ ညီလာခံကုိ ရက္အတန္ၾကာ မတက္ဘဲ ကေနာင္မင္းသား သည္ ေနာင္ေတာ္ အေပၚ မေက်နပ္ ေၾကာင္း ျပသ ခဲ့သည္။ ဤ အေျခအေနကုိ သိေသာ မင္းတုန္းမင္း သည္ ပညာရွိ စာဆုိ ဦးပုညအား ေခၚယူ၍ ေနာင္ေတာ္ႏွင့္ ညီေတာ္ ႏွစ္ဦး စိတ္ အခန္႔မသင့္ ျဖစ္ေနမႈကုိ ေက်ေအး ေျပေပ်ာက္ သြားေစမည့္ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ ကုိ ေရးေစၿပီး သဘင္ေဆာင္တြင္ ကျပရန္ တာဝန္ ေပးခဲ့သည္။ ဦးပုည ကလည္း ေသြးအရင္း ေခါက္ေခါက္ ညီအစ္ကုိရင္း ပင္ မဆုိထားႏွင့္ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္သူ သူစိမ္း တစ္ရံဆံ တစ္ေယာက္ကုိပင္ အိမ္ေရွ႕အရာ ေပးဝံ့သူ ဥဒၵယကုမၼာ မင္းႀကီး အေၾကာင္း ပါသည့္ ဂဂၤါမာလ ဇာတ္ေတာ္ေခၚ ေရသည္ျပဇာတ္ ကုိေရး၍ သဘင္ေဆာင္ တြင္ တင္ဆက္ ကျပ ေစခဲ့သည္။ ထုိျပဇာတ္ကုိ မင္းတုန္းမင္း ႏွင့္ ကေနာင္မင္းသား တုိ႔ၾကည့္႐ႈၿပီး သည့္ေနာက္ တြင္ ယခင္က ရွိခဲ့ေသာ မေက်လည္မႈ မ်ားသည္ ကင္းစင္ ပေပ်ာက္ ေအးၿငိမ္းသြားကာ ညီေနာင္ႏွစ္ဦး ခ်စ္ၾကည္စြာ ဆက္လက္ ေနထုိင္ ခဲ့ၾကေၾကာင္း ျမန္မာ့ သမုိင္းစဥ္တြင္ ေျပာစမွတ္ က်န္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ရွိခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ မင္းတုန္းမင္း ဘက္မွ ညီေတာ္အေပၚ သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၿပီး မာန္မာန ကုိေလွ်ာ့၊ ေမတၱာကုိ တုိးလုိက္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ဖြယ္ေျပလည္ ၿငိမ္းေအးမႈကုိ ရယူဖန္တီး တည္ေဆာက္ ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ဆင္ျခင္ စဥ္းစားမႈ၊ ကုိယ္ခ်င္း စာနာမႈ၊ အက်ဳိးကုိ လုိလားမႈ၊ ခြင့္လႊတ္ သည္းခံမႈ စေသာ စိတ္ထားေကာင္း မ်ားကုိ အေျခခံထားၿပီးမွ သာလွ်င္ ေကာင္းေသာ မာန၊ မွန္ကန္ေသာ မာန တုိ႔သည္ ျဖစ္တည္ လာႏုိင္သည္။ ထုိမာနမ်ဳိး ျဖင့္သာလွ်င္ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး အေလွ်ာ့ အတင္း၊ အတုိးအဆုတ္ လုပ္ကာ ၿငိမ္းေအး သာယာစြာ အတူတကြ ေနထုိင္ႏုိင္ ၾကမည္မွာ အမွန္မလြဲ ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပလုိက္ ပါသည္။ ။
#Themyawadydaily
#ျမ၀တီေန႔စဥ္
No comments:
Post a Comment