တန္ဖုိးရွိေသာစကား
လူ႔ေလာက နယ္ပယ္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေျပာဆုိဆက္ဆံ ၾကရာ၌ စကားေျပာ ျခင္းသည္ အလြန္ အေရးပါေသာ အဓိက အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ မိမိေျပာဆုိ လိုက္သည့္ စကား တစ္လံုးေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူ ၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္အေပၚ (သို႔မဟုတ္) အမ်ားျပည္သူ တို႔အေပၚ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္၊ စိတ္နာစရာ မျဖစ္ေစရန္ ေျပာဆို ဆက္ဆံျခင္း မ်ားကို အထူး သတိထား ေရွာင္ၾကဥ္ၾက ရမည္ ျဖစ္သည္။
''အမွားအမ်ားဆံုး ဖြင့္ဆိုေသာ အရာသည္ ႏႈတ္ခမ္း ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေနပါ (သို႔မဟုတ္) ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိေသာ စကားကို ဆိုပါ''ဟု စာေရး ဆရာႀကီး ပိုက္သာဂိုးရပ္စ္ က ဆိုထား သကဲ့သို႔ ဂ်ပန္စကားပံု တစ္ခုတြင္လည္း ''လွ်ာဟူသည္ သံုးလက္မသာ ရွည္၏။ သို႔ေသာ္ အရပ္ေျခာက္ေပ ရွိေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေစရန္ ဖန္တီးႏိုင္သည္'' ဟု ဆိုထားသည္။
တန္ဖိုးရွိေသာ စကားကို ေျပာတတ္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ မိမိေျပာဆုိ လိုက္ေသာ စကား တစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူကို မီးလိုပူေလာင္ ေစႏိုင္ သကဲ့သို႔ ေရလိုလည္း ေအးျမ ေစႏိုင္သည္။ လူတစ္ဦး၊ တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေအာင္၊ မုန္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္သည္မွာ စကားျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စကားကို မေျပာမီကပင္ ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ ထားကာ စဥ္းစားေတြးေတာ ၿပီးမွသာ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ကို ခ်င့္ခ်ိန္၍ ေျပာသင့္မွသာ ေျပာၾကရန္ လိုသည္။
စကားမ်ားမ်ား ေျပာပါက အမွား ပါတတ္သည္။ ''စကား စကားေျပာပါမ်ား စကားထဲက ဇာတိျပ၊ စကားေနာက္ တရားပါ၊ စကားနည္းရန္စဲ၊ စကားမ်ား အမွားပါ'' စသည့္ စကားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဆို႐ိုးမ်ားကို ေရွးလူႀကီး မ်ားက ဖြဲ႕ဆိုထား ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း အေနျဖင့္ အလုပ္မ်ား ေနေသာ၊ မအားလပ္ေသာ ၾကားကပင္ စကားေျပာ ေနၾကရသည္။ ႐ံုးဌာန အသီးသီးမွ ဝန္ထမ္းမ်ား အခ်င္းခ်င္း၊ ေက်ာင္း စာသင္ခန္း မ်ားမွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အခ်င္းခ်င္း၊ မိသားစု အခ်င္းခ်င္း မေျပာမျဖစ္ေသာ စကားမ်ားကုိ ေျပာဆုိ ေနၾကရသည္။ ထုိသုိ႔ ေျပာဆုိၾက ရာတြင္ ကိုယ့္အသိ၊ ကိုယ့္အေတြး၊ ကိုယ့္အျမင္ မ်ားကို ႐ႈေထာင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ေျပာဆိုေနၾက ေသာ္လည္း မိမိေျပာဆို လိုက္ေသာ စကား တစ္လံုးသည္ တန္ဖိုးရွိေသာ စကားျဖစ္ရန္ လိုသည္။
ထုိ႔ျပင္ စကားေျပာဆုိ ရာတြင္ ေျပာခ်ိန္ ၊ ေျပာခြင့္သင့္မွ ေျပာျခင္း ၊ ဟုတ္မွန္သည့္ စကားကုိသာ ေျပာျခင္း၊ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ ေျပာျခင္း၊ တရားႏွင့္ စပ္ေသာ စကားေျပာျခင္း၊ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာျခင္း၊ ၿပံဳးရႊင္မႈ ေရွ႕ထား၍ ေျပာျခင္း၊ အေဆာတလ်င္ မေျပာရျခင္း၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသူတို႔ အသံုးအႏႈန္း ဓေလ့ကို ယူၿပီးေျပာျခင္း၊ မတိုမရွည္၊ မပိုမလို၊ ခ်င့္ခ်ိန္ေျပာျခင္း၊ သန္႔ရွင္းေသခ်ာ၊ တိက် ျပတ္သားစြာ ေျပာျခင္း ဟူသည့္ စကားအဂၤါ ၁ဝ ပါးႏွင့္ ညီၫြတ္စြာ ေျပာဆိုၾက ရမည္ ျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ''ပါးစပ္မွာဓား၊ သတိထား၊ စကား ဆင္ျခင္ေျပာ၊ အက်ဳိးရွိ၊ မရွိ ဆင္ျခင္ၾကည့္၊ အက်ဳိးရွိမွေျပာ၊ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ ေျပာသင့္ခါ မွေျပာ''ဟူသည့္ ဆံုးမစကားကို လက္ကိုင္ ထားကာ တန္ဖိုးရွိေသာ စကားမ်ားကိုသာ ေျပာသင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာထား ေရးသား လိုက္ရေပသည္။
(အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္)
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment