အိႏၵိယ၏ အားေကာင္းလာေသာ စီးပြားေရးႏွင့္အတူ ေျဖရွင္းရန္က်န္ေနေသးသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား

( ရွိန္းထက္ )

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွ မတ္လအထိ အိႏၵိယ၏ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈသည္ ၇ ဒသမ ၉ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ တ႐ုတ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ကမာၻ ့နံပါတ္တစ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စက္မႈလုပ္ငန္း တိုးတက္မႈ အျမန္ဆံုးႏုိင္ငံ အျဖစ္ ရပ္တည္လာခဲ့ၿပီး IT ေလာကကို ဦးေဆာင္မည့္ ေခတ္သစ္ နယ္ပယ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အိႏၵိယသည္ IT ဝန္ေဆာင္မႈ ေလာက၏ နန္းတက္စ ဘုရင္တစ္ပါး ကဲ့သို႔ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အာရွ၊ ဥေရာပ၊ အာဖရိက ပါမက်န္ အိႏၵိယ၏ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းသည္ ႏုိင္ငံ၏ GDP ကိုအႀကီးမားဆံုး က်ားကန္ေပးသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံသား တစ္ဦးခ်င္း၏ ဝင္ေငြသည္လည္း တစ္ရွိန္ထိုး ျမင့္တက္လာကာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၈၂ဝ သ႔ို ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ကမာၻ႕ အႀကီးမားဆံုး တက္သစ္စ ကားေစ်းကြက္ႀကီး ကလည္း အိႏၵိယ စီးပြားေရးကို ေနာက္ျပန္မလွည့္ သြားေအာင္ အရွိန္ေကာင္းျဖင့္ ေမာင္းႏွင္လ်က္ ရွိသည္။

တစ္ႏွစ္လွ်င္ ကားအစီးေရ ေပါင္း ၂၁ ဒသမ ၄၈ သန္းအထိ ထုတ္လုပ္ကာ အိႏၵိယသည္ ကမာၻ ေပၚ၌ အႀကီးမားဆံုး ကားေစ်းကြက္ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားထဲမွ တစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လယ္ယာ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္း၊ စက္မႈက႑ႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိကထား လုပ္ကိုင္ေသာ အိႏၵိယသည္ ကမၻာ့စီးပြားေရး ကုိ ဦးေဆာင္ ေမာင္းႏွင္လာသူ တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံ၏ ဆင္းရဲမႈႏႈန္း ကိုေတာ့ အခ်ဳိးညီစြာ ကိုင္တြယ္ရန္ ခဲယဥ္းလ်က္ ရွိသည္။

ကုလသမဂၢ၏ ဆင္းရဲမႈ တုိင္းတာေရး ကိန္းဂဏန္းမ်ား အရ အိႏၵိယ၏ လူဦးေရ ၂၁ ဒသမ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ဆင္းရဲမႈကို ခံစားေနရေသး သည္ဟုဆိုသည္။ တစ္ရက္လွ်င္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၉ဝ ေအာက္ ရရွိသူကို ကုလသမဂၢက ဆင္းရဲတြင္းနက္ ေနသူဟု အေျခခံအားျဖင့္ သတ္မွတ္ကာ တိုင္းတာသည္။ ျပည္တြင္း လုပ္ခလစာက တစ္နာရီလွ်င္ ၁ ဒသမ ၄၆ ေဒၚလာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အိႏၵိယ၌ တစ္ရက္လွ်င္၂ ေဒၚလာမွ်ပင္ မရေသာသူမွာ ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ေက်ာ္ ရွိေနေသးသည္။ ႏုိင္ငံ၏ လူဦးေရ ၁ ဒသမ ၃ ဘီလီယံေက်ာ္ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ လိုက္လွ်င္ တစ္ရက္ေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၉ဝ ေအာက္သာ ဝင္ေငြရွိသည့္ ဆင္းရဲသူ အေရအတြက္ ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း သည္ အိႏၵိယအတြက္ ရင္မေအးစရာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အိႏၵိယ စီးပြားေရးသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္ နာရန္ဒရာမိုဒီ လက္ထက္တြင္ တစ္ကမၻာ့လံုးသုိ႔ ျဖန္႔ၾကက္ ေနရာယူလာသည္။ အာရွ၌ သာမက အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ေဒသ၊ အာဖရိကပါ မက်န္ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး အိႏၵိယတို႔ သူ႔စီးပြားေရးကို ကမာၻတစ္ဝန္း ျဖန္႔ၾကက္ခဲ့သည္။

အီရန္ကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ပင္ ေဒၚလာ ဘီလီယံ ဆယ္ႏွင့္ခ်ီေသာ ကုန္သြယ္ေရး သေဘာ တူညီခ်က္မ်ားကို ရယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယတို႔ အေနျဖင့္ စီးပြားေရးကို ဦးစားေပးခဲ့ၾက သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မၾကာမီက ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕ႀကီး ၏ စစ္တမ္းတစ္ရပ္ က အိႏၵိယကို ပိုမိုအံ့အား သင့္ေစခဲ့သည္။ အိႏၵိယရွိ လူဦးေရ သန္း ၂ဝ မွ ၆၅ သန္းအထိမွာ လူကုန္ကူးခံ ေနရၿပီး အဓမၼခုိင္းေစခံ ေနရသည္ ဟူေသာ သတင္း ျဖစ္သည္။ 

အမ်ားစုမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အဓမၼ ခုိင္းေစျခင္း ခံေနရသည္။ ထိုအထဲတြင္ ကေလး သူငယ္မ်ားပင္ ပါဝင္သည္ဟု ဆိုထားၿပီး ထိေရာက္မႈ အားနည္း ေနေသာ အိႏၵိယ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏရၱားအတြက္ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ မရေသးသည့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ လူကုန္ကူးျခင္း ကလည္း အိႏၵိယ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား ထဲမွ လာဘ္စားမႈကို ထင္ဟပ္ေစခဲ့ၿပီး အထက္ပိုင္း အထိ ပါဝင္ပတ္သက္ ေနမႈကို ျပသေနသည္။ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ လူကုန္ကူးခံ ရသူ အမ်ားစုမွာ နီေပါႏုိင္ငံသား မ်ားျဖစ္သည္။

အိႏၵိယဥပေဒ တြင္ လူကုန္ကူးမႈ အတြက္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္မွ ေသဒဏ္အထိ ေပးခြင့္ ရွိေသာ္လည္း လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးသည္ အိႏၵိယ၌ အားအနည္းဆံုး က႑တစ္ခု အျဖစ္ ရွိေနေသးသည္။ တစ္ဖက္တြင္ အိႏၵိယသည္ ပညာရွင္မ်ားကို ဥေရာပသို႔ ပို႔ေဆာင္ ေနေသာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ ပို႔ေဆာင္သူ ဟု ေကာင္းသတင္းျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကား ေသာ္လည္း အေရွ႕အလယ္ ပိုင္းက အိႏၵိယ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္သားမ်ားမွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေနရသည္။

အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ေဆာ္ဒီအာေရဗ် ႏိုင္ငံ၌ပင္ အိႏၵိယ အလုပ္သမား သံုးသန္းေက်ာ္ ရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ လစာ အနည္းဆံုး အဆင့္ျဖစ္သည့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ ေနရသည့္ ေန႔စားသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ မၾကာမီကပင္ ေဆာ္ဒီ၌ ရွိသည့္ အိႏၵိယ အလုပ္သမား ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ အစာေရစာ ျပတ္လပ္မႈေၾကာင့္ အိႏၵိယ အစိုးရက အစားအေသာက္ မ်ားပို႔ေပးခဲ့ ရေသးသည္။

ကမၻာ့ေရနံေစ်း က်ဆင္းလာမႈ၏ ႐ုိက္ခတ္မႈကို ခံခဲ့ရေသာ ေဆာ္ဒီအာေရဗ် ႏုိင္ငံသည္ ျပည္တြင္းက ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ အထိပါ အႀကီးမားဆံုး အထိနာခဲ့ၿပီး ခုနစ္လေလာက္ အထိ အလုပ္သမားမ်ားကို လစာမေပး ႏုိ္င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယ အလုပ္သမားမ်ား အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဆာ္ဒီ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ပတ္စ္ပို႔ကိုပါ သိမ္းထားေသာ အခါ ေမြးရပ္ေျမ ျပန္ခ်င္သည့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သားမ်ား ျပန္ခြင့္မရေတာ့ဘဲ ေဆာ္ဒီ၌သာ ေသာင္တင္ခဲ့ ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားလုပ္သား ပို႔ေဆာင္သည့္ ျပႆနာအတြက္ အိႏၵိယတို႔ ျပန္လည္ စဥ္းစားရန္ လိုလာခဲ့သည္။ အိႏၵိယသည္ ျပည္ပသုိ႔ လုပ္သား ပုိ႔ေဆာင္သည့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံမ်ား စာရင္းတြင္ ထိပ္ဆုံးမွ ရပ္တည္ေနၿပီး အမ်ား ဆံုးမွာ လုပ္ခလစာ နည္းေသာ ေအာက္ေျခလုပ္သား ပို႔ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ ဥေရာပ၏ က်န္းမာေရး က႑တြင္ အိႏၵိယလုပ္သား မ်ားလႊမ္းမိုးမႈသည္ အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ ၃၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ  ပိုင္းတြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသား မ်ားက ဥေရာပ၌ ေနရာအမ်ားဆံုး ယူထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဆာ္ဒီႏွင့္ ကူဝိတ္ကဲ့သို႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ၌မူ ဥေရာပထက္ ႏွစ္ဆမ်ားေသာ အိႏၵိယ အလုပ္သမား မ်ားသည္ လုပ္ခ အနည္းဆံုးႏွင့္ ေအာက္ဆံုး အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုအေရအတြက္ ကို ျပည္တြင္း၌ စံသတ္မွတ္ထား ေသာလုပ္ခႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာ ခ်ထားရန္လည္း အိႏၵိယအဖို႔ စဥ္းစား လာရသည္။

တ႐ုတ္ႏွင့္ မတူသည့္ အခ်က္မွာ ထိုအခ်က္လည္း ပါဝင္ေနသည္။ တ႐ုတ္သည္ သူ႔ႏုိင္ငံသားမ်ားကို တျခားႏုိင္ငံသို႔ ပညာရွင္ အေနျဖင့္ လႊတ္သည္။ ပညာေတာ္သင္မ်ား အေနျဖင့္ ေစလႊတ္သည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ျပည္ေတာ္ျပန္ တ႐ုတ္ ပညာရွင္မ်ား ရာေထာင္ခ်ီ ရွိေနသည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ ျပည္ပ အလုပ္သမား ေလာကသည္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အကြာႀကီးကြာ ေနသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရား၊ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈ၊ လူကုန္ကူးမႈ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မညီမွ်မႈ ႏွင့္ အလုပ္သမား ျပႆနာတို႔သည္ ကြန္ျမဴနစ္ တ႐ုတ္ထက္ အိႏၵိယတို႔ ေနာက္က်က်န္ ေနခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္အထိ ကမာၻ ့စီးပြားေရး ၏ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ ၅ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ကမာၻ ့ အေရွ႕ျခမ္းက တ႐ုတ္၏ လက္ထဲတြင္သာ ရွိေနခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ တ႐ုတ္အတြက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အိႏၵိယဘက္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္သည္ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈႏႈန္း ၇ ရာခုိင္ႏႈန္းပင္ မျပည့္ေတာ့ဘဲ ၆ ရာခုိင္ႏႈန္း ကိုပင္ ပံုေသထားရန္ အထိ ဆံုးျဖတ္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တ႐ုတ္သည္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုေလာက္ကို အသံုးခ်ၿပီး အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြား ခဲ့သည္။ ကမာၻ ့ဒုတိယ စီးပြားေရး အားအေကာင္းဆံုး ဆိုသည့္ဘြဲ႕ကိုရသည္။ ကမာၻ ့ဒုတိယ အာဏာအႀကီးဆံုး ဆိုသည့္ စစ္ေရးအင္အား အာဏာကို ရသည္။ ထိုေနရာကို ရရန္ တ႐ုတ္တုိ႔ ႀကိဳးစားမႈသည္ ကမၻာ့သမုိငး္ တြင္ အျမန္ဆံုး မ်ားထဲမွတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တ႐ုတ္တို႔၏ အဘက္ဘက္က လႈပ္ရွားမႈ မ်ားသည္ ဟန္ခ်က္ ညီ ေနခဲ့သည္။ အိႏၵိယကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ စီးပြားေရးဘက္ တြင္သာ အားအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ကာ တျခားဘက္၌ အားနည္းခ်က္ မ်ားစြာႏွင့္ ဟန္ခ်က္မညီ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယသည္ သူ၏ ေခတ္သစ္ တစ္ေခတ္ကို ထူေထာင္ရန္ တ႐ုတ္ထက္ ပိုၾကာေသာ အခ်ိန္ကိုယူရဦး မည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား လိုက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၄)