တုိးတက္လာေသာ လူဦးေရ ႏွင့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ
ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္မ်ား ေမြးထုတ္ ႏုိင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္း ၾကရာ၌ က်န္းမာေရး ဝန္ႀကီးဌာန ကလည္း တစ္တပ္တစ္အား ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္ ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ တကၠသုိလ္ေပါင္း ၁၅ ခုမွ ေမြးထုတ္ လုိက္ေသာ ဆရာဝန္ ဦးေရမွာ သံုးေသာင္းေက်ာ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာဝန္ တစ္ဦးသည္ လူ ၂ဝဝဝ ႏႈန္း ကုသရသည့္ အခ်ဳိးအစား ရွိသည္။ သူနာျပဳ သင္တန္းေက်ာင္း ၄၆ ေက်ာင္းမွ သူနာျပဳႏွင့္ သားဖြား ဆရာမမ်ား ေမြးထုတ္ ရာတြင္လည္း လံုေလာက္မႈ မရွိေသးဘဲ ဆရာဝန္ ႏွင့္ သူနာျပဳ အခ်ဳိးမွာလည္း ဆတူ နီးပါး ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ျပည္သူမ်ား အတြက္ က်န္းမာေရး ကုသ ေစာင့္ေရွာက္မႈတြင္ ေဆးပညာ အရည္အေသြး ျမင့္မားေရး အတြက္ ထူးခြၽန္ေသာ ဆရာဝန္ မ်ားအား ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ ေစလႊတ္၍ ေဆးပညာ သင္ယူ ႏုိင္ရန္ က်န္းမာေရး ဝန္ႀကီးဌာန က ေဆာင္ရြက္ ေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူနာျပဳ မ်ား၏ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အရည္အေသြး ျမင့္မားေရး အတြက္ သူနာျပဳ တကၠသုိလ္ (ရန္ကုန္) သုိ႔ တက္ေရာက္လ်က္ ရွိေသာ သင္တန္းသူ မ်ားအား သင္ၾကား ေလ့က်င့္ ရာတြင္ ႏုိင္ငံျခားမွ သူနာျပဳ တကၠသုိလ္မ်ား ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ အနာဂတ္ ကာလတြင္ ပုဂၢလိက ႏွင့္ အစုိးရ က႑မ်ား၌ ေဆာင္ရြက္ ေနသည့္ သူနာျပဳ မ်ားကုိလည္း ခြဲျခားမႈ မရွိဘဲ အခြင့္အေရး ေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ မတ္ ၂၁ ရက္တြင္ သူနာျပဳ တကၠသုိလ္ (ရန္ကုန္) သုိ႔ ေရာက္ ရွိစဥ္ ဒုတိယ သမၼတ ေဒါက္တာ စုိင္းေမာက္ခမ္း က ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ေက်းလက္ေန ျပည္သူမ်ားကုိ သူနာျပဳမ်ား၊ သားဖြား ဆရာမမ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ ၾကရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း မွာၾကားခဲ့သည္။ ျပည္သူမ်ား အတြက္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ မႈတြင္ ကာကြယ္ေရး၊ ကုသေရးႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး ဟူ၍ က႑သံုးရပ္ ရွိရာ သူနာျပဳ မ်ားမွာ ကုသေရး ႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းမ်ား ျဖစ္သည္။
အာဆီယံ အသုိင္းအဝုိင္းမွ ဖိလစ္ပုိင္ ႏုိင္ငံသည္ သူနာျပဳ အမ်ားဆံုး ေမြးထုတ္ ေပးသည့္ ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူနာျပဳ ဘြဲ႕ရသူ ၇ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ ျပည္ပသုိ႔ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ ေနၾကသျဖင့္ ႏုိင္ငံအတြင္း က်န္းမာေရး ဝန္ေဆာင္မႈ အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ရသည္။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ စာရင္းမ်ား အရ ဖိလစ္ပုိင္ ႏုိင္ငံ၌ ေဆး႐ံုေပါင္း ၁၇ဝဝ ခန္႔ ရွိသည့္အနက္ အစုိးရ ေဆး႐ံု ၄ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင့္ ပုဂၢလိက ေဆး႐ံု ၆ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စာရင္းမ်ား အရ က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္ အတြက္ အစုိးရ ဘတ္ဂ်က္မွ ခြင့္ျပဳေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၉၇ သန္း ခြင့္ျပဳ ေပးခဲ့ရာ လူတစ္ဦး အတြက္ ၇ ေဒၚလာ (ပီဆုိ ၃၁ဝ) ရွိခဲ့သည္။ ခႏၶာေဗဒ ဆရာဝန္ ၉ဝ၃၇ဝ ဦးရွိသျဖင့္ ဆရာဝန္ တစ္ဦးလွ်င္ ျပည္သူ ၈၃၃ ဦး ကုသရသည္။ သူနာျပဳ ၄၈ဝ၉၁ဝ ဦး ႏွင့္ သြားဆရာဝန္ ၄၃၂၂ဝ ဦးရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ စာရင္းမ်ားအရ က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္မွာ GDP ၏ ၃ ဒသမ ၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိခဲ့ရာ ပုဂၢလိက က႑ပါဝင္မႈ ၆၇ ဒသမ ၁ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင့္ အစုိးရ က႑ပါဝင္မႈ ၃၂ ဒသမ ၉ ရာခုိင္ႏႈန္း အသီးသီး ပါဝင္ခဲ့သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေက်းလက္ေဒသ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အတြက္ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္က စာရင္းမ်ား အရ ေက်းလက္ က်န္းမာေရး ဌာန တစ္ခုသည္ ျပည္သူ ၂၂၇၁ ဦး၊ ေက်းလက္ က်န္းမာေရး ဌာနခြဲ တစ္ခုသည္ ျပည္သူ ၅ဝ၃၄ ဦးႏွင့္ တုိက္နယ္ ေဆး႐ံုတစ္႐ံု သည္ ျပည္သူ ၇၅၄၅၃ အခ်ဳိးအစားျဖင့္ အသီးသီး ကုသ ေပးခဲ့သည္။ က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္း အင္အားႏွင့္ ေက်းလက္ လူဦးေရ အခ်ဳိးအစားမွာ လက္ေထာက္ က်န္းမာေရးမွဴး တစ္ဦးသည္ ျပည္သူ ၁၆၈ဝ၅ ဦး၊ အမ်ဳိးသမီး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ လက္ေတြ႕ လုပ္ငန္းခြင္ သင္တန္းသူ ( Lady Health Visitor ) တစ္ဦးသည္ ျပည္သူ ၁၉၄၃၁ ဦးႏွင့္ သားဖြား ဆရာမ တစ္ဦးသည္ ျပည္သူ ၄၈ဝဝ ဦးစီ အသီးသီး တာဝန္ ယူခဲ့ၾက ရသည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ ႏွစ္စဥ္ လူဦးေရ တုိးတက္ လာသည္ႏွင့္ အမွ် ျပည္သူတုိ႔၏ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အတြက္ ကာကြယ္ေရး၊ ကုသေရး ႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး က႑သံုးရပ္တြင္ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ေဆးဝန္ထမ္း တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ဝင္ေရာက္ ျဖည့္ဆည္း ေပးလ်က္ ရွိသည္မွာ လူ႔ဘဝကုိ ရခဲ၏၊ သတၱဝါတုိ႔ အသက္ရွည္ျခင္း ကုိ ရခဲ၏ ဆုိေသာ တရားဓမၼႏွင့္ အညီ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူတုိ႔ အက်ဳိးသယ္ပုိး ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ။
( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ )
#Themyawadydaily
No comments:
Post a Comment