တစ္စြန္းတစ္စ လန္ပိ ဒီေရေတာ

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ လကုန္ပိုင္းက ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ သုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕နယ္ ၊ သစ္ေတာ ဦးစီးဌာန ဦးစီး အရာရွိ ဦးမ်ိဳးမင္းႏုိင္ ၊ ဦးေဌးေအာင္ တုိ႔ႏွင့္အတူ လန္ပိအဏၰ၀ါ အမ်ိဳးသား ဥယ်ာဥ္ တည္ရွိရာသုိ႔ သြားျဖစ္ ၾကသည္။ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕မွ ေကာ့ေသာင္း - ဘုတ္ျပင္း ကားလမ္း အတုိင္း သြားၿပီး ေအာင္ဘာ လမ္းခဲြ အေရာက္တြင္ ေအာင္ဘာ ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္ရွိသည္။ ေအာင္ဘာ ဆိပ္ကမ္းမွ လူ ၂၀ ခန္႔ စီးႏုိင္ေသာ အမုိးဖြင့္ သစ္သား စက္ေလွျဖင့္ ၂ နာရီခန္႔ ေမာင္းလုိက္လွ်င္ လန္ပိကၽြန္းမႀကီး ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္ရွိ မႀကံဳဂလက္ ရြာဆိပ္ကမ္း သို႔ ေရာက္ရွိသည္။

မႀကံဳဂလက္ ဆိပ္ကမ္းက ဆလံု လူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထုိင္ရာ မႀကံဳဂလက္ မြန္ကင္း ေက်းရြာတြင္ တည္ရွိသည္။ လန္ပိ အဏၰ၀ါ အမ်ိဳးသား ဥယ်ာဥ္ႀကီးကုိ ထိန္းသိမ္း ကြပ္ကဲမည့္ ႐ံုးက ထုိရြာတြင္ တည္ရွိသည္။ေရာက္ေရာင္ခ်င္း မွာပင္ အနားမယူ ၾကဘဲ လန္ပိကၽြန္း၏ ပင္လယ္ဘက္ အျခမ္းရွိ လဘိေအာ္ ထဲသုိ႔ သြားျဖစ္ ၾကသည္။ ထုိေအာ္ ထဲတြင္ ေခ်ာင္းကေလး ေတြရွိသည္။ ထုိ လဘိေအာ္ ၏ထိပ္တြင္ ပင္လယ္ ကဗြီးပင္ မ်ား ေပါက္ေရာက္ ေနေသာ သဲေသာင္ခံုေတာ ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိေၾကာင္း ဦးမ်ိဳးမင္းႏုိင္ ႏွင့္ ဦးေဌးေအာင္ တုိ႔က ေျပာျပသည္။

ထုိမွ ဆက္၍ အတြင္းသုိ႔ ၀င္လာၾကရာ ဒီေရေတာ မ်ားကုိ ကမ္းႏွစ္ဘက္ စလံုး၌ ေတြ႕ရသည္။ အပင္ႀကီးမ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း အပင္ငယ္ မ်ားလည္း မဟုတ္ ၊ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးထားသျဖင့္ အပင္လတ္မ်ား အျဖစ္ ျမင္ေနရသည္။ အတြင္းသုိ႔ ဆက္၀င္ လာရာ ေခ်ာင္းငယ္ တစ္ခုကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေသာ ေနရာ အေရာက္တြင္ ထုိေခ်ာင္း အတြင္းသုိ႔ စက္ေလွကုိ ေမာင္း၀င္ လုိက္သည္။ ဒီေရေတာတြင္ ေပါက္ေရာက္ ေနေသာ လမု ၊ လမဲ့ ၊ တေရာ ၊ မဒမ ႏွင့္ ျဗဴးေျခေထာက္ ပင္မ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။

ေခ်ာင္းအတြင္းပုိင္း တြင္ ကမ္းတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္စီ မွ ဒီေရေတာ မ်ားက ကိုင္းခ်င္းဆက္ ေနၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အတြင္းသုိ႔ ထပ္၍ မ၀င္ႏုိင္ ေတာ့ေၾကာင္း စက္ေလွ ေမာင္းသူက ေျပာသည္။ ေရက်ခ်ိန္ ျဖစ္၍ စက္ေလွ ျပန္မထြက္ ႏုိင္လွ်င္ ဤေနရာ၌ပင္ ညအိပ္ ရလိမ့္မည္ဟု ဆုိသျဖင့္ ထုိေန႔က လမုေတာ အတြင္းပုိင္းကုိ မျမင္ရဘဲ ျပန္ခဲ့ရသည္။ ထုိညကေတာ့ လန္ပိကၽြန္း ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ရွိ မႀကံဳဂလက္ ရြာ သစ္ေတာ႐ံုးတြင္ ညအိပ္ ခဲ့ၾကသည္။ ညဘက္တြင္ ဆလံု လူမ်ိဳးမ်ား ညဘက္ ငါးဖမ္း ေနပံုကုိ ေလ့လာရန္ ႀကိဳးစား မိၾကေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိညက ေရက်သည့္ ညျဖစ္ၿပီး ေလလည္း ထန္သျဖင့္ ေလကြယ္ရာ တြင္သာ ဆလံုမ်ား ငါးဖမ္း ၾကမည္ ဆုိသျဖင့္ ထုိကိစၥကုိ လက္ေလ်ာ့ လုိက္ရသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ ၉ နာရီခန္႔တြင္ ပင္လယ္ ဒီေရ တက္ခ်ိန္ကုိ ၾကည့္၍ လဘိေအာ္ အတြင္းသုိ႔ ထပ္မံ သြားေရာက္ ၾကသည္။ ဤတစ္ေခါက္ ကေတာ့ အဆင္ေျပသည္။ ေရတက္ခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ေခ်ာင္း၏ အဆံုးထိ စက္ေလွကုိ ေမာင္းႏုိင္ ခဲ့သည္။ အတြင္းပုိင္းတြင္ ျဗဴးေျခေထာက္ ပင္ႀကီးမ်ားကုိ ပကတိ အတုိင္း ထိေတြ႕ သိျမင္ ခဲ့ရသည္။ အပင္ႀကီး မ်ားက ေပ ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိသည္ဟု ခန္႔မွန္း ရသည္။ ပင္စည္မ်ားက ေျဖာင့္တန္း ရွည္တက္ ေနသည္။ အျမစ္မ်ားက ႀကီးမားသည္။ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု တြယ္ငင္ ထားၾကသည္။ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ ရွိသည္။ ၁၀ ေပမက ျမင့္ေသာ အျမစ္ႀကီးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ရင္သပ္ ႐ႈေမာ အံ့ၾသစရာ ရွားပါး ဒီေရေတာမ်ား  ျဖစ္သည္။

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေရး တြင္ ဒီေရေတာ မ်ားကလည္း အေရးပါသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ လန္ပိကၽြန္း တြင္ ဒီေရေတာ မ်ား ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္လ်က္ ရွိသည္ကုိ လူမ်ား သိဖုိ႔ လုိသည္။ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလံုး သိဖို႔ လုိသည္။ တစ္ကမၻာလံုးက သိဖုိ႔ လုိသည္။

ခင္ေမာင္ျမင့္ (အႀကံေပး အရာရွိ)