တ႐ုတ္ အေမရိကန္ ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယ ေလးပြင့္ဆုိင္ အၿပိဳင္၀င္လာေနသည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ စီးပြားေရး

( ရွိန္းထက္ )

တ႐ုတ္အစိုးရက အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံ မ်ားကို ေခ်းေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ ဒသမ ၅ သန္းေပးမည့္ အစီအစဥ္ တစ္ရပ္ကို မတ္ ၂၃ ရက္ က ခ်ျပခဲ့သည္။ အားအနည္းဆံုး ျဖစ္သည့္ အေျခခံ အေဆာက္အအံု က႑မ်ား တြင္ အသံုးျပဳရန္ ျဖစ္ၿပီး တိုးဝင္ လာသည့္ အိႏၵိယ၊ အေမရိကန္ ႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈ မ်ားကို ေနာက္က်မက်န္ ခဲ့ေစရန္ ျဖစ္သည္။

၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ကလည္း တ႐ုတ္သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားကို ေခ်းေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ဝ ဘီလီယံ ေပးခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒမ်ားတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ေခ်းေငြ ထုတ္ေခ်း ျခင္းသည္ ပံုမွန္ အစဥ္အလာ တစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ေပ။ တ႐ုတ္၏ အာဆီယံ အဓိကပစ္မွတ္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ဗီယက္နမ္၊ ကေမာၻဒီးယား၊ ထိုင္း၊ လာအိုႏွင့္ ျမန္မာ တို႔ျဖစ္သည္။

ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္ျပင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ တ႐ုတ္၏ အခန္းက႑ သည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ ယခင္ကထက္ ေမွးမွိန္သြား ခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွ  အာဆီယံသို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ လာသည့္ အိႏၵိယႏွင့္ ေစ်းကြက္ ရၿပီးသား အေမရိကန္ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတို႔က တ႐ုတ္ေနရာကို ဝင္ယူလာ ၾကသည္။ အိႏၵိယသည္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အာဆီယံႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ကုန္သြယ္ခြင့္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားကို တ႐ုတ္တို႔၏ လမ္းစဥ္ကို လုိက္ၿပီး ေစ်းကြက္ ဖြင့္လ်က္ ရွိသည္။

အာဆီယံ ညီလာခံမ်ားကို တ႐ုတ္ကဲ့သို႔ အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပ လာၾကၿပီး See East ႏွင့္ Act East ဟူေသာ အေရွ႕ေမွ်ာ္ စီးပြားေရးမူေဘာင္ မ်ားကိုက်င့္သံုး လာသည္။ အေျခခိုင္ၿပီးသား အေမရိကန္ ႏွင့္ ဂ်ပန္ကေတာ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွကို စီးပြားေရးအတြက္ အဓိကထားျခင္းႏွင့္ အတူ စစ္ေရးအရ ဦးတည္ခ်က္ ကိုလည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ပစ္မွတ္ထား လာသည္။ အေမရိကန္က ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ကတည္းက ပိတ္ထားခဲ့ေသာ ဖိလစ္ပိုင္ရွိ သူတို႔၏ စစ္အေျခစိုက္ စခန္းကို ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

ယင္း စစ္အေျခစိုက္ စခန္းသည္ အေမရိကန္တို႕၏ ႏိုင္ငံရပ္ျခား အႀကီးဆံုး စစ္အေျခစိုက္ စခန္းမ်ားတြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္ျပင္ကို မ်က္ႏွာမူထား ေသာေၾကာင့္ မဟာဗ်ဴဟာ အက်ဆံုး စစ္အေျခစိုက္ စခန္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ဗီယက္နမ္ ကလည္း အေမရိကန္၏ ေရတပ္ အေျခစိုက္စခန္း မ်ားကို ထားရွိေစလိုပံု ရၿပီး အဓိက အေၾကာင္းရင္းသည္ တ႐ုတ္၏ က်ဴးေက်ာ္မႈ မ်ားကို တုံ႔ျပန္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔အတူ ဒုတိယကမၻာစစ္ အတြင္းက ဂ်ပန္၏ ကိုလိုနီနယ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္သည္ သူ၏ ကိုလိုနီေဟာင္း ဂ်ပန္ကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆို လက္ခံလ်က္ ရွိသည္။ စီးပြားေရးအရ သာမက စစ္ေရးအရပါ နီးကပ္သည့္ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ထူေထာင္လာ ေနၿပီး ဗီယက္နမ္သို႔ ဂ်ပန္၏ ေရငုပ္သေဘၤာ မ်ား မၾကာမီ ေရာက္ရွိ လာဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ဂ်ပန္သည္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္မ်ား ကတည္းက ဖိလစ္ပိုင္ကို ကင္းလွည့္ သေဘၤာမ်ားႏွင့္ အေမာင္းသင္ ဂ်က္တိုက္ ေလယာဥ္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပး ခဲ့ၿပီးစစ္တပ္ အတြက္လည္း ေခ်းေငြအျဖစ္ အေမရိကန္ ေဒၚလာသန္း ၁၅ဝ အထိ ထုတ္ေပး ခဲ့သည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္က အေမရိကန္၏ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ တန္ဖိုးသည္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၉ဝ ဘီလီယံအထိ ရွိခဲ့သည္။ ထို ပမာဏသည္ ဘရာဇီး၊ ႐ုရွား၊ အိႏၵိယႏွင့္ တ႐ုတ္တို႔၌ အေမရိကန္၏ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေငြအားလံုး ေပါင္းႏွင့္ ညီမွ်သည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္၌ အေမရိကန္၏ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈ တန္ဖိုးသည္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၁ ဘီလီယံသာ ရွိခဲ့သည္။ ယခု အေမရိကန္သည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ေစ်းကြက္ေဝစု ကို တ႐ုတ္ႏွင့္ အၿပိဳင္ တန္းတူညီမွ် ရရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီး ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယတို႔ ကလည္း အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္း ေနၾကသည္။

ဂ်ပန္သည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ စီးပြားေရး အတြက္ တ႐ုတ္က Silk and Road စီးပြားေရး စီမံကိန္းကို အာဆီယံ ႏိုင္ငံမ်ား အတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄ဝ ဘီလီယံ လ်ာထားလိုက္ ေသာအခါ သူ၏ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ကို၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ တြင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ဝ ဘီလီယံ အထိ ပစ္မွတ္ထား ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွေဒသကို တ႐ုတ္ႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔၏ စီးပြားေရး တိုက္ပြဲဟုပင္ ေခါင္းစဥ္တပ္ ခံခဲ့ရသည္။

ဂ်ပန္သည္ တ႐ုတ္၏ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို အမီလိုက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တ႐ုတ္က အေရွ႕ေတာင္ အာရွ၏ အႀကီးမားဆံုး ကုန္သြယ္ဖက္ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္တြင္ တန္ဖိုးေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၆၆ ဘီလီယံျဖင့္ ပထမေနရာ ယူထားသည္။ ဂ်ပန္ကေတာ့ တန္ဖိုးေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ၂၂၉ ဘီလီယံသာ ရွိခဲ့သည္။ ယခု ထိုႏွစ္ႏိုင္ငံသည္ အင္ဒိုနီးရွား၏ ပထမဆံုး အျမန္ရထား စီမံကိန္းအတြက္ အၿပိဳင္ႀကိဳးပမ္း ေနၾကျပန္သည္။ တ႐ုတ္က အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄ ဘီလီယံကို ႏွစ္စဥ္ အတိုးႏႈန္း ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ကမ္းလွမ္းထားၿပီး ဂ်ပန္က အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃ ဒသမ ၃ ဘီလီယံျဖင့္ တ႐ုတ္ထက္ အတိုးႏႈန္း သက္သာစြာ ကမ္းလွမ္း ထားသည္။

ထို႔အတူ အိႏၵိယ၏ အာဆီယံ ရည္ရြယ္ခ်က္ သည္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ဝဝ ဘီလီယံအထိ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ၂ဝ၂၂ ခုႏွစ္ အေရာက္တြင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ၂ဝဝ ဘီလီယံ အထိ ကုန္သြယ္ႏိုင္ရန္ ရည္မွန္းထား သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္က GDP တန္ဖိုး ၂ ဒသမ ၄ ထရီလီယံ အထိ ရွိခဲ့ေသာ အာဆီယံ အသိုက္အဝန္းသည္ ႏွစ္စဥ္ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈႏႈန္း ၄ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖင့္ တိုးတက္ ေနေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံႀကီးတိုင္း၏ မ်က္စိက်စရာ ျဖစ္လာသည္။ ထို႔အတူ ၂ဝ၅ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အာဆီယံ အသိုက္အဝန္း သည္ ကမာၻ ့ စတုတၳေျမာက္ အႀကီးဆံုး စီးပြားေရး အသိုက္အဝန္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္သည္ ဟုလည္း စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္ ထားၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အာဆီယံ ေစ်းကြက္ကို ပိုမိုခ်ဳပ္ကိုင္ ႏိုင္ရန္ ထိုေလးႏိုင္ငံ စလံုးက အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္း ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္ျပင္ ပဋိပကၡ ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပန္း မလွ ျဖစ္ေနေသာ တ႐ုတ္သည္ ပိုမိုႀကိဳးပမ္း ရလ်က္ ရွိသည္။ အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္ မေလးရွား၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ ဗီယက္နမ္ႏွင့္ ဘ႐ူႏိုင္း တို႔သည္ ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္ျပင္ အေရးတြင္ အတြင္းက်က် ပါဝင္ပတ္သက္ ေနသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေအးစက္သြားခဲ့ၿပီး ဗီယက္နမ္၏ လက္နက္ တင္သြင္းမႈသည္ ကမာၻ ့စာရင္းတြင္ အဆင့္ (၁ဝ) အတြင္း ဝင္သြားခဲ့သည္။ ထို႔အတူ မေလးရွား၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ ဘ႐ူႏိုင္းတို႔က လည္း တ႐ုတ္အတြက္ သူတို႔၏ ကာကြယ္ေရး အသံုးစရိတ္မ်ားကို အသီးသီး ျမႇင့္တင္ လိုက္ၾကၿပီး သူတို႔၏ သေဘာထားမ်ား ကို တ႐ုတ္အား ျပတ္ျပတ္သားသား ျပခဲ့ၾကသည္။

ယခုတ႐ုတ္၏ ေနရာကို အစားထိုး ဝင္ေရာက္ရန္ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယ တို႔က အဆင္သင့္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္၏ စိုးရိမ္စိတ္ ဒီေရမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္ လာေတာ့သည္။ အကယ္၍ အာဆီယံ အသိုက္အဝန္း ကသာ တ႐ုတ္ကိုဖယ္ၿပီး က်န္သံုးႏိုင္ငံ ကိုသာ အေလးေပး ေရြးခ်ယ္လိုက္မည္ ဆိုပါက က်ဆင္းေနေသာ တ႐ုတ္စီးပြားေရး အေျခအေနသည္ ျပန္တက္လာရန္ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုနည္းသြားမည္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻ ့စီးပြားေရး အင္အား အႀကီးဆံုးႏိုင္ငံ ေလးႏိုင္ငံ၏ အၿပိဳင္ဝင္လာမႈ အေပၚ ေရြးခ်ယ္မႈ မ်ားႏွင့္ အာဆီယံသည္ တ႐ုတ္၏ စီးပြားေရး အခန္းက႑ ကိုလည္း အနည္းငယ္ ႐ိုက္ခတ္ ႏိုင္ပါေၾကာင္း ေရးသား လိုက္ရပါသည္။

ျမ၀တီေန႔စဥ္ ၊ စာ(၂၄)