ပန္းသတင္း ေလညင္းေဆာင္ လူ႔သတင္း သတင္းစာကေဆာင္
( သိခၤသူ )
မီဒီယာသည္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံတြင္ မရွိမျဖစ္ က႑တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မီဒီယာက ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ႏုိင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေနာက္ဆံုးရ သတင္းမ်ား၊ အေရးႀကီး သတင္းမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံသားတိုင္း သိသင့္သိထိုက္ ေသာ သတင္းမ်ား၊ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကိစၥရပ္မ်ား ကို မွန္ရမည္၊ ျမန္ရမည္၊ မွ်တရမည္ ဟူေသာ မသံုးလံုး ျဖင့္ ေရးသား႐ိုက္ႏွိပ္ ေဖာ္ျပရေလသည္။ ထုိသုိ႔ ေဖာ္ျပရာတြင္ သတင္းစာ က်င့္ဝတ္၊ စာနယ္ဇင္း က်င့္ဝတ္ကို ေလးစားလိုက္နာ ေစာင့္ထိန္း ရေလသည္။
ပုဂၢိဳလ္ေရး ထိခိုက္မႈကို ေရွာင္၍ မိမိ၏ အထင္အျမင္ အယူအဆ အႀကံအေတြး တို႔ကိုလည္း ထည့္သြင္းေရးသား ျခင္းမွ ေရွာင္ရွား ရေလသည္။ ထုိ႔ျပင္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမ်ား၌ အထင္အျမင္ လဲြမွားေစေသာ အေရးအသား၊ ေျမႇာက္ပင့္၊ ႏွိမ့္ခ်ေရးသားျခင္း တုိ႔ကိုလည္း မျပဳရေပ။ ဂိုဏ္းဂဏစြဲ မ်ားျဖင့္ ဂိုဏ္းကြဲ၊ ဝါဒကြဲ၊ စနစ္ကြဲေသာ တစ္ဖက္အသင္း အဖြဲ႕မ်ားအား ေစာင္းေျမာင္းျခင္း၊ ရန္လုိျခင္း၊ ရန္တိုက္ေပးျခင္း၊ ဂိုဏ္းကြဲေအာင္ ေသြးထုိးျခင္း မ်ားကိုလည္း မေရးသား သင့္ေပ။ ထုိ႔ျပင္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ လူပုဂၢိဳလ္၊ အဖြဲ႕အစည္းတို႔ကုိ မိမိႏွင့္ ဘက္မတူတုိင္း အျပစ္ရွာ ေရးသားျခင္းလည္း မျပဳအပ္ေပ။ မွန္ရာကိုသာ ေထာက္ျပေရးသား ရသည္။
ဤေနရာ၌ မီဒီယာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သန္ ၄ ကုိ (ကေလာင္နာမည္) ေရးသားသည့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဟာသစာစုေလး တစ္ခုကို မူရင္းအတိုင္း ကိုးကားေဖာ္ျပ လုိေပသည္။ အဆိုပါ ဟာသစာစု ကေလး၏ ေခါင္းစီးက မီဒီယာဆိုသည္မွာ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဟုိေရွးေရွးတုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ပါး ရွိသတဲ့ကြယ္။ အဲဒီ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ စိတ္ညစ္ေနတယ္။ ေရေဘးသင့္ ေဒသေလး သြားစစ္မိပါတယ္။ ေလွစီးေတာ့ စီးျပန္ၿပီ၊ ေရထဲ ဆင္းေလွ်ာက္ေတာ့ ေလွ်ာက္ျပန္ၿပီ၊ မီဒီယာေတြရဲ႕အေျပာကကို မလြတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေလွလည္း မစီးရ၊ ေရထဲလည္း ဆင္းမေလွ်ာက္ ရေအာင္ ေရေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္မွ ျဖစ္မယ္လုိ႔ သူေတြးမိသတဲ့၊ အဲဒါနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခုကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့က်င့္ လုိက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ သြားတယ္။ ခုေရေပၚမွာ လမ္း ေလွ်ာက္တတ္ သြားၿပီ။ တစ္ရက္မွာ မီဒီယာေတြကို ဖိတ္လိုက္တယ္။ ျမန္မာဘက္ကမ္း ျမဝတီကေန ထုိင္းဘက္ကမ္း မဲေဆာက္ကို ေသာင္းရင္းျမစ္ ေရျပင္ေပၚက လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္ျပ လုိက္တယ္။ ထုိင္းဘက္က ပရိသတ္ကလည္း ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆုိၾကၿပီး လက္ေဆာင္ေတြ ေပးလိုက္ၾကတယ္။ အျပန္ခရီး မွာလည္း ေရေပၚ ကေနပဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ လာတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္စိတ္ထဲ ႀကံဳးဝါးလိုက္တယ္။ ဒါေလာက္ေတာင္ အျပစ္ေျပာ ခ်င္တဲ့ မီဒီယာေတြ ေျပာၾကစမ္း၊ ဒီတစ္ခါ ဘာေျပာႏုိင္ မလဲဆိုတာ ၾကည့္ၾကေသး တာေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ရက္ထုတ္ သတင္းစာ ေတြမွာ ေခါင္းႀကီးသတင္းေတြ ပါလာတယ္။ သတင္းစာ တစ္ေစာင္မွာေတာ့ ''ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ လုပ္ေနၿပီး ေရေလးေတာင္ မကူးတတ္''၊ တျခားသတင္းစာ တစ္ေစာင္မွာက ''ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ထုိင္းဘက္မွ တံစုိးလက္ေဆာင္ မ်ားယူ''၊ ကမၻာေက်ာ္ သတင္းစာ တစ္ေစာင္မွာက ''ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တရားမဝင္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္'' အထက္ပါ ဟာသတြင္ မသံုးလံုး မေၾကေသာ မီဒီယာ၏ အတြင္းသေဘာကို အထင္းသား ျမင္ႏုိင္ေလသည္။
ႏုိင္ငံ၏ စတုတၴမ႑ိဳင္ ဟု ဆုိအပ္ေသာ မီဒီယာသည္ သတင္း အခ်က္အလက္ မ်ားကို ေရးသားေဖာ္ျပ႐ံုမွ် သာမက ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိေစမည့္ ႏုိင္ငံဦးေဆာင္ အစိုးရအဖြဲ႕၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္မ်ား၊ စီမံကိန္းမ်ား၊ လာဘ္စားမႈမ်ား၊ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား စသည္တို႔ကိုလည္း အျပဳသေဘာျဖင့္ ေထာက္ျပ ေရးသားသည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေဖာ္ျပရမည္။ မွန္ကန္တိက် ဖို႔လိုၿပီး အေထာက္အထား သက္ေသသာဓက မ်ားလည္း ရွိဖို႔လုိသည္။ ထုိမွ်သာမက ပုဂၢလိက စီးပြားေရး သမားမ်ား၊ စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုမ်ားမွ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ကိုထိခိုက္ ေစေသာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမ်ား၊ ျပည္သူလူထု က်န္းမာေရး ကိုထိခိုက္ေစေသာ အစားအစာ၊ ေဆးဝါးပစၥည္း ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်မႈမ်ား ကိုလည္း တာဝန္ရွိသူတို႔ စစ္ေဆး အေရးယူ ႏုိင္ေစရန္ အေထာက္အထား ျပည့္စံုစြာ ေရးသားေဖာ္ျပဖို႔ လိုသည္။ ျပည္သူမ်ား၏ အိတ္ကပ္ထဲမွ ေခြၽးႏွဲစာကို လိမ္ယူေနေသာ အစားအေသာက္၊ ေဆးဝါးပစၥည္း ေၾကာ္ျငာမ်ားကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ ေပးဖုိ႔လုိသည္။ ဥပမာ- ကားကံစမ္းမဲ ေဖာက္မည္ဟု ေၾကညာေသာ္လည္း တကယ္ေဖာက္ မေပးျခင္း၊ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိး ရွိေသာ္လည္း ခ်ဲ႕ထြင္၍ အလြန္အၾကဴး ေၾကာ္ျငာသည့္ ေဆးဝါးမ်ား စသည္ျဖင့္ မီဒီယာတြင္ သတင္း၊ သုတ၊ ရသ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ သတင္းမွတ္စု၊ တစ္ပတ္အတြင္း သတင္းပေဒသာ၊ မႈခင္းသတင္း၊ ႏုိင္ငံတကာ သတင္း၊ ဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါး၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရ းက႑ စသည္ျဖင့္ စံုစံုလင္လင္ ပါတတ္ေသာ္လည္း ျပည္သူ႔ဘဝကို ထင္ဟပ္ေစေသာ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာ နယ္ပယ္မွ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ဇာတိမာန္ကို ထက္သန္ ေစေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပသင့္သည္။
သတင္းစာသည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ သမုိင္းေရးသားရန္ အေထာက္အကူ ျဖစ္လာႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ ေခတ္ကာလ၏ လူေနမႈစနစ္၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးစသည့္ အမွန္တကယ္ ကုိးကားထုိက္သည့္ အေၾကာင္းအရာ မ်ားပါဝင္ေအာင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ႏုိင္ရမည္။ သမုိင္းဟု ဆုိရာ၌ လူတို႔၏ အေၾကာင္းအရာ မ်ားသာမက သတင္းေရးသား ေဖာ္ျပေသာ သဒၵါ၊ ေဝါဟာရ၊ အသံုးအႏႈန္း၊ စာလံုးေပါင္း သတ္ပံု စသည့္ ျမန္မာစာေပ သမိုင္းကို လည္း ထင္ဟပ္ေစမည္ ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕က သတင္း ေရးသားရာ၌ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေရးသားျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာစာ ေရးထံုးသတ္ပံု မ်ားကို အေလးမထားဘဲ အသံထြက္ကိုသာ အလြယ္တကူ ေရးသားျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေဝါဟာရဟု မဆိုႏုိင္ေသာ ေခတ္စကား၊ ဗန္းစကား တို႔ကို ထည့္သြင္း ေရးသားျခင္း ျဖင့္လည္းေကာင္း ျမန္မာစာကုိ ဖ်က္ဆီးၾကသည္။
ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေဖာ္ျပ၍မရေသာ အသံုးအႏႈန္း မ်ားအား အဂၤလိပ္စာလံုး မ်ားျဖင့္ ေရာယွက္ေဖာ္ျပ ရေသာ္လည္း ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို ျပႏုိင္ပါက အဂၤလိပ္စာ မတတ္သူတုိ႔ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေအာင္ ျမန္မာလုိပင္ ေရးသားေဖာ္ျပ ရေပမည္။ အထူးသျဖင့္ ပါဠိ၊ ပါဌ္ဆင့္ ေရးသားျခင္းကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ေခတ္သံုး ေဝါဟာရမ်ား ကိုသာ ေရးသားသင့္သည္။
သတင္းစာဟူသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိေသာ အျဖစ္အပ်က္ မ်ားကို လုိရင္းႏွင့္တိုရွင္း ျဖစ္ေအာင္ တိတိက်က် ေရးသားေဖာ္ျပ ျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔ သတင္းေပး ေရးသားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမန္စကားပံု တစ္ခုတြင္ စကား၌ သတင္းပါသည္ ဟုဆုိထား ေသာေၾကာင့္ သတင္းစာ မေပၚမီကပင္ လူသားတို႔အေနျဖင့္ တစ္ဦးမွတစ္ဦး သို႔ သိသင့္ သိထုိက္ေသာ စကားမ်ား၊ မိမိ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ မ်ား၊ အခ်င္းခ်င္း ႏွီးေႏွာမႈမ်ားကို စကားျဖင့္ သိေစျခင္းျဖင့္ ပန္းသတင္း ေလညင္းေဆာင္ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ ဟူေသာ ျမန္မာဆုိ႐ိုးစကား တစ္ခုပင္ ျဖစ္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတင္းစာသည္ လူ႕ေလာက အတြင္းရွိ လူတို႔၏ သတင္းကို ေဖာ္ျပရင္းျဖင့္ အနာဂတ္ ကာလတြင္ တင္မည့္ သမုိင္းအတြက္ ျမန္မာစာေပႏွင့္ ျမန္မာ့လူေနမႈ ပံုရိပ္တို႔ကို အေထာက္အကူ ျပဳမည့္ အေထာက္အထား မ်ားကို ႀကိဳတင္ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရ ေပသည္။
ျမ၀တီေန႔စဥ္သတင္းစာ ၊ စာ(၁၀)
No comments:
Post a Comment