ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္
ပ႒ာန္း ဆိုသည္မွာ ပါဠိစကား 'ပ႒ာန' မွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရား တို႔ ျဖစ္ေပၚ လာပံုကို အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ဳိး အေသးစိတ္ ေဟာေတာ္မူ ထားသည့္ တရားေတာ္ဟု အဓိပၸာယ္ ရသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္ ၄၉ ရက္ၾကာ သတၱ သတၱာဟ စံေတာ္မူခဲ့ရာ စတုတၱ သတၱာဟ ရတနာဃရ ေရႊအိမ္နန္း၌ ပ႒ာန္း ေဒသနာေတာ္ ျမတ္ကို သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ ေတာ္မူမွသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ တို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ေတာ္မွ ထြက္ေပၚ ကြန္႔ျမဴး လာသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအခါမွ ေရာင္ျခည္ေတာ္ မ်ား ကြန္႔ျမဴးရ သနည္းဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္း ရွိသည့္အနက္ ပ႒ာန္းက်မ္းသည္ သေဘာ သဘာဝ နည္းနာ နိႆယ အားျဖင့္ အျခားေသာ က်မ္းတို႔ထက္ က်ယ္ဝန္း နက္နဲသည္။ ထို က်ယ္ဝန္းေသာ ပ႒ာန္း က်မ္းေတာ္ျမတ္ အတြင္း၌ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ က်က္စား ဆင္ျခင္ေသာ အခါ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ တည္းဟူေသာ နာမ္ဓာတ္မ်ား ၾကည္လင္ လာသည္။
ဉာဏ္ေတာ္ ၾကည္လင္ျခင္း ေၾကာင့္ ဉာဏ္ေတာ္ကို ခိုလႈံ၍ ျဖစ္ေနၾကေသာ ႐ုပ္ဓာတ္တို႔ သည္လည္း ၾကည္လင္ လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏ ကုိယ္ေတာ္မွ ေျခာက္သြယ္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ မ်ား ထြက္ေပၚ ကြန္႔ျမဴး လာျခင္း ျဖစ္သည္။
''က်မ္းႀကီး ပ႒ာန္း၊ က်မ္းငယ္ဆန္း၊ က်မ္းလတ္ ဓာတုကထာ'' ဟု ဆရာ အစဥ္အဆက္ တို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳကာ မွတ္တမ္းတင္ ထားၾကသည္။ က်မ္းငယ္ တို႔တြင္ ဆန္းက်မ္းသည္ နားလည္ရန္ ခက္ခဲေသာ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။ က်မ္းလတ္ တို႔တြင္ ဓာတုကထာ က်မ္းသည္ နားလည္ ရ ခက္ခဲေသာ စာရင္းဝင္ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပ႒ာန္းက်မ္း သည္လည္း အခက္ စာရင္းဝင္ က်မ္းႀကီး တစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ ထိုသို႔ ခက္ခဲ နက္နဲေသာ ပ႒ာန္းက်မ္း ေတာ္ႀကီးကို တာဝတႎသာ နတ္ျပည္၌ ဝါတြင္း သံုးလပတ္လံုး အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ ႏႈတ္ေတာ္ျဖင့္ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး ေဟာေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ လက္ယာေတာ္ရံ ပညာဉာဏ္ ဧတဒဂ္ရ အရွင္ သာရိပုတၱရာ အား အက်ဥ္းဆံုး အျမြက္မွ် ေဟာျပ ေတာ္မူခဲ့သည္။ တစ္ဖန္ အရွင္ သာရိပုတၱရာ က တပည့္ ရဟန္းေတာ္ အပါး ၅ဝဝ တို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္ ျပန္လည္ ေဟာေတာ္မူ ခဲ့သည္။
ပ႒ာန္းသည္ အႏုေလာမ ၌ တိကပ႒ာန္း၊ ဒုကပ႒ာန္း၊ ဒုကတိက ပ႒ာန္း၊ တိကဒုက ပ႒ာန္း၊ တိကတိက ပ႒ာန္း၊ ဒုကဒုက ပ႒ာန္းဟူ၍ ပ႒ာန္းအားျဖင့္ ေျခာက္က်မ္း ရွိသည္။ ထို႔အတူ ပစၥနိယ ၌လည္း ေျခာက္က်မ္း၊ အႏုေလာမ ပစၥနိယ ၌ ေျခာက္က်မ္း၊ ပစၥနိပ အႏုေလာမ ၌လည္း ေျခာက္က်မ္း ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပ႒ာန္း ၂၄ က်မ္း ရွိသည္။
ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမ မ်ားကို သင္ၾကားေပးသူ၊ သင္ယူသူ၊ က်င့္ႀကံသူ၊ လိုက္နာသူမ်ား ရွိေနေသး သေရြ႕ သာသနာ ေတာ္ႀကီး တည္ေနမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ပါက သာသနာေတာ္ မတည္ႏိုင္၊ ကြယ္သြားမည္ ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ မကြယ္ေပ်ာက္ ေစရန္ သာသနာေတာ္ အတြက္ တာဝန္သိေသာ၊ တာဝန္ရွိေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ ပ႒ာန္း တရား ေဒသနာေတာ္ မ်ားကို ျပန္႔ပြားသည္ထက္ ျပန္႔ပြားေစရန္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ႏိုင္ၾကေစရန္ တုိက္တြန္း ေရးသား လိုက္ရေပသည္။
( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ )
#Yadanarpondaily
ပ႒ာန္း ဆိုသည္မွာ ပါဠိစကား 'ပ႒ာန' မွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရား တို႔ ျဖစ္ေပၚ လာပံုကို အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ဳိး အေသးစိတ္ ေဟာေတာ္မူ ထားသည့္ တရားေတာ္ဟု အဓိပၸာယ္ ရသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္ ၄၉ ရက္ၾကာ သတၱ သတၱာဟ စံေတာ္မူခဲ့ရာ စတုတၱ သတၱာဟ ရတနာဃရ ေရႊအိမ္နန္း၌ ပ႒ာန္း ေဒသနာေတာ္ ျမတ္ကို သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ ေတာ္မူမွသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ တို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ေတာ္မွ ထြက္ေပၚ ကြန္႔ျမဴး လာသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအခါမွ ေရာင္ျခည္ေတာ္ မ်ား ကြန္႔ျမဴးရ သနည္းဟု ေမးသည္ရွိေသာ္ အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္း ရွိသည့္အနက္ ပ႒ာန္းက်မ္းသည္ သေဘာ သဘာဝ နည္းနာ နိႆယ အားျဖင့္ အျခားေသာ က်မ္းတို႔ထက္ က်ယ္ဝန္း နက္နဲသည္။ ထို က်ယ္ဝန္းေသာ ပ႒ာန္း က်မ္းေတာ္ျမတ္ အတြင္း၌ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ က်က္စား ဆင္ျခင္ေသာ အခါ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ တည္းဟူေသာ နာမ္ဓာတ္မ်ား ၾကည္လင္ လာသည္။
ဉာဏ္ေတာ္ ၾကည္လင္ျခင္း ေၾကာင့္ ဉာဏ္ေတာ္ကို ခိုလႈံ၍ ျဖစ္ေနၾကေသာ ႐ုပ္ဓာတ္တို႔ သည္လည္း ၾကည္လင္ လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏ ကုိယ္ေတာ္မွ ေျခာက္သြယ္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ မ်ား ထြက္ေပၚ ကြန္႔ျမဴး လာျခင္း ျဖစ္သည္။
''က်မ္းႀကီး ပ႒ာန္း၊ က်မ္းငယ္ဆန္း၊ က်မ္းလတ္ ဓာတုကထာ'' ဟု ဆရာ အစဥ္အဆက္ တို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳကာ မွတ္တမ္းတင္ ထားၾကသည္။ က်မ္းငယ္ တို႔တြင္ ဆန္းက်မ္းသည္ နားလည္ရန္ ခက္ခဲေသာ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။ က်မ္းလတ္ တို႔တြင္ ဓာတုကထာ က်မ္းသည္ နားလည္ ရ ခက္ခဲေသာ စာရင္းဝင္ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပ႒ာန္းက်မ္း သည္လည္း အခက္ စာရင္းဝင္ က်မ္းႀကီး တစ္ေစာင္ ျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ ထိုသို႔ ခက္ခဲ နက္နဲေသာ ပ႒ာန္းက်မ္း ေတာ္ႀကီးကို တာဝတႎသာ နတ္ျပည္၌ ဝါတြင္း သံုးလပတ္လံုး အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ ႏႈတ္ေတာ္ျဖင့္ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး ေဟာေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ လက္ယာေတာ္ရံ ပညာဉာဏ္ ဧတဒဂ္ရ အရွင္ သာရိပုတၱရာ အား အက်ဥ္းဆံုး အျမြက္မွ် ေဟာျပ ေတာ္မူခဲ့သည္။ တစ္ဖန္ အရွင္ သာရိပုတၱရာ က တပည့္ ရဟန္းေတာ္ အပါး ၅ဝဝ တို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္ ျပန္လည္ ေဟာေတာ္မူ ခဲ့သည္။
ပ႒ာန္းသည္ အႏုေလာမ ၌ တိကပ႒ာန္း၊ ဒုကပ႒ာန္း၊ ဒုကတိက ပ႒ာန္း၊ တိကဒုက ပ႒ာန္း၊ တိကတိက ပ႒ာန္း၊ ဒုကဒုက ပ႒ာန္းဟူ၍ ပ႒ာန္းအားျဖင့္ ေျခာက္က်မ္း ရွိသည္။ ထို႔အတူ ပစၥနိယ ၌လည္း ေျခာက္က်မ္း၊ အႏုေလာမ ပစၥနိယ ၌ ေျခာက္က်မ္း၊ ပစၥနိပ အႏုေလာမ ၌လည္း ေျခာက္က်မ္း ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပ႒ာန္း ၂၄ က်မ္း ရွိသည္။
ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမ မ်ားကို သင္ၾကားေပးသူ၊ သင္ယူသူ၊ က်င့္ႀကံသူ၊ လိုက္နာသူမ်ား ရွိေနေသး သေရြ႕ သာသနာ ေတာ္ႀကီး တည္ေနမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ပါက သာသနာေတာ္ မတည္ႏိုင္၊ ကြယ္သြားမည္ ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ဗုဒၶ သာသနာေတာ္ မကြယ္ေပ်ာက္ ေစရန္ သာသနာေတာ္ အတြက္ တာဝန္သိေသာ၊ တာဝန္ရွိေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ ပ႒ာန္း တရား ေဒသနာေတာ္ မ်ားကို ျပန္႔ပြားသည္ထက္ ျပန္႔ပြားေစရန္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ႏိုင္ၾကေစရန္ တုိက္တြန္း ေရးသား လိုက္ရေပသည္။
( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ )
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment