၂၁ ရာစု ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ၂၁ ရာစုလူငယ္မ်ား

၂၁ ရာစု ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ၂၁ ရာစုလူငယ္မ်ား

လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး အတြက္ အဓိကပဓာန သည္ ဘာသာစကား ႏွင့္ စာေပ ျဖစ္သည္။ စာဟူသည္မွာ လူတို႔၏ စကားသံကို အကၡရာ သေကၤတျပဳ၍ မွတ္တမ္းတင္ ထားေသာအရာ ျဖစ္သည္။ လူသားတို႔၏တီထြင္မႈမ်ားတြင္ စာေပသည္ အလြန္အေရးပါ အဖိုးတန္ေသာ တီထြင္မႈ ျဖစ္သည္။ လူသားတို႔ တီထြင္ထားေသာ စာေပေၾကာင့္ အတိတ္ကာလကို ျပန္သိႏုိင္ၿပီး မ်က္ေမွာက္ ကာလကို တစ္ခဏခ်င္း သိႏိုင္သည့္ အျပင္ အနာဂတ္ ကိုလည္း ေမွ်ာ္၍ ၾကည့္ႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ စာဖတ္သူသည္ တိုးတက္မႈကို ရရွိေစသည္။ စာမဖတ္ သူသည္ တိုးတက္မႈ ရပ္ေနသည္ဟု ပညာရွိမ်ားက ျပဆိုထားသည္။

စာဖတ္ဝါသနာ ပါ၍ စာဖတ္ျခင္းသည္ မိတ္ေဆြေကာင္းကို ေပါင္းေဖာ္ ရျခင္းႏွင့္ တူသည္။ မိတ္ေဆြေကာင္း ဟူသည္ မိမိကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳၿပီး ဒုကၡေရာက္ သည့္အခါ ကူညီ၍ ေကာင္းမြန္ရာကို ၫႊန္ျပတတ္သည္ ကို ရည္ၫႊန္း၍ စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ ဟု ဆိုျပျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔တြင္ ဝါသနာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကရာမွ စာဖတ္ ဝါသနာသည္ ေကာင္းေသာ ဝါသနာ ျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ရရွိတိုးတက္ ႏိုင္သကဲ့သို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ကိုလည္း ေကာင္းက်ဳိးျပဳ ႏိုင္သည္။ ကမၻာေက်ာ္ လူသား အက်ဳိးျပဳ အသိပညာရွင္ ႏွင့္ အတတ္ပညာရွင္ တို႔သည္ စာဖတ္ဝါသနာ စြဲၿမဲခဲ့ၾက သူမ်ား ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ပြင့္လင္း ျမင္သာေသာ ေခတ္သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္ရာ ျမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္သည္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ စာဖတ္သူ (Passive Reader) မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တက္ၾကြေသာ စာဖတ္သူ (Active Reader) ျဖစ္ေနၾက သူက အမ်ားစုျဖစ္သည္။ ပညာေရးစနစ္ မွာလည္း အလြတ္က်က္ ပညာေရးစနစ္မွ အေတြးအျမင္ ပညာေရး စနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသား တို႔၏သမုိင္းေၾကာင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္း တို႔ကို အမွန္အတိုင္း သိျမင္ေစာင့္ထိန္း ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾက ရမည္ ျဖစ္သည္။

၂၁ ရာစု ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတို႔ကို ၂၁ ရာစု လူငယ္မ်ားက တည္ေဆာက္ ကာကြယ္ၾက ရမည္ျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ႏွင့္ နည္းပညာ ထိပ္တန္းေရာက္ ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌ မူးယစ္ေဆးဝါး ျပႆနာႏွင့္ ရာဇဝတ္ မႈခင္းမ်ား၊ ဒုစ႐ိုက္ လုပ္ငန္းႀကီး မ်ားႏွင့္ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ဳိးစံု ရွိေနၾကသည္။ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံသို႔ မကူးစက္ေစရန္ မည္သို႔ကာကြယ္ ၾကမည္ ဆိုသည္ကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံ မ်ားက ဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြး ေနၾကရာတြင္ ယဥ္ေက်းမႈ သမုိင္းကို အဓိကထား ေဆြးေႏြးၾကသည္။ သမိုင္းကို စနစ္တက် ေလ့လာရန္လည္း တိုက္တြန္း ထားသည္။

သမုိင္းကို စနစ္တက် ေလ့လာေရး အတြက္ ပညာရွင္မ်ား၏ မွာၾကားခ်က္ မ်ားမွာ သမိုင္းေနာက္ခံ ဝတၴဳမ်ား၊ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၴဳပၸတၱိ မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္း တို႔ကို သမုိင္းဟု မဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ အႏုပညာ သေဘာ လိုအပ္ခ်က္ အရ စာေရးသူ၏ အတၱေနာမတိ ႏွင့္ ေရးဖြဲ႕ထားေသာ သမုိင္းေနာက္ခံ ဝတၴဳမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၴဳပၸတၱိႏွင့္ ကုိယ္ေရး မွတ္တမ္း ဆိုသည္မွာလည္း အားကိုးထိုက္ေသာ အေထာက္အထား မျဖစ္ႏိုင္။ ကိုယ္ရည္ေသြးေသာ အခ်က္မ်ားႏွင့္ သူမ်ားကို လက္ညႇိဳးထုိးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ေတြ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သူမွာ လူေကာင္းကို လူဆိုးထင္ၿပီး လူမသူေတာ္ကို လူေကာင္းႀကီး မွတ္ထင္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ သြားေစေသာ အႏၲရာယ္ ရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပ ထားသည္။

သို႔ျဖစ္၍ ၂၁ ရာစု ျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေဆာက္ ကာကြယ္ၾကရမည့္ ၂၁ ရာစု လူငယ္မ်ားသည္ မည္သည့္စာေပကို ဖတ္သည္ျဖစ္ေစ အေတြးမမွား၊ အေရးမမွား ၾကမွသာ ေရႊျပည္ေတာ္ ခရီး နီးႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျမဝတီက တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ လိုက္ရပါသည္။

( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ )

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂)