ေမြးရပ္ေျမသုိ႔ အလည္တစ္ေခါက္
( မဒါေလး )
ယခုႏွစ္ သႀကၤန္သည္ စာေရးသူ ဘဝတြင္ အမွတ္တရ မ်ားစြာ ဖန္တီး ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ဘယ္ေသာအခါ ကမွ် မေတြးခဲ့ဖူးပါ။ သႀကၤန္ ဆိုသည္ႏွင့္ ေႏြေနအပူမ်ား ၾကားတြင္ ေရစိုစိုႏွင့္ ေရပက္ခံ ရမည္ကို ေၾကာက္ၿပီး ကိုယ္စိတ္ ပင္ပန္းရသည့္ ခံစားမႈကို စာေရးသူ မႀကိဳက္ျခင္း လည္း ပါသည္။ သို႔အတြက္ သႀကၤန္ရက္ ေရာက္တိုင္း အိမ္တြင္းပုန္း ကာ ကိုယ္စိတ္ ခ်မ္းသာမည့္ စာေရးျခင္း အလုပ္ကိုသာ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ အၿပီးမသတ္ ရေသးသည့္ စာမူမ်ားကို ျပင္သင့္သည္ မ်ားကိုျပင္၊ အၿပီးသတ္ သင့္သည္မ်ားကို အၿပီးသတ္ျဖင့္ သႀကၤန္ရက္ သည္ ကုန္၍ ကုန္မွန္း မသိ ျဖစ္ရသည္။
ယခုႏွစ္တြင္ သႀကၤန္မတုိင္မီ လမ္းေပၚမွ သႀကၤန္သီခ်င္းသံ ၾကားခါစကပင္ ရင္မ်ား တလွပ္လွပ္ ခုန္လာသည္။ ငယ္စဥ္က အုန္းလက္ မ႑ပ္ျဖင့္ ေရေလာင္း ေရပက္ ၾကသည္ကို စိတ္ထဲတြင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေယာင္ လာသည္။ သႀကၤန္ေတးသံ ၾကားလွ်င္ပင္ စိတ္ရႊင္လန္းသည္ ဆိုသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ေန ေရာ့သလား။ ယခုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္ မိသည္။
အမွန္တကယ္မွာ ယခုႏွစ္ သႀကၤန္သည္ ထူးျခားစြာ သႀကၤန္အၾကတ္ ႏွစ္ရက္ ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ ႐ံုးပိတ္ရက္ ရွည္သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ ႏွင့္ပင္ ခရီးသြားသူမ်ား မ်ားျပား လွသည္။ အမ်ားစုသည္ မိသားစုလိုက္၊ အသင္းအဖြဲ႕ လိုက္ အနားယူ အပန္းေျဖ ထြက္ၾကျခင္း ႏွင့္ ေမြးရပ္ဇာတိသို႔ ျပန္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္မတိုင္မီ ကပင္ ခရီးသြား ေၾကာ္ျငာမ်ား၏ ဆြဲေဆာင္မႈ ကလည္း ခရီးသြားခ်င္ စိတ္ကို ပိုမိုျဖစ္ေပၚ ေစသည္။ ဘယ္သို႔ သြားမည္ကို ေသခ်ာ မဆံုးျဖတ္ ရေသးမီ သြားခ်င္သည့္ ေဒသႏွင့္ ထိုေဒသ အလွအပ မ်ားကို အင္တာနက္ ေပၚတြင္ လိုက္ရွာ ၾကည့္သည္။ ထိုေနရာသို႔ သြားလွ်င္ မည္သို႔ေသာ ဗဟုသုတ ရမည္နည္း။ မည္သို႔ေသာ အေတြ႕အႀကံဳ အသစ္အဆန္း မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳ ရမည္နည္း။ ေဒသဆိုင္ရာ အေတြ႕အႀကံဳ ဆိုသည္မွာလည္း လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ အတြက္ အမွန္တကယ္ပင္ အေရးပါေသာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း တြင္ ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ ေနရာသို႔ သြားရမည္ကို ဆံုးျဖတ္၍ မရ ျဖစ္ေနသည့္ အဆံုး မေရာက္ျဖစ္သည့္ ေမြးရပ္ဇာတိ ေျမသို႔ ျပန္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္ လုိက္သည္။
သႀကၤန္မတုိင္မီ တစ္လအလို ကပင္ ကားလက္မွတ္ ကို ႀကိဳတင္ ျဖတ္ထားရသည္။ ခံုနံပါတ္ ေနာက္ဆံုးက ရသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ခရီးသြားသူ အမွန္တကယ္ မ်ားျပားေၾကာင္း သိႏိုင္သည္။ ေမြးဖြားရာ၊ ဇာတိခ်က္ျမႇဳပ္ရာ ေဒသ ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္ ကတည္းက ခဲြခြာလာရ သျဖင့္ စာေရးသူႏွင့္ အေတာ္ပင္ စိမ္းေနသည္။ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနရာေဒသ အသစ္ တစ္ခုသို႔ သြားရမည့္သူ ပမာ စိတ္ပူပန္ ေနမိသည္။ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ခြဲခြာခဲ့ရေသာ ဇာတိေျမ၏ ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားကို စိတ္ကူးယဥ္ ပံုေဖာ္မိသည္ ကလည္း အႀကိမ္တစ္ရာ မကေပ။ ကိုယ့္ေဒသသည္ ယခင္က ကဲ့သို႔ သာယာလွပ ေနပါဦးမည္လား စိုးရိမ္စိတ္လည္း ျဖစ္မိသည္။ ထိုစိုးရိမ္စိတ္ မ်ားကို ရင္ဝယ္ပိုက္လ်က္ မႏၲေလး-မုဒံု အျမန္ယာဥ္ကို စီးနင္းလုိက္ပါ သြားခဲ့ရ ေပၿပီ။
ကားေပၚ တက္လိုက္သည္ႏွင့္ လႈပ္ခတ္ေနေသာ ရင္အစံုကို ၿငိမ္သက္ေစျခင္းငွာ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚ ဟိုရွာသည္ရွာ လုပ္ေနမိသည္။ ထိုခဏမွာပင္ ပုိ႔စ္ တင္ထားေသာ မေသမီ သြားရမည့္ ျမန္မာျပည္မွ ႐ႈခင္းမ်ား ဆိုသည္ကို ေတြ႕သျဖင့္ ဝင္ၾကည့္လိုက္ရာ စာေရးသူ၏ ဇာတိသည္လည္း တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္ေနသည္။ ၀မ္းသာလြန္း သျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ လည္မိသည္။ ကုိယ့္ရပ္ရြာ ဇာတိ၏ ေကာင္းသတင္းမွာ လူတစ္ဦး၏ ရင္ကို အေတာ္ပင္ လႈပ္ခတ္ႏုိင္စြမ္း ရွိလွသည္။ ထိုေန႔ညက စိတ္ကူးယဥ္ သက္သက္ျဖင့္ ကားေပၚတြင္ စီးနင္းလိုက္ပါ လာမိသည္။ နံနက္အေစာ မိုးေသာက္သည္ႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ေရာက္ပါၿပီ။ ကားေပၚက ျမင္ေနရေသာ အုန္းပင္၊ အုန္းလက္မ်ားက စိမ္းစိမ္းစုိ ေနသည္။ ကားေပၚမွ မွန္းဆကာ အုန္းပန္းရနံ႔ေလး သင္းေနသည့္ ေလႏုေအးေလး ကို စိတ္ကူးျဖင့္ ႐ွဴ႐ႈိက္ ေနမိသည္။
စာေရးသူ၏ ဇာတိၿမိဳ႕မွာ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ေနာက္ထပ္မိနစ္ အနည္းငယ္ ခရီးဆက္ ရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕အဝင္တြင္ လာႀကိဳ ေနၾကမည့္ ေမာင္ႏွမ ဝမ္းကြဲမ်ားကို တစ္ဦးခ်င္းစီ ပံုေဖာ္ေတြးရင္း ရင္ခုန္သံမ်ား ပိုျမန္လာသည္။ မၾကာမီ စာေရးသူ၏ ဇာတိေျမ ၿမိဳ႕ဝင္ ဆိုင္းဘုတ္နားတြင္ အသင့္ လာႀကိဳေနေသာ ေမာင္ႏွမမ ်ားကို ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းဆင္းခ်င္း ရေသာ ေရာ္ဘာရနံ႔ ႏွင့္ လတ္ဆတ္ေသာ ေလတို႔မွာ ရင္ထဲမွ တမ္းတေနေသာ လြမ္းဆြတ္မႈ မ်ားကို အနည္းငယ္ ေျဖသိမ့္လိုက္သည္။ ၿမိဳ႕အဝင္မွ ကားျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တြင္ ေရာ္ဘာမႈိင္း႐ံုမွ ရေသာ ရနံ႔မ်ား ၊ တစ္ခါတစ္ခါ ဒူးရင္းသီးနံ႔မ်ား၊ တစ္ခါတစ္ခါ လတ္ဆတ္သည့္ ေလ၏ သင္းရန႔ံမ်ားမွာ အညာေဒသမွ လာေသာ လူတစ္ဦး၏ ႏွလံုးအိမ္ကို လန္းဆန္း ေစသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
ေဖာ္ေရြတတ္ေသာ ေဒသမွလူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ျမင္သမွ် ျမင္ကြင္းမွာ ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရသည္။ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္းပင္ မြန္လူမ်ဳိး မ်ား၏ အစားအစာ တစ္ခုျဖစ္ေသာ သႀကၤန္ထမင္းက ႀကိဳေနေလသည္။ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မစားျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဖေယာင္းနံ႔ သင္းသည့္ သႀကၤန္ထမင္းႏွင့္ သႀကၤန္ဟင္းမွာ စာေရးသူ၏ ႏွလံုးကို ထပ္မံလႈပ္ႏိုး လိုက္ျပန္သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕သည့္ ဆိုင္တိုင္း တြင္လည္း ''သႀကၤန္ထမင္း ရၿပီ'' ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ေသာအခါ ထူးဆန္းသလို ျဖစ္ေသာ္လည္း သႀကၤန္ေရာက္လွ်င္ ႏွစ္စဥ္ ျပဳလုပ္ေနၾက ျဖစ္သျဖင့္ မထူးျခားသလို ေနလိုက္မိသည္။ ေနာက္မွ အစ္မတစ္ဦး က ယခုႏွစ္ အယ္လ္နီညိဳ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ မုဒံုၿမိဳ႕က ဆိုင္တိုင္း ေႏြရာသီ အစကပင္ သႀကၤန္ထမင္း ေရာင္းေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ထမင္းကို ဖေယာင္းေရႏွင့္ ေရာၿပီး သရက္သီးစိမ္း၊ ၾကက္သြန္နီ မ်ားမ်ားႏွင့္ ေရာေၾကာ္ ထားေသာ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ မွာ လိုက္ဖက္လွၿပီး လူကို အပူၿငိမ္း ေစသည္ဟု ငယ္စဥ္ ကတည္းက သိခြင့္ ရခဲ့သည္။ ႏွစ္စဥ္ ေႏြရာသီ သႀကၤန္ရက္ ပူေသာ ကာလတြင္ လုပ္စားသျဖင့္ သႀကၤန္ ထမင္းဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ကာ သႀကၤန္ရက္ အတြင္းမွာပင္ ကုသိုလ္ျပဳၾက၊ လုပ္စားၾကသည္။ ယခုေတာ့လည္း စီးပြားျဖစ္ အစားအေသာက္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္၍ ေနေပၿပီ။
ဇာတိေျမ၏ စာဖဲြ႕၍ မကုန္ေသာ အလွအပႏွင့္ အစားအေသာက္ ေကာင္းမ်ား အေၾကာင္းကို ေနာက္မွ ဆက္ေျပာပါမည္။ ေလာေလာဆယ္ တစ္ညလံုး ကားစီးလာရ သျဖင့္ စာေရးသူနားရန္ လိုအပ္ေနေပၿပီ။
ရတနာပံုေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၁)
No comments:
Post a Comment