မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ႑ိဳင္ ၿမဲခိုင္မွသာ
မင္းလြင္
မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း ၌ က်င္းပေလ့ ရွိေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ အထိမ္းအမွတ္ ပြဲမ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ၊ အၿငိမ့္ပြဲ၊ ဇာတ္ပြဲ၊ အားကစားပြဲ မ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္ ဝတ္စား ဆင္ယင္ ေျပာဆို ျပဳမူျခင္း တို႔တြင္ တိုင္းတစ္ပါး ယဥ္ေက်း မႈမ်ား လႊမ္းၿခံဳ ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ ေနရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာ ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အတြက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မ႑ိဳင္ ယိမ္းယိုင္မႈ မရွိေစရန္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း သတိျပဳသင့္ ေပသည္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အတြက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ဟူသည္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ အရာျဖစ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ရွိမွသာ တိုင္းျပည္ရန္စြယ္ မ်ားကို တြန္းလွန္ဖယ္ရွား ကာကြယ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သလို တိုင္းျပည္ သာယာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ကိုလည္း ေရွး႐ႈ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုသည္ ကလည္း ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိး၏ ဂုဏ္ေရာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကမၻာတြင္ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ထိုလူမ်ဳိးတြင္ ခိုင္မာေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိရန္ လိုေပသည္။
ယဥ္ေက်းမႈ ျဖင့္သာ လူ႔ အဆင့္အတန္း၊ လူ႔တန္ဖိုးကို တိုင္းတာသည္ ျဖစ္၍ မည္မွ်ပင္ ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေစ ယဥ္ေက်းမႈ ေခါင္းပါးလွ်င္ အခ်ည္းႏွီးပင္။ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာ ေကာင္းမ်ား ရွိမွသာ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိး၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္မား ႏိုင္ေပမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ ယဥ္ေက်းမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ တိုင္းတစ္ပါး ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကို အထင္ႀကီးကာ အတုယူ ေနၾကသူမ်ား ႏွင့္ တိုးတက္ ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို အထင္ေသး စကား ဆိုၾကသူမ်ားအား ဆင္ျခင္အသိ ပြားေစခ်င္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခု ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ သာယာေရး သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ေနသည့္ အစုိးရအေပၚ တြင္သာ တာဝန္ရွိသည္ မဟုတ္။ ေဘာလံုး အားကစား နည္းပမာ ေရွ႕တန္း၊ အလယ္တန္း၊ ေနာက္တန္း ႏွင့္ ဂိုးသမား အပါအဝင္ တစ္သင္းလံုး၏ ညီၫြတ္မႈ၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ ရွိမႈႏွင့္ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္မႈ အစရွိသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ား ျပည့္စံုမွသာ ေအာင္ျမင္ေသာ အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား တိုင္းတြင္ တာဝန္ရွိ ေပသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံသားတိုင္း က်ရာ အခန္းက႑မွ တာဝန္ ေက်ပြန္ သင့္သလို ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးဂုဏ္ ညႇိဳးႏြမ္း ေစသည့္ တိုင္းတစ္ပါး ယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမိုးျခင္း မခံရေအာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း သတိျပဳ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ အျခားသူမ်ား ကိုလည္း တိုက္တြန္း သင့္ေပသည္။ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ တို႔ကို သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။
ဘာသာတရား အေနျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အဆံုးအမျဖင့္ ေနသူမ်ား ျဖစ္၍ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕ၾက သည္။ စိတ္ရွည္ျခင္း၊ သည္းခံျခင္း ႏွင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာ ျခင္း ရွိသူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈ တြင္လည္း ကိုယ့္ဓေလ့၊ ကိုယ့္သဘာဝ၊ ကိုယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြ ရွိေအာင္ ဝတ္ဆင္မႈ ျပဳၾကသည္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ အႏုသုခုမ တို႔တြင္လည္း ေရွးက်ကာ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေၾကာင္း ျပဒါးလင္းဂူ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား၊ ပုဂံဂူဘုရား လက္ရာမ်ား၊ ေျမာက္ဦး ေဝသာလီ တို႔မွ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ား ႏွင့္ ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္ လက္ရာမ်ားက သက္ေသ ျပလ်က္ ရွိေပသည္။
ထို႕အျပင္ သဘင္ဂီတ အရာတြင္လည္း ပ်ဴေခတ္ကပင္ ထြန္းကား ခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ ေၾကး၊ ႀကိဳး၊ သားေရ၊ ေလ၊ လက္ခုပ္ ဟူသည္ ျမန္မာတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ တူရိယာ ငါးပါး ျဖစ္ေပသည္။ ဘာသာစကား ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လည္း ကိုယ္ပိုင္ ဘာသာစကား၊ ကိုယ္ပိုင္ အေရးအသား တို႔ ရွိသည့္အျပင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ား ႏွင့္ စကားေျပ အေရးအသား တို႔က ျမန္မာ့စာေပ အဆင့္အတန္း ကို ေဖာ္ၫႊန္းေန ေပသည္။ ထို ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကို ျမတ္ႏိုး ထိန္းသိမ္းျခင္း မရွိဘဲ မ်က္ကြယ္ ျပဳပါက လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး ေရးသားသည့္ '' ကုိယ့္ဇာတ္ႏြယ္႐ိုး ၊ ဂုဏ္ရွိန္ညိႇးမူ ၊ မိ႐ုိးဖလာ ၊ တရားကြာ၏ ။ ထုိခါ၌ကား ၊ မတရားလွ်င္ ၊ ထိပါးလႊမ္းအုပ္ ၊ မ်ိဳးကုိခ်ဳပ္လိမ့္ " ဆုိသည့္ ကဗ်ာစာသား ပမာ ျဖစ္ေပမည္။ ထိုသို႔ မျဖစ္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ၏ ရင္တြင္း၌ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မ႑ိဳင္ ျမဲခိုင္မႈ ရွိရန္မွာ အေရးႀကီး ပါေၾကာင္း ေရးသား လိုက္ရပါသည္။ ။
#Themyawadydaily
#ျမ၀တီေန႔စဥ္
No comments:
Post a Comment