ေစ်းကြက္၀င္ ငါးသေလာက္
ႏြယ္ဦးမြန္ ( က်ဳံဒါး )
ငါးသေလာက္ သည္ ငါးမ်ားထဲတြင္ အေကာင္းဆံုး ငါးျဖစ္ " ေတာ္၀င္ငါး " ဟု ဆုိထုိက္သည္။ စားသံုးရာတြင္ အနံ႔ အရသာ ႏွင့္ ျပည့္စံုလွ၍ လူတုိင္းနီးပါး ႏွစ္သက္ ၾကသည္။ " ငါး ငါးသေလာက္ မယား ဆံေတာက္ " ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳ ရသည္အထိ ငါးသေလာက္ ကုိ လူတုိင္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သည္။
ငါးသေလာက္ကုိ ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ စားႏုိင္သည့္ အျပင္ ေပါင္းစားလွ်င္လည္း အရသာ အထူး ေကာင္းမြန္သည္။ ရႊံ႕မံၿပီး မီးဖုတ္၍ ေရွာက္သီးႏွင့္ နယ္ကာ အစိမ္း သုပ္စားလွ်င္လည္း အလြန္ အရသာ ရွိသည့္ ငါးျဖစ္သည္။
တံငါလုပ္ငန္း တြင္ ငါးသေလာက္ ဖမ္းျခင္း လုပ္ငန္းသည္ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔သည့္ စီးပြားေရး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေငြ အရင္းအႏွီး မ်ားစြာ ျမႇဳပ္ႏွံ၍ လုပ္ကိုင္ ၾကရသည္။
ငါးအ၀ယ္ဒုိင္ မ်ားက ေငြ ၊ ေလွ ႏွင့္ ပုိက္ စသည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ စုိက္ထုတ္ေပး၍ ငါးဖမ္းႏုိင္ရန္ ထည့္ေပး ရသည္။ တံငါသည္မ်ား ဖမ္းမိလာေသာ ငါးသေလာက္ မ်ားကုိ ေပါက္ေစ်းႏွင့္ ၀ယ္ယူ ၾကရသည္။ ငါးသေလာက္ ကုိ အထူး ရက္လုပ္ ထားေသာ ပုိက္မ်ားျဖင့္သာ ဖမ္းယူရသည္။
" ကုိတံငါ ေလွယာဥ္ စီးပါလုိ႔ ပုိက္ႀကီးကုိ ေရခ်လာ " ဆုိေသာ ေတးသြားႏွင့္ အညီ ပုိက္မ်ားကုိ ေလွေပၚတင္ကာ စားအုိး စားခြက္ ႏွင့္ ျမစ္တြင္းတြင္ ေရစုန္ ေရဆန္ ပိုက္ေမွ်ာ ၾကရသည္။ ေလွတစ္စင္း တြင္ လူ ၂ ဦး ပါရသည္။ ပုိက္အလ်ား လက္အလဲ ၁၀၀ မွ ၁၅၀ အၾကား အရွည္ ရွိရမည္။ ပုိက္ေမွ်ာသည္ကုိ ပုိက္ပစ္သည္ဟု ေခၚသည္။
ငါးသေလာက္ ပုိက္ေမွ်ာ၍ ငါးရွာေသာ ရာသီကုိ သံုးမ်ိဳးခဲြျခား သတ္မွတ္သည္။ သီတင္းကၽြတ္ ၊ တန္ေဆာင္မုန္းလ မ်ားကုိ " ေတာကၽြတ္ေရ " ၊ နတ္ေတာ္ ၊ ျပာသုိ ၊ တပုိ႔တဲြ လမ်ားကုိ " ေမာ့ေရ " ဟုေခၚ၍ တန္ခူး ၊ ကဆုန္ ၊ နယုန္ လမ်ားကုိ " ေရျပာ " ဟု တံငါမ်ား၏ ဓေလ့အရ ေခၚသည္။
ထုိ သံုးေရတြင္ ငါးအမ်ားဆုံး ရသည့္ ေရမွာ သီတင္းကၽြတ္ ၊ တန္ေဆာင္မုန္း " ေတာကၽြတ္ေရ " ျဖစ္သည္။ " ငစီး " ဟု ေခၚေသာ ငါးဆယ္သား မွ ခုႏွစ္ဆယ္သား အတြင္း အေလးခ်ိန္ ရွိသည့္ ငါးေသးမ်ား ပုိက္ အတိုးမ်ားသည္။ တံငါသည္ မ်ားသည္ ထုိေရကို အဓိကထား၍ ပုိက္ေမွ်ာ ၾကရသည္။ တစ္ႏွစ္လံုး အတြက္ ထုိေရသည္ ငါးအလံုးလိုက္ အခဲလုိက္ ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ " ေၾကြးႀကီးဆပ္ေရ " ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ေနာင္ ေရမ်ားတြင္မူ ငါးတုိး မမွန္ေတာ့ေပ။
ငါးသေလာက္ ကို အေသး ၊ အလတ္ ၊ အႀကီး ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးခဲြသည္။ ငါးဆယ္သား ၊ ေျခာက္ဆယ္သား ငါးကုိ အေသး ၊ ခုႏွစ္ဆယ္သား ၊ ရွစ္ဆယ္သား ငါးကုိ အလတ္ ၊ ကုိးဆယ္သား မွ တစ္ပိႆာ အထက္ ငါးကုိ အႀကီး ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ရွယ္ဟူ၍လည္း ေခၚၾကသည္။
မုိးရာသီတြင္ လႈိင္းေလထန္ ေသာေၾကာင့္ ျမစ္တြင္းမွသာ ပုိက္ေမွ်ာ ၾကသည္။ မုိးေလ ကင္းမွသာ ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ ထြက္၍ ပုိက္ေမွ်ာ ၾကသည္။
ငါးသေလာက္ ပုိက္ကြင္းသည္ ၄ လက္မ အက်ယ္ရွိသည့္ ငါးဆယ္သား အထက္ငါးကုိသာ မိသည္။ ငါးေသးမ်ားကို မဖမ္းၾကပါ။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္ " ေရလား ငါးလား " ဆုိေသာ ပုိက္ကြင္းစိပ္ ပုိက္မ်ား ႏွင့္ ငါးေသး မ်ားကုိပါ ဖမ္းယူ ေနၾကသျဖင့္ ငါးမ်ိဳးသုန္းမည့္ အႏၲရာယ္ ႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ ေနရသည္။ ထုိ ပုိက္စိပ္ မ်ားသည္ (ခ်ိ) ေကာင္ကုိပင္ အလြတ္ မေပးဘဲ ဖမ္းႏုိင္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္ တြင္ ငါးသေလာက္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ရွားလာသည္။
ငါးသေလာက္ ပုိက္လုပ္ငန္းသည္ နာဂစ္မုန္တုိင္း က်ၿပီးသည့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ လုပ္ငန္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ေပ။ နာဂစ္မုန္တုိင္း တြင္ အရင္းအႏွီး မ်ားစြာ ဆံုး႐ႈံး ၾကရ၍ ျပန္လည္ၿပီး အသစ္တစ္ဖန္ တည္ေထာင္ ၾကရသည့္ အတြက္ ေငြ အရင္းအႏွီးမ်ား မစိုက္ထုတ္ ႏုိင္ၾက၍ လုပ္ငန္း ေႏွာင့္ေႏွးမႈ ျဖစ္ၾကရသည္။ ငါးသေလာက္ ပုိက္ေလွတစ္စင္း ေရဆင္းရန္ ဆုိလွ်င္ ေငြက်ပ္ ၁၀ သိန္း ၀န္းက်င္ခန္႔ ကုန္က်မည္ ျဖစ္သည္။
တံငါသည္ မ်ားသည္ ဖမ္းမိေသာ ငါးမ်ားကုိ အ၀ယ္ဒုိင္ မ်ားသုိ႔ သြင္းရသည္။ အ၀ယ္ဒုိင္ မ်ားမွ ထုပ္ပုိး၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သုိ႔ တင္ပုိ႔ၾကၿပီး ထုိမွ တစ္ဆင့္ ျပည္ပသုိ႔ တင္ပုိ႔ ၾကသျဖင့္ ျမန္မာ့ ငါးသေလာက္သည္ ႏုိင္ငံျခားေငြ ရွာေပးေနသည့္ စီးပြားေရး တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပ လုိက္ရသည္။
#Themyawadydaily
No comments:
Post a Comment