ကေလးေတြကုိ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ဆံုးမပါ
ၾကယ္စင္စုိး (မႏၲေလး)
မၾကာခဏ ဆုိသလို ေန႔စဥ္ သတင္းစာ ေတြထဲမွာ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာ ေတြကို ျမင္ေတြ႕ ေနရတယ္။ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ အမ်ဳိးအစား စံုလင္သလို ေပ်ာက္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကလဲ စံုလင္လွတယ္။ တခ်ဳိ႕က အသက္ ခပ္ႀကီးႀကီး အရြယ္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕က လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ အရြယ္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အရြယ္ေလး ေတြပဲျဖစ္တယ္။
ေပ်ာက္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြကလဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူညီၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕က စိတ္ေရာဂါေၾကာင့္ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး ေပ်ာက္ၾကတာေတြ ရွိသလို၊ တခ်ဳိ႕ က်ျပန္ေတာ့ မိဘျဖစ္သူ၊ အုပ္ထိန္းသူ လူႀကီးသူမ ေတြနဲ႔ စိတ္ဆုိး စိတ္ေကာက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္မလာ ၾကေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြား ၾကတာေတြလဲ ရွိေနတတ္ ၾကတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြား ၾကတဲ့ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ေတြ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားကာ သက္ဆုိင္ရာ အိမ္ကို ျပန္မလာ တတ္ၾကေတာ့လို႔ ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ စိတ္ထဲမွာ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္ေပၚမိ ေပမယ့္ မိဘ ျဖစ္သူေတြနဲ႔ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္မလာ ၾကေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြားတာ ဆုိတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလး ေတြကို ေတြ႕လုိက္ရ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေလးေတြ တစ္ဆက္တည္း ေရာက္ရွိ လာခဲ့တယ္။
နည္းပညာေတြ တုိးတက္လာတဲ့ ဒီဘက္ပိုင္း ေတြမွာ အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြ အမ်ားအျပား ရွိလာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ေလးေတြ၊ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ အရြယ္ေလးေတြ ေပ်ာက္တာေလး ေတြကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လို႔ ေခၚတဲ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ေတြထက္မွာလဲ အေတြ႕မ်ား လာရတာ ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းသြားရင္း အိမ္ကို ျပန္မလာၾက ေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြား ၾကသလို တခ်ဳိ႕က မိဘေတြနဲ႔ စိတ္ဆုိးၿပီး သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆိုင္လို႔ အိမ္ကို အသိမေပးဘဲ ထြက္သြား ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
'လက္ဦးဆရာ မည္ထုိက္စြာ၊ ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဖ' ဆိုတဲ့အတုိင္း မိဘဆိုတာ သား၊ သမီး ေတြရဲ႕လက္အဦးဆံုး ဆရာေတြပါပဲ။ လက္ဦးဆရာ ျဖစ္တဲ့ မိဘျဖစ္သူ ေတြဟာ သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ ဆိုဆံုးမရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရား ကေတာ့ ရွိတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိ ဆုိဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ နည္းလမ္းတက်၊ အသိရွိရွိ နဲ႔ ဆိုဆံုးမတတ္ ဖုိ႔က သိပ္ အေရးႀကီးတယ္။
မိဘျဖစ္သူ ေတြက သား၊ သမီးေတြကို ဆိုဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ တခ်ဳိ႕က ႏႈတ္နဲ႔ဆံုးမတာေတြ ရွိသလို တခ်ဳိ႕လက္နဲ႔ ဆိုဆံုးမတာေတြ ကိုလဲ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က သား၊ သမီး ေတြကို ဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ လူၾကားသူၾကား ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမေလ့ ရွိၾကသလို တခ်ဳိ႕ကလဲ ႏႈတ္ကေန သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ နင္ပဲငဆ မၾကားဝံ့ မနာသာ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဆံုးမတတ္ၾက ပါတယ္။ မိဘတုိင္း ကေတာ့ ဘယ္ မိဘတိုင္း မဆို အျပစ္လုပ္တဲ့ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို လိမၼာေရးျခား ရွိလာေအာင္၊ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရ ေလေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဆုိဆံုးမ ၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။ လမ္းမွားကို မေရာက္မိေအာင္ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဆိုဆံုးမ ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
အရွက္အေၾကာက္ ႀကီးတတ္တဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ လူၾကား သူၾကားမွာ အထူးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေတြၾကားမွာ မိဘေတြရဲ႕ အဆူအပူ အႀကိမ္းအေမာင္း ခံရတာကို ရွက္စိတ္ လြန္ကဲၿပီး မျပဳလုပ္ သင့္တာေတြကို ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕လူႀကီး သူမေတြ က်ျပန္ေတာ့လဲ သူတို႔ကုိ ေမာ္မၾကည့္ရဲ ေအာင္ကို အ႐ိုက္အႏွက္ အထုအေထာင္း နဲ႔ဆိုဆံုးမေလ့ ရွိၾကတယ္။ လူငယ္ဆုိတဲ့ သေဘာက အရာရာကို စူးစမ္းလိုစိတ္ ရွိၾကၿပီး အတတ္ဆန္း ေလးေတြကိုလဲ တီထြင္ႀကံဆဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပ ၾကတယ္။ လူႀကီးသူမ ေတြက မလုပ္နဲ႔ဆုိတဲ့ အရာကို ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္လုိ ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႔လူငယ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕အျပဳအမူကို မိဘေတြက သေဘာ မေတြ႕တာ ကေတာ့ မဆန္းေတာ့ ပါဘူး။
အဲဒီလို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် သား၊ သမီးေတြကို ဆိုဆံုးမတဲ့ အခါမွာ ပညာရွိ ဆန္ဆန္၊ လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္ဆန္နဲ႔ ေျပာဆိုဆံုးမ တတ္ဖို႔က သိပ္အေရးႀကီး ပါတယ္။ လူၾကား သူၾကားမွာ ဆူပူေငါက္ငမ္းတဲ့ အဆံုးအမ မ်ဳိးကုိ ေရွာင္ရွားသင့္ သလို ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမတဲ့ အျပဳအမူ မ်ဳိးကိုလဲ ေရွာင္သင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ မိဘေတြ အေနနဲ႔ သား၊ သမီးေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ႀကိဳတင္သိရွိ နားလည္ႏုိင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို ဘယ္လိုပံုစံ မ်ဳိးနဲ႔ ဆိုဆံုးမရင္ နားလည္ သေဘာေပါက္ ႏုိင္မလဲဆုိတာ ကို ႀကိဳတင္ သိထား သင့္တယ္။
ကေလးေတြဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခ်ိန္မွာ အမွတ္ သည္းေျခလဲ ႀကီးမားတတ္ၾက သလို အစဲြအလမ္း အၿငိဳးအေတး လဲ ႀကီးမား တတ္ၾကတယ္။ ကေလးေတြကို ဆံုးမတဲ့အခါမွာ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေစႏုိင္တဲ့ စကားလံုးမ်ဳိးကုိ ရွာႀကံကာ ေျပာဆိုဆံုးမ သင့္ၿပီး သူတို႔စိတ္မွာ နာၾကည္း ေစႏုိင္မယ့္ စကားလံုးမ်ဳိးကို မသံုးမိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္က ဆံုးမလိုက္တဲ့ စကား တစ္ခြန္းဟာ ကေလးအတြက္ နာၾကည္းဖြယ္ရာ စကားမ်ဳိး မျဖစ္ပါ ေစနဲ႔။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမတဲ့ နည္းလမ္း ဟာလဲ ကေလးေတြ အတြက္ ဆံုးမစရာ နည္းလမ္းေကာင္း တစ္ရပ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အ႐ိုက္အႏွက္ ခံရပါမ်ားတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အၿမဲတမ္း အေၾကာက္တရား နဲ႔ခ်ည္းပဲ ရွင္သန္ ရတတ္တယ္။ ကိုယ္က ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး ဆုိဆံုးမတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အရာရာ တုိင္းမွာ အေၾကာက္ တရားက ႀကီးစိုး ေနတတ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွ လူေတာ မတုိးရဲတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ ရတတ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ မိဘျဖစ္သူ အုပ္ထိန္းသူေတြ အေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြကို လက္လြတ္ စပယ္၊ စိတ္လုိက္မာန္ပါ မဆံုးမမိဖို႔ သိပ္ကို လုိအပ္တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ အဆံုးအမကို ခံရပါမ်ားတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အိမ္မွာ မေနခ်င္ ေလာက္ေအာင္ မိဘေတြ႕နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆုိင္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ထိ လူႀကီးေတြ အေပၚမွာ စိတ္နာသြား တတ္ေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိဘေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ခ်င္ ေတာ့တဲ့အဆံုး အိမ္မွာ မေနခ်င္ ေတာ့ဘဲ လြတ္ရာ ကြၽတ္ရာကို ထြက္ခြာသြား တတ္ၾကတယ္။ စာေရးသူတို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီလိုပဲ အ႐ိုက္အႏွက္ အားႀကီးတဲ့ မိဘေတြ အေပၚမွာ အေၾကာက္တရား အားႀကီးၿပီး အိမ္ကေန ထြက္ေျပး သြားခဲ့တာ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ခဲ့ ရဖူးတယ္။ ဒီေန႔ခ်ိန္ ထိေအာင္ အဲဒီ ကေလးဟာ မိဘေတြနဲ႔လဲ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ခဲ့သလို ဘယ္မွာေနၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာကိုလဲ ေရေရရာရာ မသိရေတာ့ဘူး။
အဲဒီလို မိဘျဖစ္သူ အုပ္ထိန္းသူ တို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ နည္းလမ္းတက် ဆုိဆံုးမမႈ မရွိတာေတြ၊ အ႐ိုက္အႏွက္ အထုအေထာင္း မ်ဳိးနဲ႔ ဆုိဆံုးမတတ္ တာေတြေၾကာင့္ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ လူေပ်ာက္ တာေတြကို မၾကာခဏ ဆိုသလို ၾကားသိ ျမင္ေတြ႕ေနခဲ့ ရတာျဖစ္တယ္။ သဘာဝ အတုိင္း ေပ်ာက္တာ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားစုေသာ ကေလးေတြဟာ လူႀကီး သူမေတြရဲ႕ ဆိုဆံုးမမႈကို ရွက္စိတ္မႊန္ၿပီး အိမ္က ထြက္ေျပးလို႔ ေပ်ာက္ၾကတာနဲ႔ လူႀကီးသူမေတြ အေပၚမွာ အေၾကာက္ တရားေတြ အားႀကီး လြန္းလို႔ ေပ်ာက္သြား ရတာတို႔ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ မိဘေတြ၊ အုပ္ထိန္းသူေတြ အေနနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး မိမိတုိ႔ သား၊ သမီးေတြကို ေျပာဆိုဆံုးမ သင့္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္း ေရးသား လိုက္ရပါတယ္။
#Yadanarpondaily
ၾကယ္စင္စုိး (မႏၲေလး)
မၾကာခဏ ဆုိသလို ေန႔စဥ္ သတင္းစာ ေတြထဲမွာ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာ ေတြကို ျမင္ေတြ႕ ေနရတယ္။ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ အမ်ဳိးအစား စံုလင္သလို ေပ်ာက္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကလဲ စံုလင္လွတယ္။ တခ်ဳိ႕က အသက္ ခပ္ႀကီးႀကီး အရြယ္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕က လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ အရြယ္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အရြယ္ေလး ေတြပဲျဖစ္တယ္။
ေပ်ာက္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြကလဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူညီၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕က စိတ္ေရာဂါေၾကာင့္ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး ေပ်ာက္ၾကတာေတြ ရွိသလို၊ တခ်ဳိ႕ က်ျပန္ေတာ့ မိဘျဖစ္သူ၊ အုပ္ထိန္းသူ လူႀကီးသူမ ေတြနဲ႔ စိတ္ဆုိး စိတ္ေကာက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္မလာ ၾကေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြား ၾကတာေတြလဲ ရွိေနတတ္ ၾကတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြား ၾကတဲ့ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ေတြ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားကာ သက္ဆုိင္ရာ အိမ္ကို ျပန္မလာ တတ္ၾကေတာ့လို႔ ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့ လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ စိတ္ထဲမွာ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္ေပၚမိ ေပမယ့္ မိဘ ျဖစ္သူေတြနဲ႔ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္မလာ ၾကေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြားတာ ဆုိတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလး ေတြကို ေတြ႕လုိက္ရ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေလးေတြ တစ္ဆက္တည္း ေရာက္ရွိ လာခဲ့တယ္။
နည္းပညာေတြ တုိးတက္လာတဲ့ ဒီဘက္ပိုင္း ေတြမွာ အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြ အမ်ားအျပား ရွိလာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ေလးေတြ၊ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ အရြယ္ေလးေတြ ေပ်ာက္တာေလး ေတြကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လို႔ ေခၚတဲ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ေတြထက္မွာလဲ အေတြ႕မ်ား လာရတာ ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းသြားရင္း အိမ္ကို ျပန္မလာၾက ေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြား ၾကသလို တခ်ဳိ႕က မိဘေတြနဲ႔ စိတ္ဆုိးၿပီး သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆိုင္လို႔ အိမ္ကို အသိမေပးဘဲ ထြက္သြား ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
'လက္ဦးဆရာ မည္ထုိက္စြာ၊ ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဖ' ဆိုတဲ့အတုိင္း မိဘဆိုတာ သား၊ သမီး ေတြရဲ႕လက္အဦးဆံုး ဆရာေတြပါပဲ။ လက္ဦးဆရာ ျဖစ္တဲ့ မိဘျဖစ္သူ ေတြဟာ သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ ဆိုဆံုးမရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရား ကေတာ့ ရွိတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိ ဆုိဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ နည္းလမ္းတက်၊ အသိရွိရွိ နဲ႔ ဆိုဆံုးမတတ္ ဖုိ႔က သိပ္ အေရးႀကီးတယ္။
မိဘျဖစ္သူ ေတြက သား၊ သမီးေတြကို ဆိုဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ တခ်ဳိ႕က ႏႈတ္နဲ႔ဆံုးမတာေတြ ရွိသလို တခ်ဳိ႕လက္နဲ႔ ဆိုဆံုးမတာေတြ ကိုလဲ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က သား၊ သမီး ေတြကို ဆံုးမတဲ့ ေနရာမွာ လူၾကားသူၾကား ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမေလ့ ရွိၾကသလို တခ်ဳိ႕ကလဲ ႏႈတ္ကေန သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ နင္ပဲငဆ မၾကားဝံ့ မနာသာ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဆံုးမတတ္ၾက ပါတယ္။ မိဘတုိင္း ကေတာ့ ဘယ္ မိဘတိုင္း မဆို အျပစ္လုပ္တဲ့ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို လိမၼာေရးျခား ရွိလာေအာင္၊ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရ ေလေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဆုိဆံုးမ ၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။ လမ္းမွားကို မေရာက္မိေအာင္ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဆိုဆံုးမ ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
အရွက္အေၾကာက္ ႀကီးတတ္တဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ လူၾကား သူၾကားမွာ အထူးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေတြၾကားမွာ မိဘေတြရဲ႕ အဆူအပူ အႀကိမ္းအေမာင္း ခံရတာကို ရွက္စိတ္ လြန္ကဲၿပီး မျပဳလုပ္ သင့္တာေတြကို ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕လူႀကီး သူမေတြ က်ျပန္ေတာ့လဲ သူတို႔ကုိ ေမာ္မၾကည့္ရဲ ေအာင္ကို အ႐ိုက္အႏွက္ အထုအေထာင္း နဲ႔ဆိုဆံုးမေလ့ ရွိၾကတယ္။ လူငယ္ဆုိတဲ့ သေဘာက အရာရာကို စူးစမ္းလိုစိတ္ ရွိၾကၿပီး အတတ္ဆန္း ေလးေတြကိုလဲ တီထြင္ႀကံဆဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပ ၾကတယ္။ လူႀကီးသူမ ေတြက မလုပ္နဲ႔ဆုိတဲ့ အရာကို ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္လုိ ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႔လူငယ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕အျပဳအမူကို မိဘေတြက သေဘာ မေတြ႕တာ ကေတာ့ မဆန္းေတာ့ ပါဘူး။
အဲဒီလို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် သား၊ သမီးေတြကို ဆိုဆံုးမတဲ့ အခါမွာ ပညာရွိ ဆန္ဆန္၊ လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္ဆန္နဲ႔ ေျပာဆိုဆံုးမ တတ္ဖို႔က သိပ္အေရးႀကီး ပါတယ္။ လူၾကား သူၾကားမွာ ဆူပူေငါက္ငမ္းတဲ့ အဆံုးအမ မ်ဳိးကုိ ေရွာင္ရွားသင့္ သလို ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမတဲ့ အျပဳအမူ မ်ဳိးကိုလဲ ေရွာင္သင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ မိဘေတြ အေနနဲ႔ သား၊ သမီးေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ႀကိဳတင္သိရွိ နားလည္ႏုိင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို ဘယ္လိုပံုစံ မ်ဳိးနဲ႔ ဆိုဆံုးမရင္ နားလည္ သေဘာေပါက္ ႏုိင္မလဲဆုိတာ ကို ႀကိဳတင္ သိထား သင့္တယ္။
ကေလးေတြဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခ်ိန္မွာ အမွတ္ သည္းေျခလဲ ႀကီးမားတတ္ၾက သလို အစဲြအလမ္း အၿငိဳးအေတး လဲ ႀကီးမား တတ္ၾကတယ္။ ကေလးေတြကို ဆံုးမတဲ့အခါမွာ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေစႏုိင္တဲ့ စကားလံုးမ်ဳိးကုိ ရွာႀကံကာ ေျပာဆိုဆံုးမ သင့္ၿပီး သူတို႔စိတ္မွာ နာၾကည္း ေစႏုိင္မယ့္ စကားလံုးမ်ဳိးကို မသံုးမိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္က ဆံုးမလိုက္တဲ့ စကား တစ္ခြန္းဟာ ကေလးအတြက္ နာၾကည္းဖြယ္ရာ စကားမ်ဳိး မျဖစ္ပါ ေစနဲ႔။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမတဲ့ နည္းလမ္း ဟာလဲ ကေလးေတြ အတြက္ ဆံုးမစရာ နည္းလမ္းေကာင္း တစ္ရပ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အ႐ိုက္အႏွက္ ခံရပါမ်ားတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အၿမဲတမ္း အေၾကာက္တရား နဲ႔ခ်ည္းပဲ ရွင္သန္ ရတတ္တယ္။ ကိုယ္က ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး ဆုိဆံုးမတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အရာရာ တုိင္းမွာ အေၾကာက္ တရားက ႀကီးစိုး ေနတတ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွ လူေတာ မတုိးရဲတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ ရတတ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ မိဘျဖစ္သူ အုပ္ထိန္းသူေတြ အေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြကို လက္လြတ္ စပယ္၊ စိတ္လုိက္မာန္ပါ မဆံုးမမိဖို႔ သိပ္ကို လုိအပ္တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ အဆံုးအမကို ခံရပါမ်ားတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အိမ္မွာ မေနခ်င္ ေလာက္ေအာင္ မိဘေတြ႕နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆုိင္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ထိ လူႀကီးေတြ အေပၚမွာ စိတ္နာသြား တတ္ေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိဘေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ခ်င္ ေတာ့တဲ့အဆံုး အိမ္မွာ မေနခ်င္ ေတာ့ဘဲ လြတ္ရာ ကြၽတ္ရာကို ထြက္ခြာသြား တတ္ၾကတယ္။ စာေရးသူတို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီလိုပဲ အ႐ိုက္အႏွက္ အားႀကီးတဲ့ မိဘေတြ အေပၚမွာ အေၾကာက္တရား အားႀကီးၿပီး အိမ္ကေန ထြက္ေျပး သြားခဲ့တာ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ခဲ့ ရဖူးတယ္။ ဒီေန႔ခ်ိန္ ထိေအာင္ အဲဒီ ကေလးဟာ မိဘေတြနဲ႔လဲ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ခဲ့သလို ဘယ္မွာေနၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာကိုလဲ ေရေရရာရာ မသိရေတာ့ဘူး။
အဲဒီလို မိဘျဖစ္သူ အုပ္ထိန္းသူ တို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြ အေပၚမွာ နည္းလမ္းတက် ဆုိဆံုးမမႈ မရွိတာေတြ၊ အ႐ိုက္အႏွက္ အထုအေထာင္း မ်ဳိးနဲ႔ ဆုိဆံုးမတတ္ တာေတြေၾကာင့္ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ လူေပ်ာက္ တာေတြကို မၾကာခဏ ဆိုသလို ၾကားသိ ျမင္ေတြ႕ေနခဲ့ ရတာျဖစ္တယ္။ သဘာဝ အတုိင္း ေပ်ာက္တာ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားစုေသာ ကေလးေတြဟာ လူႀကီး သူမေတြရဲ႕ ဆိုဆံုးမမႈကို ရွက္စိတ္မႊန္ၿပီး အိမ္က ထြက္ေျပးလို႔ ေပ်ာက္ၾကတာနဲ႔ လူႀကီးသူမေတြ အေပၚမွာ အေၾကာက္ တရားေတြ အားႀကီး လြန္းလို႔ ေပ်ာက္သြား ရတာတို႔ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ မိဘေတြ၊ အုပ္ထိန္းသူေတြ အေနနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး မိမိတုိ႔ သား၊ သမီးေတြကို ေျပာဆိုဆံုးမ သင့္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္း ေရးသား လိုက္ရပါတယ္။
#Yadanarpondaily
No comments:
Post a Comment